Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa

Powrót Jezusa Chrystusa do życia, naczelny dogmat wiary Chrystusowej
(Przekierowano z Zmartwychwstanie Jezusa)
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 5 kwi 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – wydarzenie opisane w Ewangeliach, według których Jezus Chrystus zmartwychwstał trzeciego dnia po ukrzyżowaniu (Łk 24,6; Łk 24,19-22). Jest to naczelny dogmat religii chrześcijańskiej.

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
Ilustracja
Zmartwychwstanie Chrystusa (obraz Rafaela)
Państwo

Cesarstwo Rzymskie

Miejscowość

Jerozolima, Judea

Data

30 lub 33 n.e.

Uczestnicy

Jezus Chrystus

Ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa Wniebowstąpienie Pańskie

Dogmat religii chrześcijańskiej

edytuj

Zmartwychwstanie Jezusa ma wielkie znaczenie dla chrześcijan:

  • Zmartwychwstanie stanowi przede wszystkim potwierdzenie boskim autorytetem tego wszystkiego, co sam Chrystus czynił i czego nauczał[1]. W szczególności potwierdza prawdę o boskości Jezusa[2][a]
  • Przez swoje Zmartwychwstanie Jezus otwiera ludziom dostęp do nowego życia. Przywraca ludziom łaskę Bożą[3].
  • Zmartwychwstanie dokonuje przybrania za synów, ponieważ ludzie stają się braćmi Chrystusa dzięki uczestnictwu w jego życiu[3].
  • Wydarzenie zmartwychwstania Chrystusa jest dla wierzących chrześcijan zapowiedzią i gwarantem powszechnego zmartwychwstania wszystkich ludzi na dźwięk trąb Sądu Ostatecznego i wyboru sprawiedliwych, którzy wspólnie z Chrystusem obejmą Królestwo Boże i otrzymają życie wieczne. Koncepcja ta jest najpełniej opisana w ostatniej księdze Nowego Testamentu: Apokalipsie Jana[4].

[Jest to Ewangelia] o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.

Paweł z Tarsu, Rz 1,4 w przekładach Biblii.

Historyczność

edytuj
Zobacz więcej w artykule Jezus historyczny, w sekcji Zmartwychwstanie/wskrzeszenie.

Kwestia zmartwychwstania Jezusa jest przedmiotem sporu wśród historyków. Historia jako nauka szuka racjonalnych wyjaśnień, zaś cud jest z definicji zdarzeniem nieprawdopodobnym. Zgodnie z ankietą przeprowadzoną przez protestanckiego teologa Garry’ego Habermasa, 75% spytanych historyków skłaniało się ku uznaniu faktu pustego grobu[5].

Brytyjski historyk Geza Vermes przedstawił osiem możliwych – jego zdaniem – teorii wyjaśniających przekaz o zmartwychwstaniu. Dwie skrajne (całkowite odrzucenie jak i bezwarunkowe przyjęcie zmartwychwstania) odrzucił jako nieracjonalne. Pozostałe 6 możliwości[6]:

  • ciało zostało usunięte przez kogoś niezwiązanego z Jezusem,
  • ciało zostało wykradzione przez apostołów,
  • pusty grób nie był grobem Jezusa,
  • Jezus został pochowany żywy, obudził się ze śpiączki i sam opuścił grób,
  • Jezus został pochowany żywy, obudził się ze śpiączki i opuścił Judeę,
  • Jezus zmartwychwstał duchowo, niecieleśnie.

Żadne z tych wyjaśnień nie jest zdaniem Vermesa historycznie wyczerpujące[6].

Stanowisko Kościoła katolickiego

edytuj

Według Kościoła katolickiego zmartwychwstanie Jezusa jest wydarzeniem historycznym. Zmartwychwstanie zostało poświadczone przez uczniów, którzy mieli spotkać zmartwychwstałego Jezusa.

Około 56 roku Paweł z Tarsu pisał do Koryntian:

Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

1Kor 15,3-8 w przekładach Biblii.

Apostołowie nie wierzyli pierwotnie w możliwość, że Jezus może powstać z martwych.

Wstrząs wywołany przez mękę był tak wielki, że uczniowie (a przynajmniej niektórzy z nich) nie uwierzyli od razu w wiadomość o zmartwychwstaniu. Ewangelie są dalekie od pokazania nam wspólnoty opanowanej jakąś mistyczną egzaltacją; przeciwnie, pokazują uczniów zasmuconych ("zatrzymali się smutni": Łk 24, 17) i przerażonych (Por. J 20, 19). Dlatego nie uwierzyli oni pobożnym kobietom wracającym od grobu i "słowa te wydały im się czczą gadaniną" (Łk 24, 11) (Por. Mk 16, 11. 13). Gdy Jezus ukazuje się Jedenastu w wieczór Paschy, "wyrzuca im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego"

Kościół katolicki twierdzi, że nikt nie był naocznym świadkiem samego wydarzenia Zmartwychwstania i nie opisuje go żaden ewangelista. Nikt nie mógł powiedzieć, jak dokonało się ono z fizycznego punktu widzenia. Jest to wydarzenie „tajemniczo transcendentne”[7].

Chronologia według Ewangelii

edytuj
 
Pusty grób Jezusa, w bazylice Grobu Świętego, czczony przez chrześcijan jako miejsce gdzie Jezus został pochowany.
  • Święte niewiasty udały się następnego dnia po szabacie, wcześnie rano, do grobu z wonnymi ziołami. Zastanawiają się, kto im pomoże odsunąć kamień. (Mt 28,1-3, Mk 16,1-3, Łk 24,1, J 20,1)
  • Anioł na oczach niewiast przestraszył strażników stojących przy grobie, odsunął kamień i usiadł powyżej kamienia (Mt 28,2-4).
  • Maria Magdalena, Maria Matka Jakuba (Kleofasowa) i Salome zbliżyły się do grobu i ujrzały odsunięty kamień. Maria Magdalena natychmiast udała się do apostołów, aby ich powiadomić. (Mk 16,4, Łk 24,2, J 20,1-2).
  • Pozostałe dwie kobiety weszły do grobu i ujrzały anioła siedzącego, który wskazał im na pusty grób, oznajmił prawdę o zmartwychwstaniu i polecił by udały się do uczniów i Piotra i powiedziały, że zobaczą oni Jezusa w Galilei. (Mt 28,5-7, Mk 16,5-7)
  • Druga grupa świętych niewiast, składająca się z Joanny (żony Chuzy) i jej towarzyszek, przybyły do grobu, gdzie miały się spotkać z pierwszą grupą kobiet. Weszły do pustego grobu i zostały powiadomione przez dwóch aniołów, że zmartwychwstał jak powiedział. (Łk 24,10)
  • Niedługo potem, Piotr i Jan, którzy zostali powiadomieni przez Marię Magdalenę, przybyli do grobu i odnaleźli "leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu". Szaty były w takiej pozycji, która wykluczała skradzenie ciała: wskazywały na to, że ciało musiało zniknąć z wnętrza szat. Jan ujrzał to "i uwierzył". (J 20,3-10).
  • Maria Magdalena powróciła do grobu, ujrzała dwóch aniołów i samego Jezusa. (J 20,11-16, Mk 16,9)
  • Dwie grupy pobożnych kobiet, które spotkały się w drodze powrotnej, ujrzały Jezusa zmartwychwstałego, który poprosił je by oznajmiły uczniom, że ujrzą Go w Galilei. (Mt 28,8-10, Mk 16,8)
  • Święte niewiasty opowiedziały o tym co je spotkało apostołom, ale oni im nie uwierzyli. (Mk 16,10-11, Łk 24,9-11)
  • Jezus objawia się uczniom w Emaus. Oni wracają do Jerozolimy. Apostołowie nie wiedzą czy wierzyć im czy nie. (Mk 16,12-13, Łk 24,13-35)
  • Chrystus ukazuje się Piotrowi. Dlatego Piotr i Jan wierzyli mocno w zmartwychwstanie. (Łk 24,34, J 20,8)
  • Po powrocie uczniów z Emaus, Jezus objawia się wszystkim apostołom, oprócz Tomasza. (Mk 16,14, Łk 24,36-43, J 20,19-25)[8].

Wielkanoc

edytuj
Osobny artykuł: Wielkanoc.

Chrześcijanie czczą to wydarzenie w największym swoim dorocznym święcie, jakim jest Wielkanoc, a także w każdą niedzielę, która nazywana jest paschą tygodnia[9].

  1. Pogląd o boskości Jezusa nieuznawany przez chrześcijan z nurtu antytrynitarskiego.

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. por. KKK, 651
  2. por. KKK, 653
  3. a b por. KKK, 654
  4. por. KKK, 655
  5. Gary Habermas, Experiences of the Risen Jesus [online] (ang.).
  6. a b Geza Vermes, The Resurrection: History and Myth, New York: Doubleday, 2008, ISBN 978-0-385-52563-3 (ang.).
  7. KKK, 656
  8. Chronologia na podstawie Encyklopedii Katolickiej, http://www.newadvent.org/cathen/12789a.htm
  9. Zob. Jan Paweł II, List apostolski o chrześcijańskim znaczeniu niedzieli "Dies Domini",19