Wikipedia

Vanwall Special

Vanwall Special, także Cooper T30 – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Owena Maddocka i zbudowany przez Cooper Car Company dla zespołu Vandervell (Vanwall)[1]. Pierwszy samochód Vanwalla w Formule 1.

Vanwall Special
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Vanwall / Cooper

Projektant

Owen Maddock

Dane techniczne
Nadwozie

kratownica przestrzenna z aluminium

Zawieszenie
przednie

niezależne podwójne wahacze ze sprężynami

Zawieszenie
tylne

oś De Dion, drążek skrętny

Silnik

Vanwall 254 2.3 R4

Skrzynia biegów

ręczna, 5 biegów + wsteczny

Opony

Pirelli

Historia
Debiut

Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954

Kierowcy

Peter Collins

Używany

1954

Wyścigi

3

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

–
Cooper T24 		Vanwall VW55
Cooper T40

Samochód był zbudowany wokół aluminiowej[2] kratownicy przestrzennej[3] i silnika Vandervell, rozwijanego przez firmy Norton i Rolls-Royce[4]. Miał chłodnicę na swoim niskoprofilowym, szerokim nosie[2][5]. Na przednie zawieszenie składały się niezależne podwójne wahacze ze sprężynami, a na tylne oś De Dion z drążkiem skrętnym[2]. Zamiast standardowego zbiornika paliwa za kierowcą w modelu Special znajdowały się trzy mniejsze zbiorniki: dwa po obu stronach samochodu tuż przed kokpitem, a jeden za kierowcą; takie rozwiązanie miało poprawić rozkład masy[2]. W samochodzie zamiast gaźników wykorzystano wtrysk paliwa firmy Bosch, co było rzadkim ówcześnie rozwiązaniem[2].

Pojazd zadebiutował 15 maja 1954 roku w zawodach International Trophy, a jego kierowcą był Alan Brown[6]. Był wówczas wyposażony w dwulitrowy silnik według regulacji Formuły 2[6]. W pierwszym wyścigu Brown był szósty i pierwszy w klasie, a w finałowym, jadąc na piątym miejscu, wycofał się z powodu pękniętej rury olejowej[6].

W lipcu Vanwall Special wystartował z nowym silnikiem 2,3 litra w Grand Prix Wielkiej Brytanii 1954, a jego kierowcą był Peter Collins[6]. Collins startował z jedenastej pozycji[7]. W wyścigu był dosyć konkurencyjny[6], ale na 17 okrążeniu wycofał się po uszkodzeniu uszczelki pod głowicą[2].

Model Special wziął udział jeszcze w dwóch Grand Prix Formuły 1, a także w kilku wyścigach niewliczanych do mistrzostw, jak Goodwood Trophy czy Daily Telegraph Trophy, gdzie drugie miejsce zajęli odpowiednio Collins i Mike Hawthorn[4]. Podczas pierwszego treningu przed Grand Prix Hiszpanii, gdy wyposażono model w silnik o pojemności 2,5 litra, Collins wypadł z toru i zderzył się z drzewem[6]. Samochodu nie zdołano odbudować na wyścig[6]. Po powrocie do bazy w Acton, samochód został rozebrany. Okazało się, że rama jest zbyt wygięta, by ją naprawić, a oś de Dion została zupełnie zniszczona[6]. Znacznie uszkodzone były także nadwozie, zbiorniki paliwa i tylne zawieszenie[6]. Special nie został więc odbudowany[6].

Wyniki w Formule 1

edytuj
Sezon Zespół Silnik Opony Kierowca 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Pkt. Msc.
1954 G.A. Vandervell Vanwall R4 P ARG 500 BEL FRA GBR DEU CHE ITA ESP 0 –*
  Peter Collins WD NU
Vandervell Products 7 NW

* Przed 1958 rokiem nie przyznawano punktów w klasyfikacji konstruktorów.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Vanwall Special. chicanef1.com. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Jeremy McMullen: 1954 Vanwall 01 Special. conceptcarz.com. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
  3. ↑ Vanwall Special. statsf1.com. [dostęp 2012-04-10]. (fr.).
  4. ↑ a b Don Capps: A year-by-year look at the Vandervell racing machines, including the Thinwall Specials. 8w.forix.com, 2000-03-16. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
  5. ↑ VANWALL. sportscars.tv. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j Don Capps: The Green Comet: the Brief History of the Vanwall. 8w.forix.com, 2000-03-16. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
  7. ↑ 1954 British GP – Qualification. chicanef1.com. [dostęp 2012-04-10]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vanwall_Special&oldid=71088869”