Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn

Urugwaj
(piłka nożna mężczyzn)
Uruguay
Przydomek	Los Charrúas (Charrúa); La Celeste (Błękit)
Związek	Asociación Uruguaya de Fútbol (AUF)
Sponsor techniczny	Nike
Menedżer generalny	Jorge Giordano
Trener	Marcelo Bielsa
Asystent trenera	Pablo Quiroga; Diego Reyes; Lucas Ouviña
Skrót FIFA	URU
Ranking FIFA	11. (1665.99 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	12. (1917 pkt.)
	Zawodnicy
Kapitan	Luis Suárez
Najwięcej występów	Diego Godín (161)
Najwięcej bramek	Luis Suárez (69)
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Mecze
	Pierwszy mecz; Urugwaj 0:6 Argentyna ; (Montevideo, Urugwaj; 20 lipca 1902)
	Najwyższe zwycięstwo; Urugwaj 9:0 Boliwia ; (Lima, Peru; 6 listopada 1927)
	Najwyższa porażka; Urugwaj 0:6 Argentyna ; (Montevideo, Urugwaj; 20 lipca 1902)
	Medale
Igrzyska olimpijskie
	1924, 1928
Mistrzostwa świata
	1930, 1950
Mistrzostwa Ameryki Południowej
	1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011
	1919, 1927, 1939, 1941, 1989, 1999
	1921, 1922, 1929, 1937, 1947, 1953, 1957, 2004, 2024
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa
	↑ Stan aktualny na 15 lutego 2024. ;

Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn – drużyna piłkarska reprezentująca Wschodnią Republikę Urugwaju w zawodach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialna jest Asociación Uruguaya de Fútbol, organ zarządzający piłką nożną w Urugwaju. W reprezentacji mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo urugwajskie.

Reprezentacja zwana Charrúas, jako pierwsza w historii zdobyła Puchar Świata. Wynik z 1930 roku powtórzyła jeszcze w 1950 roku oraz trzykrotnie zajęła czwarte miejsce (1954, 1970, 2010).

Piętnastokrotnie triumfowała również w rozgrywkach o Copa America (1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011), sześciokrotnie była druga (1919, 1927, 1939, 1941, 1989, 1999), dziewięciokrotnie trzecia (1921, 1922, 1929, 1937, 1947, 1953, 1957, 1975, 2004), oraz pięciokrotnie czwarta (1945, 1946, 1955, 2001, 2007). Łącznie w historii wzięła udział w 45 edycjach tej imprezy (najwięcej spośród wszystkich zespołów konfederacji CONMEBOL).

Występowała też w dwóch edycjach rozgrywek o Puchar Konfederacji: 1997 w której zajęła czwarte miejsce po porażce z Czechami 0:1 w meczu o trzecie miejsce oraz 2013, którą Urusi również zakończyli na czwartym miejscu, po przegranej z Włochami 2:3 w serii rzutów karnych.

Historia

Na początku XX w. Urugwaj był jednym z bogatszych krajów Ameryki Południowej, nie trapionym przez wewnętrzne wstrząsy i rewolucje. Ówczesna urugwajska młodzież od ósmego roku życia objęta była programem ćwiczeń fizycznych. Z niej wyrosło pokolenie piłkarzy „Urusów”, którzy na pierwszym mundialu pokonali w finale 4:2 Argentynę. Dwadzieścia lat później podopieczni Juana Lópeza, wśród których znajdowali się Juan Alberto Schiaffino, Óscar Míguez, Alcides Ghiggia, czy Roque Gastón Máspoli, w finałowym meczu ograli 2:1 Brazylijczyków. Kolejny sukces na mundialu Urugwajczycy odnieśli w 1970 roku, kiedy po porażkach w półfinale z Brazylią i w spotkaniu o trzecie miejsce z RFN, zajęli ostatecznie czwartą lokatę.

Później reprezentacja albo w ogóle nie kwalifikowała się do mistrzostw albo przegrywała w pierwszej lub drugiej rundzie. Mimo że miała w swoich szeregach uznanych zawodników – Horacia Troche, Néstora Gonçalvesa, Luisa Ubiñasa, Ladislaa Mazurkiewicza, czy w latach 80. Enza Francescoliego, Nelsona Gutiérreza, Victora Diogo – to osiągnięciami nie potrafiła dorównać zespołom z 1930 i 1950 roku. Kryzys pogłębił się w latach 90., kiedy Urugwajczyków zabrakło na dwóch turniejach o Puchar Świata.

Od początku 2006 roku selekcjonerem jest Óscar Tabárez, który pełnił już tę funkcję w latach 1988–1990; podczas pierwszej kadencji poprowadził Urugwajczyków do mundialu 1990. Większość zawodników z obecnej kadry występuje na co dzień w Europie lub Argentynie. Najbardziej znanymi reprezentantami są napastnicy Álvaro Recoba (Inter Mediolan), Diego Forlán (Atlético Madryt) i Luis Alberto Suárez (FC Barcelona) oraz bramkarz, mający za sobą grę w Juventusie, Fabián Héctor Carini. W 2005 roku karierę zakończył długoletni kapitan drużyny narodowej Paolo Montero.

W 2010 roku ponownie „Urusi” pokazali, że są potęgą futbolu. W grupie zremisowali bezbramkowo z poprzednimi wicemistrzami Francją, w drugim meczu pewnie ograli gospodarzy 3:0. W ostatnim meczu grupowym reprezentacja „Urusów” wygrała spokojnie z Meksykiem 1:0. Urugwajczycy wyszli z 1 miejsca bez straty bramki. Następnym rywalem Urugwaju w 1/8 finału była drużyna Korei Południowej, z którą Urugwaj wygrał 2:1. W ćwierćfinale na Urugwaj czekała reprezentacja Ghany i najbardziej dramatyczny mecz mistrzostw. Po remisie 1:1 do regulaminowego czasu gry sędzia musiał doliczyć kolejne 30 minut. W 120 minucie Ghana miała świetną okazję na gola jednak Luis Suárez wybił piłkę ręką z linii bramkowej. Otrzymał za to czerwoną kartkę, a reprezentacja Ghany otrzymała rzut karny, którego jednak nie wykorzystała. W serii rzutów karnych Urugwaj wygrał 4:2 i jako jedyna drużyna z Ameryki dotarła do półfinału. W półfinale zmierzyli się z reprezentacją Holandii (późniejszymi wicemistrzami) i przegrali 3:2. W meczu o trzecie miejsce Urugwaj przegrał również z Niemcami 2:3. W RPA Urugwaj zagrał swój najlepszy turniej od 40 lat i zajął 4 miejsce, a Diego Forlán otrzymał tytuł najlepszego piłkarza turnieju i Złotą Piłkę.

W 2011 podczas Copa America które odbywały się w Argentynie, Urugwaj przystępował do turnieju jako jeden z głównych faworytów razem z Brazylią i Argentyną. Urugwaj grający w grupie C trafił na Chile, Peru oraz Meksyk. Grupa była uważana przez wielu jako grupa najmocniejsza. W pierwszym meczu Urugwaj zremisował z drużyną Peru 1:1. Była to dość duża niespodzianka. Kolejnym przeciwnikiem Urugwajczyków było Chile z którym Urugwaj również zremisował 1:1. Do ostatniego meczu ważyły się losy wyjścia z grupy. Ostatnim przeciwnikiem Urusów była drużyna Meksyku (mistrz Ameryki Północnej) z którą Urugwaj wygrał 1:0.Grupa w wykonaniu Urugwajczyków nie była zbyt dobra. Wielu wróżyło im szybkie odpadnięcie z turnieju zwłaszcza że następnym rywalem miał być główny faworyt – Argentyna, która również w grupie nie zagrała zbyt dobrze. Urugwaj po meczącym meczu który w regulaminowym czasie gry i po dogrywce zakończył się wynikiem 1:1 wygrał w karnych 5:4. Urugwaj awansował jako jedyny z wcześniejszych faworytów ponieważ Brazylia również odpadła z Paragwajem. W półfinale Urugwaj bez większych problemów pokonał Peru 2:0. W finale na ich drodze stanęła drużyna Paragwajska. Urugwaj nie przestraszył się mocnej jak dotąd ekipy Paragwaju i wygrał wysoko 3:0 po dwóch golach Diego Forlana i jednym Luisa Suáreza. Ten ostatni został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju i wicekrólem strzelców z 4 golami na koncie natomiast Forlan udowodnił, że mimo dość zaawansowanego wieku nadal potrafi grać jak na poprzednich Mistrzostwach Świata gdzie zdobył on Złotą Piłkę.

Copa America 2007, Charrúas przed meczem z Wenezuelą

Największymi sukcesami urugwajskiej piłki nożnej, oprócz dwóch tytułów mistrza świata, są piętnastokrotne zwycięstwa w rozgrywkach o Copa América i dwukrotne w igrzyskach olimpijskich (w 1924 i 1928 roku). 24.07.2011 reprezentacja Urugwaju po raz 15 sięgnęła po tytuł mistrza Ameryki Południowej w piłce nożnej. W finałowym meczu pokonała reprezentację Paragwaju 3:0.

Lata 1900–1945

Chrzest bojowy

16 maja 1901 w Montevideo, Charrúas stoczyli swój premierowy oficjalny pojedynek międzypaństwowy z późniejszym odwiecznym rywalem zza miedzy – Argentyną, ulegając stosunkiem bramek 2:3.

Copa América 1916

Pierwsze mistrzostwa Ameryki Południowej Copa América 1916 przyniosły zarazem pierwszy międzynarodowy tryumf „Urusów”. W argentyńskim turnieju grały 4 drużyny systemem każdy, z każdym, a o zwycięstwie decydowała końcowa tabela. Ekipa dowodzona przez trenera Alfredo Foglino rozpoczęła mistrzostwa od efektownego zwycięstwa 4:0 (1:0) z Chile, po golach dwóch piłkarzy urugwajskiego klubu Peñarol Montevideo: José Piendibene (44' i 75') oraz Isabelino Gradína (55' i 70'). Drugim grupowym rywalem Urugwaju była Brazylia, która lepiej rozpoczęła i już w 8 minucie wynik meczu otworzył Arthur Friedenreich (Payssandu São Paulo). Jednak w 16 minucie spotkania brazylijski obrońca Orlando (Paulistano São Paulo) z powodu kontuzji musiał opuścić boisko co było równoznaczne z tym, że piłkarze z Kraju Kawy resztę pojedynku stoczyli w dziesiątkę. Nie mniej jednak wyrównująca bramka padła dopiero w 58', a jej zdobywcą był późniejszy król strzelców Gradín. Wynik meczu w 77' ustalił José Tognola (Reformers), dzięki czemu Urugwaj zwyciężył 2:1. W granym na „raty” oraz na dwóch różnych stadionach ostatnim, a zarazem decydującym meczu turnieju Charrúas bezbramkowo z remisowali z gospodarzami, co z uwagi na wcześniejszą przewagę punktową przesądziło o tytule dla Urugwaju.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	6	1
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	7	2
3	BRAZYLIA	3	0	2	1	2	3	4
4	CHILE	3	0	1	2	1	2	11

Copa América 1917

Zwycięska drużyna Urugwaju na Copa America 1917

Mistrzostwa z 1917 przeszły do historii jako niemal identyczna kopia tych rozegranych rok wcześniej, bowiem uczestnikami turnieju rozgrywanego według tych samych co poprzednio zasad były te same zespoły. Zmieniło się tylko miejsce rozgrywek, ponieważ tym razem gospodarzem imprezy byli Urugwajczycy. Drużyna trenera Ramóna Platero podobnie jak przed rokiem w pierwszym spotkaniu zmierzyła się z Chile, wygrywając identycznym stosunkiem bramek 4:0 (2:0). Teraz jednak gole zdobywali dwaj zawodnicy legendarnego Nacional Montevideo: Carlos Scarone (20' i 62') oraz Ángel Romano (44' i 75'). Równie gładko, bo 4:0 (2:0) Charrúas ograli tym razem Brazylijczyków, którzy podobnie jak przed rokiem mecz kończyli w dziesiątkę, gdyż w 24 minucie urazu nabawił się Paula Ramos (America FC Rio de Janeiro). Natomiast bramki były dziełem nikogo innego, tylko Carlosa Scarone (8' i 86') oraz króla strzelców Angela Romano (17' i 77'). W trzecim, ostatnim i decydującym pojedynku Urugwaj, jako gospodarz turnieju wykorzystał okazję i po golu Héctora Scarone z 62 minuty pokonał Albicelestes 1:0 (0:0), broniąc tym samym tytułu sprzed roku bez straty bramki.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	3	0	6	9	0
2	ARGENTYNA	3	2	1	4	5	3
3	BRAZYLIA	3	1	2	2	7	8
4	CHILE	3	0	3	0	0	10

Copa América 1920

Po zajęciu drugiego miejsca w CA 1919 rozgrywanego w Brazylii, tym razem górą znów byli Urugwajczycy. Na chilijskim turnieju pierwszym rywalem Charrúas byli sąsiedzi z Kraju Srebra. W zakończonym remisem 1:1 (1:0) spotkaniu wynik otworzył w 10 min. urugwajski napastnik José Piendibene, a w 61' bramkarz „Urusów” Juan Legnazzi obronił rzut karny. Wyrównanie padło w 75' za sprawą Raúla Echeverríi (Estudiantes La Plata). Mecz z Brazylią był popisem Urugwajczyków, którzy urządzili sobie festiwal strzelecki, a wynik 6:0 (3:0) nie pozostawiał złudzeń, kto w tamtym czasie był najlepszym zespołem Ameryki, co nie mniej prawdopodobne również świata. Bramki zdobywali: Angel Romano (23' i 60'), z karnego w 26' Antonio Urdinarán, obaj z Nacional oraz zawodnicy Peñarol – José Pérez (29' i 65') i Antonio Cámpolo w 48'. W ostatnim meczu z gospodarzami, Charrúas postawili kropkę nad „i”, wygrywając 2:1 (1:0) po golach najskuteczniejszych w turnieju: Romano (37') i Péreza (65'), dla Chile trafił w (60') Aurelio Domínguez.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	9	2
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	4	2
3	BRAZYLIA	3	1	0	2	2	1	8
4	CHILE	3	0	1	2	1	2	4

Copa América 1923

Po raz drugi gospodarzem turnieju został Urugwaj i w pierwszym pojedynku pokonał Paragwaj 2:0 (1:0). Bramki zdobyli Héctor Scarone (11') i zawodnik Charley Pedro Petrone w 88'. Urugwajczykom nie po raz pierwszy zresztą, nie sprostała również ekipa Canarinhos, ulegając 2:1 (0:0). Na listę strzelców wpisali się: po raz drugi na turnieju Petrone (56'); wyrównanie Brazylijczykom dał w 59' Nilo Braga, a wynik meczu ustalił w 75' José Pedro Cea, przyszła legenda futbolu. Los Guarani oraz Canarinhos podzielili również Argentyńczycy. Charrúas po trafieniach najskuteczniejszego obok Argentyńczyka Aguirre – Petrone (28') i Pascuala Sommy (88') zwyciężyli 2:0 (1:0), zdobywając tym samym czwarty tytuł mistrzowski.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	3	0	6	6	1
2	ARGENTYNA	3	2	1	4	6	6
3	PARAGWAJ	3	1	2	2	4	6
4	BRAZYLIA	3	0	3	0	2	5

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924

Rozgrywany systemem pucharowym turniej w Paryżu był pierwszym dla „Urusów” międzykontynentalnym sprawdzianem, w czasie którego mogli o stawkę rywalizować z zespołami europejskimi. W pierwszej rundzie 26 maja wygrali zdecydowanie 7:0 (3:0) z drużyną Jugosławii, zaczynając turniej z „dużego c”. Trzy dni później w drugiej rundzie na drodze Charrúas stanęli Amerykanie, ulegając z kretesem 3:0 (3:0). Z kolei w rozegranym 1 czerwca ćwierćfinale przed własną publicznością polegli 1:5 (1:2) Francuzi. Kroczący od zwycięstwa do zwycięstwa Urugwajczycy dopiero 2 czerwca w półfinale spotkali godnego siebie rywala, wygrywając nieznacznie z Holandią 2:1 (1:0). Finał z 9 czerwca był formalnością, w którym Urugwaj pokonał Szwajcarię 3:0 (1:0).

Złoto	Srebro	Brąz
Urugwaj	Szwajcaria	Szwecja

Copa América 1924

Problemy Paragwaju sprawiły, że po raz drugi z rzędu, a trzeci w ogóle turniej zorganizował Urugwaj. Dopełnieniem szczęścia było również drugie z rzędu, a piąte w historii zwycięstwo w południowoamerykańskich mistrzostwach. Hat-rick Petrone (40', 53', 88'), gole Pedro Zingone (73') i Romano (78') pogrążyły Chile 5:0 (1:0). W kolejnym meczu wynik dla Paragwaju otworzył Gerardo Rivas. Bramkę wyrównującą w 28' strzelił król strzelców Petrone, podwyższył w 66' Cea, a ustalił w 83' Romano. Urugwajczycy, świeżo upieczeni mistrzowie olimpijscy z Paryża w ostatnim spotkaniu bezbramkowo zremisowali z Albicelestes.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	8	1
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	2	0
3	PARAGWAJ	3	1	1	1	3	4	4
4	CHILE	3	0	0	3	0	1	10

Copa América 1926

W odbywającym się po raz drugi na terytorium Chile turnieju, udział wzięło pięć ekip, jednak zabrakło wśród nich Brazylii. Urugwajczykom, których z kolei nie było na CA 1925 w pierwszym pojedynku przyszło zmierzyć się z gospodarzami, w meczu sędziowanym przez .... Chilijczyka, tego samego zresztą, który prowadził spotkanie obu drużyn na CA 1920 w Chile. Mimo to zespół trenera Ernesto Fígoliego pozbawił La Roja wszelkich złudzeń, pewnie zwyciężając 3:1 (2:0). Autorami bramek dla Urugwaju byli: w 22' René Borjas (Montevideo Wanderers) oraz gwiazdy z Nacional, Héctor Castro (32') i Héctor Scarone (55'). W 65' honorowego gola dla Chile zdobył z karnego Guillermo Subiabre (Santiago Wanderers). Kolejnym rywalem byli Albicelestes, którzy nie potrafili znaleźć sposobu na konsekwentnych Charrúas, a w szczególności strzelców bramek Borjasa (22') i Castro (73'). Podopieczni Ernesto Fígoli odnieśli najwyższe zwycięstwo z drużyną Boliwii, których pokonali 6:0 (4:0), po bramkach zdobytych przez Héctora Scarone (9', 12', 28', 39', 81'). W 67' trafił jeszcze jego klubowy kolega Angel Romano. W kolejnym meczu ponownie zwyciężyli, tym razem drużynę Paragwaju. Najlepszym zawodnikiem w tym meczu był Héctor Castro, który zdobył cztery gole (16', 23', 32',72'), a dwie kolejne bramki padły w 47' z karnego i 82' dzięki strzałowi Zoilo Saldombide (Wanderers). Guarani odpowiedzieli jedynie w 58', kiedy to 11-ę na bramkę zamienił Manuel Fleitas Solich. Zwycięstwo 6:1 (3:0) przypieczętowało szósty tytuł mistrzowski dla Urugwaju, który po raz drugi zdobyli w Chile.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	4	4	0	0	8	17	2
2	ARGENTYNA	4	2	1	1	5	14	3
3	CHILE	4	2	1	1	5	14	6
4	PARAGWAJ	4	1	0	3	4	8	20
5	BOLIWIA	4	0	0	4	0	2	24

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1928

Efektowne zwycięstwo na olimpiadzie w 1924 stawiało Urugwaj w roli faworyta, z którym na nieszczęście gospodarzy los skojarzył ich w pierwszej rundzie. W rozegranym 30 maja spotkaniu Holendrzy nie potrafili zrewanżować się wciąż aktualnym mistrzom olimpijskim za przegrany półfinał w Paryżu, ulegając im 2:0 (1:0). Nie było również niespodzianki 3 czerwca w ćwierćfinałowym pojedynku „Urusów” z Niemcami, których gładko pokonali 4:1 (2:0). Cztery dni później na drodze do finału Urugwajczykom stanęli Włosi, którzy choć byli bliżej celu to nie mniej jednak, także Azzurri nie zdołali przeciwstawić się sile pobratymców z Ameryki Południowej, przegrywając nieznacznie 2:3 (1:3). Wielki finał igrzysk stał się wewnętrzną rozgrywką Latynosów, w którym Charrúas zmierzyli się z sąsiadami zza rzeki Urugwaj. Mecz z 10 czerwca był zaciętym pojedynkiem, w którym nie padło rozstrzygnięcie i po dogrywce padł remis 1:1. Ponieważ ówcześnie nie rozgrywano jeszcze konkursu rzutów karnych, spotkanie zostało powtórzone trzy dni później, a nowym starym mistrzem olimpijskim został Urugwaj po zwycięstwie 2:1 (1:1).

Złoto	Srebro	Brąz
Urugwaj	Argentyna	Włochy

Lata 1945–2014

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010

W 2010 roku Reprezentacja Urugwaju ponownie pokazała, że jest potęgą futbolu na arenie międzynarodowej. W swojej grupie zremisowali z poprzednimi wicemistrzami, drużyną Francji 0:0, w drugim meczu odnieśli zdecydowane zwycięstwo nad gospodarzami turnieju, wygrywając 3:0. W ostatnim meczu grupowym reprezentacja „Urusów” wygrała spokojnie z Meksykiem 1:0. Urugwajczycy wyszli z 1 miejsca bez straty bramki. Następnym rywalem drużyny Urugwaju w 1/8 finału okazała się drużyna Korei Południowej z którymi Urugwaj wygrał 2:1. W ćwierćfinale na Urugwaj czekała reprezentacja Ghany i najbardziej dramatyczny mecz mistrzostw. Po remisie 1:1 do regulaminowego czasu gry sędzia musiał doliczyć kolejne 30 minut dogrywki. W 120 minucie natomiast Ghana miała świetną okazję na gola, jednak Luis Suárez wybił piłkę ręką z bramki. Otrzymał on za to czerwoną kartkę, a reprezentacja Ghany miała do wykorzystania rzut karny. Wymarzona szansa dla przeciwników Urugwaju nie została wykorzystana i w serii rzutów karnych, następujących po dogrywce, Urugwaj wygrał 4:2. W ten sposób zawodnicy awansowali do półfinału – jako jedyna drużyna z Ameryki Południowej. W półfinale musieli zmierzyć się z reprezentacją Holandii (późniejszymi wicemistrzami) i przegrali 3:2. W meczu o trzecie miejsce Urugwaj przegrał z drużyną Niemiec, po meczu zakończonym wynikiem 3:2, czyli identycznym jak w półfinale. Urugwaj zagrał na tym mundialu najlepiej od 40 lat i zajął 4 miejsce, a Diego Forlan który był najlepszym zawodnikiem drużyny Urugwaju, otrzymał złotą piłkę dla najlepszego piłkarza całego turnieju.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014

Reprezentacja Urugwaju awansowała do 1/8 finału, zajmując drugie miejsce w grupie. Przegrywając w 1/8 finału z Kolumbią zakończyła swój udział na Mistrzostwach Świata w Brazylii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018

Na mundialu 2018 Urugwaj grał w grupie A razem z gospodarzem turnieju Rosją, Arabią Saudyjską, oraz Egiptem. Po wygraniu wszystkich trzech spotkań (odpowiednio z Egiptem i Arabią Saudyjską po 1:0), oraz z Rosjanami 3:0, Urusi wyszli z grupy z pierwszego miejsca z kompletem punktów. W 1/8 finału zmierzyli się z reprezentacją Portugalii. Wygrali ten mecz 2:1 i awansowali tym samym do ćwierćfinału w którym zmierzyli się z Francuzami. Przegrali jednak to spotkanie 0:2 i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata

Estadio Centenario

1930 – Mistrzostwo
1934–1938 – Nie brał udziału
1950 – Mistrzostwo
1954 – IV miejsce
1958 – Nie zakwalifikował się
1962 – Faza grupowa
1966 – Ćwierćfinał
1970 – IV miejsce
1974 – Faza grupowa
1978–1982 – Nie zakwalifikował się
1986 – 1/8 finału
1990 – 1/8 finału
1994–1998 – Nie zakwalifikował się
2002 – Faza grupowa
2006 – Nie zakwalifikował się
2010 – IV miejsce
2014 – 1/8 finału
2018 – Ćwierćfinał
2022 – Faza grupowa

Udział w Copa América

1916 – Mistrzostwo
1917 – Mistrzostwo
1919 – II miejsce
1920 – Mistrzostwo
1921 – III miejsce
1922 – III miejsce
1923 – Mistrzostwo
1924 – Mistrzostwo
1925 – Wycofał się
1926 – Mistrzostwo
1927 – II miejsce
1929 – III miejsce
1935 – Mistrzostwo
1937 – III miejsce
1939 – II miejsce
1941 – II miejsce
1942 – Mistrzostwo
1945 – IV miejsce
1946 – IV miejsce
1947 – III miejsce
1949 – VI miejsce
1953 – III miejsce
1955 – IV miejsce
1956 – Mistrzostwo

1957 – III miejsce
1959 – VI miejsce
1959 – Mistrzostwo
1963 – Wycofał się
1967 – Mistrzostwo
1975 – III miejsce
1979 – Faza grupowa
1983 – Mistrzostwo
1987 – Mistrzostwo
1989 – II miejsce
1991 – Faza grupowa
1993 – Ćwierćfinał
1995 – Mistrzostwo
1997 – Faza grupowa
1999 – II miejsce
2001 – IV miejsce
2004 – III miejsce
2007 – IV miejsce
2011 – Mistrzostwo
2015 – Ćwierćfinał
2016 – Faza grupowa
2019 – Ćwierćfinał
2021 – Ćwierćfinał

Udział w Pucharze Konfederacji

1992–1995 – Nie zakwalifikował się
1997 – IV miejsce
1999–2009 – Nie zakwalifikował się
2013 – IV miejsce
2017 – Nie zakwalifikował się

Skład zespołu

Kadra na mecze towarzyskie przeciwko reprezentacji Nikaragui i Kuby, które odbyły się 14 i 20 czerwca 2023. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2023.

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Obecny klub
Bramkarze
1	Sergio Rochet	23 marca 1993	13	0	Nacional
12	Randall Rodríguez	29 listopada 2003	0	0	Peñarol
23	Santiago Mele	6 września 1997	2	0	Unión Santa Fe
	Franco Israel	22 kwietnia 2000	1	0	Sporting CP
Obrońcy
2	Sebastián Boselli	4 grudnia 2003	0	0	Defensor Sporting
3	Mauricio Lemos	28 grudnia 1995	3	0	Atlético Mineiro
4	José Luis Rodríguez	14 marca 1997	2	0	Vasco da Gama
13	Guillermo Varela	24 marca 1993	14	0	Flamengo
16	Facundo González	6 lipca 2003	0	0	Valencia
18	Santiago Mouriño	13 września 2002	0	0	Racing Montevideo
22	Joaquín Piquerez	24 sierpnia 1998	9	0	Palmeiras
24	Bruno Méndez	10 września 1999	4	0	Corinthians
	Matías Viña	9 listopada 1997	30	0	Bournemouth
	Sebastián Coates	18 sierpnia 1999	3	0	América
	Lucas Olaza	21 lipca 1994	1	0	Real Valladolid
	Mateo Ponte	24 maja 2003	0	0	Danubio
Pomocnicy
5	Emiliano Martínez	17 sierpnia 1999	2	0	Midtjylland
6	Fabricio Díaz	3 lutego 2003	0	0	Liverpool Montevideo
15	Maximiliano Araújo	15 lutego 2000	2	1	Toluca
20	Felipe Carballo	4 października 1996	4	0	Grêmio
	Rodrigo Zalazar	12 sierpnia 1999	1	2	Schalke 04
Napastnicy
8	Anderson Duarte	23 marca 2004	0	0	Defensor Sporting
9	Diego Rossi	5 marca 1998	7	1	Fenerbahçe
10	Brian Rodríguez	20 maja 2000	19	4	América
11	Facundo Torres	13 kwietnia 2000	13	1	Orlando City
14	Agustín Canobbio	1 października 1998	7	0	Athletico Paranaense
17	Luciano Rodríguez	16 lipca 2003	0	0	Liverpool Montevideo
19	Matías Arezo	21 listopada 2002	3	1	Peñarol
21	Thiago Borbas	7 kwietnia 2002	2	0	Red Bull Bragantino
	Facundo Pellistri	20 grudnia 2001	12	0	Manchester United
	Federico Viñas	30 czerwca 1998	0	0	América

Rekordziści

Występy

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Mecze	Bramki
1.	Diego Godín	2005–	161	8
2.	Luis Suárez	2007–	137	68
3.	Edinson Cavani	2008–	136	58
4.	Fernando Muslera	2009–	133	0
5.	Maxi Pereira	2005–2018	125	3
6.	Martín Cáceres	2007–	116	4
7.	Diego Forlán	2002–2014	112	36
8.	Cristian Rodríguez	2003–2018	110	11
9.	Diego Lugano	2003–2014	95	9
10.	Egidio Arévalo Ríos	2006–2017	90	0

Aktualizacja: 22 czerwca 2023

Gole

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Bramki	Mecze
1.	Luis Suárez	2007–	68	137
2.	Edinson Cavani	2008–	58	136
3.	Diego Forlán	2002–2014	36	112
4.	Héctor Scarone	1917–1930	31	52
5.	Ángel Romano	1913–1927	28	69
6.	Óscar Míguez	1950–1958	27	39
7.	Sebastián Abreu	1996–2012	26	70
8.	Pedro Petrone	1923–1930	24	29
9.	Fernando Morena	1971–1983	22	53
9.	Carlos Aguilera	1982–1997	22	64

Aktualizacja: 22 czerwca 2023

Selekcjonerzy

#	Trener	Narodowość	Od	Do	Bilans					Osiągnięcia
#	Trener	Narodowość	Od	Do	M	Z	R	P	%	Trofea	Lata
1.	Miguel Nebel	Urugwaj	lipiec 1902	wrzesień 1903	2	1	0	1	50%
2.	Alfredo Foglino	Urugwaj	lipiec 1916		3	2	1	0	78%	1x Copa América	1916
3.	Ramón Platero	Urugwaj	wrzesień 1917	październik 1917	3	3	0	0	100%	1x Copa América	1917
4.	Severino Castillo	Urugwaj	maj 1919		4	2	1	1	58%
5.	Ernesto Fígoli	Urugwaj	wrzesień 1920	październik 1921	6	3	1	2	56%	1x Copa América	1920
6.	Pedro Olivieri	Urugwaj	wrzesień 1922	październik 1922	4	2	1	1	58%
7.	Leonardo De Lucca	Urugwaj	listopad 1923		3	3	0	0	100%	1x Copa América	1923
8.	Ernesto Meliante	Urugwaj	październik 1924	listopad 1924	3	2	1	0	78%	1x Copa América	1924
9.	Ernesto Fígoli (2)	Urugwaj	październik 1926	listopad 1926	4	4	0	0	100%	1x Copa América	1926
10.	Luis Greco	Urugwaj	listopad 1927		3	2	0	1	67%
11.	Alberto Suppici	Urugwaj	listopad 1929		3	1	0	2	33%
12.	Raúl Blanco	Urugwaj	styczeń 1935		3	3	0	0	100%	1x Copa América	1935
13.	Alberto Suppici (2)	Urugwaj	styczeń 1937	luty 1939	9	5	0	4	56%
14.	José Pedro Cea	Urugwaj	luty 1941	luty 1942	10	9	0	1	90%	1x Copa América	1942
15.	José Nasazzi	Urugwaj	styczeń 1945	luty 1945	6	3	0	3	50%
16.	Aníbal Tejada	Urugwaj	styczeń 1946		2	1	0	1	50%
17.	Guzmán Vila Gomensoro	Urugwaj	styczeń 1946	luty 1946	3	1	0	2	33%
18.	Juan López Fontana	Urugwaj	grudzień 1947		7	5	0	2	71%
19.	Óscar Marcenaro	Urugwaj	kwiecień 1949	maj 1949	7	2	1	4	33%
20.	Romeo Vázquez	Urugwaj	luty 1953	marzec 1953	6	3	1	2	56%
21.	Juan Carlos Corazzo	Urugwaj	marzec 1955		5	2	1	2	47%
22.	Hugo Bagnulo	Urugwaj	styczeń 1956	luty 1956	5	4	1	0	87%	1x Copa América	1956
23.	Juan López Fontana (2)	Urugwaj	marzec 1957	kwiecień 1957	6	4	0	2	67%
24.	Héctor Castro	Urugwaj	marzec 1959	kwiecień 1959	6	2	0	4	33%
25.	Juan Carlos Corazzo (2)	Urugwaj	grudzień 1959		4	3	1	0	83%	1x Copa América	1959
26.	Juan Carlos Corazzo (3)	Urugwaj	styczeń 1967	luty 1967	5	4	1	0	87%	1x Copa América	1967
27.	Juan Schiaffino	Urugwaj	wrzesień 1975	październik 1975	2	1	0	1	50%
28.	Roque Máspoli	Urugwaj	sierpień 1979	wrzesień 1981	26	11	8	7	53%
29.	Omar Borrás	Urugwaj	styczeń 1982	czerwiec 1986	54	24	18	12	56%	1x Copa América	1983
30.	Roberto Fleitas	Urugwaj	czerwiec 1987	lipiec 1987	4	4	0	0	100%	1x Copa América	1987
31.	Óscar Tabárez	Urugwaj	lipiec 1988	czerwiec 1990	34	17	8	9	50%
32.	Luis Cubilla	Urugwaj	maj 1991	sierpień 1993	27	11	10	6	53%
33.	Ildo Maneiro	Urugwaj	sierpień 1993	październik 1993	4	3	0	1	75%
–	Roberto Fleitas (2)	Urugwaj	październik 1993		1	0	0	1	0%
34.	Héctor Núñez	Urugwaj	październik 1994	listopad 1996	25	9	7	9	45%	1x Copa América	1995
35.	Juan Ahuntchaín	Urugwaj	grudzień 1996	czerwiec 1997	9	3	2	4	41%
36.	Roque Máspoli (2)	Urugwaj	czerwiec 1997	listopad 1997	5	2	1	2	47%
37.	Víctor Púa	Urugwaj	grudzień 1997	lipiec 1999	13	5	3	5	46%
38.	Daniel Passarella	Argentyna	lipiec 1999	luty 2001	14	6	4	4	52%
39.	Víctor Púa (2)	Urugwaj	luty 2001	czerwiec 2002	26	10	8	8	49%
–	Jorge da Silva	Urugwaj	listopad 2002		1	0	0	1	0%
–	Gustavo Ferrín	Urugwaj	luty 2003	marzec 2003	2	0	2	0	33%
40.	Juan Ramón Carrasco	Urugwaj	czerwiec 2003	kwiecień 2004	13	7	2	4	59%
41.	Jorge Fossati	Urugwaj	kwiecień 2004	listopad 2005	23	8	8	7	46%
–	Gustavo Ferrín (2)	Urugwaj	grudzień 2005	marzec 2006	1	0	0	1	0%
42.	Óscar Tabárez (2)	Urugwaj	marzec 2006	listopad 2021	194	94	49	51	48%	1x Copa América	2011
43.	Diego Alonso	Urugwaj	grudzień 2021	grudzień 2022	12	8	2	2	66%
44.	Marcelo Bielsa	Argentyna	maj 2023	nadal	2	2	0	0	100%
Inni
–	Gregorio Pérez^[b]	Urugwaj	sierpień 1988		1	0	0	1	0%
–	Pedro Cubilla^[c]	Urugwaj	maj 1991		4	2	0	2	50%
									%

Stan na 22 czerwca 2023.
Kursywą wyróżniono selekcjonerów tymczasowych.
W nawiasie podano, który raz selekcjoner prowadził reprezentację.

Zobacz też

Asociación Uruguaya de Fútbol

Uwagi

↑ Stan aktualny na 18 lipca 2023.
↑ Asystent Óscara Tabáreza; podczas jego kadencji poprowadził reprezentację w jednym meczu towarzyskim.
↑ Asystent Luisa Cubilli; podczas jego kadencji poprowadził reprezentację w czterech meczach towarzyskich.

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona związku (hiszp.)
Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]. (ang.).
Profil na National Football Teams (ang.)
RSSSF – archiwum wyników 1902- (ang.)
RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
Planet World Cup – archiwum wyników na mistrzostwach świata (ang.)
Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostwa świata (ang.)
Planet World Cup – składy Urugwaju na poszczególnych Mundialach (ang.)

[1] Stan aktualny na 15 lutego 2024.

[elo-2] Stan aktualny na 18 lipca 2023.

[a-3] Asystent Óscara Tabáreza; podczas jego kadencji poprowadził reprezentację w jednym meczu towarzyskim.

[b-4] Asystent Luisa Cubilli; podczas jego kadencji poprowadził reprezentację w czterech meczach towarzyskich.

[a]

[a]

[b]

[c]