Rekonstrukcja (architektura)

naprawa istniejącego budynku

Rekonstrukcja – odtworzenie zniszczonego, zabytkowego budynku lub jego nieistniejących już detali do stanu sprzed zniszczenia, które dokonywane jest na podstawie zachowanych planów, projektów, fotografii lub szkiców. Może towarzyszyć konserwacji zabytków, gdy wymaga tego potrzeba zachowania większej części oryginalnych elementów (np. rekonstrukcja części pieca w obozie Auschwitz-Birkenau). Rekonstrukcji poddawane są obiekty (oprócz budynków mogą to być również np. pomniki) o dużej wartości historycznej, kulturowej, krajobrazowej, estetycznej lub duchowej i symbolicznej dla społeczeństwa. Po częściowych rekonstrukcjach dokonywanych w XIX wieku, jak np. niektóre zabudowania zamku w Malborku, czy elementy średniowiecznych fortyfikacji miasta Carcassonne za pierwszą kompletną rekonstrukcję można uznać odbudowanie dzwonnicy na Placu Św. Marka w Wenecji, która zawaliła się w 1902 roku. Kolejne rekonstrukcje prowadzono po zniszczeniach I wojny światowej (np. Sukiennice w Ypres).

Dzwonnica św. Marka w Wenecji po rekonstrukcji z 1912 roku
Sukiennice w Ypres w 1921 roku
Sukiennice w Ypres po rekonstrukcji w latach 1933–1967

Szczególne znaczenie zagadnienie rekonstrukcji zniszczonych zabytków zaczęło mieć po zakończeniu II wojny światowej. Jan Zachwatowicz 1 września 1945 roku na Ogólnopolskiej Konferencji Historyków Sztuki powiedział:

Nie mogąc się zgodzić na wydarcie nam pomników kultury, będziemy je rekonstruowali, będziemy je odbudowywali od fundamentów, aby przekazać pokoleniom, jeśli nie autentyczną, to przynajmniej dokładną formę tych pomników, żywą w pamięci i dostępną w materiałach. (...) Poczucie odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń domaga się odbudowy tego, co nam zniszczono, odbudowy pełnej, świadomej tragizmu popełnionego fałszu konserwatorskiego[1].

Przykładem rekonstrukcji związanych z przywracaniem struktury architektonicznej zniszczonej w wyniku działań wojennych było odbudowanie Starego Miasta w Warszawie w latach 1948–1953, a także w późniejszych latach Długiego Targu w Gdańsku, Starego Miasta w Poznaniu, Starego Miasta we Wrocławiu, zamku w Szczecinie i zamku w Malborku. W latach 1971–1974 odbudowano Zamek Królewski w Warszawie, co spotkało się z uznaniem UNESCO, które odbudowany zespół warszawskiego Starego Miasta i zamku wpisało w 1980 roku na Listę Światowego Dziedzictwa. Rekonstrukcje dokonywane na terenie Warszawy odwoływały się również do kształtu wcześniejszego niż stan sprzed zniszczenia (np. Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie). Pomimo kładących nacisk na ochronę autentyzmu substancji zabytkowej zapisów Karty Weneckiej (w szczególności jej interpretowanego jako zakaz rekonstrukcji artykułu 9., postulującego zastępowanie rekonstrukcji stosowaniem formy, materiałów i technologii charakterystycznych dla danego czasu powstania[2][3]), a także krytyki realizowania rekonstrukcji przez zwolenników budowy obiektów wyłącznie w stylach współczesnych zarzucających „fałszowanie historii”, rekonstrukcje są prowadzone nieprzerwanie w wielu europejskich krajach szczególnie od zakończenia II wojny światowej, podczas której zniszczono budynki o ogromnym znaczeniu duchowym, krajobrazowym i kulturowym dla społeczeństw europejskich. Po 1990 roku szczególnie dużo rekonstrukcji zniszczonych budynków prowadzonych jest w Niemczech, pomimo tego, że od ich zburzenia minęło ponad pół wieku (np. zamek w Berlinie, kamienice przy Neumarkt w Dreźnie, kamienice staromiejskie we Frankfurcie nad Menem). Prowadzone są także rekonstrukcje budynków zniszczonych kilkaset lat temu, mających znaczenie emocjonalne dla społeczności, jak np. będący w ruinie od XVII wieku zamek w Trokach czy zniszczony w XVIII wieku Zamek Dolny w Wilnie. Ze względu na elementy emocjonalne oraz tożsamościowe, rekonstrukcja jest uważana za najbardziej polityczny spośród wszystkich modeli zagospodarowania przestrzeni historycznej. Decyzja o rekonstrukcji jest w zasadzie synonimem decyzji politycznej, podyktowanej oczekiwaniami społeczności lokalnych lub narodowych - często sprzecznymi ze współczesnymi doktrynami artystycznymi środowisk specjalistycznych[4]. Rekonstrukcje prowadzone są także na skutek zniszczenia zabytku w wyniku katastrofy budowlanej (np. wspomniana wcześniej Dzwonnica św. Marka w Wenecji) lub wobec zabytków zniszczonych wskutek klęsk żywiołowych (np. historyczna zabudowa miasta Venzone). Dokonuje się ich również w celach edukacyjnych i dydaktycznych, aby przedstawić wygląd obiektów zniszczonych wiele wieków temu, np. wille rzymskie (np. Villa Getty), gród w Biskupinie, fragmenty rzymskiego Limes (np. Saalburg pod Bad Homburg vor der Höhe, Walzheim, Biriciana) i inne.

Rekonstrukcje a kreacje i stylizacje

edytuj

Rekonstrukcje, które zawsze są oparte na materiale ikonograficznym sporządzonym w przeszłości i prowadzone według wskazówek historyków sztuki, a często też przy wykorzystaniu materiałów stosowanych w przeszłości, należy odróżnić od budowy obiektów, które nie posiadają ikonografii przedstawiającej ich wygląd sprzed zniszczenia (np. część południowa zamku w Poznaniu, zamek w Tykocinie, zamek w Gostyninie) i które są jedynie kreacją przypuszczalnego wyglądu z przeszłości lub świadomą stylizacją. Tego typu kreacje powstawały często także w XIX wieku w Niemczech (Neuschwanstein) i we Francji (zamek w Pierrefonds) w związku z popularnością idei romantycznych, jednak, z uwagi na koncentrowanie się przy ich budowie na malowniczości, a nie walorach naukowych, należy odróżnić je od rekonstrukcji sensu stricto. Budynki takie określa się jako zbudowane w stylistyce historyzmu, kreacji historyzującej lub stylizacji. Stylizacje historyczne były stosowane też po 1918 roku, gdy odbudowywano zniszczone podczas I wojny światowej miasta, tj. Kalisz, Kazimierz nad Wisłą, Niedzica, Działdowo, a także po 1945 roku, np. podczas budowy jednej z pierzei rynku w Sandomierzu, przy wznoszeniu osiedla Mariensztat w Warszawie, przy uzupełnianiu zabudowy na Podzamczu w Lublinie, na rynku w Raciborzu czy na rynku w Gliwicach. Za rekonstrukcje nie można uznać nowych budynków, wybudowanych w zgodzie z zasadami dawnej urbanistyki na obszarach historycznych centrów takich miast jak np. Kołobrzeg, Szczecin, Głogów czy Elbląg, które wzniesiono, pomimo posiadanych dokładnych informacji co do formy i kształtu budynków istniejących w tym miejscu wcześniej. Takie budynki są określane jako zbudowane w stylu retrowersji.

Przykłady rekonstrukcji:

Rekonstrukcje w Polsce

edytuj
 
Zamek Królewski w Warszawie
 
Kamienice przy rynku na Starym Mieście w Warszawie
 
Barbakan w Warszawie
 
Zamek Ujazdowski w Warszawie
 
Kościół św. Kazimierza w Warszawie
 
Zamek Ostrogskich
 
Kościół św. Krzyża
 
Poznań – Waga na rynku
 
Białystok, ratusz
 
Malbork - dach (1915) i kaplica św. Katarzyny (1919)
 
Malbork - Wieża główna (1967)
 
Skrzydło południowe zamku w Sierakowie
 
Ratusz w Kamieniu Pomorskim

Warszawa

edytuj

Wrocław

edytuj

Gdańsk

edytuj

Poznań

edytuj

Głogów

edytuj

Elbląg

edytuj
  • Katedra św. Mikołaja w Elblągu (1948–1965)
  • Dom Królewski przy Starym Rynku w Elblągu
  • Kamienica, ul. Wigilijna 18 w Elblągu
  • Kamienica gotycka, ul. Studzienna 34 w Elblągu
  • Hotel pod Lwem, ul. Kowalska w Elblągu

Stargard

edytuj

Szczecin

edytuj

Białystok

edytuj

Kraków

edytuj

Rekonstrukcje w Niemczech

edytuj
Zamek w Berlinie podczas rekonstrukcji w 2017 roku i zamek po zakończeniu rekonstrukcji w 2023 roku
Pałac miejski w Poczdamie podczas rekonstrukcji w 2012 roku i pałac po zakończeniu rekonstrukcji w 2016 roku
 
Kościół Marii Panny w Dreźnie
 
Część zrekonstruowanych kamienic przy drezdeńskim Neumarkt
 
Frankfurt nad Menem - pierzeja zrekonstruowanych w latach 80. XX wieku kamienic przy Römerbergu
 
Staromiejska zabudowa ze zrekonstruowanymi kamienicami we Frankfurcie nad Menem w 2018 roku
 
Alte Waage w Brunszwiku
 
Residenzschloss w Brunszwiku
 
Schloss Herrenhausen w Hanowerze

Berlin

edytuj

Poczdam

edytuj

Drezno

edytuj

Frankfurt nad Menem

edytuj

Rekonstrukcje na Węgrzech

edytuj

Budapeszt

edytuj
 
Rekonstruowany pałac Arcyksięcia Józefa w 2024 roku
 
Rekonstruowana brakująca część dawnej kwatery głównej Najwyższego Dowództwa Węgierskich Sił Zbrojnych w 2024 roku
 
Zamek w Nyírbátor
 
Zamek Fuzer
  • Most Wolności w Budapeszcie (1946)
  • Most Łańcuchowy w Budapeszcie (1949)
  • Zamek Królewski w Budapeszcie (lata 60. XX wieku–lata 80. XX wieku – realizacja przeprowadzona z uproszczeniami fasad i wystroju wnętrz. W 2021 rozpoczęto odbudowę fasad do stanu z czasów przebudowy zamku z przełomu XIX i XX wieku)
  • Pałac Sándora (2000−2002)
  • Pałac Lónyay (2005)
  • Klasztor Karmelitów (2016)
  • Pomnik Istvána Tiszy (odsłonięty w 1934, zniszczony w 1945; rekonstrukcja w 2014[13])
  • Pomnik Gyuli Andrássyego (odsłonięty w 1906, zniszczony w 1945; rekonstrukcja w 2015[14])
  • Ujeżdżalnia, kordegarda, schody Stöckla i rampa konna na terenie zamku Królewskiego (2016–2021)
  • Pałac Arcyksięcia Józefa(inne języki) (od 2021[15])
  • Budynek będący dawną kwaterą główną Najwyższego Dowództwa Węgierskich Sił Zbrojnych (zbudowany w latach 1895–1897, zniszczony w 1945, rozebrany powyżej drugiej kondygnacji w 1963; rekonstrukcja brakującej części od 2021[16])
  • Budynek będący dawną siedzibą Towarzystwa Czerwonego Krzyża (zbudowany w latach 1901–1903, zniszczony w 1945, rozebrany w latach 1947–1948; rekonstrukcja od 2021[17])

Rekonstrukcje w Belgii

edytuj
  • Katedra św. Marcina w Ypres w Belgii zniszczona w latach 1914–1918 (odbudowa 1920)
  • Lakenhal (sukiennice) w Ypres zniszczone w latach 1914–1918 (odbudowa 1933–1967)
  • Kościół św. Mikołaja w Diksmuide, zniszczony w 1914 (odbudowa 1920–1945)

Rekonstrukcje na Litwie

edytuj

Rekonstrukcje na Białorusi

edytuj

Rekonstrukcje na Ukrainie

edytuj

Rekonstrukcje w Rosji

edytuj

Rekonstrukcje we Francji

edytuj

Rekonstrukcje we Włoszech

edytuj
 
Klasztor Monte Cassino

Rekonstrukcje w Wielkiej Brytanii

edytuj
 
Londyn, Teatr Globe (1997)
  • Kaplica St. Ethelburga-the-Virgin within Bishopsgate z 1411 r., zburzona przez IRA w 1993, zrekonstruowana w 2002 r.
  • Teatr Shakespeare’s Globe w Londynie
  • Rzymski fort w Lunt w Wielkiej Brytanii
  • Rzymski fort Arbeia w Wielkiej Brytanii
  • Wieś średniowieczna Cosmeston w Wielkiej Brytanii
  • Rzymski Fort w Cardiff w Wielkiej Brytanii
  • Starożytna farma w Butser w Wielkiej Brytanii
  • Villa Urbana we Wroxeter w Wielkiej Brytanii
  • zamek Borthwick Castle w Szkocji
  • zamek Castle Stalker w Szkocji
  • zamek Eilean Donan w Szkocji (1919–1932)
  • zamek Huntingtower Castle w Szkocji
  • zamek w Newark Castle w Szkocji
  • zamek Castell Coch w Cardiff w Walii (1871-1891)
  • budynek na rogu Lansdowne Road/Tottenham High Road w Londynie, spalony podczas zamieszek w 2011 roku, rozebrany i zrekonstruowany

Rekonstrukcje w Chorwacji

edytuj
  • Kościół św. Marii w Voćinie, zburzony w 1999 roku w wyniku ostrzału, odbudowany do 2011 roku
  • Ratusz, Vukovar
  • Szkoła, Vukovar
  • Pałac Eltz w Vukovarze
  • Klasztor Franciszkanów, Vukovar
  • Kaplica św. Anny, Slavonski Brod
  • Kościół, Kijevo
  • Wieża kościelna w Sveti Juraj na Bregu (Víziszentgyörgy)

Rekonstrukcje w Czechach

edytuj
 
Praga, Kaplica Betlejemska

Rekonstrukcje w Hiszpanii

edytuj
  • Pati de l’ambaixador Vich w Hiszpanii (1991–2005)
  • Kościół de Santiago w Lorca w Hiszpanii, zniszczony w 2011 roku podczas trzęsienia ziemi, rekonstrukcja w 2016
  • Rzymskie mauzoleum w Kordobie w Hiszpanii
  • Willa rzymska w Almenara-Puras w Hiszpanii
  • Zamek La Mota w Hiszpanii (1986–2006)

Rekonstrukcje w Holandii

edytuj

Rekonstrukcje w Stanach Zjednoczonych

edytuj
 
Governors Palace
  • Pałac Gubernatora w Williamsburgu, Wirginia, z lat 1706-1722, przebudowany w 1781, zniszczony w czasie Wojny Secesyjnej 1861–1865, zrekonstruowano w latach 1932–1934[18]

Rekonstrukcje w Armenii

edytuj
  • hellenistyczna świątynia boga Mitry w Garni z I wieku n.e. (rekonstrukcja z lat. 60. XX wieku)

Rekonstrukcje na Filipinach

edytuj
  • Old Legislative Building w Manili (obecnie siedziba Narodowej Galerii Sztuki; 1949–1950[19])
  • Katedra w Manili(inne języki) (1954–1958)
  • Ayuntamiento de Manila (2009–2014[20])
  • Kościół św. Ignacego w Manili (rekonstrukcja z przeznaczeniem na siedzibę Muzeum Intramuros zrealizowana w latach 2011–2019[21])

Rekonstrukcje w innych krajach

edytuj
 
Dom Bractwa Czarnogłowych w Rydze
 
Stary Most w Mostarze

Rekonstrukcje cyfrowe

edytuj
 
Rekonstrukcja cyfrowa Starego Miasta we Frankfurcie nad Menem

Oprócz odtworzenia budynków w „naturze”, często można spotkać wirtualną formę rekonstrukcji, przeznaczoną do prezentacji w formie filmu, slajdów lub wydruków.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Piotr Majewski, Ideologia i Konserwacja, Warszawa 2009, s. 53
  2. Gdańsk Strefa Prestiżu: Karta Wenecka – eksperyment, który się nie powiódł. [w:] Felieton [on-line]. gdanskstrefa.com, 2017-06-20. [dostęp 2017-11-07]. (pol.).
  3. Monika Jaszczak: Rekonstrukcje w obiektach zabytkowych – teoria i praktyka. konserwatorzabytkow.pl. [dostęp 2021-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-19)]. (pol.).
  4. G. Kęsik, Polityka wobec miejskich przestrzeni historycznych. Uwarunkowania, podmioty, modele decyzyjne, Saarbrücken 2014, s. 176-181.
  5. http://sedina.pl/wordpress/index.php2006/06/05/odbudowa-zamku-po-1945-roku/
  6. S. Kwilecki, Historia i odbudowa Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie, [w:] „Kronika Miasta Szczecina 1985″, Szczecin 1986
  7. Baszta Nowa już otwarta, „chojnice.com” [dostęp 2017-05-09] (pol.).
  8. Baujuwel am Potsdamer Stadtkanal. helmutcaspar.de, 2019-07-11. [dostęp 2024-09-04]. (niem.).
  9. Ildiko Rödund, Anna Sprockhoff: Garnisonkirche bekommt weitere sechs Millionen Euro vom Bund. [w:] Potsdam [on-line]. maz-online.de, 2019-07-15. [dostęp 2019-09-10]. (niem.).
  10. a b Potsdam - Neubauquartier III am Alten Markt. [w:] Forum [on-line]. stadtbild-deutschland.org. [dostęp 2024-09-04]. (niem.).
  11. Die Geschichte des Braunschweiger Schlosses [online], braunschweig.de [dostęp 2017-11-26].
  12. Markthäuser. [w:] Ausstellungen [on-line]. landesmuseum-mainz.de. [dostęp 2019-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-24)]. (niem.).
  13. Orbán Tisza István-szobrot avatott. [w:] Közélet [on-line]. vs.hu, 2014-06-09. [dostęp 2021-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-09)]. (węg.).
  14. Újra a Kossuth téren áll gróf Andrássy Gyula szobra. szeretlekmagyarorszag.hu, 2015-05-06. [dostęp 2019-06-21]. (węg.).
  15. Reconstruction of the Palace of Archduke Joseph begins. pestbuda.hu, 2021-07-19. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
  16. Reconstruction of the Honvéd High Command building in Buda Castle begins. pestbuda.hu, 2021-09-30. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
  17. Péter Bukovszki: The former headquarters of the Red Cross Society will soon show its original appearance. pestbuda.hu, 2022-09-24. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
  18. governor’s Palace : The Colonial Williamsburg Official History & Citizenship Site [online], history.org [dostęp 2017-11-26].
  19. Neoclassical Masterpiece: The Legislative Building. nostalgiafilipinas.blogspot.com, 2012-09-26. [dostęp 2019-05-16]. (ang.).
  20. Ayuntamiento: 9 things about this heritage structure first build in 1599. themanilaproject.com, 2018-02-22. [dostęp 2019-05-16]. (ang.).
  21. Amierielle Anne Bulan: Ruins of San Ignacio Church in Intramuros now a museum. nolisoli.ph, 2019-04-23. [dostęp 2019-05-16]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Biegański P., O problemach odbudowy staromiejskich zespołów, „Architektura” 3/4, 1951, 110-119
  • Górski J., Warszawa w latach 1944–1949: odbudowa, Warszawa 1990
  • Podlewski W., Zagadnienie odbudowy miast zabytkowych Pomorza Zachodniego, „Ochrona Zabytków” 3/4, 1946
  • Stare Miasto w Warszawie. Odbudowa, [w:] „Teka Konserwatorska”, z. 4, Warszawa 1956
  • Rekonstruktion in Deutschland: Positionen zu einem umstrittenen Thema, Michael Braum, Ursula Baus, Basel: Birkhäuser Verlag, 2009, ISBN 978-3-0346-0067-5, OCLC 319496709.
  • Hanselmann Jan: Rekonstruktion in der Denkmalpflege – Texte aus Geschichte und Gegenwart. Fraunhofer IRB Verlag, Stuttgart 2009, ISBN 978-3-8167-7825-7
  • Biegański P., Pierwsza wystawa konserwatorska, Ochrona Zabytków 3, 1949.
  • Bobiński S., Problemy i trudności odbudowy Gdańska, Rocznik Gdański, t. 13, 1954.
  • Borowski J., Ochrona zabytków, Gdańsk 1954.
  • Ochrona i konserwacja dóbr kultury w Polsce 1944–1989, Warszawa 1996.
  • Chrzanowski T., Konserwacja zabytków w Polsce po II wojnie światowej, Znak, t. 18, 1966.
  • Chrzanowski T., Rekonstrukcja – odtwarzanie – makieta, Teka Komisji Urbanistyki i Architektury, t. 11, 1977.
  • Deurer W.G., Danzig: die Dokumentation 52 historischer Kirchen, Wesel 1996.
  • Kadłuczka A., Ochrona zabytków architektury, t. 1: Zarys doktryn i teorii, Wyd. PK, Kraków 2000.
  • Kalinowski K., Odbudowa zabytkowych miast w Polsce. Teoretyczne podstawy i realizacja na przykładzie Gdańska, [w:] Ochrona dziedzictwa kulturowego zachodnich i północnych ziem Polski, Warszawa 1995.
  • Kowalski T., Rekonstrukcja zabytków architektury, Teoria a praktyka, Warszawa 1985.
  • Massalski R., Odbudowa renesansowej szkoły mariackiej w Gdańsku, Rocznik Gdański, t. 34, 1974/75.
  • Massalski R., Ostatnio odbudowane zabytki Gdańska, Architektura 11–12, 1962.
  • Odbudowa Warszawy w latach 1944–1949, wybór dokumentów i materiałów, wstęp i red. Górski J., Warszawa 1977.
  • Rymaszewski B., Rozważania o rekonstrukcji w kontekście doktryn konserwatorskich dawniej i dziś, Ochrona Zabytków 3, Warszawa 1993, 227-234.
  • Stankiewicz J., Myśli o rekonstrukcji zabytków i jej problemach, Spotkania z Zabytkami 4, 1980.
  • Szkice Staromiejskie, praca zbiorowa, red. Puciaty O., Żaryn S., Warszawa 1955.
  • Szmygin B., Kształtowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku, Lublin 2000.
  • Warszawskie Stare Miasto – z dziejów odbudowy, red. Szwankowska H., Warszawa 1982.
  • Wspomnienia z odbudowy Głównego Miasta, red. Trojanowska I., Gdańsk 1978.
  • Vademecum konserwatora zabytków, Międzynarodowe normy ochrony dziedzictwa kultury, red. Pawłowski K., Konopka M., Warszawa 1996, [w:] Wiadomości Konserwatorskie 5, 1999.
  • Zachwatowicz J., Ochrona Zabytków w Polsce, Warszawa 1965.
  • Żaryn S., Trzynaście kamienic staromiejskich: strona Dekerta, Warszawa 1972.

Linki zewnętrzne

edytuj