Lista królów Ur i Isin
Lista królów Ur i Isin – mezopotamski tekst wymieniający imiona i długość panowania władców należących do III dynastii z Ur i I dynastii z Isin, poczynając od Ur-Nammu (2113-2096 p.n.e.), a kończąc na Damiq-iliszu (1816-1794 p.n.e.)[1][2].
Powstanie tekstu
edytujLista królów Ur i Isin utworzona została najprawdopodobniej za panowania Damiq-iliszu, ostatniego władcy I dynastii z Isin. Jej tekst kończy się na 4 roku panowania tego króla, co oznacza, że powstać musiał w tym właśnie lub kolejnym roku (1813 lub 1812 rok p.n.e.)[1].
Zachowane kopie
edytujZnane są dwie kopie tekstu, obie pochodzące najprawdopodobniej z Isin[1]. Opublikowane one zostały po raz pierwszy w 1954 roku przez Edmonda Sollbergera[3]. Obie kopie znajdowały się wówczas w kolekcji Erlenmeyera (the Erlenmeyer Collection) w Bazylei[2]. Po sprzedaży kolekcji pierwsza z kopii (tzw. „tekst A”) trafiła do kolekcji Schøyena (the Schøyen Collection)[4], natomiast druga (tzw. „tekst B”) do kolekcji prywatnej we Włoszech[5].
Tłumaczenie tekstu
edytujTłumaczenie treści[6] |
---|
|
Przypisy
edytuj- ↑ a b c A.K. Grayson, Königslisten..., s. 90.
- ↑ a b A.R. George (red.), Cuneiform..., s. 206.
- ↑ E. Sollberger, „New Lists of the Kings of Ur and Isin”, Journal of Cuneiform Studies 8 (1954), s. 135-136.
- ↑ W kolekcji Schøyena tekst ten nosi sygnaturę MS 1686. Opublikowany on został ponownie przez Jörgena Friberga w: Jörgen Friberg, A Remarkable Collection of Babylonian Mathematical Texts, 2007, s. 233-234.
- ↑ Jej tekst opublikowany został ponownie przez Mario Falesa w: Mario Fales, Prima dell'alfabeto: la storia della scrittura attraverso testi cuneiformi inediti, 1989, s. 144-145.
- ↑ na podstawie: A.R. George (red.), Cuneiform..., s. 206-207.
Bibliografia
edytuj- A.R. George (red.), Cuneiform Royal Inscriptions and Related Texts in the Schøyen Collection, seria Cornell University Studies in Assyriology and Sumerology 17, CDL Press 2011.
- A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.