Józef Lenart
Józef Lenart (ur. 12 listopada 1931, zm. 29 maja 2005[1]) – polski pisarz, dziennikarz, działacz społeczny i polityczny, redaktor naczelny dwutygodnika literacko-artystycznego „Współczesność”.
 Józef Lenart w latach 60. | |
| Data urodzenia |
12 listopada 1931 |
|---|---|
| Data śmierci |
29 maja 2005 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, działacz społeczny |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujPosiadał wykształcenie zawodowe górnicze. W latach 1948–1949 pracował jako górnik w kopalniach Mikulczyce i Miechowice. Członek Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956). Od 1948 członek PZPR. Był I sekretarzem Tymczasowego Komitetu Centralnego (1957) i sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Socjalistycznej.
Członek zespołu redakcji czasopisma „Pokolenie” w Warszawie (1951–1953), a następnie dziennika „Sztandar Młodych” (1953–1956). Po objęciu redakcji „Współczesności” (1958), gdzie początkowo był kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego, na zwolnionych przez Andrzeja Brychta i Romana Śliwonika (po ich bójce i aresztowaniu) etatach zatrudnił Aleksandrę Korewę i Ernesta Brylla. Kolegium pisma negatywnie oceniło pierwszy okres jego kierownictwa, które zakończyło się w 1959. Ponownie został redaktorem naczelnym „Współczesności” w 1966 i był nim do likwidacji czasopisma w 1971[2]. W latach 1971−1974 radca do spraw kultury Ambasady PRL w Bułgarii. Następnie zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Literatura na świecie” (1974−1979). Członek Rady Kultury i Sztuki przy Ministrze Kultury i Sztuki (1966−1969), zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR (1964−1971), członek Komitetu Warszawskiego PZPR (1983−1986). Wchodził także w skład Prezydium Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich (1966−1971) oraz Narodowej Rady Kultury (1982−1986).
Debiutował jako poeta w 1951 roku. W 1963 wydał w Warszawie tom opowiadań Codziennie toczy się wojna, a w 1966 Portret z diamentów[3]. Był autorem przedstawień telewizyjnych (Kresy, Przesilenie, Poletko nad jeziorem) oraz przekładów poezji rosyjskiej, białoruskiej, ukraińskiej i bułgarskiej.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w Alei Zasłużonych (A29-tuje-9)[1].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Moje cmentarze, Józef Lenart. [dostęp 2019-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-06)].
- ↑ Andrzej Chąciński, Nasza mała destabilizacja - 2, w: Niniwa
- ↑ nota biograficzna do: Zachodem poszły dzieje. Antologia opowiadań o Ziemiach Zachodnich, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s. 721
- ↑ Uznanie dla twórców kultury/w/Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 706−707