Aniela Sławska
Aniela Sławska (ur. 2 sierpnia 1918 w Poznaniu[1], zm. 25 maja 1997 tamże) – polska historyk sztuki i kustoszka.
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 maja 1997 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodziła się w rodzinie Stanisława i Izabeli z domu Motty (1892–1975), była wnuczką Jana Motty'ego. Miała starszą siostrę Marię (1916–1977)[2]. Wczesne dzieciństwo spędziła w Gdańsku, gdzie ojciec był delegatem polskiego rządu do Rady Portu[3]. Ukończyła Liceum Generałowej Zamoyskiej w Poznaniu, uzyskała świadectwo dojrzałości w 1937 i podjęła naukę na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Poznańskiego. Studia przerwała w 1939, z uwagi na wybuch II wojny światowej.
Podczas okupacji pracowała w sklepie cukierniczym i jako buchalter w banku. Pisała w tym czasie bajki z własnymi ilustracjami.
23 lutego 1945 podjęła pracę w Muzeum Wielkopolskim (była jedną z pierwszych osób, które weszły do gmachu po usunięciu Niemców), interesując się przede wszystkim malarstwem i rzeźbą średniowieczną. Jednocześnie w 1947 ukończyła przerwane studia z zakresu historii sztuki (praca magisterska pt. Wystroje wielkopolskich kościołów OO. Reformatów i twórczość reformatorskiego snycerza Antoniego Schultza)[3]. W 1950 została kustoszem Działu Malarstwa Polskiego XVI–XVIII wieku. Wspólnie z Teresą Ruszczyńską redagowały Katalog Zabytków Sztuki Województwa Poznańskiego (29 zeszytów, lata 1958–1980). Była organizatorką wystaw i autorką prac naukowych poświęconych zabytkom muzeum. Wyjeżdżała w celach naukowych do Francji i Szwecji, m.in. głosząc tam wykłady. Wykładała również historię sztuki na Akademii Muzycznej w Poznaniu. Była członkiem Komisji Historii Sztuki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i honorowym członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki[3]. Była inicjatorką sprowadzenia do katedry poznańskiej ołtarza z Góry Śląskiej, który do dziś jest głównym ołtarzem katedralnym. W zamian gruntownie wyremontowano kościół w Górze. Podczas prac w terenie nabawiła się astmy, na którą zmarła.
Zmarła w Poznaniu, pochowana 2 czerwca 1997 (w pogrzebie uczestniczył m.in. prof. Janusz Ziółkowski[4]) na cmentarzu junikowskim (pole 26-4-11)[5].
Była bratanicą Marii Wicherkiewicz[4], jej stryjem był architekt Roger Sławski[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1955)[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi (13 października 1948)[8]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ Anna Dobrzycka, In memoriam. Aniela Sławska (1918–1997), „Kronika miasta Poznania”, 1997, nr 3, s. 359–362.
- ↑ Aniela Izabela Sławska M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-15].
- ↑ a b c d Anna Dobrzycka, Co Pozostało - Aniela Sławska. Matura 1936/37 klasa A [online], copozostalo.pl [dostęp 2024-07-15].
- ↑ a b Hanna Mukułowska-Au, Motty'owie Sławscy Mukułowscy, Pallotinum, Poznań, 2015, s.100–110, 221, ISBN 978-83-7014-747-1.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2024-07-15].
- ↑ Aniela Sławska (1918–1997) in memoriam.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1298 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 76, poz. 671 „za zasługi na polu zabezpieczenia zabytków kulturalnych”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.