Aleksander VIII

Aleksander VIII (łac. Alexander VIII), właściwie Pietro Vito Ottoboni (ur. 22 kwietnia 1610 w Wenecji, zm. 1 lutego 1691 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, od 1689 papież.

Aleksander VIII

Pietro Vito Ottoboni
Papież
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1610 Wenecja
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1691 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	6 października 1689 - 1 lutego 1691
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	19 lutego 1652 Innocenty X
Kościół tytularny	S. Salvatore in Lauro (12 marca 1652) S. Marco (15 listopada 1660) S. Maria in Trastevere (13 września 1677) S. Prassede (8 stycznia 1680) biskup Sabiny (1 grudnia 1681) biskup Frascati (15 lutego 1683) biskup Porto e S. Rufina (10 listopada 1687)
Pontyfikat	6 października 1689

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Wczesne życie

Jego ojciec Marco Ottoboni był kanclerzem Republiki Weneckiej. Studiował na Uniwersytecie w Padwie, gdzie obronił doktorat obojga praw. W okresie pontyfikatu Urbana VIII przybył do Rzymu i rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej. Pełnił szereg funkcji – był gubernatorem miast Terni, Rieti, Citta di Castello i Spoleto, referendarzem Trybunału Sygnatury Apostolskiej, audytorem trybunału Roty Rzymskiej.

Kardynał

19 lutego 1652 został mianowany kardynałem przez Innocentego X, otrzymał tytuł prezbitera S. Salvatore in Lauro. W grudniu 1652 mianowany został biskupem Brescii, ale w czerwcu 1664 zrezygnował z biskupstwa. Po powrocie do Rzymu współpracował z kolejnymi papieżami (Klemensem IX i Innocentym XI). Był członkiem następujących kongregacji kurialnych:

• Kongregacji ds. Ceremoniału
• Kongregacji Konsystorialnej
• Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego
• Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników
• Kongregacji ds. Egzaminowania Kandydatów na Biskupów
• Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski
• Kongregacji Indeksu
• Kongregacji Świętego Oficjum Inkwizycji
• Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich
• Kongregacji ds. Legacji Awiniońskiej (tylko za pontyfikatu Klemensa IX 1667-69)
• Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii
• Kongregacji ds. Stanu Zakonnego
• Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
• Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów

W latach 80. XVII wieku kardynał Ottoboni faktycznie kierował pracami Kongregacji Świętego Oficjum jako subsekretarz Kongregacji, gdyż jej nominalny sekretarz, Alderano Cibo, był jednocześnie sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej.

Pontyfikat

6 października 1689 został wybrany na następcę papieża Innocentego XI. W konklawe uczestniczyli specjalni wysłannicy cesarza rzymsko-niemieckiego i króla Francji, ale wybrano kardynała Ottoboniego niezależnie od ich wpływów. Nowy papież, który przyjął imię Aleksandra VIII, liczył już 79 lat i uchodził za człowieka światowego, co odróżniało go od znanego z ascetycznego trybu życia poprzednika. 16 października 1689 Aleksander VIII został koronowany.

W czasie krótkiego pontyfikatu papież przywrócił praktykę nepotyzmu. Wśród mianowanych przez niego kardynałów znaleźli się bratanek i stryjeczny wnuk. Jednocześnie zdobył popularność wśród mieszkańców Państwa Papieskiego dzięki redukcji podatków i obniżce cen żywności. Opór wywołała natomiast decyzja Aleksandra o finansowaniu pomocy zbrojnej dla ojczyzny papieża – Wenecji.

W kwestiach religijnych papież występował przeciwko jansenizmowi. W sprawach zagranicznych szukał porozumienia z królem Francji Ludwikiem XIV, przyjmując m.in. odrzuconego wcześniej przez Innocentego XI ambasadora francuskiego. Papież zgodził się także na nominację kardynalską biskupa de Forbin-Jansona, który wcześniej brał udział w antypapieskim zgromadzeniu gallikańskim. Nie doszło jednak do pełnego porozumienia w kwestii nominacji biskupich; schorowany papież pół roku przed śmiercią podpisał bullę Inter multiplices, w której potępił uchwały gallikańskie z 1682 oraz wszelkie przejawy aktywności królewskiej wymierzone w papiestwo.

Aleksander VIII zmarł na początku lutego 1691 i został pochowany w Bazylice Św. Piotra.

Bibliografia

• Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714. Rzym - Fryburg Bryzgowijski - Wiedeń: Herder, 1991. ISBN 978-3451216534. Brak numerów stron w książce
• Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
• internetowy słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "TYP", "LCCN", "VIAF" oraz "GND".