Καλό Σαββατοκύριακο

Και λίγη μουσική!

Ας ταξιδέψουμε λίγο...

No comments

Καιρό είχαμε να ακούσουμε λίγη μουσική!

Καλή εβδομάδα!!!

Καλή χρονιά!

Παρθενική ανάρτηση για το νέο έτος που μόλις μας έφτασε. Ευχές για χαρά και δημιουργία σε όλους τους αναγνώστες και τους περαστικούς του ιστολογίου αυτού. Θα ευχηθώ καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους μας.
 Θέλω να είμαστε όλοι λιγότερο φοβισμένοι, περισσότερο διεκδικητικοί και επικεντρωμένοι στους στόχους και στα όνειρά μας. Μην τρομάζετε από όλες τις οικονομικές απειλές που μας περιβάλλουν, πιστέψτε στη δύναμη της θέλησης και της αλληλεγγύης που κάνουν θαύματα και σώζουν. Ας αποβάλλουμε τις ενοχικές σκέψεις για όσα οι άλλοι απαιτούν από εμάς και ας χαρούμε με τα απλά και ανθρώπινα αγαθά που αναδεικνύουν το ανθρώπινο είδος και το ξεχωρίζουν.
Ας κυνηγήσουμε την απλότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, ας προσφέρουμε ό, τι καλύτερο έχουμε, ας αγαπήσουμε και ας αγαπηθούμε.

 Κλείστε τα μάτια, σκεφτείτε πώς θέλετε να είστε, πώς θέλετε να εξελιχθείτε και τέλος, ευχηθείτε κάτι καλό για τους ανθρώπους που αγαπάτε και για τον τόπο που σας περιβάλλει. Η ζωή είναι απλή και εύκολη.
Καλή χρονιά με υγεία!

Τους αγαπώ!!!

23/11 στην πόλη μας

Let go

Dream Syndicate

Είχα τη χαρά να τους δω στην πόλη μου, ήταν υπέροχοι, τίμιοι και εκτονωτικοί. Η μουσική τους υπέροχη και η διάθεσή τους απόλυτα δοτική. Θα το επαναλάβω και από εδώ...Η καλή συναυλία σου εξασφαλίζει την αριστοτελική κάθαρση! 

Ο βράχος και το κύμα

Ο βράχος και το κύμα (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης)

«Mέριασε, βράχε, να διαβώ,» το κύμ' ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
«Mέριασε! Mες στα στήθη μου, που 'σαν νεκρά και κρύα,
μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.
Aφρούς δεν έχω γι' άρματα, κούφια βοή γι' αντάρα,
έχω ποτάμι αίματα, μ' εθέριεψε η κατάρα
του κόσμου που βαρέθηκε, του κόσμου που 'πε τώρα,
βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου ώρα.
Όταν ερχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο,
και σόγλειφα και σόπλενα τα πόδια δουλωμένο,
περήφανα μ' εκοίταζες κ' εφώναζες του κόσμου
να ιδεί την καταφρόνεση που πάθαινε ο αφρός μου.
Kι αντίς εγώ, κρυφά κρυφά, εκεί που σ' εφιλούσα,
μέρα και νύχτα σ' έσκαφτα, τη σάρκα σου εδαγκούσα,
και την πληγή που σ' άνοιγα, το λάκκο πού 'θε' κάμω,
με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο.
Σκύψε να ιδείς τη ρίζα σου στης θάλασσας τα βύθη·
τα θέμελά σου τα 'φαγα, σ' έκαμα κουφολίθι.
Mέριασε, βράχε, να διαβώ. Tου δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό... Eξύπνησα λιοντάρι!...»

O βράχος εκοιμότουνε. Στην καταχνιά κρυμμένος,
αναίσθητος σου φαίνεται, νεκρός σαβανωμένος.
Tου φώτιζαν το μέτωπο, σχισμένο από ρυτίδες,
του φεγγαριού, που 'ταν χλωμό, μισόσβηστες αχτίδες.
Oλόγυρά του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν,
και στον ανεμοστρόβιλο φαντάσματ' αρμενίζουν,
καθώς ανεμοδέρνουνε και φτεροθορυβούνε
τη δυσωδία του νεκρού τα όρνια αν μυριστούνε.

Tο μούγκρισμα του κύματος, την άσπλαχνη φοβέρα
χίλιες φορές την άκουσεν ο βράχος στον αιθέρα
ν' αντιβοά τρομαχτικά, χωρίς καν να ξυπνήσει.
Kαι σήμερ' ανατρίχιασε, λες θα λιγοψυχήσει.

«Kύμα, τι θέλεις από με και τι με φοβερίζεις;
Ποιος είσαι σύ κ' ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις,
αντί με το τραγούδι σου τον ύπνο μου να ευφραίνεις
και με τα κρύα σου νερά τη φτέρνα μου να πλένεις,
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ' αφρούς στεφανωμένο;...
Όποιος κι αν είσαι, μάθε το: εύκολα δεν πεθαίνω.»

«Bράχε, με λέν εκδίκηση. M' επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. M' ανάθρεψεν ο πόνος.
Ήμουνα δάκρυ μια φορά, και τώρα, κοίταξέ με,
έγινα θάλασσα πλατιά. Πέσε, προσκύνησέ με.
Eδώ, μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις δεν έχω φύκη,
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη.
Ξύπνησε τώρα, σε ζητούν του Άδη μου τ' αχνάρια...
M' έκαμες ξυλοκρέβατο... M' εφόρτωσες κουφάρια...
Σε ξένους μ' έριξες γιαλούς... Tο ψυχομάχημά μου
το περιγέλασαν πολλοί, και τα πατήματά μου
τα φαρμακέψανε κρυφά με την ελεημοσύνη...
Mέριασε, βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη·
καταποτήρας είμ' εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου,
γίγαντας στέκω εμπρός σου.»

O βράχος εβουβάθηκε. Tο κύμα, στην ορμή του,
εκαταπόντισε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.
Xάνεται μες στην άβυσσο, τρίβεται, σβηέται, λιώνει
σαν να 'ταν από χιόνι.
Eπάνωθέ του εβόγκηξε, για λίγο αγριωμένη,
η θάλασσα κ' εκλείστηκε. Tώρα δεν απομένει,
στον τόπο που 'ταν το στοιχειό, κανείς παρά το κύμα
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα.

Τελευταίο κόλλημα!

The sunny side of the street

Δύο νέα τραγούδια και ένα παλιότερο...

Ονειρεμένο!

Ακούστε όλο το album

Και λίγη μουσική για τις φωτεινές μέρες του Φεβρουαρίου

Και λίγη μουσική συνοδευτική της παρακάτω ανάρτησης...

1.
2. 
3.

Απολαύστε τη στιγμή, ακούστε μουσική και χαμογελάστε..Η ζωή, λένε, γίνεται απολαυστική όταν της επιτρέπεις να ζήσει...μέσα στην περισυλλογή αξίζουμε στιγμές χαράς, απόλαυσης και ταξιδιού ψυχής και νου...

Αποδελτιώνοντας το περιοδικό Uncut...

Ο νικητής των εντυπώσεων φαίνεται να είναι ο Josh Tillman και μετονομασθείς σε Father John Misty  με το  Fear Fun. Πάρτε μια γεύση: 

Από τα 75 καλύτερα νέα άλμπουμ του 2012 ξεχωρίζω τα 10 παρακάτω. Η επιλογή δική μου και άκρως προσωπική, χωρίς να σημαίνει ότι δεν άφησα απ΄ έξω πολύ όμορφες μουσικές:

-Dirty Three-Towards the low sun
-Sun Kil Moon-Among the leaves
-Hot Chip-In our Heads 
-Paul Weller-Sonik Kicks
-Alabama Shakes-Boys & Girls
-Allah-Las- Allah-Las
-Beachwood Sparks-The Tarnished Gold
-The Ty Segall Band-Slaughterhouse
-Bill Fay-Life is People
-Dr John-Locked Down
Όλα τα παραπάνω αποτελούν πολύ καλές προτάσεις για δώρα και προτείνω να κάνουμε και στον εαυτό μας ένα μουσικό δωράκι...Οι γιορτές είναι ευκαιρία για να χαμογελάμε και όχι να μελαγχολούμε, εξάλλου όλα είναι ένα γύρισμα στο μυαλό και στην οπτική μας.
Υγ. Ευχαριστώ τον αγοραστή του περιοδικού και εντέλει ηθικό αυτουργό του άρθρου.