28 Απριλίου 2019

Πάσχα 2019: Η ερμηνεία της εικόνας της Ανάστασης

 



Ο ένας είναι η κάθοδος του Χριστού στον Άδη, ο δεύτερος εικονογραφικός τύπος είναι εκείνος που εικονίζει άλλοτε τον Πέτρο και τον Ιωάννη στο κενό Μνημείο και άλλοτε τον άγγελο που «επί τον λίθο καθήμενος» εμφανίστηκε στις Μυροφόρες.

Αργότερα η εικόνα της Αναστάσεως του τύπου αυτού πλουτίστηκε με τις σκηνές της εμφάνισης του Χριστού στη Μαρία Μαγδαληνή (το «Μη μου άπτου») και στις δύο Μαρίες (το «Χαίρε των Μυροφόρων»).


Ο Λεωνίδας Ουσπένσκη γράφει σχετικά:

«Οι δύο αυτές συνθέσεις χρησιμοποιούνται στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως εικόνες της Αναστάσεως. Στην παραδοσιακή ορθόδοξη αγιογραφία η πραγματική στιγμή της Ανάστασης του Χριστού ουδέποτε απεικονίστηκε. Τόσο τα Ευαγγέλια, όσο και η Παράδοση της Εκκλησίας, σιγούν για τη στιγμή αυτή και δε λένε πως ο Χριστός αναστήθηκε, πράγμα που δεν κάνουν για την Έγερση του Λαζάρου. Ούτε η εικόνα δείχνει αυτό.

2 Μαρτίου 2019

Το άγαλμα "Βιζυηνού" του μεγάλου Πετρουσιώτη καλλιτέχνη Αθανασίου-Σάκη Αλεξιάδη κοσμεί τη Θεσσαλονίκη

Σύντομο Βιογραφικό Αθανασίου-Σάκη Αλεξιάδη.

Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στις 27.12.1946 στη Πετρούσα.

Πατέρας του ήταν ο Αλεξιάδης Θεόδωρος του Αθανασίου και της Ευαγγελίας του γένους Κότιου Χρήστου (15.03.1917-31.12.1994).

Μητέρα του η Ευαγγελία του Γεωργίου και της Μαρίας του ενδόξου γένους  Μακεδονομάχων Βαλαβάνη (18.06.1920-20.11.1998).

Ο Αθανάσιος  έχει αλλά τρία αδέλφια, τον Γιώργο (γνωστό τοις πάσι ως Τζαμάικα), την Δήμητρα και τον Χρήστο.

Είναι παντρεμένος από το 1976 με την εκλεκτή της καρδίας του Αφροδίτη το γένος Γιαννόπουλου από το Αμάραντο Τρικάλων.
Το ζεύγος έχει δύο αγόρια, τον Ευάγγελο και τον Δημήτριο.

Οι γονείς του Αθανασίου ήταν μετανάστες πρώτης γενιάς και διέμεναν στη περιοχή Kieferngarten του Μονάχου, όπου και μεγάλωσε μαζί με τα αδέλφια του.

Ο Σάκης είναι αυτοδίδακτος και από μικρό παιδί έδειξε το μεγάλο του ταλέντο στη γλυπτική.
Πολλά είναι τα έργα που έκανε στη Πετρούσα και στη Δράμα, όπου είχε το πρώτο του εργαστήριο.


Από την Δράμα μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και πρόσφατα, δυστυχώς στη μακρινή Κρήτη.

Αυτά τα λίγα ως εισαγωγή, θα επανέλθω με ανάρτηση μου για το συνολικό έργο του μεγάλου Πετρουσιώτη καλλιτέχνη.

28 Φεβρουαρίου 2019

Πρώτη Μαρτίου. Το φυλαχτό του Μάρτη, η "Μάρτα" : Από τα Ελευσίνια Μυστήρια έως σήμερα


Πηγή: kalyterotera.gr

Σήμερα το βραχιολάκι αυτό το αποκαλούμε με το όνομα «Μάρτης», 
όμως το έθιμο αυτό είναι παμπάλαιο και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός, 
ότι ξεκινάει

από τους μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Ένα από τα ωραιότερα έθιμα της ελληνικής παράδοσης, μια από τις συνήθειες που κάνει εμάς τους μεγαλύτερους να αναπολούμε με νοσταλγία τις μέρες της αθωότητας της παιδικής μας ηλικίας, είναι το «βραχιολάκι του Μάρτη».

Πρώτη μέρα του Μαρτίου!

Η φύση αρχίζει για άλλη μια φορά να αναγεννάται και τα σημάδια της άνοιξης αρχίζουν πλέον να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019: ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ. Τι είναι και γιατί τη γιορτάζουμε;




Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού.



Την Τσικνοπέμπτη η παράδοση θέλει κρέας και καλό κρασί. 

4 Ιανουαρίου 2019

Ανατολική Ρωμυλία: Τα έθιμα-χαντέτια του Δωδεκαημέρου. Πρωτοχρονιάτικα έθιμα. Το δρώμενο της Καμήλας.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ

Πήγαινε στα δημοτικά τραγούδια, 
στη δημοτική τέχνη και στη χωριάτικη και λαϊκή ζωή, 
για να βρεις τη γλώσσα σου και την ψυχή σου 
και μ’ αυτά τα εφόδια  αν έχεις ορμή μέσα σου
 και φύσημα θα πλάσεις ό,τι θέλεις, 
παράδοση και πολιτισμό
 και αλήθεια και φιλοσοφία.

Ίων Δραγούμης  

Το δρώμενο της Καμήλας.



της Ελένης Δάγκα 
απόσπασμα έρευνας της σκηνογράφου-ενδυματολόγου 
(υποψήφιας διδάκτορος τμήματος Θεάτρου -Σχολή Καλών Τεχνών, ΑΠΘ)
(αναρτησμένο στο facebook)
  (οι φωτογραφίες είναι επιλογή Yauna)
Μπάμπιντεν Πετρούσα Δράμας

Το δρώμενο της Καμήλας, ιδιαίτερα διαδεδομένο στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, στη Μικρά Ασία, τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη (από τον Πόντο ως την Πόλη και από την Ουκρανία ως την Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη νότια Αυστρία και τη Σλοβενία), εμφανίζεται ως μεταμφίεση τελετουργικού χαρακτήρα με «αόριστη γονιμοποιητική σημασία».[1] 

Το έθιμο, που με διαφορετικές παραλλαγές –αλλά πάντα πάνω στο ίδιο μοτίβο- το συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα,[2] 
Βώλακας
συνηθίζεται από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας 
μέσα στις γιορτές του Δωδεκαημέρου,
 και πιο συγκεκριμένα, κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς. 

Ο Β. Πούχνερ (Λαϊκό θέατρο στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια) υποστηρίζει, βέβαια, 
πως στον ελληνικό χώρο καλούνται «καμήλες» οι μεταμφιεσμένοι 
και μουτζουρωμένοι με καπνιά,
ντυμένοι με κουρέλια,
 προβιές και κουδούνια.[3]