Για γέλια και για κλάματα!

Η πιο ανίκανη και καταστροφική κυβέρνηση που έχει περάσει από αυτή τη χώρα! Τέτοια υπέρτατη μ@λ@κία δεν ξεπερνιέται με τίποτα! Για γέλια και για κλάματα!
Σιγά μη τον ενδιέφερε έτσι που τα κάνανε και θα φεύγουν πατώντας ο ένας πάνω από το πτώμα του άλλου. 
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ ένιωσα ένα ρίγος συγκίνησης για το χαράτσι του Θεόδωρου και θα σπεύσω να ρίξω τον όβολό μου.
Πάρ'τον.

Γιατί δεν αντιδρά ο Έλληνας (ακόμη;)

Σημεία και τέρατα συμβαίνουν στη πατρίδα μας τα τελευταία 2 χρόνια, δε χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε όλη την ώρα. Η κοινωνική αδικία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ενώ ασφαλώς διαπιστώνεται, μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις της κυρίας Γεωργαντά ότι υπήρχε προμελετημένο σχέδιο της EuroStat σε συνεργασία με την κυβέρνηση Παπανδρέου για τη σκόπιμη διόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους με τη παράνομη προσθήκη ορισμένων ΔΕΚΟ που δεν ανήκουν προγραμματικά στη Γενική Κυβέρνηση, με σκοπό την άμεση επιβολή του Μνημονίου και το σύρσιμο της πατρίδας μας στα απαίσια αντιλαϊκά μέτρα και στην ύφεση, προκειμένου να βγει στο σφυρί όλος ο εθνικός μας πλούτος, προς όφελος της Γερμανίας (κυρίως) και των ισχυρών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Η αποκάλυψη της προμελέτης του σχεδίου δεν αποκαλύφθηκε τώρα. Είχε αποκαλυφθεί επισήμως πλέον, από τα ίδια τα χείλη του τέως διοικητή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρός-Κάν σε εκείνη την περίφημη συνέντευξή του στο κανάλι CANAL+, όπου κάποιοι υπέκλεψαν τις επίμαχες δηλώσεις που είχαν κοπεί στο μοντάζ. 
Ολα αυτά από μόνα τους, δηλαδή δε χρειάζεται τίποτε άλλο να προστεθεί πάνω σε αυτά, αυτά και μόνον τα δύο συνιστούν 
1) Άμεση πτώση της κυβέρνησης λόγω αποκάλυψης σχεδίου με σκοπό την υλική και ηθική βλάβη του ελληνικού κράτους και 
2) Επέμβαση των εισαγγελέων του Αρείου Πάγου, στοιχειοθέτηση κατηγοριών περί εσχάτης προδοσίας, σύλληψη των εμπλεκόμενων στο θέμα αυτό πολιτικών (εν προκειμένω των Γ.Παπανδρέου, Γ.Παπακωνσταντίνου, Ευ.Βενιζέλου, Α. Γεωργίου (προέδρου ΕΛΣΤΑΤ) και κάλεσμα για κατάθεση του Γερμανού υπηκόου Σ.Ραιχενμάιγερ, διοικητού της ΕuroStat. 
Oλα αυτά, θα ήταν κάτι το απολύτως αυτονόητο για κράτη όπως η Αυστραλία (στην οποία διαμένω), οι ΗΠΑ, η Ιταλία, η Γαλλία, η ίδια η Γερμανία. Οχι όμως για την Ελλάδα. Γιατί όχι για την Ελλάδα; Δεν θα μπορούσε άραγε να χαρακτηριστεί αυτό παράξενο ή παράλογο από κάποιον τρίτο παρατηρητή; Ασφαλώς και ναί, δεδομένου του γεγονότος οτι η Ελλάδα δεν είναι κάποια τριτοκοσμική χώρα ή κάποια αναπτυσσόμενη χώρα, αλλά μια χώρα που ανήκει στην ανεπτυγμένη Ευρώπη, με χιλιάδες χρόνια Ιστορίας και πολιτισμού. 
Εξάλλου, όλα τα προηγούμενα κράτη που προανέφερα, δεν είχαν δικούς τους πολιτισμούς, αν ανατρέξουμε λιγάκι την Ιστορία. Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν σε αυτά τα κράτη, βασίζονταν στον εξής έναν: Στον Ελληνορωμαϊκό Πολιτισμό, που αυτός με τη σειρά του δεν ήταν παρά η εξέλιξη του Ελληνικού Πολιτισμού όπως αυτός είχε εξελιχθεί στους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους. Οι σημερινοί Ελληνες, επιστημονικώς αποδεδειγμένα, είναι απόγονοι αυτών που δημιούργησαν αυτούς τους πολιτισμούς που προανέφερα. 
Αρα, είχαν τον πρώτο λόγο στην ανάπτυξη ενός εφάμιλλου πολιτισμού που να βασίζονταν στην κληρονομιά των προγόνων τους. Και βάσει αυτών των ιδεωδών, θα είχαν στήσει και αναπτύξει μια Πολιτεία, που να είναι σε θέση να αντιδρά άμεσα και να κλείνει το όποιο απόστημα πήγαινε να ανοίξει. Γιατί λοιπόν οι Έλληνες δεν αξιοποίησαν την κληρονομιά τους; 
Τις πταίει δια τούτο, που λέει κι ο ποιητής; Γιατί η Ελληνική Πολιτεία δημιουργήθηκε έτσι, χτίστηκε έτσι χωρίς να έχει ποτέ τέτοια όπλα αντίδρασης; Αλλά και γιατί οι Ελληνες την ιθαγένεια, ενώ παλαιότερα δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους έστω και με τέτοια πολιτεία που είχαν για γκουβέρνο, σήμερα, εν έτι 2011, κατήντησαν άβουλα ολόνια σαν καρικατούρες βγαλμένες κατ' ευθείαν από το "Μετρόπολις" του Φρίτς Λάγκ; 
 Ας το δούμε το θέμα λίγο πιο διεξοδικά γιατί τα ερωτήματα αυτά σηκώνουν πολλή κουβέντα. Ο σημερινός δυτικός πολιτισμός, του στυγνού καπιταλισμού βασίζεται στα αγγλοσαξονικά ιδεώδη του κυνισμού και της υφαρπαγής. Απο ένα σημείο και μετά, κυρίως μετά την κατάρρευση μεν των αγγλικών κτίσεων στο 1/4 της υφηλίου αλλά με την κληρονομιά της κουλτούρας που άφησαν οι αγγλοσάξονες πίσω τους με την επικράτηση της αγγλικής γλώσσας παγκοσμίως και της ελεύθερης αγοράς δε, όλοι σχεδόν οι λαοί του δυτικού κόσμου, είχαν ενστερνιστεί αυτά τα ιδεώδη. Όλοι; Όχι! Υπήρχε ακόμη ένας λαός που αντιστεκόταν σθεναρά σε όλο αυτό το αποκρουστικό σκηνικό, οι Ελληνες. 
Ένα αγκάθι στα πλευρά μιας κυνικής ολιγαρχίας, που έπρεπε οπωσδήποτε να εξαλειφθεί ή να αλλοτριωθεί. Στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου αλλά και της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής εποχής, υπήρχε μόνο μια ιδεολογία που αγωνιζόταν να κυριαρχήσει, η ιδεολογία της Αριστεράς, όπως αυτή εκφραζόταν από τη μερίδα των αριστερών κομμάτων, δηλαδή του (παράνομου) ΚΚΕ, της ΕΔΑ, του ΚΚΕ Εσωτ., της Ενωμένης Αριστεράς κλπ. 
Ο λαός που ήταν ενταγμένος σε αυτές τις ιδεολογικές βάσεις, ήταν και αυτός που αντιδρούσε. Όχι γιατί, όπως ισχυρίζονται πολλοί, ήταν απόλυτα κατευθυνόμενος. 
Όχι. Αλλά διότι, οι δυνάμεις αυτές υπό την μαεστρική καθοδήγηση των επικεφαλής των στελεχών, ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΎΣΑΝ με μαεστρία την ατιθασοσύνη και τον πατροπαράδοτο μη-συμβιβασμό του Έλληνα, πράγμα που τον οδηγούσε αναπόφευκτα στη σύγκρουση εναντίον όλων αυτών που του στερούσαν το δικαίωμά του σε μια καλύτερη και λεύτερη ζωή. Να λοιπόν η γενεσιουργός αιτία των μεγάλων αγώνων και των συγκρούσεων στις δεκαετίες του '50 και '60 κυρίως. Όλοι φοβόντουσαν τον ελληνικό λαό και την αντίδρασή του. 
Στα πάντα. Έτρεμαν την οργή του και το πάθος της οργής του. Δεν μπορούσε να περάσει εύκολα το παραμικρό αντιλαϊκό μέτρο και αμέσως είχαμε σφοδρές αντιδράσεις. Οι επικεφαλής των αριστερών δυνάμεων, έτριβαν με ικανοποίηση τα χέρια τους, μιας και μέσω αυτής της μοναδικής ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα, πέρναγαν τα όποια σχέδιά τους και έκαναν πολλές φορές επίδειξη της δύναμης αυτής. 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος υπήρξε και ο κατ' εξοχήν αναμορφωτής της μεταπολεμικής Ελλάδας, τα βρήκε πολύ σκούρα απέναντι σε αυτή τη δύναμη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι η ΕΔΑ είχε φτάσει κάποια στιγμή να καταλάβει τον θώκο της Αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο αντιδραστικός Έλληνας, δεν άφηνε να περάσει οτιδήποτε είχε να κάνει αν αυτό δεν εξυπηρετούσε είτε τα δικά του μικροσυμφέροντα είτε τα συμφέροντα της παράταξης που ήταν ενταγμένος. Ακόμη κι αν αυτό το οποίο προωθούνταν απο την τότε κυβέρνηση της ΕΡΕ ήταν αποδεδειγμένα προς όφελος της Πολιτείας που χτιζόταν εκ νέου. 
Στείρα αντίδραση θα πείτε; Ναι. Στείρα αντίδραση. Αλλά εν πάσει περιπτώσει, αντίδραση. Δεν θα αναφερθώ στις κατά καιρούς επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής για να αναχαιτίσουν όλες αυτές τις αντιδράσεις, σωστές ή λανθασμένες, των Ελλήνων. 
Το αποτέλεσμα μετράω, που δεν ήταν άλλο απο τις αντιδράσεις. Το "Δε γουστάρω ρε να με σώσεις εσύ, θα σωθώ μόνος μου". Οι παλαιοί και σύγχρονοι "Πεισίστρατοι" ποτέ δεν είχαν γίνει αποδεκτοί από τους Έλληνες, όσο αγαθές κι αγνές προθέσεις είχαν. 
 Η αντίδραση και το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων έφτασε στο αποκορύφωμά του τη δεκαετία του '70,κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών "σωτήρων" του. Εκείνη τη περίοδο, όπου ο ίδιος ο Κίσιντζερ είχε ξεστομίσει τη γνωστή ατάκα περί του πώς θα μπορούσε να χαλιναγωγηθεί ο Έλληνας και πού θα έπρεπε να χτυπηθεί. Στη συνέχεια ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο προσκήνιο και σχεδόν οι περισσότεροι από εμάς, γνωρίζουν τη συνέχεια της Ιστορίας. Ο Παπανδρέου υπήρξε ο σύγχρονος "Μένγκελε" του παγκόσμιου συστήματος ελέγχου των λαών για την Ελλάδα. 
Αυτός, που χρησιμοποίησε την έννοια του Σοσιαλισμού, δηλαδή μιας πιο ευγενικής και εύπεπτης παραλλαγής της κομμουνιστικής θεωρίας (δεν είμαστε κομμουνιστές, ούτε και καπιταλιστές, τουτέστιν δεν συγκρουόμαστε με την συντηρητική παράταξη ανθρώπων αλλά ούτε και με την αριστερών πεποιθήσεων) αλλοτρίωσε τα ευγενή χαρακτηριστικά αυτού του λαού μετατρέποντάς τον σε ένα όν, που τόσο εύστοχα είχε ονομάσει ο Δήμος Μπότσαρης κάποτε ως "Homo Pasokus". Ένα όν που δε νοιαζόταν για τίποτε, δεν αισθανόταν τίποτε, δεν ενδιαφερόταν για τίποτε πλην του δικού του βολέματος, της δικής του καλοπέρασης και απόκτησης υλικών αγαθών με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. 
Ο Παπανδρέου, πανέξυπνος, άριστος γνώστης της ψυχολογίας των μαζών και ακόμη πιο άριστος γνώστης της ειδικής ψυχολογίας της ελληνικής μάζας ("Τάξε του Έλληνα μάσα και καλοπέραση και πάρε του ό,τι έχει και δεν έχει"), χρησιμοποίησε όλες τις μεθόδους για να το καταφέρει. Και μία από αυτές ήταν και η ανακλαστική αντίστροφη αντίδραση, όπως λέγεται. 
Κι αυτόν τον ρόλο των ανακλαστικά αντίστροφων αντιδραστικών, τον έπαιξαν αφάνταστα τέλεια τα συνδικάτα και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές. Όλοι τους ή σχεδόν όλοι τους, εκλεκτά μέλη του ΠΑΣΟΚ που ανταμείφθηκαν αργότερα και εξακολουθούν να ανταμείβονται με βουλευτικές θέσεις στα κυβερνητικά έδρανα. Πως λειτουργούσε (και λειτουργεί ακόμη) αυτό το μέτρο; Είναι πολύ απλό. Περνάς, ας πούμε, ένα αντιλαϊκό μέτρο, σωστά; Θίγονται, ας πούμε, με το μέτρο αυτό εκτός των άλλων, και συμφέροντα δικών σου ανθρώπων. 
Ωραία. Ο κόσμος είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί. Εσύ τι κάνεις λοιπόν; 
Βάζεις τους επικεφαλής των συνδικάτων (ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ κλπ) που είναι δικά σου απόλυτα ελεγχόμενα όργανα και προκαλούν με τις ενέργειές τους τον επιθυμητό ξεσηκωμό των θιγόμενων από το μέτρο αυτό ΠΡΏΤΟΥ ακόμη οι θιγόμενοι σκεφτούν το πώς θα αντιδράσουν οργανωμένα. Τους καλείς ας πούμε, σε 24ωρη ή 48άωρη απεργία, τους αυξάνεις τεχνηέντως το θυμό και την αντίδραση στο βαθμό που εσύ θέλεις και μετά..."εξαναγκάζεσαι" εσύ ως κυβέρνηση να έρθεις σε επαφή με τα...δικά σου συνδικαλιστικά όργανα! 
Συμφωνούνται λοιπόν εκ του φανερού πλέον αυτά που είχαν... από πριν συμφωνηθεί με τα συνδικαλιστικά σου όργανα και ...ώ του θαύματος! η αντίδραση ελέγχθηκε προτού καν αυτή γεννηθεί πραγματικά! Σας φαίνεται απίστευτο ε; 
Και όμως, αυτή ήταν η μέθοδος αλλοτριώσεως των αντιδραστικών συνηθειών των Έλλήνων που έλαβε χώρα την αποφράδα αυτή περίοδο της ελληνικής νεώτερης πολιτικής ιστορίας. Και από εκεί και μετά, ξεκινάει η πλήρης απαξίωση του Έλληνα (κυρίως του ΝΕΟΥ Έλληνα) από τα πολιτικά πράγματα. Ο νέος πλέον δεν βλέπει την πολιτική ως ιδεολογικό μέσον για να βελτιώσει τη θέση του στην κοινωνία και κατ' επέκταση την ίδια τη κοινωνία. 
Ο νέος βλέπει την πολιτική ως ευκαιρία για να αναρριχηθεί στα κλιμάκια της δημόσιας κρατικής μηχανής και να απομυζήσει, μαζί τους άλλους, ένα μέρος του δημόσιου πλούτου. Τα Πανεπιστήμια λειτουργούν πλέον ως εκκολαπτήρια στελεχών των δύο μεγάλων κομμάτων, που χτίζουν το μέλλον τους πολιτικά επενδύοντας στα νέα τους φυντάνια. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι πιστεύουν στον καλώς εννοούμενο ανταγωνισμό και στη βελτίωση της αγοράς μέσω των επενδύσεών τους, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο αυτοί οι οποίοι συνδιαλέγονται απ' ευθείας με το κράτος, συμμετέχοντας στην καταλήστευση κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και στα διάφορα πακέτα στήριξης που αυτή εκδίδει για την Ελλάδα. 
Ο χαρακτήρας των νεο-Ελλήνων φτάνει στο τελικό στάδιο αλλοτρίωσης του, μέσα από τις μεθόδους του "Μένγκελε" Παπανδρέου, που αν και απών πλέον από τη ζωή γενικώς, εξακολουθεί να στοιχειώνει την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας και των κατοίκων της, μιας και τη σκυτάλη έχουν πάρει οι περίφημοι "εκσυγχρονιστές" του κόμματος υπό τον Κώστα Σημίτη. Τι διαφθείρει περισσότερο τον άνθρωπο γενικώς, όχι μόνον τον Έλληνα; Μα ασφαλώς το χρήμα. Πως αναστέλλονται όλες οι αντιδράσεις του και η ηθική του υπόσταση; Μα ασφαλώς μέσω του χρήματος. Η ανακλαστική αντίστροφη αντίδραση ως μέθοδος έχει ήδη στρώσει το δρόμο για την πλήρη επικράτηση της δεύτερης και πλέον ισχυρής μεθόδου αλλοτρίωσης. Και πάντα υπό τη σκέπη του αριστερής απόχρωσης μανδύα που ονομάζεται "Σοσιαλισμός".
Το χρήμα uber alles. Οι τράπεζες ανοίγουν τα θησαυροφυλάκια τους και το μοιράζουν αφειδώς. Με κάθε τρόπο και με όποιον όρο. Πολλές φορές σχεδόν με το ζόρι. "Πάρε δάνειο, το χρειάζεσαι, θές καινούργιο αμάξι γιατί έτσι θα γίνεις αποδεκτός, να αλλάξεις συνήθειες στο ντύσιμο, στο life styling. Σε περιμένουν ωραίες γυναίκες, απολαύσεις που δε γνώρισες ποτέ σου, διακοπές που δεν έζησες ποτέ σου, ταξίδια που δεν έκανες ποτέ σου, το σπίτι σου θέλει ανακατασκευή, πρέπει να αποκτήσεις και εξοχικό, πρέπει να χαρείς τη ζωή σου ΤΩΡΑ, αύριο δεν ξέρεις αν θα ζείς" 
 Η παγίδα, αριστοτεχνικά στημένη, έριξε μέσα στο λάκκο με τα φίδια τον ήδη αλλοτριωμένο Έλληνα και τον αποτελειώνει. Δεν υπάρχει πλέον αντίδραση. Απο κανέναν. Σε σκάνδαλα δεν θα αντιδράσει, γιατί έχει συμμετάσχει κι εκείνος σε αυτά. Σε μέτρα δεν θα αντιδράσει, γιατί θα φοβηθεί μήπως χάσει τα κεκτημένα του. Στον κατήφορο της πολιτικής ζωής δεν θα αντιδράσει, γιατί είναι ήδη εθισμένος στη χλιδή. Στην απεμπόληση των εθνικών συμφερόντων επίσης δεν θα αντιδράσει, διότι αφ' ενός ο φόβος ενός θερμού επεισοδίου ή και πολέμου θα του γκρεμίσει την ειδυλλιακή και χλιδάτη μαγική πραγματικότητα (ένα είδος Matrix) από την οποία δεν θέλει να ξεφύγει, άρα, απόλυτα ελεγχόμενος. Και το πλέον δυσάρεστο, είναι οτι πάνω σε αυτό το πλάνο, έχουν συμφωνήσει ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ του τόπου. 
Κανείς πλέον απο τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων και αποχρώσεων δεν επιθυμεί την αφύπνιση του Έλληνα διότι επιτέλους βρίσκουν την κατάλληλη ευκαιρία (ευκαιρία ζωής θα την έλεγα εγώ) για να μείνουν παντελώς ανεξέλεγκτοι. Όλοι όμως υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Και εν προκειμένω, ξενοδόχος είναι το ευρώ, οι συνεταίροι μας σε αυτό και οι κυνικοί αδίστακτοι κερδοσκόποι των διεθνών αγορών. Αυτοί οι ίδιοι που χρηματοδότησαν τόσο αφειδώς το ελληνικό κράτος, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τόσο την κατάστασή του όσο και το γεγονός της απόλυτης πλέον εξάρτησής του από το χρήμα. Εδώ και αρκετούς μήνες, έχει αποκαλυφθεί ολόκληρο το σχέδιο που εκπονήθηκε πίσω από κλειστές κουίντες, πίσω απο σφραγισμένα δωμάτια και σκοτεινά γραφεία. Το σχέδιο εξόντωσης ενός λαού, εξαρτημένου πλέον όπως ο ηρωινομανής απο τη δόση της γλυκιάς ζωής και της μηδενικής αντίδρασης. 
 Το ΠΑΣΟΚ υπο τον Γεώργιο Παπανδρέου, ήρθε στην εξουσία όχι με διατεταγμένη υπηρεσία, όπως το κατηγορούν πολλοί. Εξελίχθηκε σε τέτοια λίγο αργότερα. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία για να ΣΒHΣΕΙ ΤΑ ΊΧΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΗΜΙΤΗ. Με κάθε τρόπο. Αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΡΓΑ. Οι αγορές, με πρώτο και καλύτερο τον Σόρος, ήξεραν πάρα πολύ καλά το παρελθόν διότι είχαν ανθρώπους μέσα στην ίδια την ελληνική κυβέρνηση. Ηξεραν ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Και όπως αποδείχτηκε πολύ αργότερα, η κυβέρνηση Καραμανλή, μέσα απο τη συνεργασία που έχτιζε με τη Ρωσία, θα αποκάλυπτε πολλά κι θα χάλαγε τα σχέδια πάρα πολλών. Συν το γεγονός οτι ήταν έτοιμη να συνάψει δανειακή συμφωνία ύψους πολλών δις ευρώ προκειμένου να σταθεί όρθια στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομική κρίση που μόλις είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της στην Ελλάδα. Ο Έλληνας όμως ήταν στον κόσμο του. Χαμένος μέσα στην επίδραση του ναρκωτικού, άκουγε αλλά δεν αντιδρούσε. Σχεδόν αμέσως με την αν΄ληψη των καθηκώντων του, ο Παπανδρέου, μέσα στην αγωνία του για να βρεί τρόπους να καλύψει τα τεράστια σκάνδαλα και τις ανομίες του παρελθόντος και βλέποντας οτι η θύελλα πλησίαζε με ταχείς ρυθμούς, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κάνει ελέγχους για να βρεί μέχρι πού ήταν το έλλειμμα. Και σχεδόν αμέσως, έδωσε την εντολή της κατασυκοφάντησης της πατρίδας, των Ελλήνων κι της προηγούμενης κυβέρνησης. 
Έπρεπε πάση θυσία να φορτωθούν τα λάθη ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Κανείς πραγματικά δεν ήθελε, απο την Ε.Ε. αυτή τη κρίση στην Ελλάδα. Και δεν την ήθελαν γιατί υπήρχαν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΆ που ενδεχομένως να αποκαλύπτονταν. Στην ουσία, το έγκλημα ήταν όχι του Παπανδρέου, αλλά του ΣΗΜΙΤΗ. Όλα ξεκίνησαν από αυτόν και απο πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ακόμη και σήμερα βρίσκονται σε κυβερνητικά πόστα, όπως ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Πάγκαλος, ο Παπακωνσταντίνου. Η Ε.Ε. βρέθηκε προ τετελεσμένου γεγονότος όταν ο Παπανδρέου έφερε τον Στρος-Καν και το ΔΝΤ μέσα στα πόδια τους. 
Ο Παπανδρέου ήθελε όλα να γίνουν με πολύ θόρυβο, ξέροντας ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΌΤΕΡΩΝ οτι ο Έλληνας ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΎΣΕ. Το ναρκωτικό που τον πότιζαν τόσα χρόνια είχε τεράστια επίδραση πάνω του, τον είχε καταστήσει πλέον φυτό. 
Ο Παπανδρέου έδειχνε τόσο, μα τόσο σίγουρος για τις επιλογές του, που δεν δίσταζε να κοροϊδεύει και να ψεύδεται ασύστολα στους πάντες και για όλα. Ο θόρυβος χρησίμευε μόνον για προπέτασμα. Και το προπέτασμα ήταν αυτό που θα τον έσωζε, όπως νόμιζε. Και έτσι, παρά τις αποκαλύψεις, παρά το άδικο και προδοτικό Μνημόνιο, παρά τα πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα, ο λαός αντέδρασε έτσι ακριβώς όπως περίμενε ο Παπανδρέου και οι συν αυτώ. ΜΗΔΕΝΙΚΑ. Πολλοί εξεπλάγησαν όντως από αυτό, αλλά βιάστηκαν να βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο λαός έκανε δήθεν υπομονή. Ότι ο Έλληνας υπέμενε για κάτι επειδή γνώριζε τη φοβερή συγκυρία. Λάθος. Μέγα λάθος. Ο Έλληνας δεν αντέδρασε γιατί τον είχαν είχαν έτσι διαμορφώσει προ πολλού... Χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να αρχίσει κάπως να κουνιέται το ποτισμένο ώς το μεδούλι με το ναρκωτικό της χλιδής, σώμα του Έλληνα. 
Και σιγά-σιγά, ύστερα απο τις φωνές πολλών που είχαν μείνει εκτός του ναρκωτικού, το σώμα αυτό σηκώθηκε και άρχισε, με σπασμωδικές κινήσεις να αντιδράει, να διαμαρτύρεται. 
 Πολλοί πίστεψαν ότι ο Έλληνας ξύπνησε, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι Ισπανοί αγανακτισμένοι. Και προσπάθησε να σταματήσει την τελευταία πράξη της προδοσίας του, τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, τον Ιούνιο του 2011. Συγκεντρώθηκε στη πλατεία Συντάγματος και σε πολλές πλατείες ανά την Ελλάδα. Ο πολιτικός κόσμος τότε πραγματικά θορυβήθηκε, δεν περίμενε αυτήν την αντίδραση, νόμιζε πως το ναρκωτικό ήταν πολύ δυνατό ακόμη. Και λέω ο πολιτικός κόσμος, διότι, όπως είχα πει πιο πάνω, το όλο έργο ήταν έργο ΠΑΣΟΚ, αλλά το αποδέχτηκαν με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΜΑΤΑ γιατί τους βόλευε τα μάλα. Οι συγκεντρώσεις άρχισαν να γίνονται όλο και πιο πιεστικές, οι φωνές γινόταν δυνατότερες.Αρχισαν δε και οι πρώτοι προπηλακισμοί πολιτικών και το πράγμα άρχισε να αγριεύει. Ο Έλληνας έδειχνε να ανακτά και πάλι τις δυνάμεις του. Πανικός στον Παπανδρέου και στη προδοτική κυβέρνηση, το σχέδιο όδευε προς αποτυχία. Αλλά δεν ήταν τελικά αυτοί που έδωσαν το σύνθημα για δυνατό χτύπημα. Οι ξένοι το έκαναν. 
Οι Γερμανοί που στο μεταξύ είχαν πετάξει τη μάσκα της φιλίας, οι Αμερικάνοι του ΔΝΤ και οι λοιποί συνεργάτες τους των αγορών, που έβλεπαν έντρομοι να ξυπνέι ο κοιμισμένος γίγαντας. Και διέταξαν το χτύπημα. ετσι απλά, κυνικά, καίρια και στεγνά. 
 Ο Έλληνας πέφτει κάτω λιπόθυμος. Και αμέσως, αντί για πρώτες βοήθειες, έρχονται οι πολύ μεγαλύτερες δόσεις όχι του ναρκωτικού, αλλά καθαρά του αναισθητικού. Η πλατείες διαλύθηκαν. Οι φωνές σώπασαν. Τα κεφάλια, χτυπημένα κι μέσ' το αίμα, ακούμπησαν δεμένα σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου με την έκφραση του ηττημένου στο βλέμμα... Κάποιοι έλεγαν (και λένε ακόμη) οτι είναι πολύ αργά για δάκρυα και φωνές. 
 Εγώ δεν το πιστεύω. Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός ο ατίθασος, απρόβλεπτος, θαρραλέος, γκρινιάρης, ξερόλας, μουρντάρης, σεβνταλής και απροσκύνητος Έλληνας, ποτέ δεν προσκύνησε κανέναν μέσα στη μακραίωνη ιστορία του. Και όποιος δε γνωρίζει το παρελθόν του, δεν έχει ταυτότητα. Η επίδραση του αναισθητικού κοντεύει να τελειώσει. Το χτύπημα δεν ήταν τελικά και τόσο δυνατό, όσο κάποιοι νόμισαν. Το άδικο βλέπεις είναι πολύ μεγάλο για να κρατήσει, έστω και πληγωμένο, το κορμί του Έλληνα σε αδράνεια. 
Η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να άφησε ανοιχτή τη βαλβίδα του γκαζιού. Δεν αρκεί παρά μια σπίθα, για να πυροδοτηθεί η έκρηξη. Ο Παπανδρέου γνωρίζει πως μέχρις εδώ ήταν τα ψωμιά του. Το ΠΑΣΟΚ φημολογείται ότι έχει χτυπήσει πλέον μονοψήφιο νούμερο. Διόλου απίθανο. 
 Ο Έλληνας βρίσκεται πρό των πυλών μιας αντίδρασης τόσο απρόβλεπτης, που σαν οδοστρωτήρας θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. Αρκεί κάποιος να ρίξει τη σπίθα και να πυροδοτήσει το γκάζι. Είμαστε δέκα εκατομμύρια. 
Στατιστικά, είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ αυτός ο κάποιος να μη βρεθεί. Μόνο ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΓΗΣΕΙ.
http://logioshermes.blogspot.com/2011/09/blog-post_6357.html

Γιώργος Δελαστίκ: "Ρημάζουν την Ελλάδα Βενιζέλος Παπανδρέου"

Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του..δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα φτάναμε στο σημείο οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων και των εμπόρων να κατηγορούν δημοσίως τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπαν δρέου –είναι και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τρομάρα του!– και την κυβέρνησή του ως... αντεργατικούς απατεώνες και δωσίλογους! Δυστυχώς, όχι μόνο έγινε κι αυτό, αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν έχουν και καθόλου άδικο στις κατηγορίες τους! «Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μια χούφτα τεχνοκρατών “ μερικής απασχόλησης” (Σ.Σ.: εννοεί την τρόικα) σε συνεργασία με κάποιους λίγους “πρόθυμους γενίτσαρους” θα δείξουν ευαισθησία στην προαλειφόμενη εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, Β. Κορκίδης. Καταπέλτης ήταν και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος: «Ο ΣΕΒ έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για να μην καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα και έχει με στοιχεία τεκμηριώσει στην τρόικα την άποψη ότι το κύριο πρόβλημα της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι το μισθολογικό», τόνισε. Κακοστημένο θέατρο»Ο πρόεδρος των βιομηχάνων να υπερασπίζεται τους μισθούς των εργαζομένων εναντίον μιας κυβέρνησης «πρόθυμων γενίτσαρων» που θέλει να τους λεηλατήσει! Κυβέρνησης, μάλιστα, του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Ούτε το πιο διεστραμμένο μυαλό συγγραφέα θεατρικών έργων του παραλόγου δεν θα μπορούσε να γεννήσει πιο ψυχεδελική σκηνή, την οποία, όμως, βιώνουν δέκα εκατομμύρια Ελλήνων όχι ως αποκύημα παραισθησιογόνων φαρμάκων, αλλά ως οικτρή πραγματικότητα.«Η έμμεση επαναφορά του θέματος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας παραπέμπει σε ένα κακοστημένο θέατρο, μέσω του οποίου οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν για άλλη μια φορά το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς που δεν ευθύνονται για την κρίση, στον ιδιωτικό τομέα και στους εργαζομένους του, που εξοντώνονται αργά και σταθερά στο βωμό της διατήρησης του πελατειακού κράτους», υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.Ο δεξιός βιομήχανος κατηγορεί το «σοσιαλιστή» πρωθυπουργό για πολιτική «εξόντωσης» των εργαζομένων – κι έχει και δίκιο από πάνω! Τα ύστερα του κόσμου!Μισθός Δημοσίου... 660 ευρώ!Η ανατριχιαστική απόδειξη του απύθμενου μίσους της κυβέρνησης Παπανδρέου εναντίον των εργαζομένων είναι, μεταξύ πολλών άλλων, και το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, το μισθολόγιο αυτό ορίζει για τους πρωτοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς καθαρό μισθό... 660 ευρώ!Γνωρίζουμε ότι όλοι οι νεοδιοριζόμενοι καθηγητές και δά σκαλοι, πλην ειδικών περιπτώσεων, τοποθετούνται στην επαρχία, άρα μακριά από το σπίτι τους. Αν δώσουν ένα ελάχιστο ποσό 250 ευρώ για νοίκι, τους μένουν 400 ευρώ, με τα οποία πρέπει να πληρώνουν φως, νερό, τηλέφωνο, να τρέφονται έναν ολόκληρο μήνα, να ντύνονται, να μετακινούνται, να αγοράζουν βιβλία, να ξοδεύουν βγαίνοντας έξω... Δηλαδή, ούτε... 5 (πέντε!) ευρώ την ημέρα δεν τους μένουν για φαγητό!Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά σήμερα είναι και «ανεπρόκοποι» και «αφιλόξενοι» οι επαρχιώτες για να πηγαίνουν στους λιπόσαρκους δασκάλους... αβγά, χυλοπίτες ή ζαρζαβατικά, όπως έκαναν οι «καλοκάγαθοι χωριάτες» τη δεκαετία του 1950 κι έτσι επιβίωναν εν εντίμω πενία οι εξίσου κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί...«Δανία του Νότου» είχε προεκλογικά υποσχεθεί να κάνει την Ελλάδα ο Γ. Παπανδρέου. Αντί γι’ αυτό τη μετατρέπει ταχύτατα σε... «Ινδία του Βορρά»!Ερείπια οι συμβάσεις Αγανάκτησε με την κυβερνητική πολιτική ακόμη και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, σύμβολο της πιο ακραίας συμβιβαστικής τάσης που υπάρχει στο συνδικαλισμό, ο οποίος ουδέποτε κατηγορήθηκε για μαχητικότητα, έστω και φραστική.«Η κυβέρνηση ας μην “κοπιάζει” άλλο να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη και στο ευρώ. Με τέτοιες αποφάσεις βγάζει τους Έλληνες εργαζόμενους εκτός ευρωπαϊκής προοπτικής, εκτός ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού, δηλαδή εκτός αυτού που είναι η πραγματική Ευρώπη», δήλωσε και συνέχισε: «Η κυβερνητική υποχωρητικότητα δεν έχει τελειωμό... Την ύστατη στιγμή καλώ την κυβέρνηση να μην νομοθετήσει αυτά που η τρόικα επιτάσσει, γιατί έτσι ανοίγει την πόρτα ή μάλλον γκρεμίζει τους τοίχους για αμοιβές και εργασιακές σχέσεις τύπου Κίνας, Ιν δίας και χωρών του Τρίτου Κόσμου».Αν εξαιρέσει κανείς τις αφελείς αυταπάτες του Γ. Παναγόπουλου για την κατά φαντασίαν «πραγματική Ευρώπη» (αφού το σημερινό ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της ΕΕ είναι ακριβώς το αποκρουστικό, μισητό πρόσωπο της τρόικας που ζητά το αίμα των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων), η ουσία είναι ότι μέχρι και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση Παπανδρέου πως φέρνει στη χώρα εργασιακές σχέσεις και αμοιβές τριτοκοσμικές.Εφεδρεία ίσον απόλυσηΤίποτα δεν αφήνει όρθιο από τις εργασιακές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα το ολέθριο δίδυμο Παπανδρέου - Βενιζέλου, το οποίο θα περάσει στην ιστορία για το αβυσσαλέο μίσος που τρέφει εναντίον του κόσμου της εργασίας και για το επαίσχυντο έργο του στην αποδόμηση κάθε εργασιακού δικαιώματος.Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών κατάργησαν τη λεγόμενη «ευνοϊκή ρήτρα» που πρόβλεπε ότι ισχύει η σύμβαση πάντοτε που είναι πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο. Ανέστειλαν την υποχρεωτική επέκταση των κλαδικών συμβάσεων στο σύνολο του κλάδου, όταν υπογραφούν από το 51% των εργοδοτών. Κατάργησαν τη διάταξη ελέγχου των επιχειρησιακών συμβάσεων από το Συμβούλιο Εργασίας. Διασπούν το συνδικαλισμό, επιβάλλοντας στα δικαστήρια να εγκρίνουν ή όχι μέσα σε δέκα (!) μόλις ημέρες τις αιτήσεις για επιχειρησιακά –δηλαδή κατά κανόνα εργοδοτικά– σωματεία, ενώ δίνουν το δικαίωμα υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων ακόμη και σε «ενώσεις προσώπων» σε επιχειρήσεις που είναι τόσο μικρές, ώστε δεν έχουν καν είκοσι έναν εργαζόμενους για να συγκροτήσουν επιχειρησιακό σωματείο. Αρκούν... τρεις εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση με πέντε υπαλλήλους για να υπογράψουν επιχειρησιακή σύμβαση! Το παν είναι να υπονομευτεί ο συνδικαλισμός – και αναφερόμαστε, βεβαίως, αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα.Όσο για τον δημόσιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου - Βενιζέλου άφησε πια κατά μέρος τα προσχήματα και δείχνει καθαρά τα σχέδιά της να απολύσει εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αν κατορθώσει να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία της μέσω του κόλπου της «εφεδρείας».Ανενδοίαστα πλέον νομοθετεί με το πολυνομοσχέδιό της ότι «η ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε νόμιμη συνέπεια», όπως αναφέρει επί λέξει.Οι μάσκες έπεσαν, αλλά οι «κουκουλοφόροι» συνεργάτες των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων παραμένουν στην εξουσία...Πήγαν το χρέος στο... 190%!Λεηλασία των μισθών, λεηλασία των συντάξεων, λεηλασία του εφάπαξ, άγρια φορολόγηση, χειρότερη κι από την εποχή της Τουρκοκρατίας – αυτό είναι το έργο της συνεργασίας της κυβέρνησης Παπανδρέου με την ΕΕ και το ΔΝΤ.Έτσι θα μας έσωζαν, με την εξαθλίω ση, μας έλεγαν πέρσι. Γδέρνοντάς μας και κρεμώντας μας στο τσιγκέλι θα βελτιωθούν οι μακροοικονομικοί δείκτες, ισχυρίζονταν. Έλεγαν συνειδητά ψέματα.Παπανδρέου, ΕΕ και ΔΝΤ παρέλαβαν το 2009 από την κυβέρνηση Καραμανλή το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ. Τι έκαναν; Λεηλατώντας τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, το εκτόξευσαν σε δύο μόλις χρόνια στο... 160% (!) του ΑΕΠ και του χρόνου, όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ, θα το έχουν εκτοξεύσει, στα τέλη του 2012 συγκεκριμένα, στο... 190% του ΑΕΠ!Κατακρήμνισαν στα Τάρταρα της δυστυχίας και της μιζέριας τον ελληνικό λαό δήθεν για να τον σώσουν, στην πραγματικότητα για να τον ληστέψουν και να τον εξανδραποδίσουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι αύξησαν κατά 75 εκατοστιαίες μονάδες το δημόσιο χρέος, διασφαλίζοντας έτσι ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε χρεοκοπία με τους όρους που θα επιβάλει το Βερολίνο μέσω της ΕΕ, ώστε να καταστεί υποτελής επαρχία του Γερμανικού Ράιχ.

CNN: Τα σενάρια για την ελληνική οικονομία

Το κομβικό σημείο στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα αναλύει το CNN, επιχειρώντας να προβλέψει τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη και το ερώτημα πλέον είναι τι είδους χρεοκοπία θα επιλεγεί, αν θα είναι οργανωμένη και πότε θα συμβεί. Η εκταμίευση της έκτης δόσης, ύψους 8 δισ. ευρώ από τους διεθνείς πιστωτές της δεν είναι αρκετή για να σώσει τη χώρα, ενώ οι αγορές εκτιμούν ότι η εκταμίευση της δόσης απλά θα καθυστερήσει μια χρεοκοπία. Μετά τα 110 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα, κατά την προσφυγή της στο μηχανισμό στήριξης, τώρα η χώρα διαπραγματεύεται ένα δεύτερο πακέτο στήριξης, που περιλαμβάνει την εμπλοκή των ιδιωτών. Παρά τα σκληρά μέτρα που υιοθετεί η κυβέρνηση για να ισοσκελίσει τους προϋπολογισμούς της, η εξέγερση στους δρόμους είναι δεδομένη, ενώ τα οικονομικά δεδομένα εξελίχθηκαν χειρότερα από τις εκτιμήσεις. Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν στις 23 Οκτωβρίου, προκειμένου να καταλήξουν σε ένα μεγάλο σχέδιο για την αναχαίτιση της κρίσης. 
 Γιατί η Ευρώπη εξακολουθεί να στηρίζει την Ελλάδα; 
 Η χρεοκοπία ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης έχει πολιτικό και οικονομικό κόστος. Το ενιαίο νόμισμα αποτελεί την καρδιά του «ευρωπαϊκού ονείρου» και μια χρεοκοπία θα ήταν καταστροφική. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να λυθεί το πρόβλημα, η κατάσταση επιδεινώνεται, ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία ταλαντεύεται και κινδυνεύει να εισέλθει σε μια δεύτερη ύφεση. Βέβαια, υπάρχουν και πολιτικοί, όπως ο γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας, Φίλιπ Ρέσλερ, που υποστηρίζει ότι μια ομαλή πτώχευση της Ελλάδας δεν είναι ταμπού. Ωστόσο, η απειλή μετάδοσης της κρίσης στην Ισπανία και την Ιταλία αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τον περιορισμό του προβλήματος. Οι διασώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας έχουν προκαλέσει οπισθοδρομικές κινήσεις σε χώρες όπως η Γερμανία, ενώ η προοπτική για τις μεγαλύτερες οικονομίες του ενιαίου μπλοκ είναι οικονομικά και πολιτικά δυσάρεστη. 
 Ποιος είναι ο σχεδιασμός της ηγεσίας της Ευρώπης; 
 Οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστηρίζουν ότι εργάζονται σε ένα συνολικό σχέδιο γιαι την αντιεμτώπιση της κρίσης. Μετά το Eurogroup και τη Σύνοδο Κορυφής, το σχέδιο αναμένεται ότι θα οριστικοποιηθεί στις αρχές Νοεμβρίου, κατά την σύνοδο της G20. Στο τραπέζι έχουν πέσει πολλές ιδέες, όπως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το μεγαλύτερο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που κατέχουν οι ιδιώτες και η ενίσχυση του EFSF, προτάσεις που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ωστόσο, οι ηγέτες της Ευρώπης έχουν κι άλλες φορές συμφωνήσει σε «μεγαλόπνοα» σχέδια που δεν απέτρεψαν τις επιθέσεις των αγορών. Για να μην κλιμακωθεί η κρίση, αυτή τη φορά, θα πρέπει το σχέδιο να διαθέτει μεγάλη δυναμική. Παρότι οι αγορές το περασμένο διάστημα αντιδρούσαν θετικά στη φημολογία, ο ενθουσιασμός έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, καθώς ορισμένοι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, διασκέδασαν τις προσδοκίες για ταχεία έξοδο από την κρίση. 
 Πόσο σοβαρή είναι μια χρεοκοπία; 
 Για το ζήτημα αυτό έχουν διατυπωθεί πολλες δυσοίωνες προβλέψεις. Τα περισσότερα σενάρια προβλέπουν παγκόσμιο πανικό και μεγάλες ρευστοποιήσεις στις αγορές. Μια χρεοκοπία, μπορεί να σημάνει προβλήματα για γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, που διαθέτουν μεγάλη έκθεση, με αποτέλεσμα να υπάρξουν αναταράξεις στον ευρύτερο τραπεζικό τομέα. Μάλιστα, ορισμένοι προβλέπουν ότι μια πτώχευση θα έχει ανάλογες συνέπειες με αυτές που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Επίσης, οι αγορές αναμένεται να επιτεθούν και σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Οι χώρες αυτές είναι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν» γιατί οι διασώσεις τους θα είχαν τεράστιο κόστος. 
 Θα πρέπει η Ελλάδα να βγει εκτός ευρώ; 
 Η Ελλάδα έχει εξαντλήσει τις επιλογές της, ενώ η πίεση για τα οικονομικά της αυξάνεται. Αν δεν μπορέσει να αντιμετωπίσει το χρέος της θα πτωχεύσει, με τεράστιες συνέπειες για την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία. Το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν δώσει χρήματα για να προλάβουν μια χρεοκοπία, και μπορεί να συνεχίσουν να το πράττουν, εκτός αν βρεθεί μια άλλη λύση. Μπορεί η Ελλάδα όμως να βγει από το ευρώ; Οι οικονομολόγοι είναι διχασμένοι. Πολλοί το αποκλείουν και προειδοποιούν για καταστροφικές συνέπειες, που θα πρέπει η ευρωζώνη πάση θυσία να αποφύγει. Ωστόσο η πιθανότητα αυξάνεται, όσο η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. 
 Πώς θα επηρεάσει η έξοδος από το ευρώ τους Έλληνες; 
 Μια αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα την απελευθερώσει από τη σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, και θα τη βοηθήσει να αποκτήσει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα στις εξαγωγές και στον τουρισμό. Ωστόσο το τίμημα θα είναι βαρύ. Το χρέος θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, ενώ οι Έλληνες θα πληρώνουν υψηλότερα ποσά για τις εισαγωγές. Επίσης, δεν αποκλείεται ένα μαζικό κύμα μετανάστευσης, καθώς οι πολίτες, έχοντας να αντιμετωπίσουν χαμηλούς μισθούς και υψηλότερους φόρους, είναι πιθανόν να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό, κάτι που θα προκαλέσει νέο πλήγμα στη χώρα, που θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να ορθοποδήσει.

Παρά την οικονομική βοήθεια που λαμβάνει η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να χρηματοδοτηθεί εκ νέου στις χρηματαγορές πριν από το 2021, παρά την οικονομική βοήθεια που θα λαμβάνει από την ΕΕ, γράφει στο αυριανό φύλλο της η γερμανική εφημερίδα Bild, επικαλούμενη έκθεση της τρόικας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Όπως αναφέρει το Γαλλικό πρακτορείο σε ανταπόκρισή του από το Βερολίνο, σήμερα, μετά από την τέταρτη έκθεση της τρόικας «η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας έχει επιδεινωθεί». Σύμφωνα με την Bild, που επικαλείται προγενέστερη έκθεση της τρόικας σε σύγκριση με τον Ιούλιο ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι 7,25 μονάδες κατώτερος. Επίσης, το έτος 2020 το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιπροσωπεύει το 152% του ΑΕΠ της Ελλάδας, αναλογία που θα μετατραπεί στο 130% το έτος 2030. Σύμφωνα με την Bild το σκέλος της έκθεσης της τρόικας για τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους δόθηκε «με τρόπο εμπιστευτικό» στη γερμανική κυβέρνηση νωρίτερα σήμερα. Όμως παραδόθηκε σήμερα στην ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία και η έκθεση της Επιτροπής των Βρυξελλών, για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.

Εγκρίθηκε η έκτη δόση για την Ελλάδα

Το Eurogroup έδωσε το «πράσινο φως» για την εκταμίευση Εγκρίθηκε η έκτη δόση για την Ελλάδα, μετά από απόφαση του Eurogroup που ολοκληρώθηκε πριν από λίγη ώρα. Αμέσως μετά ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, από τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η σημερινή απόφαση του Eurogroup για το ελληνικό πρόγραμμα και την έκτη δόση είναι ένα θετικό βήμα που έρχεται ως συνέχεια της χθεσινής υπερψήφισης από τη Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου, με το οποίο διασφαλίζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2012 και τίθενται οι βάσεις για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Οι μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού και η εφαρμογή σκληρών, αλλά εθνικά αναγκαίων σωστικών μέτρων, είναι η βάση όχι μόνο για την έκτη δόση, αλλά για το νέο πρόγραμμα που θα διασφαλίζει την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους και άρα την ευκολότερη κάλυψη του ετήσιου βάρους εξυπηρέτησής του. Αυτό θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στο επίπεδο ρευστότητας, στις επενδύσεις, την απασχόληση, την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας που υφίσταται τις αρνητικές συνέπειες μιας βαθιάς μακροχρόνιας ύφεσης, η οποία άρχισε το 2009, πριν γίνει αντιληπτό από όλους όσους έπρεπε το μέγεθος της κρίσης και άρα του κινδύνου που διατρέχει η χώρα». «Η έκτη δόση συμφωνήθηκε. Είναι έτοιμη να αποσταλεί» δήλωσε η πηγή, που συμμετείχε στο σημερινό Eurogroup. Η 6η δόση αντιστοιχεί σε 8 δισεκατομμύρια ευρώ, από το συνολικό πακέτο το 110 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο πλαίσιο του σχεδίου διάσωσης που έχει η υπογράψει η Ελλάδα με την τρόικα, τον Μάιο, του 2010. 
  Η επίσημη ανακοίνωση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης 
Στο κοινό ανακοινωθέν που υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης επισημαίνεται ότι «εξετάσαμε τα αποτελέσματα της πέμπτης έκθεσης του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, βάσει της έκθεσης που συντάχθηκε από τους εκπροσώπους της τρόικας. Σημειώνουμε ότι η μακροοικονομική κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την τέταρτη έκθεση, ενώ οι οικονομικές προκλήσεις, παραμένουν». Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι 17 υπουργοί Οικονομικών «χαιρετίζουμε την ουσιώδη δημοσιονομική προσαρμογή λόγω των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία θα της επιτρέψει να πετύχει τους στόχους του 2012. Συγκεκριμένα, χαιρετίζουμε τα μέτρα που ενέκρινε χθες το ελληνικό κοινοβούλιο». «Ζητάμε από τις ελληνικές αρχές να πετύχουν μεγαλύτερη πρόοδο στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων» υπογραμμίζουν. Παράλληλα, σημειώνουν ότι «συμφωνήσαμε να εγκρίνουμε την εκταμίευση της επόμενης δόσης για την οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας, στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος οικονομικής προσαρμογής. Η εκταμίευση θα πρέπει να αναμένεται τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου, ενώ αναμένεται η έγκριση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». «Επιπροσθέτως, προκειμένου να παρέχουμε εγγυήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους, θα καταλήξουμε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα, με το κατάλληλο συνδυασμό μιας νέας επιπρόσθετης οικονομικής ενίσχυσης και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα» καταλήγει το κοινό ανακοινωθέν.

Οι πιο «θανατηφόροι δικτάτορες»

Διέπραξαν φριχτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Το 42χρονο καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι τελείωσε χτες με τον εξεγερμένο λαό να πανηγυρίζει πάνω από το νεκρό σώμα του άλλοτε ισχυρού ηγέτη της πιο πλούσιας πετρελαιοπαραγωγού χώρας της βόρειας Αφρικής. Όμως ο Συνταγματάρχης Καντάφι δεν κατατάσσεται ανάμεσα στους πιο «θανατηφόρους δικτάτορες», που διέπραξαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και μαζικές δολοφονίες, των τελευταίων 100 ετών. Οι δικτάτορες που οδήγησαν στο θάνατο περισσότερους από 1 εκατ. ανθρώπους, είτε προχωρώντας σε γενοκτονίες είτε μέσω κακής διαχείρισης πόρων που οδήγησε σε λιμοκτονία το λαό τους, είναι οι εξής: 

12. Enver Pasha, Τουρκία 

Αριθμός νεκρών: από 1,1 εκατ. μέχρι 2,5 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 5 (1913-1918) Χειρότερο αδίκημα: Γενοκτονία των Αρμενίων Τύπος καθεστώτος: Στρατιωτικό Αιτία θανάτου: Σκοτώθηκε σε μάχη σύμφωνα με αρκετές πηγές 

11. Kim II Sung, Βόρεια Κορέα 

Αριθμός νεκρών: 1,6 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 46 (1948-1994) Χειρότερο αδίκημα: Ο πόλεμος της Κορέας Τύπος καθεστώτος: Κομμουνιστικό Αιτία θανάτου: Καρδιακή προσβολή 

10. Ho Chi Minh, Βόρειο Βιετνάμ 

Αριθμός νεκρών: 1,7 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 24 (1945-1969) Χειρότερο αδίκημα: Ο πόλεμος στο Βιετνάμ Τύπος καθεστώτος: Κομμουνιστικό Αιτία θανάτου: Καρδιακή ανεπάρκεια 

9. Pol Pot, Καμπότζη 

Αριθμός νεκρών: από 1,7 εκατ. μέχρι 2,4 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 4 (1975-1979) Χειρότερο αδίκημα: Γενοκτονία στην Καμπότζη Τύπος καθεστώτος: Κομμουνιστικό Αιτία θανάτου: Άγνωστη 

8. Saddam Hussein, Ιράκ 

Αριθμός νεκρών: 2 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 34 (1969-2003) Χειρότερο αδίκημα: Γενοκτονία των Κούρδων Τύπος καθεστώτος: Αυταρχικό Αιτία θανάτου: Εκτελέστηκε 

7. Yahya Khan, Πακιστάν 

Αριθμός νεκρών: από 2 εκατ. μέχρι 12 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 2 (1969-1971) Χειρότερο αδίκημα: Γενοκτονία στο Μπαγκλαντές Τύπος καθεστώτος: Στρατιωτικό Αιτία θανάτου: Άγνωστη 

6. Tojo Hideki, Ιαπωνία 

Αριθμός νεκρών: 4 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 3 (1941-1944) Χειρότερο αδίκημα: Γενοκτονία πολιτών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Τύπος καθεστώτος: Στρατιωτικό Αιτία θανάτου: Εκτελέστηκε 

5. Hirohito, Ιαπωνία 

Αριθμός νεκρών: 6 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 62 (1926-1989) Χειρότερο αδίκημα: Σφαγή στη Nanking Τύπος καθεστώτος: Μοναρχία Αιτία θανάτου: Καρκίνος 

4. Chiang Kai-Shek, Κίνα 

Αριθμός νεκρών: 10 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 18 (1928-1949) Χειρότερο αδίκημα: Σφαγές Τύπος καθεστώτος: Στρατιωτικό Αιτία θανάτου: Νεφρική ανεπάρκεια 

3. Adolf Hitler, Γερμανία 

Αριθμός νεκρών: από 17 εκατ. μέχρι 20 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 11 (1934-1945) Χειρότερο αδίκημα: Το Ολοκαύτωμα Τύπος καθεστώτος: Φασιστικό Αιτία θανάτου: Αυτοκτονία 

2. Joseph Stalin, USSR 

Αριθμός νεκρών: από 40 εκατ. μέχρι 62 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 12 (1941-1953) Χειρότερο αδίκημα: Στρατόπεδα Gulag Τύπος καθεστώτος: Κομμουνιστικό Αιτία θανάτου: Καρδιακή προσβολή 

1. Mao Zedong, 

Κίνα Αριθμός νεκρών: από 45 εκατ. μέχρι 75 εκατ. Χρόνια που παρέμεινε στην εξουσία: 34 (1943-1976) Χειρότερο αδίκημα: Η εποχή της πείνας στην Κίνα Τύπος καθεστώτος: Κομμουνιστικό Αιτία θανάτου: Καρδιακή προσβολή

Τι άλλο θα δούμε ακόμα… Επαιρναν επιδόματα από το κράτος και τα έβγαζαν στο εξωτερικό!

Στην διακριτικότητα των 300 της Βουλής που θα πάρουν σήμερα στα χέρια τους τις λίστες με τα ονόματα μεγαλοφοροφυγάδων και όσων έβγαζαν χρήματα στο εξωτερικό, επαφίεται πλέον η Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων των 3.900 προσώπων που συμπεριλαμβάνονται σε αυτές. Τις λίστες θα τους τις δώσει ο κ. Βενιζέλος που έχει σκοπό να κλιμακώσει την τακτική της δημοσιοποίησης ονομάτων και προσωπικών στοιχείων για να διαπομπεύονται όσοι, ύστερα από ελέγχους, προκύπτει πως φοροδιέφευγαν. Φέρνει μάλιστα και ειδική διάταξη προς ψήφιση στη Βουλή σύμφωνα με την οποία, όταν μια τέτοια λίστα θα έχει από 1000 ονόματα και πάνω, δεν θα ερωτάται καν πιο πριν ο αναφερόμενος σε αυτή, αλλά θα την βλέπει δημοσιευμένη στις εφημερίδες και, εάν έχει ένσταση ή τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του, θα έχει διορία μιας εβδομάδας για να ζητήσει την διαγραφή του. Όπως φαίνεται όμως, ούτε στις νέες λίστες που θέτει υπόψιν του Κοινοβουλίου ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα φιγουράρουν μεγαλοκαρχαρίες. Θα περιλαμβάνονται κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι που ενδεχομένως συνδέονται και με υποθέσεις παράνομου πλουτισμού, όχι όμως βουλευτές, υπουργοί ή μετακλητοί υπάλληλοι. 
Στις λίστες θα περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων: 
- Εφοριακοί και άλλοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών που εισέπρατταν παχυλά επιδόματα, χωρίς να φέρουν και τα αντίστοιχα έσοδα στα κρατικά ταμεία, αλλά έβγαλαν τις καταθέσεις τους σε ξένες τράπεζες. - Επιδοτούμενοι από το Κράτος, άνεργοι του ΟΑΕΔ και όχι μόνον, οι οποίοι την ίδια ώρα που επιδοτούντο, βγάζανε τις περιουσίες τους στο εξωτερικό. Μάλιστα σχεδόν οι μισοί (το 42%) εξ όσων πιάστηκαν να έχουν βγάλει λεφτά στο εξωτερικό, δεν δηλώνουν εισόδημα στην εφορία μεγαλύτερο από 20.000 ευρώ το χρόνο και, ως εκ τούτου, δύσκολα θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν μεγάλες καταθέσεις σε ενδεχόμενο έλεγχο «πόθεν έσχες».

Προς νεόκοπους νεοφιλελεύθερους Κυβερνητικούς αλεξιπτωτιστές ...Εξέγερση ΟΧΙ εξαθλίωση!!!

"Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού."
Ανδρέας Παπανδρέου

ΠΑΣΟΚ: Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Kλιμακώνονται οι πιέσεις τις οποίες δέχεται η κυβέρνηση Παπανδρέου από τη βάση του ΠΑΣΟΚ. Συνδικαλιστές που έχουν συνδέσει την πορεία τους με την κυβερνητική παράταξη εγκαταλείπουν «αυτό το ΠΑΣΟΚ». Άλλοι το απαρνούνται μετ’ επιτάσεως, αν και παραμένουν στις τάξεις του. Την ίδια ώρα, βουλευτές «ξεσαλώνουν» κατά του πρωθυπουργού και των υπουργών του, χωρίς ωστόσο προς το παρόν να σηκώνουν το «γάντι» που τους έριξε πρόσφατα ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Αν τολμάτε, ρίξτε μας». 
Μία από τις πιο ηχηρές αποδοκιμασίες της κυβερνητικής πολιτικής από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε πρόσφατα με την αυτονόμηση της ΠΑΣΚ Αυτοδιοίκησης. Ο γραμματέας της κλαδικής οργάνωσης και πρόεδρος της ΠΟΕ - ΟΤΑ Θέμις Μπαλασόπουλος οδηγεί στα άκρα την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, ιδίως στο μέτωπο της «καθαριότητας». Μετά από 28 χρόνια υπηρεσίας, δήλωσε ότι η ΠΑΣΚ ΟΤΑ εγκαταλείπει «το σημερινό ΠΑΣΟΚ», διαπιστώνοντας ισοπέδωση δικαιωμάτων στο «βωμό» της οικονομικής κρίσης. Ειδικότερα, μίλησε για αιφνιδιασμό των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την κυβέρνηση στους παιδικούς σταθμούς (αύξηση του ωραρίου), στην καθαριότητα (εκχώρηση υπηρεσιών σε ιδιώτες) και στις μετατάξεις. Παρελθόν για την κυβερνητική παράταξη αποτελεί και η ΠΑΣΚ σιδηροδρομικών, η οποία διαμηνύει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ακύρωσε βασικές αρχές του ΠΑΣΟΚ, όπως «η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία». 
Αντίστοιχα, από το κυβερνών κόμμα αποχώρησε και η ΠΑΣΚ Καθηγητών Βοιωτίας, ερμηνεύοντας τη συγκεκριμένη κίνηση ως στοιχειώδες δείγμα αυτοσεβασμού μπροστά στην ασκούμενη πολιτική. Παράλληλα, η ΠΑΣΚ Δικαστικών Υπαλλήλων έχει τονίσει ότι η ίδια δεν έχει πλέον «καμία σχέση με τους σημερινούς ταγούς της κομματικής ηγεσίας», καλώντας την κυβέρνηση «να αλλάξει ρότα» και «να μην προχωρήσει στην περαιτέρω πτώχευση της ελληνικής οικογένειας». Επισημαίνει δε πως δεν καλεί τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν την κυβέρνηση, υποστηρίζοντας πως «αν είχαν το πολιτικό σθένος θα το είχαν ήδη πράξει». Αντιθέτως, η ΠΑΣΚ Δημοσίου ζητά ρητώς από τους βουλευτές της παράταξης, αν δεν αποσυρθεί το προωθούμενο πολυνομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση, οι ίδιοι να το καταψηφίσουν και να «ρίξουν» την κυβέρνηση. Γενικότερα, μιλά για εκχώρηση περιφερειών στη γερμανική επιχειρηματικότητα, με κατάργηση της εργατικής και της φορολογικής νομοθεσίας που θα δημιουργήσει γενιά εργαζομένων της τάξης των 300 ευρώ. 
 Αποχωρήσεις έχουν προηγηθεί και από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστική η παραίτηση -πριν από τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου- του πρώην υπουργού και βουλευτή του κόμματος Αντώνη Κοτσακά από το «τέως ΠΑΣΟΚ», με την επισήμανση ότι «το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ». Αντίστοιχα έπραξε και ο παλιός γενικός γραμματέας Ενημέρωσης κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Νικολάου. Προστίθεται και μια σειρά παραιτήσεων από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος, όπως αυτές των γραμματέων Νομαρχιακών Επιτροπών Χανίων Γ.Χριστουλάκη, Γέρακα Λ.Γκόγκα, Ηρακλείου Μιχ.Καραδημητρίου κ.ά. Σε σχετικές επιστολές τα «αγανακτισμένα» μέλη του ΠΑΣΟΚ καταγγέλλουν ένα κόμμα το οποίο μετατρέπεται σε νεοσυντηρητικό, προδίδοντας βασικές αρχές του. Χαρακτηρίζουν ημερομηνία - σταθμό για τη μετάλλαξη της παράταξης την ημέρα έγκρισης του Μνημονίου και σε πρώτη φάση δίνουν «ραντεβού» με τα κοινωνικά κινήματα. Ζητούμενο αποτελεί η επόμενη πολιτική «στέγη» τους, όταν μάλιστα είναι σε εξέλιξη διεργασίες που φέρονται να απαντούν στο εγχείρημα της «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς» ή του «δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου» (βλ.ΔΗΜΑΡ, Άρμα Πολιτών). 
 Στο μεταξύ, συνδικαλιστές - σύμβολα του ΠΑΣΟΚ, όπως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, ο τέως πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος ή ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ Νίκος Φωτόπουλος, ο οποίος έχει κηρύξει «πόλεμο» με την κυβέρνηση ως «θεματοφύλακας» της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος για τους πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν το «χαράτσι» στα ακίνητα, διατυμπανίζουν μεν την κάθετη διαφωνία τους με την ασκούμενη πολιτική, αλλά παραμένουν μέλη του ΠΑΣΟΚ.

Ποιοί τελικά ελέγχουν την τράπεζα της Ελλάδος;

Η τράπεζα της Ελλάδος είναι η κεντρική τράπεζα της χώρας και ιδρύθηκε το 1927. Η λειτουργία της άρχισε τον Μάιο του 1928 με απόφαση της τότε Κοινωνίας των Εθνών. Τα κεφάλαια για την ίδρυση και λειτουργία της, προήλθαν από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο με την μεσολάβηση της Κοινωνίας των Εθνών προκειμένου να σταθεροποιηθεί η χειμαζόμενη τότε Ελληνική οικονομία. 
Μέχρι την εισαγωγή της χώρας στο ευρώ το 2002, η τράπεζα της Ελλάδος είχε το αποκλειστικό δικαίωμα της κοπής Εθνικού νομίσματος. Μαζί με τις άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης είναι οι αποκλειστικοί μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και συμμετέχει στο σύστημα κεντρικών τραπεζών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Συνθήκη Μάαστριχ). Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι δημόσιος οργανισμός όπως πιστεύουν, ίσως, οι περισσότεροι των Ελλήνων, αλλά είναι μια Ανώνυμη Εταιρεία, εισηγμένη μάλιστα στο Χρηματιστήριο των Αθηνών. Μαζί με την Κεντρική Τράπεζα του Βελγίου είναι οι μόνες εισηγμένες σε Χρηματιστήρια κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης. Επίσης, ίσως είναι η μόνη Κεντρική Τράπεζα στην Ευρώπη η οποία ασκεί εμπορικές δραστηριότητες και μοιράζει κέρδη στους μετόχους της, εφ΄όσον υπάρχουν. Ανώτατο όργανο της Τραπέζης της Ελλάδος είναι η Γενική Συνέλευση των μετόχων της και το καταστατικό της. Ωστόσο, δυστυχώς μέχρι σήμερα ουδείς γνωρίζει το μετοχολόγιο της Τραπέζης της Ελλάδος. 
Είναι λυπηρό και εν πολλοίς αντεθνικό να γνωρίζουμε από το μετοχολόγιο, μόνο το 9% του συνόλου των μετοχών, που κατέχει το Ελληνικό δημόσιο. 
Παρ΄όλα ταύτα, προς διασφάλιση της Ελληνικότητας της τράπεζας και διασφάλισης του Εθνικού της ελέγχου, στο άρθρο 14 του καταστατικού της αναγράφονται τα παρακάτω: «Δεν δικαιούνται να ασκήσωσι τα δικαιώματα μετόχων εν Γενικαίς Συνελεύσεσιν ούτε αυτοπροσώπως, ούτε δι΄ αντιπροσώπου οι εξής: α) Οι μη έχοντες την Ελληνικήν υπηκοότητα. β) …γ)…δ)…» 
Σήμερα η χώρα δέχεται βίαιη εσωτερική επίθεση από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που ναι μεν εξελέγη από τον Ελληνικό λαό τον Οκτώβριο του 2009, όμως δεν έχει πλέον καμία δεδηλωμένη γιατί στο προεκλογικό της πρόγραμμα δεν είχαν γνωστοποιηθεί στους πολίτες, ούτε στο ελάχιστο, οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνει επί δυο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας. Η Ελλάδα πένεται, η χώρα και ο λαός της εξαθλιώνεται, η μικρομεσαία τάξη διαλύεται και ο λαός μας εάν συνεχισθεί αυτή η συνεχιζόμενη και αυξανόμενη εξαθλίωση, θα ψάχνει την τροφή του στα σκουπίδια που θα δημιουργεί ένα μέρος των πολιτών της χώρας που θα έχουν εκμεταλλευτεί αυτή την εξαθλίωση των πολλών. Αυτή η ανίκανη, αναιμική και επικίνδυνη κυβέρνηση με την υπογραφή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου έχει εκποιήσει τις τηλεπικοινωνίες, έχει εκχωρήσει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, έχει πωλήσει τις αερομεταφορές, έχει χρονομισθώσει τις Εθνικές οδούς, έχει εκχωρήσει την Εθνική κυριαρχία γενικότερα. Μέσα σ΄ αυτό το ζοφερό πλαίσιο σε Γενική Συνέλευση των μετόχων στις 18 Απριλίου 2011 πραγματοποιήθηκε η εκχώρηση και της Τραπέζης της Ελλάδος στους ξένους επικυρίαρχους του Έθνους μας, που δυστυχώς «πέρασε στα ψιλά» των ΜΜΕ και πολλοί λίγοι από τον λαό μας είναι γνώστες αυτής της προδοτικής απόφασης. 
Πιο συγκεκριμένα, τροποποίησαν το άρθρο 14, στοιχείο α΄ του καταστατικού της ΤτΕ και πλέον διαγράφεται από το καταστατικό η δικλίδα ασφαλείας της Ελληνικότητας της τράπεζας που πρόσταζε πως «δεν ψηφίζουν μέτοχοι που δεν έχουν την Ελληνική υπηκοότητα». Πλέον μετά από αυτή την τροποποίηση έχουν δικαίωμα ψήφου στις Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων της Τράπεζας και οι ξένοι μέτοχοι. Έτσι, με την κατάργηση αυτής της δικλίδας ασφαλείας σε μια Γενική Συνέλευση που θα ψηφίζουν οι πάντες και θα έχουν εξασφαλίσει το απαιτούμενο κατά το νόμο ποσοστό συμμετοχής, θα μπορεί να δεσμευθεί μια μελλοντική απόφαση Ελληνικής κυβέρνησης για τον ορισμό Έλληνα διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. 
Επίσης, μπορεί να μπλοκάρει μελλοντικές αποφάσεις Ελληνικών κυβερνήσεων, όπως το δικαίωμα κοπής Εθνικού νομίσματος, σε περίπτωση που οι πολιτικές εξελίξεις επέβαλαν την επιστροφή στη δραχμή. Αποτέλεσμα της παραπάνω τροποποίησης είναι πως οι ξένοι μέτοχοι για πρώτη φορά αποκτούν ρυθμιστικό ρόλο σε θέματα που διαχειρίζονταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της Ελλάδος. Είναι δεδομένο πλέον πως αυτή η κυβέρνηση απεμπόλησε κάθε Εθνικό πλεονέκτημα της χώρας και στην προκειμένη περίπτωση είναι τεράστιες οι ευθύνες και του διοικητή της ΤτΕ, κ. Προβόπουλου.
Κε Προβόπουλε, μη γνωρίζοντας οι Έλληνες πολίτες το μετοχολόγιο της ΤτΕ και ταυτόχρονα με την τροποποίηση του άρθρου 14 του καταστατικού της ΤτΕ, γεννάται εύλογα το ερώτημα για το ποιος τελικά ελέγχει την Τράπεζα της Ελλάδος; Κε Προβόπουλε, δυστυχώς ανοίξατε με ευθύνη σας άλλη μια κερκόπορτα στην υποδούλωση της πατρίδας μας από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, από τους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.

Τι παίζεται;

Αυτές τις μέρες αναγκάζομαι να ανατρέξω στην παλιά μου τέχνη (την Θεωρία Παιγνίων) για να καταλάβω τι γίνεται. Όχι βέβαια ότι υπάρχει κάποια θεωρία μαγική που θα μας δώσει τις απαντήσεις. Κανένα μαθηματικό θεώρημα δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί η τρόικα έβαλε ως όρο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης την μείωση των ελάχιστων (ήδη τρισάθλιων) μισθών του ιδιωτικού τομέα. Εκεί όμως που μπορεί να βοηθήσει η παλιά μου τέχνη είναι στο να ξαναδούμε την ισχύουσα κατάσταση πιο καθαρά, τοποθετώντας τα διάφορα πιόνια-παίκτες στην σκακιέρα των εξελίξεων, μελετώντας την θέση του καθενός, τον σκοπό και τους περιορισμούς του, με την ελπίδα ότι, παρατηρώντας τα έτσι διατεταγμένα, θα καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει. Κάτι τέτοιο θα προσπαθήσω επιλέγοντας τρία τέτοια πιόνια-παίκτες η μελέτη των οποίων μπορεί να βοηθήσει να δούμε λίγο πιο καθαρά "τι παίζεται": (1) Τις ευρωπαϊκές τράπεζες (τις γαλλο-γερμανικές ιδίως), (2) την Γερμανική Κυβέρνηση, και (3) τις ΑΜΠ χώρες (δηλαδή, τις Ακόμα Μη Πτωχευμένων), π.χ. Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο. Ας δούμε το κάθε πιόνι-παίκτη ξεχωριστά, εστιάζοντας στους στόχους και στους περιορισμούς του. 
ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι οι τράπεζές τους είναι πτωχευμένες. Το γνωρίζουν καιρό τώρα, κι ας μην το ομολογούν δημοσίως, ελπίζοντας ότι η ΕΚΤ, σε συνδυασμό με τις εθνικές κυβερνήσεις (που συγκροτούνται από πολιτικούς που με δυσκολία θα διακινδυνεύσουν την προνομιακή τους σχέση με τους εν λόγω τραπεζίτες), θα συνεχίσουν να κρατούν τις τράπεζές τους εν ζωή και εκείνους... τραπεζίτες. Βλέπετε, αντίθετα με τους υπόλοιπους επιχειρηματίες, οι οποίοι ζούνε υπό την απειλή της πτώχευσης, οι τραπεζίτες φοβούνται κάτι άλλο. Έχοντας δεδομένο το παράδοξο η πτώχευση των τραπεζών τους να τους βοηθά στο να ιδιοποιούνται τα πλεονάσματα που παράγουν άλλοι, οι καλοί τραπεζίτες δεν την φοβούνται την πτώχευση. Αυτό που τρέμουν είναι την υποχρεωτική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, τρέμουν μπας και επαναληφθεί στην Ευρώπη αυτό που έγινε στις ΗΠΑ με το TARP (trouble assets relief program), όπου το κράτος ανάγκασε με συνοπτικές διαδικασίες τις τράπεζες να δεχθούν κρατικά κεφάλαια λαμβάνοντας το ίδιο σε αντάλλαγμα μετοχές αντίστοιχης αξίας (τις οποίες, αφού οι τράπεζες εκκαθαρίστηκαν, το κράτος πούλησε στον ιδιωτικό τομέα, με κέρδος μάλιστα). Ο λόγος που τρέμουν μια τέτοια υποχρεωτική επανακεφαλαιοποίηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από το EFSF, είναι ότι εκεί δεν θα τους παίρνει να απαιτούν και την πίτα ολάκαιρη (να παραμείνουν κυρίαρχοι των Διοικητικών Συμβουλίων των τραπεζών) και τον σκύλο χορτάτο (να λάβουν τα κεφάλαια που τόσο ανάγκη έχουν οι τράπεζές τους). 
ΑΜΠ ΧΩΡΕΣ: Με τις κυβερνήσεις τους στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού, οι πολιτικοί των Ακόμα Μη Πτωχευμένων χωρών αυτών (με προεξάρχουσα την Ιταλία) παραμένουν στην άκρη, δεν τολμούν να πουν κιχ είτε εντός είτε εκτός των χωρών τους (φοβούμενοι ότι μια άστοχη λέξη θα φέρει την καταστροφή), και απλά ελπίζουν, μάταια μάλλον, σε μια γενναία στροφή της Γερμανίας που ίσως σταματήσει το μαρτύριο της σταγόνας και διαλύσει τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται απειλητικά πάνω από τις πρωτεύουσές τους. Με τις αγορές ομολόγων να αντιμετωπίζουν τις χώρες αυτές ως τους νέους παρίες, η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, ακόμα και η ίδια η Γαλλία, πιάνουν τον εαυτό τους να είναι κρατούμενοι, φυλακισμένοι στο χρυσό κλουβί της ευρωζώνης. Νιώθουν ότι είναι καταδικασμένοι ό,τι και να κάνουν. Αν δεν εφαρμόσουν ανελέητη λιτότητα, οι "αγορές", και μαζί τους η ΕΚΤ, θα τους εγκαλέσουν (με τρόπο βίαιο και βάναυσο) οδηγώντας τα spreads τους στα ύψη. Αν πάλι καταπιούν το δηλητήριο της λιτότητας στις τεράστιες ποσότητες που απαιτούν οι "αγορές" και η ΕΚΤ, τότε η ύφεση θα χειροτερέψει με αποτέλεσμα οι ίδιες οι "αγορές" να... στείλουν τα spreads τους στα ύψη. Είναι να μην βρίσκονται σε αποπληξία; Η μόνη τους λοιπόν ελπίδα είναι ένα κούρεμα του βουνού χρέους που αντιμετωπίζουν (πάνω από €3 τρις οι τρεις αυτές μόνο χώρες) - αν μη τι άλλο μια σημαντική μείωση των τόκων που θα πρέπει να καταβληθούν την επόμενη δεκαετία. 
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Το κύριο μέλημα του Βερολίνου είναι να διαχειριστεί την Κρίση με τις ελάχιστες δυνατές παραχωρήσεις όσον αφορά αυτό που κάποτε ονομάζαμε πολιτική και θεσμική ολοκλήρωση. Η Γερμανία απεύχεται οποιαδήποτε μορφή ολοκλήρωσης απειλεί την Αρχή των Απολύτως Διαχωριζόμενων Χρεών (ΑΑΔΧ, δικός μου... όρος ) - δηλαδή, της ιδέας ότι το κάθε ευρώ χρέους πρέπει να ανήκει σε μία μόνο χώρα. Πέρασαν δεκαοκτώ μήνες στην διάρκεια των οποίων η Γερμανική ηγεσία πάλεψε με νύχια και με δόντια να πείσει τον εαυτό της ότι η Κρίση δεν είναι συστημική αλλά από εκείνες που μπορούν να καταπολεμηθούν με περισσότερα δάνεια και μεγαλύτερη πειθαρχία. Τώρα όμως, μετά την κατάρρευση του διατραπεζικού συστήματος (το οποίο έσπρωξε την Βελγο-Γαλλική τράπεζα Dexia στον γκρεμό), η κα Μέρκελ φαίνεται να έχει αποδεχθεί ότι, τουλάχιστον όσον αφορά τον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα, η Κρίση έχει πάρει διαστάσεις συστημικές (μέχρι και στον κ. Trichet επέτρεψε να πει κάτι τέτοιο χτες). Κατάλαβε φαίνεται αυτό που λέμε εδώ και ενάμιση χρόνο (και εδώ στο protagon.gr) ότι το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνη στην οποία βρέθηκε η Wall Street τον Σεπτέμβριο του 2008. [Κι αν δεν με πιστεύετε, ακούστε αυτό: Το παθητικό των 'ευρωζωνικών' τραπεζών σήμερα ανέρχεται στο 300% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Το 2008 παθητικό των Αμερικανικών τραπεζών δεν ξεπερνούσε το 200% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.] Κατάλαβε λοιπόν, επί τέλους, η Γερμανίδα Καγκελάριος, και ο υπουργός της επί των οικονομικών, ότι το πράγμα δεν πάει άλλο: Οι τράπεζες θα πρέπει να επανακεφαλαιοποιηθούν από κάποιο 'ταμείο' που να έχει στην διάθεσή του τουλάχιστον €1 τρις. Ακόμα, βέβαια, δεν έχουν κατανοήσει ότι αυτή η επανακεφαλαιοποίηση δεν μπορεί να γίνει από τις κυβερνήσεις αλλά από έναν πανευρωπαϊκό οργανισμό με εποπτικές και πειθαρχικές εξουσίες αλλά (που θα πάει;) αργά ή γρήγορα (μάλλον αργά) θα το καταλάβουν κι αυτό. Πέραν όλων αυτών των λεπτομερειών (που μόνο λεπτομέρειες δεν είναι), η Γερμανική κυβέρνηση κολλάει σε δύο πράγματα: (Α) Αρνείται να ενισχύσει τις τράπεζες (ιδίως τις Γαλλικές) δύο φορές ταυτόχρονα. Αν είναι να σταματήσει να δίνει χρήματα στο ελληνικό κράτος ώστε αυτό να αποπληρώνει τις τράπεζες, και αντ' αυτού να 'χώσει' ένα τρισεκατομμύριο στις τράπεζες απ' ευθείας, της πέφτει λίγο βαρύ να συνεχίσει παράλληλα να δίνει και στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να δίνει κι άλλο ζεστό χρήμα στις ίδιες τράπεζες. Άρα, η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα συνυφανθεί με ένα ελληνικό default - ελληνιστί πείτε το πτώχευση, κούρεμα, αναδιάρθρωση κ.ο.κ. Ή, να το πω διαφορετικά, η πτώχευση/default/κούρεμα του ελληνικού δημοσίου θα αποτελεί το διαπραγματευτικό χαρτί με το οποίο η κα Μέρκελ θα επιβάλει στις τράπεζές της (και της Γαλλίας) την επανακεφαλαιοποίηση. Θα είναι σαν να τους λέει: "Θέλετε παραδάκι; Δεν θα το παίρνετε πλέον από την Ελλάδα (στην οποία το δίνω εγώ). Θα σας το δίνω εγώ απ' ευθείας αλλά με αντάλλαγμα μετοχές σας. Αν σας αρέσει!" (Β) Το δεύτερο σημείο που κάνει την Γερμανία να κωλυσιεργεί (λες και χρειάζεται λόγο...) είναι ο αντίκτυπος που θα έχει ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους στην Ιταλία και τις λοιπές ΑΜΠ χώρες. Η κα Μέρκελ φοβάται ότι αν υπάρξει προηγούμενο διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης, χωρίς να οδηγηθεί αυτή εκτός του ευρώ, τότε θα ανοίξει η όρεξη κι άλλων χωρών-μελών, του κλαμπ των ΑΜΠ (όπως τις ονομάζω), τις οποίες δεν θα τις πείραζε καθόλου να δρομολογήσουν μια, έστω και μερική, διαγραφή του χρέους τους εφόσον η θέση τους εντός της ευρωζώνης (και η αρωγή της ΕΚΤ και του EFSF στις τράπεζές τους) εξασφαλίζεται.
Η ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: Η Γερμανία γνωρίζει ότι οι τράπεζες θα αντιστέκονται γερά στην ιδέα της επανακεφαλαιοποίησής τους από το EFSF όσο η Ελλάδα τους αποπληρώνει από τα δανεικά τα οποία παίρνει από την τρόικα, ελέω της Γερμανίας. Για να τους επιβάλει την επανακεφαλαιοποίηση, το Βερολίνο θα πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα στην πτώχευση, δηλαδή σε ένα κούρεμα άνω του 60% (το οποίο μπορεί, αρχικά, να αναφερθεί ως 50%, πριν προστεθεί ένα ακόμα 10% ή 20% σε αυτό). Μπροστά στο δίλημμα του λουκέτου (a la Dexia) και της επανακεφαλαιοποίησής, οι τράπεζες (όπως έκαναν και οι Αμερικανικές το 2009) θα το πιουν το πικρό ποτήρι της επανακεφαλαιοποίησης. Την ίδια στιγμή, όμως, έτσι ώστε να αποπέμψουν επικίνδυνες σκέψεις από το μυαλό των κυβερνόντων την Ιταλία και τις υπόλοιπες ΑΜΠ χώρες, η κα Μέρκελ είναι αποφασισμένη να καταστήσει την μία χώρα στην οποία θα επιτραπεί να πτωχεύσει εντός της ευρωζώνης σε πραγματική κόλαση. Υπό αυτό το πρίσμα, οι λόγοι που επιμένουν σε άσκοπα και παράλογα μέτρα, όπως η μείωση των ελάχιστων μισθών στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει τίποτα απολύτως να κάνουν με την ίδια την Ελλάδα, με τις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, με τις ανάγκες των αγορών εργασίας και γενικότερα. Ο μόνος στόχος της τρόικα, εδώ που έφτασε το κουβάρι της ευρωπαϊκής Κρίσης, είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε κρανίου τόπον. Σε μια εξ ολοκλήρου πτώχευση κράτους και κοινωνίας που, από την μία μεριά, θα ενισχύει την διαπραγματευτική ισχύ της Γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στις Γερμανικές τράπεζες και, από την άλλη, σε ένα τεράστιο παράδειγμα προς αποφυγήν για τις ΑΜΠ χώρες, κυρίως την Ιταλία. 
ΤΟ ΛΑΘΟΣ: Μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε, όσο βάναυση και να φαντάζει, να πετύχαινε τον στόχο της εάν η Κρίση μας ήταν σχεδόν γραμμική και στατική. Αν ήταν πιθανόν, με πιο απλά λόγια, να αθροιστούν αριθμητικά τα χρέη της Ελλάδας μαζί με τις εν δυνάμει ζημίες των τραπεζών και, κατόπιν, να συγκριθούν με τα χρήματα που είναι διατεθειμένη να δημιουργήσει/επενδύσει η Ευρώπη ώστε να τα "ρίξει" στις τράπεζες διασώζοντάς τες, τότε ίσως η στρατηγική που περιέγραψα να είχε ελπίδες. Δυστυχώς για όλους μας, οι Κρίσεις (με κεφαλαίο 'κ') δεν είναι ούτε σχεδόν γραμμικές ούτε στατικές. Αντίθετα, είναι απίστευτα μη γραμμικές και βιαίως δυναμικές. Η προσπάθεια να απομονωθεί η Κρίση της Ελλάδας από την Κρίση του ευρώ απέτυχε τον Μάιο του 2010 (τότε που μας 'διέσωσαν' και δημιούργησαν το τοξικό EFSF) και θα αποτύχει και πάλι τώρα. Ο λόγος; Όπως τότε έτσι και τώρα η Κρίση είναι μη γραμμική και δυναμική και, για αυτό, είναι αδύνατον να την σταματήσουν πετώντας στο πρόβλημα δάνεια, κουρεύοντας χρέη και βάζοντας τους Γερμανούς φορολογούμενους να στηρίζουν ένα σύστημα που έσπασε μια και καλή το 2008. Τίποτα από αυτά που ακούω να λένε οι Βορειοευρωπαίοι ηγέτες δεν με αφήνουν να αισιοδοξώ ότι κατάλαβαν πως το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος του EFSF αλλά η δόμησή του στην βάση της ΑΑΔΧ (Αρχή των Απολύτως Διαχωριζόμενων Χρεών). Το να χρησιμοποιήσουν χρηματοπιστωτικά τερτίπια για να "πουσάρουν" το EFSF (χρησιμοποιώντας τυπωμένο χρήμα της ΕΚΤ ως μέσο "μόχλευσης") απλώς θα μετατρέψει ένα τοξικό ταμείο σε ένα τοξικό τέρας. Περιληπτικά, το σχέδιο που "παίζεται" αυτές τις ημέρες είναι να δοθεί το πράσινο φως στην Ελλάδα να κουρέψει το χρέος της κατά 60% με 70% έτσι ώστε να εξαναγκαστούν οι τράπεζες να δεχθούν έναν πακτωλό κεφαλαίων από το EFSF την ώρα που η ελληνική κοινωνική οικονομία πολτοποιείται με στόχο τον παραδειγματισμό χωρών όπως η Ιταλία (και οι υπόλοιπες ΑΜΠ χώρες) που, βλέποντας την κατάντια της χώρας μας, θα είναι σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε παρά το γεγονός ότι θα υπάρχει προηγούμενο χώρας-μέλους της ευρωζώνης η οποία ουσιαστικά πτώχευσε χωρίς να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη. Κι εδώ έγκειται το ευρωπαϊκό δράμα: Η στρατηγική αυτή θα αποτύχει, αν τελικά εφαρμοστεί. Γιατί; Επειδή, όπως όλα τα προηγούμενα σχέδια, αποτυγχάνει στο να αντιμετωπίσει μια συστημική Κρίση συστηματικά. Επειδή για άλλη μια φορά οι ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν να αγνοήσουν την άρρηκτη διασύνδεση μεταξύ: (α) των ζημιών του τραπεζικού συστήματος, (β) της κακής αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης η οποία δεν δίνει περιθώρια να αποτρέπονται οι μαζικές πωλήσεις ομολόγων κρατών-μελών της ευρωζώνης μόλις φυσήξει και ο πιο απαλός άνεμος απαισιοδοξίας, και (γ) της απουσίας ενός μηχανισμού πλεονασμάτων που να επενδύει σημαντικό μέρος αυτών των πλεονασμάτων σε κερδοφόρα projects στις ελλειμματικές περιφέρειες. Όσο αυτού του είδους η Ευρωπαϊκή άρνηση παραμένει κυρίαρχη, η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα βάλτο κατοικούμενο από σκιές ανθρώπων δεν θα προσφέρει στην κα Μέρκελ παρά μια Πύρρειο νίκη επί των τραπεζών.

Όταν θα πάρουν φωτιά οι ασπίδες.

Μεταμορφωμένος τότε σε ταύρο ο Δίας μετήγαγε την Ευρώπη στη Δύση, μεταμορφωμένη σήμερα σε αποδιοπομπαίο τράγο η Ελλάδα επιστρέφει απ' τη Δύση πού; Εδώ; δεν θα 'χει να πληρώσει ούτε το φως. Το ανέσπερον Δεν είναι πατρίδα μου το Προτεκτοράτο. 
Εμένα, πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, και δεν μπορεί στην Ελλάδα να ξεκινάει τη διαδρομή του για να μάθει γράμματα στα παιδιά ένας δάσκαλος με 660 ευρώ τον μήνα, για να πάρει 750 ευρώ στα 45 του και να μην κάνει παιδιά δικά του ο ίδιος ποτέ... Δεν είναι Πρωθυπουργός μου αυτός ο τύπος που πάει να κάνει τη Θράκη Ειδική Οικονομική Ζώνη υπό την Εντολή της Γερμανίας - ανοίγοντας έτσι έναν ακόμα δρόμο για την «αυτονόμηση» της περιοχής και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας.
Είναι πιθανόν αυτός ο ανιστόρητος να μη γνωρίζει ότι οι Ναζί στην Κατοχή διακρίθηκαν εκτός των άλλων και στο σπορ του διαμελισμού της χώρας μας -ώς και ανεξάρτητο «Βασίλειο των Βλάχων» στην Πίνδο έστησαν οι ολετήρες· όμως, πώς να κάνει την Ελλάδα πειραματόζωο της νέας Τάξης, απέδειξε ότι γνωρίζει πολύ καλά ο επικεφαλής των δωσιλόγων. Δεν είμαι υπήκοος της Τρόικας. Είμαι Ελληνας πολίτης -δεν οφείλω καμιά νομιμοφροσύνη στα ανδρείκελα και τους κουίσλινγκ- δεν είμαι ανδράποδο δεν οφείλω καμμιά νομιμοφροσύνη σε αυτούς που βουτάνε το υστέρημα του συνταξιούχου κι αφήνουν τον φοροφυγά να πλουτίζει ακόμα περισσότερο. Δεν είναι (μόνον) φασιστικό, είναι και αηδιαστικό ο Υπουργός -εν προκειμένω ο Παπουτσής- να βάζει τις διαδηλώσεις για το ψωμί στον ίδιο παρονομαστή με την εγκληματικότητα - δεν αναγνωρίζω συνεπώς καμμιάν εξουσία σε αυτούς που αφήνουν ανυπεράσπιστους τους γέροντες μπροστά στα καλάσνικωφ και τους φταίνε για την άθλια ανικανότητά τους οι διαδηλωτές. 
Οχι, δεν είναι πατρίδα μου οι εντολές των τοκογλύφων, πατρίδα μου είναι η τήρηση του Συντάγματος. Οφείλω να αντισταθώ για λόγους στοιχειώδους ευπρέπειας στον Υπουργό Οικονομικών -εν προκειμένω στον Βενιζέλο- που βάζει 23% ΦΠΑ στην μπουγάτσα αν είναι αλμυρή και 13% αν είναι γλυκιά. Η μαλακία δεν είναι θεσμός, ούτε μπορεί πατρίδα μου να γίνει ο εκβιασμός, η τρομοκρατία, η καταστολή, ο παραλογισμός και η ανικανότης. 
Και η ντροπή. Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, της μάνας μου και του πατέρα μου η ιστορία, των παιδιών το πεδίο -δεν μπορώ να την παραδώσω μικρότερη. Δεν ανέχομαι πλέον τους χυδαίους που με κατασυκοφάντησαν urbi et orbi ότι είμαι διεφθαρμένος και τεμπέλης, ότι μαζί τους τα έφαγα. Οφείλω να τους αντισταθώ. Να τους απονομιμοποιήσω. 
Δεν πρόκειται να πληρώσω τα χαράτσια που μου επέβαλαν και θα μου επιβάλουν, πρώτον διότι δεν είμαι ούτε τούρκος ούτε ραγιάς για να με σφάζει όποτε γουστάρει ο αγάς -ούτε είναι η χώρα μου οθωμανικό σαντζάκι, ώστε νόμος νά 'ναι η ανομία και δεύτερον δεν θα νομιμοποιήσω με τον οβολό μου τη ληστεία εναντίον όλων μας -διότι δεν πρόκειται περί κάποιας θυσίας για να σωθεί η πατρίδα αλλά πρόκειται για το τίμημα της προδοσίας -την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο. Οχι, δεν θα πληρώσω το μερίδιό μου για τα τριάντα αργύρια του Ιούδα, δεν θα γίνω συνένοχός τους. Ως εδώ! Δυο χρόνια τώρα η χώρα καταστρέφεται. 
Σε αυτό συμφωνούν όλοι, μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μάς γύρισαν πίσω στο 1950 -οφείλω συνεπώς να αντισταθώ. 
Πατρίδα μου ήταν τα σχολικά βιβλία -τα 3.000 χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, απ' τον Ομηρο ώς τον Νίκο Γκάτσο - τι να προδώσω και γιατί; τα κυπαρισσάκια ή τα ηλιοβασιλέματα; Δεκάδες φορές ώς τώρα στην Ιστορία τον μονόδρομο προς τα Τάρταρα τον έχουν φράξει τα οδοφράγματα...

Έλληνας Δημοκράτης καταγγέλει τον Γεώργιο Παπαδόπουλο

Καταραμένε Παδαπόπουλε,
40 χρόνια μετά, και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε; Νομίζεις πώς δεν θυμάμαι ότι μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου, και που έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα! Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί ο άθλιος ο χουντικός κατάφερνε να φτιάχνει τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σ’ αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι...
Ποιός σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε Βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;
Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες… Γιά να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται λες και πείραζε να είχαμε λίγο νέφος περισσότερο;
Ποιός σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!
Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνο τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες.
Άσε εκείνος ο Πατακός με το μυστρί του! Βρε μανία!
Κάθε μέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα όποτε πηγαίναμε σινεμά!
Τι κατάφερες ρε; Τί μαγείρεψες και πήρες βραβείο οικονομικής ανάπτυξης το 73 χωρίς να πάρεις δάνεια και να αφήσεις χρέη;
Δεν ντράπηκες να ταπεινώσεις το δολάριο επί τόσα χρόνια;Ακούς εκεί! Η δραχμή ισχυρότερη από το δολάριο!
Τί σου κάναμε και μας καταράστηκες για να φτάσουμε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ χρέη;
Αχρείε Παπαδόπουλε, αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες τίποτα να αφήσεις. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο... ήταν η στολή σου!
Και αντί να την δωρίσεις τρομάρα σου στο κράτος είχες ζητήσει να σε θάψουν με αυτήν!
Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνοκαι μας έβαλες σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;
Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου σαν τους αραπάδες;
Tα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους, που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο τα έκανες;
Σώνει και καλά να καταργήσεις όλες τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και γέμιζες στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο! Βρε μανία.
Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες στις καφετέριες;
Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη, ποιός σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο;
Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στο αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι… Ποιός σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;
Τέλος σιχαμερέ φασίστα αντί να κάνεις μνημεία για τον Ζαχαριάδη και όλα τα καλά παιδιά που πάλεψαν να μην υπάρχει Έλληνας πάνω από τον Όλυμπο, εσύ τους έστειλες εξορία και ακύρωσες όλα τα σχέδια τους που θα μας έκαναν ένα όμορφο παράδεισο με κολεχτίβες και κολχόζ, όπως τα κατάφεραν οι ευτυχισμένοι γείτονες μας οι Βούλγαροι οι Αλβανοί οι Ρουμάνοι και λοιποί τυχεροί των Ανατολικών χωρών, που εισπράττουν τώρα τόσο συνάλλαγμα από τα εργαζόμενα κορίτσια τους στο εξωτερικό, ενώ οι δικοί μας επιστρέφοντας πήραν συντάξεις και τους κοροϊδεύουν. Αλλά μετά την γκέλα του πολέμου του Γιομ Κιπουρ, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες.
Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων που μας παίρναν όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;
Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους, αφού το ΠΑΣΟΚ πρώτα τα… κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα και τώρα επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!
Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;
Μας στέρησες ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα να μην τραγουδάμε 14 τραγούδια του Θεοδωράκη; Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη!
Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και φωνάζει κάθε τόσο ΖΗΤΩ Η 21 AΠΡΙΛΙΟΥ!
Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε…» όταν πέφτω στα μπλόκα της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες αγροτών – ποδοσφαιρόφιλων και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα – πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας – να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.
Άσε και αυτούς τους ταξιτζήδες που είναι όλοι τους πρώην χαφιέδες της ασφάλειας. Ούστ Φασισταριά!
Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε, και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η Τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας ταλαιπωρούμαι όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας οικονομικός μετανάστης… αφού βέβαια ενημερωθώ πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και τόσων πρώην υπουργών – πράσινων και γαλάζιων – που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά;
Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους για την εδραίωση της Δημοκρατίας μετά την μεταπολίτευση!
Λίγο το έχεις αυτό; Είμαι Δημοκράτης ρέ! Τ’ ακούς;