Mar dels Sargasses
La mar dels Sargasses, nomenada atal pel tipe d'algas del gènere Sargassum qu'i butan, es una region s'espandissent al mièg de l'Atlantic Nòrd, a l'entorn dels corrents oceanics: a l'oèst, i a lo corrent del Golf, al nòrd lo corrent de l'Atlantic Nòrd, a l'èst lo corrent de las Canàrias e al sud lo corrent Nòrd-equatorial. Aquel sistèma de corrents fòrma lo corrent subtropical de l'Atlantic Nòrd.
Fa prèp de 1 100 km de larg per 3 200 km de long; s'espandís suls 70º N fins als 40º O, e dels 25º N als 35º N. Las illas Bermudas se tròban près del tèrme occidental d'aquela mar, qu'es l'unica del mond que banha pas cap de còstas de tèrra fèrma.
De marins portugueses que Diogo de Tieve aurián descobèrt aquela region mavigant al sègle XV, pr'amor se ja seriá estat coneguda de per avans, coma se pòt interpretat un poèma d'Avien, autor latin del sègle IV, que descriu una partida de l'Atlantic cobèrta d'algas. Colomb e los seus òmes tanben parlan del grands nombre d'algas que s'espandisson a la superfícia.
Aquela mar es coneguda per aver estat tradicionalament l'endrech de famosas desapeissons de naus; demorants imobils per manca totala de vent pendent de longs periòdes e que las algas cobrissonent la mar pòdon atormerar las eliças, fins a que foguèt nomenada «la tomba de las naus». Tanben a una foncion majòra al cicle de vida de l'anguila europèa, un peis que torna al mar dels Sagasses per se reproduire.