Efiech Auger

L’efiech Auger es un procès d'autoionizacion d'un atòm que vetz un electron excitat comunicar a un autre electron d'un jaç extèrne una energia sufisenta per entraïnar son expulsion sensa emission de foton. L'efiech Auger fa partida dei mecanismes de desexcitacion e es donc generalament en concurréncia amb l'emission X.

Istòria

L'efiech Auger foguèt descubèrt d'un biais independent per Pierre Auger (1899-1993) e Lise Meitner (1878-1968) en 1922-1923^[1]^[2]. Pasmens, Meitner s'interessèt pauc a son estudi car sei recèrcas èran mai centradas sus la fisica nucleara. En revènge, aquò èra lo subjècte centrau dei trabalhs de Pierre Auger. Ansin, lo nom « efiech Auger » s'impausèt pauc a pauc.

Fins ais ans 1950, l'efiech Auger foguèt pauc estudiat. Generalament, èra considerat coma un bruch durant lei mesuras espectroscopicas. Pasmens, en 1953, foguèt inventada l'espectroscòpia Auger qu'a d'aplicacions importantas per estudiar la superficia dei materiaus en metallurgia, en quimia dei gas e en microelectronica. Pus recentament, foguèt descubèrt que l'efiech Auger es en partida la causa de la demenicion dei performàncias dei LED.

Annèxas

Liames intèrnes

Fluorescéncia X.

Bibliografia

(en) Thomas A. Carlson, Photoelectron and Auger Spectroscopy, Plenum Press, 1975.
(en) Michael Thompson, M. D. Baker, A. Christie e J. F. Tyson, Auger Electron Spectroscopy, John Wiley & Sons, 1985.

Nòtas e referéncias

↑ (de) L. Meitner, « Über die Entstehung der β-Strahl-Spektren radioaktiver Substanzen », Z. Phys., vol. 9, n° 1, 1922, pp. 131–144.
↑ (fr) P. Auger, « Sur les rayons β secondaires produits dans un gaz par des rayons X », C.R.A.S., n° 177, 1923, pp. 169–171.

[1] (de) L. Meitner, « Über die Entstehung der β-Strahl-Spektren radioaktiver Substanzen », Z. Phys., vol. 9, n° 1, 1922, pp. 131–144.

[2] (fr) P. Auger, « Sur les rayons β secondaires produits dans un gaz par des rayons X », C.R.A.S., n° 177, 1923, pp. 169–171.

[1]

[2]