Vejatz lo contengut

Bernòs e Baulac

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Bernòs e Baulac
Bernos-Beaulac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostau de comuna, l'ostau comunau (« meria ») (julh. 2011)
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 22′ 52″ N, 0° 15′ 25″ O
Superfícia 36,8 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
122 m
90 m
46 m
Geografia politica
País  Gasconha Vasadés
Parçan Vasadés (centrau)
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
333
Lengon
Canton
3304
Lo Sud Gironda (Vasats avant 2015)
Intercom
243301272
CC deu Vasadés
Cònsol Jacqueline Lartigue Renouil
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
1 125 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 155 ab.
Densitat 31,14 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 33430
Còde INSEE 33046

Bernòs e Baulac[1][2] (Bernos-Beaulac en francés) es ua comuna gascona de Vasadés administrada pr'eu departament de Gironda de la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Bernòs e Baulac Bernòs e Baulac
Comuna amb 788 abitants (2000)Cudòs
(3,1 km)
Comuna amb 142 abitants (2000)Masrimbaud
(3,3 km)
Comuna amb 239 abitants (2000)Pompejac
(3,6 km)
Comuna amb 235 abitants (2000)Lucmau
(5,8 km)
Comuna amb 323 abitants (2000)Sauviac
(6,3 km)
Comuna amb 4596 abitants (2000)Vasats
(6,6 km)
Comuna amb 1017 abitants (2000)Preishac
(7,9 km)


Perimètre deu territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Bernòs e Baulac
Pompejac Masrimbaud
Lucmau Bernòs e Baulac Cudòs
Capsiuts Escaudas

Las fòrmas ancianas de Bernòs que son Taleyzone (Reymundo de ~), en latin, en 1289, Bernos (parrochia de ~ de ultra Syronem, en 1273, Bernes (parrochia Beate Marie de ~), en 1273, Bernos (par. Sancte Marie de ~), en 1274, Bernos (Johannes de ~), en 1307-1317, Bernussio (capellanus de ~), en 1369-1370, Bernosio (de ~), au sègle XVI, Bernussio/Bernossio, en 1533-1537 [3].

La purmèira atestacion qu'es lo nom ancian de la parròquia de Bernòs [segon Bénédicte Boyrie-Fénié; en realitat, Taleyson e Bernos son parròpias diferentas]. Talaison ven d'un nom gallés d'òme Talasius o Talasios (sens : lo que se ten en supòrt, auxiliari), dab lo sufixe -onem. Véser Talisat (= Talisac), Talairat o Taleyrac (comuna de Sent Just de Briude, s'es lo medish lòc)[4],[3] , e benlèu Talais [5].

Bernòs que's pòt explicar per un nom gallés, Vernus, dab lo sufixe -ossum, o peu nom gallés d'aubre, verno-, « vèrnhe » [6] o simplament un nom de persona, Bernus o Vernus e sufixe aquitanic -otze, dab ua preferéncia peu segond (B. Boyrie-Fénié); Negre, citat per B. Boyrie-Fénié, que's contenta deu nom d'aubre, dab lo sufixe -oss [3]. la fòrma celtica de Vernus es Uernos [7].

Las fòrmas ancianas de Baulac que son Baulad (ospitalis de ~), en 1263, Baulatz (hospitali de ~), en 1273, Baulads (hospitali de ~), Baulac (hospitalis Sancti Jacobi de ~), en 1290, Baulaco (prior de ~), en 1533-1537 [3]. Las fòrmas escritas mèi ancianas que han véser lo nom d'origina qu'es bau lat, format de bau, « artiga, èrm, bosiga » e de lat « vaste, gran ». L'alternància de -ac e de -at finaus dens los noms de lòcs que pòt explicar lo passatge de Baulat a Baulac (comprés com beau lac en francés, « bèth lac ») [3]. En realitat, qu'es un chic mèi complicat. Au sègle XIII, que i avèva Baulats (interpretacion segon las fòrmas de 1273), qu'èra un collectiu : *los baulats, « los abitants de Baulat » e après lo nom deu lòc que ho con.onut temporàriament dab lo deus abitants. Justament, lo Vasadés e lo Bordalés qu'abondan en collectius deus noms en -ac, com per exemple *los leujacs (finala prononciada [-ats]), « los abitants de Leujac » (e ací lo nom deu lòc qu'es demorat oficiaument Léogeats) [8]. Qu'es normau un nom coma Baulats sia comprés com « los abitants de Baulac », meilèu que « los abitants de Baulat », perqué la finala en -ac es plan mèi frequenta que la finala en -at dens los noms de vilas e de vilatges.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Jacqueline Lartigue Renouil    
març 2008 2020 Philippe Courbe PS professor
? 2008 Alain Cazenave divèrs dreta  
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Vasats; es adara deu canton deu Sud Gironda.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1146, totala: 1127

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 394 1 017 1 004 1 102 1 217 1 247 1 262 1 238 1 252

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 244 1 320 1 316 1 352 1 385 1 363 1 302 1 216 1 190

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 193 1 207 1 192 1 138 1 155 1 065 1 025 920 1 007

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 061
1 050
1 023
939
1 020
1 071
1 065
1 075
1 115
1 141
2009 2010
1 134
1 161
1 152
1 178
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008



Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas damb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Sit Toponimia occitana
  2. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 et 3,4 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 67-68
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 245
  5. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 355-356
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 74
  7. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 265 (a uernacon) e 310
  8. Miquèu Audoièr, Ua solucion unica a un problèma doble : lo grop -ts, fonetica istorica e toponimia, País Gascons n°269, pp. 8-9, Ortès, Noveme-Deceme 2013