Ostau de Fòs
L’Ostau de Fòs es una dinastia de senhors medievaus provençaus. Fondada per Ponç de Fòs (mòrt vèrs 1025), teniá lei senhoriás de Fòs e d'Ieras.
L'ostau foguèt fondada per Ponç de Fòs (mòrt vèrs 1025) que recebèt lei senhoriás de Fòs e d'Ieras a la fin dau sègle X. Comandant l'intrada dins la Mar de Bèrra, la region de Fòs èra productritz de sau, çò qu'assegurèt de revenguts importants a sei senhors. Relativament poderós, lei senhors de Fòs assaièron donc mai d'un còp de se liberar de la senhoriá dei còmtes de Provença mai sei revòutas recurrentas foguèron vencudas. La familha assaièt tanben d'intrar dins l'esfèra d'influéncia dei còmtes de Tolosa. Per exemple, Ponç IV de Fòs participèt a la Premiera Crosada dins l'armada tolosenca.
A partir de la fin dau sègle XIII, la dinastia comencèt de declinar amb la venda progressiva de sei drechs senhoriaus. En 1216, una partida dei senhoriás d'Ieras e de Bregançon foguèt venduda a Marselha. Puei, una partida de la senhoriá de Fòs ela meteissa foguèt cedida a l'Ostau dei Porcelets e a l'Arquevescat d'Arle en 1235. En 1257, lei Fòs deguèron restituir Ieras après una demanda dei còmtes de Provença en cambi de 22 vilas e vilatges a l'entorn de Bòrmas, Peirafuec e Colobrieras. La familha i formèt un fèu novèu que gardèt fins a la mòrt sensa eiretier de Rossolin V de Fòs. La branca demorada a Fòs dispareguèt tanben dins lo corrent dau sègle XIV.
En revènge, au sègle XIII, un ostau de Fòs apareguèt dins lei Lanas. Es probablament liada a l'ostau provençala mai lei liames entre lei doas dinastias son desconeguts. Aquela branca subrevisquèt fins a la Revolucion Francesa mai retrobèt jamai son importància anciana.
Liames intèrnes
modificar- Fòs.