Naar inhoud springen

Yours, Mine and Ours (1968)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yours, Mine and Ours
Regie Melville Shavelson
Producent Robert F. Blumofe
(Desilu Productions)
Scenario Helen Beardsley (boek)
Bob Carroll Jr. (verhaal)
Madelyn Davis (verhaal)
Mort Lachman (scenario)
Melville Shavelson (scenario)
Hoofdrollen Lucille Ball,
Henry Fonda,
Van Johnson
Muziek Fred Karlin
Distributie United Artists
Première 24 april 1968
Genre Komedie, familie
Speelduur 111 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget US$ 2,5 miljoen
Gewonnen prijzen 4
Overige nominaties 6
Remake Yours, Mine and Ours (2005)
Kijkwijzer
Bewerk dit op Wikidata
Bewerk dit op Wikidata
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Yours, Mine and Ours is een Amerikaanse komische film uit 1968, geregisseerd door Melville Shavelson. Hoofdrollen worden vertolkt door Lucille Ball, Henry Fonda en Van Johnson. De film is losjes gebaseerd op het verhaal van Frank en Helen Beardsley.

Van de film werd een nieuwe versie gemaakt in 2005.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De film draait om Frank Beardsley en Helen North. Frank is een rooms-katholieke officier van de United States Navy. Hij heeft tien kinderen. Helen is een verpleegster in de ziekenboeg van de marinebasis waar Frank werkt. Zij heeft acht kinderen.

Frank ontmoet Helen toevallig en de twee worden verliefd. Ze gaan een paar keer samen uit, maar houden het feit dat ze elk zoveel kinderen hebben geheim voor elkaar. Uiteindelijk komen ze er toch achter en proberen de relatie te beëindigen, maar zonder succes. Franks baas, Darrell Harrison, doet zelfs extra zijn best de twee bij elkaar te krijgen. Zo regelt hij een blind date voor beiden om hen te laten inzien dat ze voor elkaar gemaakt zijn. De situatie wordt lastiger daar Franks kinderen niet goed overweg blijken te kunnen met Helens kinderen.

Uiteindelijk trouwen Frank en Helen toch en besluiten om elkaars kinderen officieel te adopteren.

Acteur Personage
Lucille Ball Helen Brandmeier North Beardsley
Henry Fonda CWO Frank Beardsley, USN

Vrienden en familieleden

[bewerken | brontekst bewerken]
Acteur Personage
Van Johnson CWO Darrell Harrison, USN
Walter Brooke Howard Beardsley
Nancy Howard Nancy Beardsley
Sidney Miller Dr. Ashford
Louise Troy Madeleine Love
Tom Bosley een familiedokter.

Franks kinderen

[bewerken | brontekst bewerken]
Acteur Personage
Tim Matheson Mike
Gil Rogers Rusty
Gary Goetzman Greg
Nancy Roth Rosemary
Morgan Brittany Louise
Holly O'Brien Susan
Michele Tobin Veronica
Maralee Foster Mary
Tracy Nelson Germaine
Stephanie Oliver Joan

Helens kinderen

[bewerken | brontekst bewerken]
Acteur Personage
Jennifer Leak Colleen
Kevin Burchett Nick
Kimberly Beck Janette
Mitch Vogel Tommy
Margot Jane Jean
Eric Shea Philip
Greg Atkins Gerald
Lynnell Atkins Theresa
Acteur Personage
Ben Murphy Larry
Mary Gregory Sister Mary Alice.
Harry Holcombe de rechter.

Aanpassingen aan het verhaal

[bewerken | brontekst bewerken]

De film wijkt op veel punten af van het echte leven van Frank en Helen Beardsley en hun kinderen. De namen van Frank, Helen en hun kinderen zijn echt, en ook Luitenant Richard North’s carrière bij de marine klopt, maar daar houden de meeste overeenkomsten op.[1] Enkele van de grootste verschillen zijn:

  • In de film hebben veel van de kinderen andere leeftijden dan in werkelijkheid.
  • In werkelijkheid begonnen Frank en Helen hun relatie via correspondentie, en wisten ze vanaf het begin al hoeveel kinderen de ander had.
  • Over Franks echte leven voor hij Helen ontmoette is maar weinig bekend, en is voor de film grotendeels verzonnen.
  • Het koppel dat tijdelijk zorgde voor Germaine en Joan Beardsley waren niet Franks broer en schoonzus, maar twee vrienden van hem.
  • In werkelijkheid was er geen sprake van onenigheid of spanning tussen de kinderen van Helen en Frank.
  • In werkelijkheid liet Frank na het huwelijk zijn huis verbouwen voor de nieuwe familie. In de film verhuizen ze.

Al vanaf het begin stond vast dat Lucille Ball de rol van Helen Beardsley zou gaan vertolken, maar voor de rol van Frank werden meerdere acteurs benaderd. Onder andere Desi Arnaz, James Stewart, Fred MacMurray, Jackie Gleason, Art Carney, en John Wayne kregen de rol aangeboden.

De productie liep meerdere malen vertraging op. De productie begon in december 1962, maar moest in 1963 stoppen vanwege de slechte opbrengst van de film Critic's Choice. In 1967 werd de draad weer opgepakt. Een ander punt wat de productie lastig maakte was de toestand van Lucy’s gezicht. Het feit dat ze jarenlang make-up had gedragen voor haar theaterrollen had duidelijk zijn tol geëist.

Opnames vonden grotendeels plaats op locatie in Alameda en San Francisco. Het totale budget kwam uit op $2.500.000. Tijdens de productie kreeg de film de werktitels Beardsley Story, Full House, en His, Hers, and Theirs.

De film werd uiteindelijk uitgebracht door United Artists.

De film ontving matige reacties van critici, hoewel Leonard Maltin er erg over te spreken was.

De film was financieel een van de meest succesvolle van United Artists in 1967. In de Verenigde Staten bracht de film $17.000.000 op.

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de Laurel Awards in 1968 won de film de prijzen voor “Female Comedy Performance” en “General Entertainment”. Tevens werd de film derde in de categorie “Male Comedy Performance”.

In 1969 won de film twee Golden Globes voor “beste film – musical/komedie” en “beste actrice – musical/komedie” (Lucille Ball). Datzelfde jaar werd de film genomineerd voor de WGA Award in de categorie “Best Written American Comedy”.

[bewerken | brontekst bewerken]