Walging
Walging, afkeer, weerzin of aversie is een emotie die wordt geassocieerd met dingen die ervaren worden als onhygiënisch, onaanvaardbaar, oneetbaar of op een andere manier weerzinwekkend. De emotie treedt op bij confrontatie met die zaken door middel van gehoor, smaak, reuk of zicht. Walging is verder onder te verdelen in fysieke walging (bij confrontatie met bijvoorbeeld iets smerigs) en morele walging (bij confrontatie met iets dat tegen de persoonlijke moraal ingaat). Fysieke walging is vaak universeler te definiëren dan morele walging, daar elke cultuur andere morele standaarden heeft.
Volgens Robert Plutchiks theorie van emoties is walging een van de basisemoties die men kent. De emotie wordt vaak geuit door een kenmerkende gelaatsexpressies, die door Paul Ekman wordt geclassificeerd als een van de zes universele gelaatsexpressies.
Anders dan bij woede of angst is bij mensen die walging ervaren een verlaging van hartslag te merken.[1] Vrouwen en kinderen zijn vaak gevoeliger voor walging dan mannen.[2] Onderzoek door middel van Functionele MRI heeft aangetoond dat bij mensen die walging ervaren vooral de insula actief is.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Disgust op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Rozin P, Haidt J, & McCauley C.R. (2000) Disgust In M. Lewis & J.M. Haviland-Jones (Eds) Handbook of Emotions, 2nd Edition (pp637- 653). New York: Guilford Press
- ↑ Druschel, B. A., Sherman, M. F. (1999). Disgust sensitivity as a function of the Big Five and gender. Personality and Individual Differences 26: 739–748. DOI: 10.1016/S0191-8869(98)00196-2.
· 
· 