Virginie Demont-Breton
| Virginie Demont-Breton | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Portret van de schilderes Virginie Demont-Breton ca 1878
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Virginie Élodie Marie Thérèse Demont-Breton | |||
| Geboren | Courrières, 26 juli 1859 | |||
| Overleden | Wissant / Parijs, 10 januari 1935 | |||
| Geboorteland | Frankrijk | |||
| Nationaliteit | Franse | |||
| Beroep(en) | Schilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Leermeester | Jules Breton | |||
| Beïnvloed door | Rosa Bonheur | |||
| Invloed op | Wissant groep | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Virginie Élodie Marie Thérèse Demont-Breton (26 juli 1859, Courrières – 10 januari 1935, Parijs)[1] was een Franse schilder.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Virginie Breton groeide op in een kunstenaarsfamilie. Haar vader Jules Breton en haar oom Émile Breton waren allebei bekende schilders.[1][2] Haar moeder was de dochter van van de portretschilder Félix De Vigne.[3] Virginie Breton leerde schilderen in het atelier van haar vader waar ze kennis maakte met andere kunstenaars, onder wie de schilder Adrien Demont met wie ze in 1880 trouwde. Ze kregen drie kinderen. Virginie Demont-Breton bleef schilderen tijdens haar moederschap.[2][4] In 1890 verhuisden Demont-Breton en haar man naar Wissant, een klein dorpje aan de Côte d'Opale, waar ze een villa bouwden, Villa Typhonium, ontworpen door de Belgische architect Edmond de Vigne. De villa is sinds 1985 een historisch monument.[2][5] De villa vormde een ontmoetingsplek voor kunstenaars en samen met andere kunstenaars creëerden Demont-Breton en haar man de kunstenaarsgroep L'école de Wissant (de Wissant school).[6][7]
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]De artistieke carrière van Virginie Demont-Breton kwam vroeg op gang doordat ze door haar schildersfamilie werd gestimuleerd en in het atelier van haar vader en oom veel contact had met andere kunstenaars.[4][8] Het meest invloedrijk was haar ontmoeting met schilder en beeldhouwer Rosa Bonheur, die een rolmodel en mentor werd voor Demont-Breton.[9] In 1880, op twintigjarige leeftijd, exposeerde ze op de Salon in Parijs.[4] Vier jaar later won ze een gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1883 in Amsterdam.[10][11] In 1886 exposeerde Demont-Breton in de Gentse Salon. Daar werd haar werk Loups de Mer (‘zeebonken’) aangekocht door het Museum voor Schone Kunsten van Gent.[12] Demont-Breton exposeerde haar werk in het Palace of Fine Arts, op de 1893 World's Columbian Exposition in Chicago, Illinois.[13][14]
Haar werk is onder meer te zien in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, Musée des Beaux-arts de la Ville de Paris, het Museum voor Schone Kunsten in Gent, het Louvre en in het Musée d'Orsay.[4][15][16][17]
Feminisme
[bewerken | brontekst bewerken]Virginie Demont-Breton streed jarenlang voor meer vrouwelijke participatie in de door mannen gedomineerde kunstwereld.[2] Ze was voorzitter van Union des Femmes Peintres et Sculpteurs Paris (De Parijse Unie van Vrouwelijke Schilders en Beeldhouwers) van 1895 tot 1903.[3][18] Samen met Hélène Bertaux, de oprichter van de unie, ijverde Demont-Breton om de École des Beaux-Arts open te stellen voor vrouwelijke studenten.[19] Ze schreven een oproep in het vakblad van de unie en spraken tijdens het vrouwencongres in 1889 over het openstellen van de École des Beaux-Arts en het belang van vrouwen in de kunst.[20] In 1897 werd de École des Beaux-Arts opgesteld en konden vrouwen er gaan studeren.[21] Hierdoor kregen vrouwelijke kunstenaars niet alleen de kans om aanwezig te zijn in de academische omgeving, maar ook om artistieke instrumenten te gebruiken die voorheen niet voor hen beschikbaar waren, zoals naaktmodellen.[22]
Stijl
[bewerken | brontekst bewerken]Oorspronkelijk schilderde Virginie Demont-Breton portretten en historische taferelen[1], maar nadat ze naar Wissant was verhuisd, werd ze geïnspireerd door het alledaagse leven in het dorpje. Ze portretteerde de vissers en hun families in een realistische stijl. Ze schilderde ook scènes van moederschap en kinderen, voorstellingen die moeders verbeelden in sterke en krachtige beelden.[4]
Van Gogh
[bewerken | brontekst bewerken]Vincent van Gogh kende de werken van de familie Breton, die hij in musea had gezien. Uit het atelier van Fernand Cormon kende hij Émile Breton, die zijn vriend werd. Hij probeerde de familie Breton meermaals op te zoeken.[23][24] In 1889 schilderde hij zijn eigen versie van een van Demont-Breton's werken, L'Homme Est en Mer (Haar man is op zee).[25] In een van de brieven aan zijn broer Theo schrijft van Gogh dat hij het schilderij heeft gemaakt voor een van de begeleiders van de instelling waar hij toen verbleef.[26]
Galerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Alma mater -
Jonge visser -
Vissersvrouw -
Het water in -
Haar man is op zee door Virginie Demont-Breton -
Haar man is op zee (naar Demont-Breton), door Vincent van Gogh, 1889, Privécollectie -
Onder de sinaasappelboom -
Moeder en kind in een sinaasappel boomgaard -
Meisje met een krans van wilde bloemen
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Virginie Demont-Breton op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b c Virginie Demont-Breton. RKD – Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis. Geraadpleegd op 26 september 2022.
- ↑ a b c d Beele, Siska (september 2021). Koppels in de kunsten p 24. Zaal Z. vol 10
- ↑ a b Leen Van Molle en Peter Heyrman, Facetten van vrouwelijk zelfstandig ondernemerschap in Vlaanderen 1800-2000 (paper pdf) Pagina 188. Geraadpleegd op 27 september 2022.
- ↑ a b c d e Het water in! - Virginie Demont-Breton - Over dit werk. Koninklijk Museum van Schone Kunsten Antwerpen. Geraadpleegd op 26 september 2022.
- ↑ (fr) Maison dite Villa Le Typhonium. Ministère de la culture. Geraadpleegd op 29 september 2022.
- ↑ (en) Howard Oakley, Children at the sea. Geraadpleegd op 1 oktober 2022.
- ↑ (fr) Le livre L'ecole de wissant et ses peintres (11 oktober 2020). Geraadpleegd op 1 oktober 2022.
- ↑ (en) Discover the life and work of Virginie Demont-Breton. Ministère de la culture. Geraadpleegd op 29 september 2022.
- ↑ (en) 3 Women Artists Who Broke Boundaries During the 19th Century. Sotheby's (16 januari 2019). Geraadpleegd op 29 september 2022.
- ↑ Matin blue a wissant (ochtenblauw in Wissant). Galerij Berko. Geraadpleegd op 27 september 2022.
- ↑ (en) Virginie Demont-Breton. Aware women artist. Geraadpleegd op 27 september 2022.
- ↑ Van Loocke, An-Sofie (academiejaar 2014-2015). De Salons van Gent in de periode 1853-1913: ontstaan en evolutie, werking, organisatie en kunst (masterthesis). Masterproef aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, Vakgroep Kunst-, Muziek- en Theaterwetenschappen academiejaar 2014-2015: pagina 71
- ↑ World's Columbian Exposition Section Femmes Françaises Chicago, 1893. ARTindex Lexicon Online. Geraadpleegd op 30 september 2022.
- ↑ (en) K.L. Nichols, Women's Art at the World's Columbian Fair & Exposition, Chicago 1893. Geraadpleegd op 2 oktober 2022.
- ↑ (en) Virginie Demont-Breton. Aware woman artist. Geraadpleegd op 27 september 2022. “Virginie Demont-Breton, Dans l’air pur, c. 1907, oil on canvas, Petit Palais, musée des Beaux-arts de la Ville de Paris”
- ↑ (fr) Virginie Demont-Breton. Musée D'orsay. Geraadpleegd op 27 september 2022.
- ↑ (fr) Jeune femme portant un enfant. Ministère de la culture (22 augustus 2005). Geraadpleegd op 5 oktober 2022.
- ↑ Union des Femmes Peintres et Sculpteurs Paris. ARTindex Lexicon Online. Geraadpleegd op 30 september 2022.
- ↑ Olimpia Gaia Martinelli, Kunstgeschiedenis: Vrouwen van kunst. Artmajeur Online Kunstgalerie, Magazine (1 juni 2022). Geraadpleegd op 30 september 2022. “Het was inderdaad precies vanaf de 20e eeuw dat de emancipatie van vrouwen in de kunst begon, waardoor de Parijse Unie van vrouwelijke schilders en beeldhouwers voor het eerst opriep om vrouwen toe te laten tot de instituten, kunstacademies en scholen voor schone kunsten van de stad.”
- ↑ (en) Linda L. Clark. Women and Achievement in Nineteenth-Century Europe. Cambridge University Press, pagina 87. ISBN 9780521650984.
- ↑ Desmet, Frauke (januari 2021). De vrouwelijke studenten van kunstschilder Alfred Stevens. Historica 2021
- ↑ Frauke Desmet, Vergeten Kunstenaressen?. cultuurgeschiedenis.be (23 oktober 2019). Geraadpleegd op 30 september 2022. “'Deze twee instellingen lieten vrouwelijke kunstenaars toe om naaktmodellen te gebruiken, wat op andere plaatsen was verboden.'”
- ↑ Kunstenaar in Parijs. Van Gogh museum. Geraadpleegd op 29 september 2022.
- ↑ Woonhuis schilder Jules Breton. Van Gogh locations. Geraadpleegd op 28 september 2022.
- ↑ 20 miljoen voor schilderij van Vincent van Gogh. De digitale kunstkrant (6 februari 2014). Geraadpleegd op 28 september 2022.
- ↑ Aan Theo van Gogh Saint-Rémy-de-Provence, donderdag 5 en vrijdag 6 september 1889, Brief #800. Van Gogh museum. Geraadpleegd op 30 september 2022. “Verder heb ik de bewaker hier een nummer van Le Monde illustré, nr. 1684, 6 juli 1889 beloofd, waarin een heel mooie gravure naar Demont-Breton staat”