Naar inhoud springen

Sport op de Mont Ventoux

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Mont Ventoux in Frankrijk staat bekend om de sporten die erop worden uitgeoefend, met name de wielersport en de autosport.

De elfde etappe van de Ronde van Frankrijk van 2021

Er zijn drie beklimmingen met een racefiets mogelijk: een zuidelijke beklimming vanuit Bédoin[1], noordelijk vanuit Malaucène[2] en vanuit het oosten vanuit Sault.[3] De verschillende beklimmingen variëren in lengte en stijgingspercentage, en of er beschutting is tegen de zon. Daarnaast zijn er verschillende mountainbikepaden naar de top, met als bekendste de 'bosweg' die in Bédoin start en dan aansluit op de beklimming vanuit Malaucene.[4]

De berg is vooral bekend van wieleretappes in onder andere de Ronde van Frankrijk. Ook in Parijs-Nice en het Critérium du Dauphiné wordt de Mont Ventoux regelmatig in het schema opgenomen. De recentste winnaars waren Cadel Evans (in Parijs-Nice 2008) en Sylwester Szmyd (Dauphiné Libéré 2009). Sinds 2019 wordt de Mont Ventoux Denivélé Challenge georganiseerd. De recordtijd voor de klim staat op naam van de Spanjaard Iban Mayo.[bron?] Hij realiseerde in het jaar 2004 tijdens de Dauphiné Libéré een beklimming in 55 minuten en 51 seconden. De Spanjaard verbrak daarmee het vijf jaar oude record van Jonathan Vaughters met 59 seconden. Hiervoor was het record met 1 uur 2 minuten en 9 seconden al 41 jaar lang in handen van Charly Gaul.

Wielertoeristen

[bewerken | brontekst bewerken]

De Mont Ventoux wordt in de zomer vooral bezocht door toeristen die de berg beklimmen, voornamelijk met de fiets. Zo vatten op topdagen 5000 renners de beklimming aan. De Nederlandse dichter Jan Kal wijdde een van zijn bekendste sonnetten aan de Mont Ventoux en Tom Simpson.[5]

Er zijn verschillende sportieve uitdagingen op de Mont Ventoux. Zo hebben telt de Club Cinglés du Mont-Ventoux 20.000 'Cinglés', die de top in één dag langs de drie manieren hebben beklommen.

Winnaars van etappes in de Ronde van Frankrijk met aankomst op of passage van de Mont Ventoux

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Nationaliteit
1951 Lucien Lazaridès Vlag van Frankrijk Frankrijk
1952 Jean Robic Vlag van Frankrijk Frankrijk
1955 Louison Bobet Vlag van Frankrijk Frankrijk
1958 Charly Gaul Vlag van Luxemburg Luxemburg
1965 Raymond Poulidor Vlag van Frankrijk Frankrijk
1967 Jan Janssen Vlag van Nederland Nederland
1970 Eddy Merckx Vlag van België België
1971 Gonzalo Aja Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
1972 Bernard Thévenet Vlag van Frankrijk Frankrijk
1987 Jean-François Bernard Vlag van Frankrijk Frankrijk
1994 Eros Poli Vlag van Italië Italië
2000 Marco Pantani Vlag van Italië Italië
2002 Richard Virenque Vlag van Frankrijk Frankrijk
2009 Juan Manuel Gárate Vlag van Spanje Spanje
2013 Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
2016 Thomas De Gendt Vlag van België België
2021 Wout van Aert Vlag van België België

Winnaar van Dauphiné-ritten met aankomst op de Mont Ventoux

[bewerken | brontekst bewerken]

Winnaar van Parijs-Nice-ritten met aankomst op de Mont Ventoux

[bewerken | brontekst bewerken]

Winnaar van de Mont Ventoux Denivélé Challenge

[bewerken | brontekst bewerken]

Winnaar van Ronde van de Provence-ritten met aankomst op de Mont Ventoux

[bewerken | brontekst bewerken]
Ettore Bugatti tijdens een wedstrijd op de Mont Ventoux in 1912, in een Bugatti

Kort nadat de eerste verharde wegen naar de top van de Mont Ventoux waren aangelegd (de eerste in 1882) ontstond het idee wedstrijden voor auto’s te organiseren. De klassieke route voor een groot aantal races tegen de klok was die van Bédoin naar de top een afstand van 21,5 km met een te overwinnen hoogteverschil van 1589 meter. De eerste race vond plaats in 1898. In 1900 bereikten drie vierwielers van het type De Dion-Bouton de top in 2,5 uur. In 1902 won een Panhard-Levassor in de tijd van 27 minuten en 17 seconden (een gemiddelde snelheid van 47,5 km per uur). Vanaf dat jaar tot 1977 werden regelmatig races georganiseerd waaraan de grote automerken meededen. In 1957 doorbrak een Maserati de 100 km per uur grens en bij de laatste race in 1976 werd een gemiddelde snelheid van 149,192 km per uur gerealiseerd. Men had evenwel voor deze laatste race het parcours ingekort. De finish was bij Chalet-Reynard, een afstand van 15,4 km. Dit punt werd in 6 minuten en 11 seconden bereikt. Om veiligheidsredenen is na 1977 afgezien van nog meer recordpogingen. Wel worden regelmatig voor oldtimers rally’s georganiseerd. Tegenwoordig worden de limieten van auto's nog getest door op topsnelheid naar boven te rijden.

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Cyclism in Mont Ventoux van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.