Naar inhoud springen

Siliciummonoxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Siliciummonoxide
Algemeen
Molecuul­formule SiO
IUPAC-naam siliciummonoxide
Molmassa 44,0849 g/mol
SMILES
[O+]#[Si-]
InChI
1S/OSi/c1-2
CAS-nummer 10097-28-6
PubChem 66241
Wikidata Q414909
Vergelijkbaar met koolstofmonoxide
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vast
Kleur bruin-zwart
Dichtheid 2,13 g/cm³
Smeltpunt > 1702 °C
Kookpunt 1880 °C
Goed oplosbaar in waterstoffluoride
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Siliciummonoxide is een anorganische verbinding van silicium en zuurstof, met als brutoformule SiO. De stof komt voor als een donkere amorfe vaste stof, die onoplosbaar is in water. Hoewel het op Aarde amper natuurlijk voorkomt, is het het meest voorkomende oxide van silicium in het heelal. Het is waargenomen in bepaalde kosmische objecten.

Siliciummonoxide wordt bereid door verhitting van silicium met siliciumdioxide bij 1250°C onder vacuüm. Het ontstane siliciummonoxide bevindt zich hier nog in de gasfase. Langzame afkoeling zou leiden tot disproportionering. Daarom wordt het gas heel bruusk afgekoeld door het te leiden over een zeer koud oppervlak.

Eigenschappen en reacties

[bewerken | brontekst bewerken]

Op Aarde wordt siliciummonoxide door aanwezigheid van zuurstof in de atmosfeer snel geoxideerd tot siliciumdioxide:

Bij het verhitting van siliciummonoxide boven 600°C valt het door disproportionering uiteen in silicium en siliciumdioxide: