Roos Groothuizen
| Roos Groothuizen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | 1992 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | kunstenaar, grafisch ontwerper | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | mediakunst, elektronische kunst, interactieve kunst | |||
| Website | ||||
| ||||
Roos Groothuizen (1992) is een Nederlandse multimediakunstenaar. In haar kunst staan thema's als visuele informatiefilters zoals menselijke waarneming, subjectief schrijven, types van (zelf)censuur en online informatiefilters, en de manier waarop ze ons wereldperspectief veranderen en manipuleren centraal. Haar werk richt zich op de oneerlijke verdeling van informatie en hoe online algoritmes stelselmatig de mens discrimineren.[1]
Sinds 2017 werkt ze tevens samen met Cyanne van den Houten en Ymer Marinus als kunstcollectief Telemagic. Telemagic gelooft niet in het idee dat onzichtbare technologie iets is om te vrezen; maar iets wat we moeten omarmen en tastbaar maken. Als een open-media-lab zijnde, testen ze interdisciplinaire methodes binnen het rationalisme en animisme, natuur en technologie, en meetbaarheid en onmeetbaarheid in vorm van manifestaties, kunstinterventies en tools.[2]
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]Roos Groothuizen studeerde design aan het Sandberg Instituut. In 2017 ontving zij de Icarus Award voor haar kunstwerk ‘The Black Box Bellagio’. Deze Award wordt ieder jaar uitgereikt aan een jonge kunstenaar die via kunst aandacht vraag voor de soms dunne lijn tussen technologie en ethiek. In ‘The Black Box Bellagio’ waant de kijker zich in een casino waar men niet om geld speelt, maar privacy en data vergokt.[3] In 2021 werd Groothuizen genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie Digitale Cultuurproductie voor haar werk 'I want to delete it all, but not now'. Dit werk is een escaperoom waar de wens om te ontsnappen aan de klauwen van social media en big tech centraal staat. De speler kruipt in de huid van rechercheurs om te proberen de verdwenen Rosa terug te vinden. De escaperoom bevat verschillende hedendaagse huis-tuin-en-keuken tools die de spelers in de gaten kunnen houden en gelinkt zijn aan sociale media - waarmee ze tegelijkertijd het slot en de sleutel zijn.[4]
Projecten
[bewerken | brontekst bewerken]- Ode to Frances (2022)[5]
- I want to delete it all, but not now (2021)[6]
- TelePythia (2019, 2022), met collectief Telemagic.
- Concert in A.I. - The Promethean Promise (2019), met collectief Telemagic.[7]
- Big 7 vs de Kano Club (2018-2020), in samenwerking met SETUP en het Rathenau Instituut.[8][9]
- 1 Euro Cinema (2017 - heden), met collectief Telemagic.
- The Black Box Bellagio (2017)
- The Consulate of Google (2015)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Eigen website Roos Groothuizen
- ↑ (en) Roos Groothuizen. V2_Institute for the Unstable Media. Geraadpleegd op 8 maart 2019.
- ↑ Telemagic. Into The Great Wide Open. Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ Kunstenares Roos Groothuizen wint Icarus Award 2017
- ↑ Juryrapport Beste Digitale Cultuurproductie 2021. Nederlands Film Festival (28 september 2021). Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ Arcam, Gruwelijke Sneak Peek ‘Playing Architecture – het spel om de stad’. Arcam (29 november 2022). Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ Digitaal leven is als een escaperoom zonder escape. NRC. Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ Ik was in Amsterdam bij het eerste liveconcert door kunstmatige intelligentie. www.vice.com. Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ Kunst en wetenschap onderzoeken samen urgente vragen | Rathenau Instituut. www.rathenau.nl. Geraadpleegd op 16 maart 2023.
- ↑ stimuleringsfonds creatieve industrie - Big 7 vs de Kano Club. stimuleringsfonds creatieve industrie. Gearchiveerd op 16 juli 2018. Geraadpleegd op 8 maart 2019.