Phil Hey
| Phil Hey | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | New York, 21 mei 1953 | |||
| Geboorteplaats | New York
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz, bop, hardbop | |||
| Beroep | muzikant, componist, opvoeder, orkestleader | |||
| Instrument(en) | drums, percussie | |||
| Act(s) | Phil Hey Quartet, Benny Weinbeck Trio | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Phil Hey (New York, 21 mei 1953)[1] is een Amerikaanse jazzdrummer, -componist en orkestleider. Hij heeft samengewerkt met Dewey Redman, Jay McShann, Mose Allison, Benny Carter, Charlie Rouse, Harold Land, Charlie Byrd, David 'Fathead' Newman, Geoff Keezer, Mark Murphy, Benny Golson, Stacey Kent en Kenny Barron.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Hey, geboren in New York, groeide op in Philadelphia en de buitenwijk St. Paul in Roseville (Minnesota). Hij begon zijn muziekstudie bij mentor en legendarische jazzdrummer Ed Blackwell in de Creative Music Studio in New York in 1975. Zijn relatie met Blackwell duurde voort tot de dood van Blackwell in 1992. Hij studeerde ook bij Floyd Thompson en Marv Dahlgren, de voormalige belangrijkste percussionist van het Minnesota Orchestra. Hij beschouwt The Beatles en rockbands uit de jaren 1960 als invloeden van de oude muziek. Hij dankt ook zijn ouders en zijn jeugdbandinstructeur uit zijn jeugd voor hun steun en aanmoediging bij het nastreven van een muziekcarrière. Hey treedt op met verschillende bands en leidt het Phil Hey Quartet[2] met Tom Lewis[3] op bas, Dave Hagedorn[4] op vibrafoon en Phil Aaron op piano. Het kwartetalbum Subduction: Live at Artist's Quarter (2005) werd door de alternatieve stedenkrant Twin Cities uitgeroepen tot beste jazz-cd van het jaar. City Pages noemde hem ook Jazzmuzikant van het jaar in 2006.
Zijn eerste album Let Them All Come met Pat Moriarty, werd in 1977 uitgebracht op het kleine privélabel Min Records. De coverart van Homer Lambrecht is te zien in Freedom, Rhythm, and Sound, een compilatie van een jazzalbum-artwork van Gilles Peterson en Stuart Baker. Hij verscheen op meer dan 125 opnamen en blijft een first-call muzikant, die zowel regionale opname-artiesten als rondreizende jazzartiesten ondersteunt. Zijn jazzopnamen omvatten Von Freemans Live at The Dakota, Pete Whitmans X-Tet Where's When?, Tom Hubbards Tribute to Mingus en Ed Bergers I'm Glad There is You, die allemaal vier van de vijf sterren kregen door recensenten van het tijdschrift DownBeat.
Naast zijn werk als jazzmuzikant speelde Hey regionale optredens met blues- en rockacts, waaronder met Nick St. Nicholas, George 'Mojo' Buford en Mississippi Fred McDowell. Hij verscheen op de soundtrack van the 6th Day (2000) met in de hoofdrol Arnold Schwarzenegger en verschillende onafhankelijke filmsoundtracks, waaronder Been Rich All My Life (2006). Daarnaast heeft hij vele rondreizende theaterproducties gespeeld, waaronder The D.B. Cooper Project, Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat en Irving Berlins I Love a Piano en heeft opgetreden met de comedianten Bob Hope, Red Skelton en Don Rickles.
Hey is docent aan de University of Minnesota School of Music, waar hij jazzpercussie doceert en het jazzensemble leidt. Hij is verbonden aan de muziekfaculteit van het St. Olaf College en het MacPhail Center for Music. Van 1997 tot 2008 doceerde hij muziek aan het Macalester College.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Als leader
[bewerken | brontekst bewerken]- 1977: Let Them All Come, met Pat Moriarty
- 2005: Subduction Live at the Artist's Quarter
- 2009: Conflict!, met Kelly Rossum
Als sideman
[bewerken | brontekst bewerken]Met Chris Bates
- 2014: Good Vibes Trio
Met Ed Berger
- 1999: I'm Glad There Is You
Met Terry Lee Burns
- 1997: Freehand
Met Laura Caviani
- 1999: Angels We Haven't Heard
Met the Cedar Avenue Big Band
- 2002: Land of 10,000 Licks
Met Debbie Duncan
- 1993: Live at the Dakota
- 1995: It Must Be Christmas
- 2007: I Thought About You
Met Dan Estrem and John Holmquist
- 1988: Bossa
- 1990: Meditation
Met Connie Evingson
- 1998: I Have Dreamed
- 1999: Some Cats Know
- 2003: Let It Be Jazz Connie Evingson Sings the Beatles
- 2008: Little Did I Dream
- 2012: Sweet Happy Life
Met Von Freeman
- 2001: Live at the Dakota
Met Dave Hagedorn
- 2003: Vibes Solidliquid
Met Glen Helgeson
- 1995: Spirit of the Wood
Met Tom Hubbard
- 1989: Tribute to Mingus
Met the JazzMN Orchestra
- 2000: JazzMN Big Band
Met Gordon Johnson
- 2005: Trios Version 3.0
- 2008: GJ4
- 2010: Trios No. 5
Met Dave Karr and Mulligan Stew
- 2004: Cookin' at the Hot Summer Jazz Festival
Met Mary Louise Knutson
- 2001: Call Me When You Get There
- 2011: In the Bubble
Met Chris Lomheim
- 2000: The Bridge
Met the Minnesota Klezmer Band
- 1998: Bulka's Song
Met David Mitchell
- 2000: Young Cats
Met Lucia Newell
- 2004: Steeped in Strayhorn
Met the O'Neill Brothers
- 2004: On Broadway with the O'Neill Brothers
Met the Out to Lunch Quintet
- 2006: Live at the Artist's Quarter
Met Preston Reed
- 1991: Halfway Home
Met Rio Nido
- 1986: Voicings
Met Claudia Schmidt
- 1991: Essential Tension
- 2012: Bend in the River Collected Songs
Met Ted Unseth and the Americana Classic Jazz Orchestra
- 2007: 20th Anniversary Concert with Benny Waters
Met Benny Weinbeck
- 1998: Sweet Love
- 2011: Live at D'Amico Kitchen
Met Pete Whitman
- 1998: Departure Point
- 2001: The Sound of Water
- 2003: Where's When?
Met Steve Yeager
- 2003: New Groove Blues
- ↑ (en) Phil Hey. Discogs. Geraadpleegd op 18-06-2021.
- ↑ Phil Hey Quartet. www.philhey.com. Gearchiveerd op 11-8-2020. Geraadpleegd op 18-06-2021.
- ↑ (en) Tom Lewis (13). Discogs. Geraadpleegd op 18-06-2021.
- ↑ Hagedorn: Bio. www.stolaf.edu. Gearchiveerd op 24-6-2021. Geraadpleegd op 18-06-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Phil Hey op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.