Naar inhoud springen

Paruresis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Paruresis of plasangst is de onmogelijkheid of de grote moeilijkheid te urineren in de (echte of vermeende) aanwezigheid van anderen, zoals in een publiek toilet. Volgens sommige onderzoeken zou ongeveer 6% van de bevolking eraan lijden. Het komt meer voor bij mannen, waarschijnlijk omwille van de sociale gewoonten die bij hen gebruikelijk zijn. Plasangst wordt doorgaans geclassificeerd als specifieke fobie, maar kan ook voorkomen als symptoom van sociale fobie.

Het is meer dan een gewone gêne of een verlangen naar privacy, en kan daardoor ongemak veroorzaken. De onmogelijkheid te urineren, hoewel psychologisch van oorzaak, is fysisch, en de patiënt heeft er geen controle over.

Stress door plasangst kan ervoor zorgen dat de spieren van de blaas zich onnodig aanspannen. Er wordt een prikkeling ervaren alsof de persoon moet plassen terwijl de blaas nog niet helemaal vol is. Dit kan veroorzaken dat men het gevoel heeft te moeten plassen, maar vervolgens niet kan plassen, op deze wijze wordt de angst om te plassen vergroot en komt men in een neerwaartse spiraal terecht. Deze aanspanning van de spieren van de blaas kan ook voorkomen wanneer iemand zich bedreigd voelt of een ruzie heeft waardoor de persoon niet kan plassen. Wanneer de stressvolle situatie niet meer bestaat of is opgelost kan het gebeuren dat de spieren van de blaas zich weer ontspannen en de persoon weer normaal kan plassen ofwel makkelijker kan plassen.

Ernstige gevallen kunnen het leven van de persoon erg beperken: men wil zich niet meer ver van huis verplaatsen, en soms kan men zelfs niet meer in zijn eigen huis urineren als men hoort dat iemand anders aanwezig is. Het kan voor de patiënt ook erg moeilijk zijn om deel te nemen aan drug- of dopingtesten als er niets speciaals voorzien wordt. In het Verenigd Koninkrijk heeft de patiënt het recht om een dergelijke voorziening te vragen.

Paruresis komt niet alleen voor bij mensen. Zo zijn er voorbeelden van katten die niet kunnen plassen wanneer het baasje op vakantie gaat en de kat ergens anders onder is gebracht. Het komt voor dat de kat dermate stress ervaart dat deze niet meer is staat is om te plassen.

Er zijn verschillende strategieën om met paruresis om te gaan:

  • het probleem omzeilen:
    • vermijden van drukke publieke toiletten, of het gebruiken van toiletten die minder druk zijn.
    • gebruik van een toiletcabine in plaats van een urinoir
    • de kraan laten lopen of het toilet doortrekken om geluiden te onderdrukken
    • toepassen van de breath-holding technique
  • het probleem behandelen:
    • cognitieve gedragstherapie
    • training met biofeedback
    • angstverminderende medicatie
    • het gebruik van een katheter, hoewel dit eerder de symptomen aanpakt dan de oorzaak.
    • een trainingstherapie, waarbij de patiënt aan een toenemend gebrek aan privacy blootgesteld wordt, bijvoorbeeld in georganiseerde workshops met medepatiënten.
  • wat kalmeert de blaas
    • train je bekkenbodem met gerichte oefeningen die onder meer door een bekkenbodemfysiotherapeut kunnen worden gegeven
    • houd met een dagboekje bij of je niet te veel drinkt
    • blijf drinken maar wees matig met koffie en alcohol
    • probeer per dag het aantal momenten van plassen te beperken, probeer bijvoorbeeld een keer in de ochtend te gaan, een keer in de middag en een keer in de avond, 3 á 4 keer plassen op een dag is voldoende. Probeer wel te blijven drinken want wie niet drinkt kan zeker niet plassen. Wanneer je iets drinkt drink dan een glas per keer. Maak het plassen vooral niet te moeilijk voor jezelf en zoek een plek die rustig is. Wanneer dit lukt, kun je jezelf eens uitdagen door een iets meer publieke plek op te zoeken, wanneer dit niet lukt, zoek dan weer een rustigere plek op. Dit kan de blaas kalmeren.
    • schaam je niet voor je beperking, de een vindt het moeilijk om ergens te plassen, de ander vindt het moeilijk om in het openbaar te spreken, zo heeft ieder wel iets. Het is vervelend maar minder gek dan dat je denkt. Kun je niet op je werk plassen bespreek het dan met je werkgever en probeer samen tot een oplossing te komen. Men zal het eerder vervelend voor diegene vinden dan gek en men zal proberen te helpen. Indien het probleem besproken kan worden en er wordt een oplossing bedacht dan is de kans groot dat de stress verminderd en dat de spieren van de blaas ontspannen.
[bewerken | brontekst bewerken]