Naar inhoud springen

MTAB IORE

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
MT AB/AS, IORE
locomotief 110 en 109 te Gällivare
locomotief 110 en 109 te Gällivare
Aantal 9 eenheden
4 eenheden
4 eenheden
Nummering 101-118
119-126
127-134
zie tekst
Fabrikant ADtranz werk Kassel
Bombardier werk Kassel
Bouwjaar 1e serie: 2000-2004
2e serie: 2009-2010
3e serie: 2013
Asindeling Co’ Co’ + Co’ Co’
Spoorwijdte (normaalspoor) 1.435 mm
Massa 1e serie: 2 × 180 ton
2e serie: 2 × 150 ton
Aslast 1e serie: 30 ton
2e serie: 25 ton
Lengte over buffers 2 × 22,905 m = 45,810 m
Breedte 2,950 m
Hoogte 4,465 m
Wieldoorsnee nieuw: 1.250 mm
gebruikt: 1.150 mm
Draaistelafstand 12.890 mm
Radstand 1.920 mm
Minimale boogstraal 90 m
Maximumsnelheid 80 km/h
Stroomsysteem ~ 15.000 volt 16 2/3 Hz
Aandrijving elektrisch, mechanisch
Overbrenging tramophanging
Continuvermogen 2 × 5.400 kW = 10.800 kW
Trekkracht 2 × 600 kN = 1.200 kN
1.400 kN in "boost mode"[1]
Tractiemotoren 12
Motorfabrikant ADtranz
Treinbeïnvloeding Automatic Train Control
Treinradio GSM-Rail
Remsysteem mechanisch
elektrisch (recuperatie, 2 × 375 kN)
Remgewicht G 140 t
P 154 t
Koppeling SA3
Portaal  Portaalicoon   Verkeer & Vervoer

De IORE van het Bombardier type TRAXX H 80 AC is een elektrische locomotief bestaande uit twee delen met in elk deel een stuurstand. Deze locomotieven worden door de Malmtrafikk (MTAB) / (MTAS) gebruikt voor het vervoer van ijzererts (Engels: iron ore).

Zie Bombardier TRAXX voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 1990 gaf de Deutsche Bundesbahn aan de industrie opdracht voor de ontwikkeling van nieuwe locomotieven ter vervanging van oudere locomotieven van het type 103, 151, 111, 181.2 en 120. Hierop presenteerde AEG Hennigsdorf in 1994 het Prototypen 12X die later in een vereenvoudigde vorm als 145 door ADtranz te Kassel werd gebouwd. Het type was ontworpen om andere stroomsystemen en beveiligingssystemen te faciliteren en al snel werden andere varianten gebouwd voor andere stroomsystemen.

De IORE-locomotieven werden door ADtranz uit dit type ontwikkeld en gebouwd ter vervanging van oudere locomotieven van het type Dm, Dm 3 en El 15. Later werden deze locomotieven ook door Bombardier te Kassel gebouwd. In tegenstelling tot de standaard TRAXX-locomotieven heeft dit type drieassige draaistellen. Elke eenheid heeft ook slechts één volwaardige stuurstand. De delen kunnen apart functioneren, maar worden in praktijk altijd in koppels gebruikt.

Constructie en techniek

[bewerken | brontekst bewerken]

De ruwbouw van de locomotiefkasten vindt sinds 2008 plaats in werkplaats Wrocław en de eindmontage in werkplaats Kassel. De locomotieven worden naar de klant gereden op tijdelijke draaistellen, met de echte draaistellen en de ballast op aparte wagons om de maximum aslast van de route niet te overschrijden. Initieel was de maximale aslast op het traject waarop de locomotieven gebruikt worden, nog 25 ton. In de planfase was al opgenomen dat de lijn zou worden aangepast om grotere aslasten toe te staan en de locomotieven konden met ballast worden verzwaard tot een aslast van 30 ton om de adhesie te verbeteren. Tegelijkertijd werden ook nieuwe wagons besteld met deze grote aslast die per wagon een evenredig grotere hoeveelheid ijzererts konden vervoeren.

Op 28 april 2011 werd bekend dat LKAB nog eens vier dubbellocomotieven gaat bestellen door het afsluiten van een aantal grote leveringscontracten voor ijzererts. Deze locomotieven worden tussen mei 2013 en maart 2014 geleverd en zullen waarschijnlijk leiden tot de definitieve afvoer van de Dm3-locomotieven die nu nog in gebruik zijn.

De locomotief heeft een stalen frame. De tractie-installatie is uitgerust met draaistroom en heeft driefasige asynchrone motoren in de draaistellen. Iedere motor drijft een as aan. De locomotief heeft één stuurstand, maar is gewoonlijk gekoppeld aan een soortgenoot met een stuurstand in de andere richting. Ze zijn geschikt om te rijden als losse locomotief, maar dit gebeurt zelden. De locomotieven zijn voorzien van de – voornamelijk in voormalige Sovjetlanden gebruikelijke – automatische koppelingen van het type SA3 (en) die geschikt zijn voor gebruik bij lage temperaturen en bij zeer grote trekkrachten.

Nummers en namen

[bewerken | brontekst bewerken]

De locomotieven werden in drie series besteld met de volgende namen:

Lijst van namen
1e serie: 2e serie: 3e serie:
101 Polcirkeln 119 Koskullskulle 127 Bjørnfjell
102 Malmberget 120 Kaisepakte 128 Krokvik
103 Luleå 121 Rombak 129 Nattavaara
104 Gällivare 122 Råtsi 130 Mertainen
105 Narvik 123 Riksgränsen 131 Straumsnes
106 Kiruna 124 Kaitum 132 Rensjön
107 Svappavaara 125 Sjisjka 133 Kopparåsen
108 Torneträsk 126 Sandskär 134 Notviken
109 Abisko
110 Björkliden
111 Katterat
112 Vassijaure
113 Bergfors
114 Rautas
115 Stenbacken
116 Stordalen
117 Boden
118 Murjek

Treindiensten

[bewerken | brontekst bewerken]

De locomotieven worden door de Malmtrafikk (MTAB) / (MTAS) ingezet voor het vervoer van ijzererts (Engels: iron ore) van Kiruna en Gällivare/Malmberget over de spoorlijn naar de havens in Narvik in Noorwegen en Luleå in Zweden en de hoogoven in Luleå.

Literatuur

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Spoorwegen; diverse jaargangen. Gerrit Nieuwenhuis, Richard Latten. Uitgeverij de Alk BV, Alkmaar.

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
  • MTAB – Officiële site
Zie de categorie MTAB IORE van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=MTAB_IORE&oldid=65720850"