Naar inhoud springen

Isle of Man TT 1988

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1988 hoofdraces
Snaefell Mountain Course
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 3- tot 10 juni 1988
Organisator ACU
Formula One TT
Snelste ronde Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop (19"58'0, nieuw ronderecord)
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett
Sidecar TT Race A
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Howles/Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Pointer
Derde Vlag van Noord-Ierland Lowry Burton/Vlag van Noord-Ierland Pat Cushnahan
Junior TT
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Noord-Ierland Brian Reid
Derde Vlag van Ierland Eddy Laycock
Sidecar TT Race B
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks
Tweede Vlag van Noord-Ierland Lowry Burton/Vlag van Noord-Ierland Pat Cushnahan
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Howles/Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Pointer
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop (19"00'6, nieuw ronderecord)
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Schotland Steve Hislop
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson
TT van Man 1988 overige races
Production Class A TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson
Derde Kevin Wilson
Production Class B TT
Eerste Vlag van Schotland Steve Hislop
Tweede Vlag van Schotland Brian Morrison
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson
Production Class C TT
Eerste Vlag van Schotland Brian Morrison
Tweede Roger Hurst
Derde Vlag van Schotland Steve Hislop
Production Class D TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland
Tweede Vlag van Australië Graeme McGregor
Derde Vlag van Noord-Ierland Brian Reid

De TT van Man 1988 werd verreden van 3 juni tot 10 juni 1988 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace.

De TT van Man oriënteerde zich steeds meer op de productieklassen, nu ook de Formule TT haar WK-status ging verliezen ten gunste van het wereldkampioenschap superbike. Joey Dunlop scoorde drie overwinningen, waardoor hij op een totaal van dertien kwam, één minder dan Mike Hailwood. Toch vestigde hij een record want hij was de eerste coureur in de geschiedenis van de TT die zes keer op rij dezelfde race (Formula One TT) won.

Mick Boddice en Chas Birks wonnen beide zijspanraces.

De TT van 1988 kostte het leven aan drie coureurs: bakkenist Ricky Dumble verongelukte al tijdens de trainingen op 2 juni toen hij met rijder Scott Renwick op Quarterbridge Road tegen een tuinmuur botste, Kenny Harmer kwam op 3 juni ten val bij Water Works Corner en op dezelfde dag verongelukte Brian Warburton bij Greeba Bridge nadat hij tijdens de Production Class C TT in botsing was gekomen met de latere Class D-winnaar Barry Woodland.

Formula One TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Zes ronden (364 km), tweetaktmotoren van 350- tot 500 cc, viertaktmotoren van 600- tot 1.000 cc.

Joey Dunlop had van Honda Racing Corporation niet de beschikking gekregen over zijn fabrieks-Honda RVF 750, maar startte op een "normale" Honda RC 30. Dat maakte echter weinig verschil. Gedecideerd leidde hij de race van start tot finish en hij eindigde ruim een minuut eerder dan Nick Jefferies met een identieke machine. Jefferies kon Dunlop geen moment bedreigen. Dat kon Steve Hislop aanvankelijk wel. Hislop had de standaard RC 30 waarmee hij de Production Class B TT had gewonnen voorzien van andere carburateurs, slicks en uitlaten en daarmee reed hij slechts 1 seconde langzamer dan Dunlop's ronderecord. Hij liep uiteindelijk 22 seconden achterstand op, maar toen kreeg hij bij Ballaugh Bridge een vastloper. Geoff Johnson kon Jefferies nog lang partij geven, maar moest met een gebarsten oliefilter opgeven bij Ballacraine. Roger Burnett werd daardoor derde, ondanks het feit dat hij 30 mijl (driekwart ronde) had gereden met een lege achterband. Carl Fogarty maakte het succes voor Honda compleet door vierde te worden.

Uitslag Formula One TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Shell-Gemini-Honda 1:56"50'2 116,25 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies Honda 1:57"58'2 115,13 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett Honda 2:00"05'8 113,09 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Fogarty Honda 2:00"19'0 112,89 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Iddon Bimota-Yamaha 2:00"28'2 112,74 mph
6 Mark Farmer Suzuki 2:00"45'4 112,48 mph
7 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 2:01"51'6 111.46 mph
8 Steve Ward Suzuki 2:02"05'2 111,25 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Padgett's-Bimota-Yamaha 2:02"40'4 110,72 mph
10 Vlag van Noord-Ierland Brian Reid Kawasaki 2:02"50'2 110,57 mph
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Loctite-Bimota-Yamaha 2:03"59'0 109,55 mph
12 George Linder Yamaha 2:04"20'2 109,24 mph
13 Vlag van Noord-Ierland Robert Dunlop Honda 2:04"25'6 109,16 mph
14 Phil Nichols Yamaha 2:04"27'0 109,14 mph
15 Kevin Wilson Suzuki 2:04"37'2 108,99 mph
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 2:04"48'0 108,83 mph
17 Ian Young Suzuki 2:05"08'0 108,54 mph
18 Bob Jackson Suzuki 2:05"15'2 108,44 mph
19 Robert Hayes Kawasaki 2:05"32'0 108,20 mph
20 Malcolm Wheeler Suzuki 2:05"52'6 107,90 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson Bimota-Yamaha
DNF Roger Hurst Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Heron-Suzuki
DNF Vlag van Engeland James Whitham Suzuki
DNF Vlag van Schotland Steve Hislop Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Onbekend
DNF Vlag van Schotland Iain Duffus
DNF Vlag van Wales Ian Lougher
DNF Vlag van Engeland Tony Rutter

Sidecar TT Race A

[bewerken | brontekst bewerken]

Drie ronden, zijspancombinaties met viertaktmotoren tot 750 cc (gekleurde achtergrond: Sidecar Formula Two, zijspancombinaties met tweetaktmotoren tot 350 cc)

Na twee jaar was Mick Boddice herenigd met Chas Birks, die tijdens de TT van 1986 bij Greeba Bridge uit het zijspan gevallen was. Samen wonnen ze de met groot gemak de eerste zijspanrace, mede doordat ze een 72 liter-tank hadden gemonteerd waardoor ze geen tankstop hoefden te maken. Alleen Tony Baker kon Boddice bedreigen, maar hij had niet zo'n grote tank en hij kwam bij Creg-ny-Baa zonder benzine te staan.

De Formula Two-klasse werd gewonnen door Michael Hamblin en Robert Smith.

Uitslag Sidecar TT Race A

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Ireson-Yamaha 1:03"54'4 106,26 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Howles Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Pointer Ireson-Yamaha 1:04"15'4 105,69 mph
3 Vlag van Noord-Ierland Lowry Burton Vlag van Noord-Ierland Pat Cushnahan Ireson-Yamaha 1:04"21'4 105,52 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Plummer Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Marris Ireson-Yamaha 1:05"16'4 104,04 mph
5 Dave Hallam Steve Parker Windle-Yamaha 1:05"24'2 103,83 mph
6 Vlag van Man Dave Molyneux Vlag van Man Alan Langton Padgett's-Yamaha 1:05"37'6 103,48 mph
7 Michael Burcombe Colin Hardman Ireson-Yamaha 1:05"41'6 103,37 mph
8 Dennis Brown Billie Nelson Yamaha 1:05"46'6 103,26 mph
9 Artie Oates John Gibbard Yamaha 1:07"17'6 100,92 mph
10 Eric Cornes Graham Wellington Ireson-Yamaha 1:08"14'4 99,52mph
11 Alan May Ian Finch Skilicorn-Yamaha 1:09"04'8 98,31 mph
12 Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Michael Cain Yamaha 1:09"29'2 97,73 mph
13 Rod Bellas Geoff Knight Suzuki 1:09"42'8 97,41 mph
14 Steve Pullan Tony Darby Ireson-Yamaha 1:10"12'4 96,73 mph
15 Ian Pugh David Samuel Yamaha 1:10"29'4 96,34 mph
16 Gordon Shand Johnny Shedden Suzuki 1:10"54'0 95,78 mph
17 Michael Hamblin Robert Smith F2 Shellbourne 1:11"35'4 94,86 mph
18 Goronwy Davies Pat Chappell Yamaha 1:11"57'4 94,38 mph
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Hall F2 Sabre 1:12"08'6 94,13 mph
20 Dick Hawes Eddie Kiff F2 Ireson-Yamaha 1:12"44'4 93,36 mph
22 John Holden D. Burgess F2 Yamaha 1:13"04'2 92,94 mph
23 Des Founds Gary Irlam F2 Yamaha 1:13"12'6 92,76 mph
28 Pat Gallagher D. Gent F2 Derbyshire 1:14"54'4 90,66 mph
32 Allistair Lewis William Annandale F2 Yamaha 1:19"08'4 85,81 mph
33 Derry Casson M. Ellis F2 C&B Yamaha 1:20"15'4 84,62 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Hanks F2 Nrth
DNF Tony Baker James Cochrane Onbekend

Vier ronden (243 km), tweetaktmotoren tot 250cc, Formule 2 klasse: viertaktmotoren tot 600 cc.

Ook de Junior TT werd gewonnen door Joey Dunlop, die met zijn Honda RS 250 zijn twaalfde TT-zege behaalde. De EMC-Rotax-motoren, die in het wereldkampioenschap niet konden opboksen tegen de Honda's en de Yamaha TZ 250's deden het hier met Brian Reid en Eddie Laycock erg goed met de tweede en de derde plaats. De geïntegreerde Junior "Formula Two"-klasse met viertaktmotoren tot 600 cc werd gewonnen door Brian Morrison, die in de totaaluitslag vierde werd. Morrison had met zijn Honda CBR 600 ook al de Production Class C TT gewonnen.

Uitslag Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Shell Gemini-Honda 1:20"56'6 111,87 mph
2 Vlag van Noord-Ierland Brian Reid EMC-Rotax 1:21"16'0 111,42 mph
3 Vlag van Ierland Eddie Laycock EMC-Rotax 1:21"58'4 110,46 mph
4 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 1:22"16'8 110,05 mph
5 Vlag van Noord-Ierland Johnny Rea Yamaha 1:23"08'4 108,91 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Honda 1:23"11'2 108,85 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 1:23"13'8 108,79 mph
8 Mike Seward Honda 1:23"31'4 108,41 mph
9 Steve Willams Yamaha 1:23"32'0 108,40 mph
10 Ian Young Honda 1:24"04'4 107,70 mph
11 Kevin Mawdsley Honda 1:24"13'0 107,52 mph
12 Craig Ryding Yamaha 1:24"23'4 107,30 mph
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Padgett's-Yamaha 1:24"41'8 106,91 mph
14 Bob Jackson Honda 1:25"18'8 106,14 mph
15 Robert Talton Honda 1:25"54'2 105,41 mph
16 Pete Boast Honda 1:26"16'8 104,95 mph
17 Chris Faulkner Yamaha 1:26"25'2 104,78 mph
18 Derek Glass Honda 1:26"26'4 104,75 mph
19 Richard Coates Yamaha 1:26"45'8 104,36 mph
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Honda 1:26"55'2 104,17 mph
24 Vlag van Schotland Steve Hislop Yamaha 1:27"27'2 103,54 mph
27 Ray Knight Honda 1:28"51'2 101,91 mph
37 Vlag van Engeland Tony Rutter Honda 1:31"10'8 99,31 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Fogarty Onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Swann
DNF Vlag van Noord-Ierland Robert Dunlop
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor

Sidecar TT Race B

[bewerken | brontekst bewerken]

Drie ronden, zijspancombinaties met viertaktmotoren tot 750 cc (gekleurde achtergrond: Sidecar Formula Two, zijspancombinaties met tweetaktmotoren tot 350 cc).

In de tweede zijspanrace had Mick Boddice het moeilijker omdat al in de eerste ronde zijn koppeling stuk ging. Kenny Howles had twee seconden voorsprong, tot zijn ketting los ging zitten en over de tandwielen draaide. Boddice won alsnog en Howles verloor zijn tweede positie aan Lowry Burton.

De Formula Two-klasse werd gewonnen door Dave Saville en Dave Hall.

Uitslag Sidecar TT Race B

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Ireson-Yamaha 1:03"47'4 106,46 mph
2 Vlag van Noord-Ierland Lowry Burton Vlag van Noord-Ierland Pat Cushnahan Ireson-Yamaha 1:04"06'4 105,93 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Howles Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Pointer Ireson-Yamaha 1:04"35'8 105,13 mph
4 Dave Hallam Steve Parker Windle-Yamaha 1:05"06'6 104,30 mph
5 Michael Burcombe Colin Hardman Ireson-Yamaha 1:05"16'4 104,04 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Plummer Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Marris Ireson-Yamaha 1:05"18'8 103,98 mph
7 Martin Murphy J. Cushnahan Yamaha 1:07"32'0 100,56 mph
8 Artie Oates John Gibbard Yamaha 1:07"44'0 100,26 mph
9 Eric Cornes Graham Wellington Ireson-Yamaha 1:07"59'0 99,89 mph
10 Steve Pullan Tony Darby Ireson-Yamaha 1:08"41'4 98,87 mph
11 Rod Bellas Geoff Knight Suzuki 1:08"52'8 98,59 mph
12 Gordon Shand Johnny Shedden Suzuki 1:08"55'0 98,54 mph
13 Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Michael Cain Yamaha 1:09"27'4 97.77 mph
14 Neil Smith Dave Wells Yamaha 1:09"32'0 97,67 mph
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Hall F2 Sabre 1:10"24'0 96,46 mph
16 Dennis Keen Rob Parker F2 Yamaha 1:10"51'4 95,84 mph
17 Goronwy Davies Pat Chappell Yamaha 1:11"32'2 84,93 mph
18 Michael Hamblin Robert Smith F2 Shellbourne 1:11"45'6 94,64 mph
19 Derek Rumble Steve Wilson Rumble-Suzuki 1:11"46'6 94,61 mph
20 Gerrard Flynn Richard Burgess F2 Yamaha 1:12"04'4 94,22 mph
23 Joe Heys C. Heifti F2 Heys 1:13"29'8 92,40 mph
24 Des Founds Gary Irlam F2 Yamaha 1:13"39'8 92,19 mph
30 John Booth Karl Roberts F2 Yamaha 1:19"06'0 85,85 mph
32 Alan Shand Neil Miller F2 Ireson-Yamaha 1:20"12'4 84,67 mph
DNF Vlag van Man Dave Molyneux Vlag van Man Alan Langton Padgett's-Yamaha

Drie ronden (182 km), alle motoren van 300- tot 1.000 cc.

In de Senior TT kreeg Joey Dunlop met zijn Honda RC 30 tegenstand van Steve Cull met zijn 500cc-Honda RS 500. Cull verbeterde het ronderecord tot 119,08 mph, maar kreeg motorproblemen. Eerst viel hij terug naar de vierde plaats, maar tussen Creg-ny-Baa en Brandish Corner vloog zijn machine in brand. Terwijl Cull moest toezien hoe zijn Honda volledig uitbrandde won Dunlop zijn dertiende TT-race voor Steve Hislop en Geoff Johnson.

Uitslag Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Shell Gemini-Honda 1:55"42'6 117,38 mph
2 Vlag van Schotland Steve Hislop Honda 1:56"33'2 116,53 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson Bimota-Yamaha 1:57"14'8 115,84 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Heron-Suzuki 1:58"12'0 114,91 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett Honda 1:58"25'8 114,69 mph
6 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 1:59"01'6 114,11 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Fogarty Honda 1:59"13'8 113,92 mph
8 Vlag van Ierland Eddy Laycock Honda 1:59"26'2 113,72 mph
9 Steve Ward Suzuki 2:00"09'6 113,03 mph
10 Sam McClements Honda 2:01"03'4 112,20 mph
11 Mark Farmer Suzuki 2:01"25'8 111,85 mph
12 Vlag van Noord-Ierland Robert Dunlop Honda 2:01"27'8 111,82 mph
13 Robert Hayes Kawasaki 2:02"15'0 111,10 mph
14 Kevin Wilson Suzuki 2:02"17'8 111,06 mph
15 Mark Phillips Bimota-Yamaha 2:02"22'2 110,99 mph
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Heron-Suzuki 2:02"38'6 110,75 mph
17 Tony Moran Yamaha 2:03"04'6 110,36 mph
18 Vlag van Noord-Ierland Brian Reid Harris-Kawasaki 2:03"08'8 110,29 mph
19 Gary Tate Yamaha 2:04"13'0 109,34 mph
20 Malcolm Wheeler Yamaha 2:04"23'8 109,18 mph
25 Vlag van Wales Ian Lougher Yamaha 2:04"23'8 109,18 mph
30 Ray Knight Suzuki 2:06"24'0 107,45 mph
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Norton 2:06"43'6 107,18 mph
44 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Norton 2:08"07'2 106,01 mph
63 Vlag van Engeland Tony Rutter Suzuki 2:18"29'0 98,08 mph
68 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Suzuki 2:20"55'2 96,38 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Onbekend
DNF Vlag van Engeland James Whitham Onbekend
DNF Vlag van Schotland Iain Duffus Onbekend

Overige races

[bewerken | brontekst bewerken]

Production Class A TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Vier ronden (243 km), tweetaktmotoren van 501- tot 750 cc en viertaktmotoren van 751- tot 1.300 cc.

De Production Class A TT was enorm spannend. Er ontwikkelde zich een duel tussen twee Yamaha-rijders, Dave Leach en Geoff Johnson. Uiteindelijk won Leach met 0,8 seconde voorsprong, maar Johnson verbeterde het oude ronderecord van Trevor Nation door een ronde van 116,55 mijl per uur te rijden.

Uitslag Production Class A TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Padgett's-Yamaha 1:19"12'2 114,32 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson Loctite-Yamaha 1:19"13'0 114,30 mph
3 Kevin Wilson Suzuki 1:19"33'8 113,81 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Heron-Suzuki 1:20"22'6 112,65 mph
5 Robert Hayes Kawasaki 1:20"55'0 111,90 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies Honda 1:21"00'8 111,77 mph
7 Roger Hurst Kawasaki 1:21"30'8 111,08 mph
8 Mike Seward Yamaha 1:21"44'8 110,77 mph
9 Howard Selby Suzuki 1:21"49'0 110,67 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Heron-Suzuki 1:21"49'6 110,66 mph
11 Paul Hunt Kawasaki 1:22"07'4 110,26 mph
12 Vlag van Schotland Iain Duffus Yamaha 1:22"16'8 110,05 mph
13 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 1:22"29'2 109,77 mph
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Yamaha 1:22"30'8 109,74 mph
15 Gary Thrush Yamaha 1:22"45'2 109,42 mph
16 Malcolm Wheeler Yamaha 1:22"46'2 109,40 mph
17 Kevin Mawdsley Yamaha 1:23"03'2 109,82 mph
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Loctite-Yamaha 1:23"05'6 108,97 mph
19 Phil Hogg Yamaha 1:23"17'4 108,71 mph
20 Steve Dowey Yamaha 1:23"23'6 108,58 mph
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Swann Kawasaki 1:24"38'6 106,90 mph
26 Ray Knight Suzuki 1:24"46'0 106,82 mph
35 Neil Tuxworth Yamaha 1:25"56'8 104,14 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Onbekend

Production Class B TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Vier ronden (243 km), tweetaktmotoren van 401- tot 500 cc en viertaktmotoren van 601- tot 750 cc.

Steve Hislop en Brian Morrison moesten na elke ronde stoppen om hun Honda RC 30's vol te tanken, maar desondanks domineerden ze de Production Class B TT. Hislop won met 12 seconden voorsprong op Morrison en Geoff Johnson werd met de Loctite-Yamaha FZR 750 derde.

Uitslag Production Class B TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Schotland Steve Hislop Honda 1:20"38'2 112,29 mph
2 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 1:20"50'6 112,00 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Johnson Loctite-Yamaha 1:21"19'0 111,35 mph
4 Vlag van Engeland James Whitham Heron-Suzuki 1:21"40'0 110,38 mph
5 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Shell Gemini-Honda 1:21"49'4 119,66 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies Honda 1:21"59'8 110,43 mph
7 Kevin Wilson Suzuki 1:22"05'8 110,29 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Padgett's-Yamaha 1:23"10'2 108,87 mph
9 Alan Batson Suzuki 1:23"14'8 108,77 mph
10 Steve Ward Suzuki 1:23"16'0 108,74 mph
11 Ian Young Suzuki 1:23"17'2 108,72 mph
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Linsdell Yamaha 1:23"19'2 108,67 mph
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Smart-Honda 1:23"51'0 107,99 mph
14 Robert Hayes Kawasaki 1:23"54'0 107,92 mph
15 Vlag van Schotland Iain Duffus Honda 1:24"02'4 107,74 mph
16 Mark Farmer Suzuki 1:24"14'4 107,49 mph
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Heron-Suzuki 1:24"18'2 107,41 mph
18 Howard Selby Suzuki 1:24"34'4 107,06 mph
19 Richard Rose Suzuki 1:24"54'8 106,64 mph
20 Malcolm Wheeler Suzuki 1:25"01'6 106,49 mph
21 Chris Fargher Suzuki| 1:25"07'6 106,37 mph
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Suzuki 1:26"47'2 104,33 mph
52 Vlag van Engeland Tony Rutter Suzuki 1:30"02'4 100,56 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Onbekend

Production Class C TT

[bewerken | brontekst bewerken]

De Production Class C TT en de Production Class D TT reden tegelijk.

3 juni, vier ronden (243 km), tweetaktmotoren van 251- tot 400 cc en viertaktmotoren van 401- tot 600 cc.

De terugkeer van Kawasaki leek succesvol te worden toen Roger Hurst het grootste deel van de race aan de leiding lag. Pas in de laatste ronde kwam Brian Morrison met zijn Honda CBR 600 voor het eerst als leider door bij Ballaugh en hij won nipt met slechts drie seconden voorsprong.

Uitslag Production Class C TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Schotland Brian Morrison Honda 1:23"30'8 108,42 mph
2 Roger Hurst Kawasaki 1:23"33'8 108,36 mph
3 Vlag van Schotland Steve Hislop Honda 1:23"55'6 107,89 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Leach Padgett's-Honda 1:23"55'8 107,88 mph
5 Steve Ward Honda 1:24"13'4 107,51 mph
6 Alan Batson Honda 1:24"44'0 106,86 mph
7 Kevin Mawdsley Honda 1:24"53'8 106,66 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Swann Kawasaki 1:25"04'6 106,43 mph
9 Mike Seward Honda 1:25"17'0 106,17 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Jefferies Honda 1:25"17'2 106,17 mph
11 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Shell Gemini-Honda 1:25"52'0 105,45 mph
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Fogarty Honda 1:25"54'0 105,41 mph
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Heron-Suzuki 1:25"54'6 105,40 mph
14 Bob Jackson Honda 1:26"02'4 105,24 mph
15 P. Nicholls Honda 1:26"11'2 105,06mph
16 Vlag van Noord-Ierland Robert Dunlop Honda 1:26"13'0 105,02 mph
17 Malcolm Wheeler Kawasaki 1:26"15'2 104,98 mph
18 David Dean Honda 1:26"23'8 104,80 mph
19 Howard Selby Kawasaki 1:27"12'8 103,82 mph
20 Derek Glass Honda 1:27"14'6 103,79 mph
22 Vlag van Engeland James Whitham Heron-Suzuki 1:27"31'0 103,46 mph
25 Ray Knight Honda 1:27"43'0 103,23 mph
27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett Honda 1:27"49'0 103,11 mph
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Linsdell Yamaha 1:27"57'2 102,95 mph
45 Vlag van Engeland Tony Rutter Honda 1:32"06'2 98,31 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Warburton Honda Val (†)

Production Class D TT

[bewerken | brontekst bewerken]

3 juni, ver ronden (243 km), tweetaktmotoren tot 250 cc en viertaktmotoren tot 400 cc.

Barry Woodland won de Production Class D TT met enig geluk. Bij Greeba Bridge passeerde hij Brian Warburton, die een poging deed om Woodland terug te pakken. Daarbij raakten beide machines elkaar en maakte Warburton een dodelijke val. Woodland ging met een beschadigde machine (stroomlijnkuip en voorrem) door en won alsnog, zestien seconden voor Graeme McGregor, die zijn 250cc-Suzuki pas op de ochtend van de race gekregen had.

Uitslag Production Class D TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Loctite-Bimota-Yamaha 1:28"35'2 102,21 mph
2 Vlag van Australië Graeme McGregor Suzuki 1:28"51'2 101,91 mph
3 Vlag van Noord-Ierland Brian Reid Yamaha 1:28"55'8 101,82 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Matt Oxley Yamaha 1:29"05'8 101,63 mph
5 Vlag van Ierland Eddie Laycock Yamaha 1:29"15'6 101,44 mph
6 Vlag van Schotland Iain Duffus Yamaha 1:29"46'8 100,85 mph
7 Colin Bevan Yamaha 1:30"16'0 100,31 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Heron-Suzuki 1:31"05'2 99,41 mph
9 Neil Tuxworth Yamaha 1:32"04'8 98,34 mph
10 Chris Faulkner Yamaha 1:32"13'4 98,18 mph
11 Andy Bassett Yamaha 1:34"37'8 95,69 mph
12 Ian McMillan Yamaha 1:34"48'0 95,51 mph
13 Mick Chatterton Yamaha 1:35"07'4 95,19 mph
14 Gavin Lee Yamaha 1:35"08'6 95,17 mph
15 David Eaves Yamaha 1:36"48'6 93,53 mph
16 Jim Rae Yamaha 1:36"58'4 93,37 mph
17 Steve Murray Yamaha 1:37"44'4 92,64 mph
18 Dave Grigson Yamaha 1:37"49'4 92,56 mph
19 Ian Jones Honda 1:38"59'4 91,47 mph
20 Roger Steele Yamaha 1:39"16'0 91,22 mph

Brian Warburton

[bewerken | brontekst bewerken]

Brian Warburton was een zeer ervaren rijder op het eiland Man. Hij debuteerde al in 1957 als "newcomer" bij de 350cc-Junior Newcomers-race tijdens de Manx Grand Prix. Hij bleef tot in 1970 in de Manx Grand Prix uitkomen, hoewel hij vanaf 1967 ook af en toe in de Production TT's uitkwam. In het WK-seizoen 1974 scoorde hij zelfs twee WK-punten door tweede te worden in de Lightweight TT, maar in die tijd werd de TT van Man al geboycot door de internationale rijders en was het een Brits onderonsje. In 1976 reed hij zijn laatste Production TT, tot hij in 1988 weer aan de start verscheen bij de Production Class C TT, waarin hij uitviel. Later startte hij in de Production Class C TT vanwege de Interval-start eerder dan sterkere rijders zoals Barry Woodland. Woodland haalde hem ter hoogte van Appledene in, maar Warburton probeerde dat te herstellen en passeerde Woodland weer. Bij Greeba Bridge botsten ze tegen elkaar, waarbj Warburton viel en overleed. Woodland miste een deel van zijn stroomlijnkuip en een remschijf, die bij de botsing krom geraakt was, maar won de race alsnog. Aanvankelijk werd gemeld dat Warburton 54 jaar oud was, maar dat was niet waar. Warburton had een lagere leeftijd opgegeven omdat men boven de 55 jaar geen startlicentie meer kreeg. In werkelijkheid was hij 57 jaar oud.

Norton keerde voor het eerst sinds 1974 terug met een fabrieksteam, bestaande uit Simon Buckmaster en Trevor Nation, die alleen in de Senior TT startten met de RC 588-wankelmotor. Ze kwamen niet verder dan de 33e en de 44e plaats.

Joey Dunlop had de voorpagina's al gehaald omdat hij een gevangenisstraf had gekregen wegens rijden onder invloed. Op borgtocht vrij haalde hij de sportpagina's door drie races te winnen. Uiteindelijk kreeg hij een boete van 250 pond en een rijverbod van anderhalf jaar. Dat gold echter alleen op het eiland Man en voor het besturen van een auto.