Naar inhoud springen

George Knobel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
George Knobel
George Knobel (1977)
George Knobel (1977)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Gregorius Knobel
Geboortedatum 10 december 1922
Geboorteplaats Vlag van Nederland Roosendaal, Nederland
Overlijdensdatum 5 mei 2012
Overlijdensplaats Vlag van Nederland Roosendaal, Nederland
Senioren
Seizoen Club W (G)
1939–1944
1944–1956
Vlag van Nederland KVW
Vlag van Nederland RBC
Getrainde teams
1957–1964
1964–1966
1966–1969
1969–1973
1973–1974
1974–1976
1976–1978
1979
1980
1980–1981
1981
1982
1985
1996–2000
Vlag van Nederland Kaaise Boys
Vlag van Nederland Rood-Wit W
Vlag van Nederland Baronie
Vlag van Nederland MVV
Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Nederland MVV
Vlag van België Beerschot
Vlag van België Beerschot
Vlag van Hongkong (1959-1997) Hongkong
Vlag van Hongkong (1959-1997) Seiko Sports Association
Vlag van Nederland Willem II
Vlag van Hongkong (1959-1997) Seiko Sports Association
Vlag van Nederland RBC technisch directeur
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

George Knobel (Roosendaal, 10 december 1922 – aldaar, 5 mei 2012[1]) was een Nederlands voetbaltrainer en voetballer. Tijdens zijn spelersloopbaan kwam hij uit voor RBC.

Clubtrainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

George Knobel was van juli 1973 tot en met april 1974 hoofdtrainer van Ajax. Daarvoor was hij hoofdtrainer van onder meer MVV en Baronie. Hij trad aan op het moment dat de Amsterdamse club op het begin van zijn retour was na het behalen van de grote successen onder Rinus Michels en Ștefan Kovács in de acht seizoenen 1965/66 tot en met 1972/73. Door het vertrek van sterspeler Johan Cruijff eind augustus 1973, na twee Eredivisieduels en door de met blessures kampende andere dragende spelers, werd zijn trainerschap van Ajax geen succes, alhoewel hij in 1973 wel de Europese Supercup wist te winnen (januari 1974 gespeeld, 6–1 in totaal voor Ajax tegen AC Milan na twee duels). Ajax stond weliswaar bijna het hele seizoen eerste in de competitie, maar de prestaties gingen halverwege de competitie na half januari 1974, en zeker het in laatste kwart van de competitie na half maart 1974, achteruit. De laatste twee maanden voerde Feyenoord de ranglijst aan, in welke periode Ajax nog verder achterop raakte. Ook FC Twente ging de Amsterdamse club nog voorbij, ondanks een zwakker einddoelsaldo van +38. Ajax eindigde als derde van de achttien Eredivisieclubs, met 51 punten (van de maximaal 68 haalbare punten, een score van 3/4, 75% dus), en een doelsaldo van +58. Dit was wel beter dan in de twee erop volgende seizoenen 1974/75 en 1975/76, toen Ajax onder de trainers Hans Kraay sr. en Rinus Michels ook als derde eindigde, maar met 49 en 50 punten, en doelsaldi van slechts +42 en +36, genoegen moest nemen. In het Europacup I-toernooi betekende de nipte uitschakeling tegen de eerste tegenstander, CSKA Sofia, in november 1973, het einde van de Europese suprematie van Ajax. Na een interview, waarin Knobel liet weten dat "Ajax ten onder gaat aan drank en vrouwen", werd hij na een gesprek van vijf minuten ontslagen, in april 1974. Knobel was later nog actief in België bij Beerschot en Hongkong, waar hij trainer was van het nationale elftal en Seiko Sport Association. Tevens was hij in 1982 kortstondig hoofdtrainer van Willem II. Tot op hoge leeftijd was hij actief in het betaalde voetbal als scout van RBC Roosendaal en MVV.

Bondscoachschap Nederlands elftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn periode bij Ajax werd George Knobel twee jaar bondscoach van het Nederlands elftal. Onder zijn leiding kwalificeerde het elftal zich tussen september 1974 en november 1975 voor het EK 1976, na in de poulefase Polen, Italië en Finland te hebben uitgeschakeld. In de voorronde werd in acht groepen gespeeld. Aan het eindtoernooi konden slechts vier landen meedoen, vandaar dat Nederland als groepswinnaar tegen de winnaar van een andere groep moest spelen om plaatsing voor de eindronde. Nederland wist België thuis te verslaan met ruime cijfers. Mede dankzij drie treffers van Rob Rensenbrink werd het in Rotterdam 5–0 in april 1976. Het tweede duel, uit tegen België in mei 1976, werd met 2–1 gewonnen, door doelpunten van Johnny Rep en Johan Cruijff. Nederland won dus in totaal met 7–1 van België. Op het Europees kampioenschap zelf werd Nederland uitgeschakeld door de latere winnaar Tsjecho-Slowakije, na verlenging met 3–1. De troostfinale tegen gastheer Joegoslavië werd wel met 3–2 na verlenging gewonnen, waardoor Nederland in juni 1976 uiteindelijk derde werd.

In september 1975, dus onder bondscoach Knobel, stapten de PSV-ers Jan van Beveren en Willy van der Kuijlen boos op tijdens een training van het Nederlands elftal in Polen. George Knobel had de training stilgelegd om de later arriverende vedetten Johan Cruijff en Johan Neeskens de hand te schudden. “Alsof de koning van Spanje kwam”, aldus Willy van der Kuijlen destijds.

Nadat zijn echtgenote op 26 juni 2010 aan Alzheimer overleden was, werd enkele weken later bij Knobel dezelfde ziekte geconstateerd. Knobel overleed op 5 mei 2012 in zijn woonplaats Roosendaal op 89-jarige leeftijd.

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland Ajax
Europese Supercup 1x 1973
Vlag van België Beerschot VAC
Beker van België 1x 1978/79
Commons heeft media­bestanden in de categorie George Knobel.
Voorganger:
Vlag van Nederland Jan Blom
Trainer van Baronie
1966 – maart 1969
Opvolger:
Vlag van Nederland Piet van Bladel (a.i.)

Voorganger:
Vlag van Nederland Jung Schlangen
Trainer van MVV
1969 – 1973
Opvolger:
Vlag van Nederland Maarten Vink

Voorganger:
Vlag van Roemenië Ștefan Kovács
Trainer van Ajax
1973 – april 1974
Opvolger:
Vlag van Nederland Bobby Haarms

Voorganger:
Vlag van Nederland Rinus Michels (supervisor)
Vlag van Nederland František Fadrhonc
Bondscoaches van het Nederlands elftal
1974 – 1976
Opvolger:
Vlag van Nederland Jan Zwartkruis

Voorganger:
Vlag van Nederland André Maas
Trainer van MVV
1976 – 1978
Opvolger:
Vlag van Nederland Leo Steegman

Voorganger:
Vlag van Nederland Bert Jacobs
Trainer van Willem II
1982
Opvolger:
Vlag van Nederland Jan Brouwer