Naar inhoud springen

Franz Walter Stahlecker

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Franz Walter Stahlecker
SS-Brigadeführer und Generalmajor der Polizei Dr. Walter Stahlecker
SS-Brigadeführer und Generalmajor der Polizei Dr. Walter Stahlecker
Bijnaam der „Bruder“ Heydrichs[1]
Geboren 10 oktober 1900
Sternenfels, Duitse Keizerrijk
Overleden 23 maart 1942
Krasnogvardejsk, Rusland
Rustplaats Evangelisch: evt. kerkuittreding[1]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Deutsches Heer
Schutzstaffel
Dienstjaren 21 september 1918 -
7 december 1918[2]
1933 - 1942
Rang
SS-Brigadeführer en Generalmajor in de politie
Eenheid SS-Abschnitt X
Mei 1932
SS-Oberabschnitt Südwest u. SD Hauptamt
18 december 1933 -
22 maart 1942
Bevel BdS Bohemen en Moravië
20 september 1939 -
18 oktober 1941[2]
BdS Noorwegen
28 april 1940 -
13 november 1940[3]
BdS Ostland
23 september 1941[3]
23 maart 1942[2]
Einsatzgruppe A
22 juni 1941 -
23 maart 1942[2]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen Zie decoraties
Ander werk Advocaat
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Franz Walter Stahlecker (Sternenfels, 10 oktober 1900Krasnogvardejsk, 23 maart 1942) was commandant van Einsatzgruppe A en Hoger SS- en Politieleider (Höhere SS- und Polizeiführer HSSPF) van het Rijkscommissariaat Ostland. Stahlecker was de meest wrede commandant van de vier Einsatzgruppen - moordcommando's die actief waren in Oost-Europa tijdens Operatie Barbarossa.

Franz Stahlecker werd geboren in de Zuid-Duitse plaats Sternenfels in 1900. Stahlecker ging naar het gymnasium in Tübingen, die hij met een abitur afsloot[1]. In de herfst van 1918 werd hij opgeroepen voor militaire dienst, maar het kwam niet tot een frontinzet[1]. Hij werd in 1932 lid van de NSDAP waar hij werd benoemd tot hoofd van de politieke politie in de staat Württemberg in Zwaben. Hij werd gedetacheerd in het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst (SD) en werd in 1938 chef van de SD in het Donau-district Wenen. Deze functie oefende hij nog steeds uit toen hij tot Standartenführer bevorderd werd. Een meningsverschil met Reinhard Heydrich resulteerde in een overplaatsing naar het Ministerie van Buitenlandse zaken, waar hij verschillende posten aanvaardde in het Protectoraat Bohemen en Moravië onder het bevel van SS-Brigadeführer Karl Hermann Frank. In november 1940 werd Franz Walter Stahlecker in Noorwegen tot SS-Oberführer bevorderd.

In juni 1941 werd Stahlecker SS-Brigadeführer en Generalmajor der Polizei (brigadegeneraal in de politie) waar hij het bevel opnam van Einsatzgruppe A in de hoop om in het hoofdkwartier van de nazi-veiligheidsdienst (Reichssicherheitshauptamt) (RSHA), terecht te komen. Einsatzgruppe A volgde Heeresgruppe Nord en was actief in de Baltische staten en in Russisch gebied tot Leningrad (nu Sint Petersburg). De missie van het moordcommando was om op jacht te gaan naar Joden, zigeuners, communisten en andere ongewensten. Tegen de winter van 1941 rapporteerde Stahlecker aan Berlijn dat zijn moordcommando 249.420 Joden had vermoord.

Tegen einde november 1941, werd Stahlecker benoemd tot Hoger SS- en Politieleider van het Rijkscommissariaat Ostland, een gebied dat Estland, Letland, Litouwen en Wit-Rusland omvatte.

Franz Walter Stahlecker werd op 23 maart 1942 gedood tijdens een actie van partizanen bij Krasnogvardeisk in Rusland.

Stahlecker als gewonde, 1941

Stahlecker trouwde op 14 oktober 1932 met de tien jaar jongere Luise-Gabriele[1], (geboren Freiin von Gültlingen (geboren: 1910)). Uit dit huwelijk kwamen vier kinderen. De ouders van Stahlecker waren Eugen Stahlecker (geboren: 1867), rector in Tübingen, moeder: Anna, geboren Zaiser (1872-1932).

Militaire loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Lidmaatschapsnummers

[bewerken | brontekst bewerken]