Naar inhoud springen

Finale UEFA Champions League 2001

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Finale UEFA Champions League
Finale UEFA Champions League 2001
Na de verlenging won Bayern München de strafschoppen met 5–4
Competitie UEFA Champions League 2000–01
Datum 23 mei 2001
Stadion Stadio Giuseppe Meazza
Locatie Milaan, Italië
Scheidsrechter Dick Jol (Nederland)
Toeschouwers 79.000
Man van de wedstrijd Oliver Kahn (Bayern München)
Weer Bewolkt
20 °C[1]
← Vorige     Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De UEFA Champions Leaguefinale van het seizoen 2000/01 is de negende finale in de geschiedenis van de Champions League. De wedstrijd vond plaats op 23 mei 2001 in San Siro in Milaan. Met het Duitse FC Bayern München en het Spaanse Valencia CF stonden de twee verliezende finalisten van de twee afgelopen edities in de finale.

De Nederlander Dick Jol was scheidsrechter tijdens de finale. Zijn assistent-scheidsrechters waren Jaap Pool en Jan Willem van Veluwen. Jan Wegereef fungeerde als vierde man.

Team Gespeelde finales (winnaars vetgedrukt)
Vlag FC Bayern München 6 (1974,1975,1976,1982,1987,1999)
Vlag Valencia CF 1 (2000)

Weg naar de finale

[bewerken | brontekst bewerken]

Bayern München

[bewerken | brontekst bewerken]

Bayern München werd in de eerste groepsfase in groep F geloot, samen met Paris Saint-Germain FC, Rosenborg BK en Helsingborgs IF. Bayern won hun eerste twee wedstrijden, thuis tegen Helsingborgs en uit bij Rosenborg, beide met 3-1. Op speeldag 3 stond een trip naar Parijs op het programma. De wedstrijd leek op 0-0 te eindigen tot Jérôme Leroy in de tweede minuut van de toegevoegde tijd Oliver Kahn wist te kloppen en de zege voor Paris Saint-Germain binnen te halen. De Duitsers wisten dan weer de thuismatch tegen PSG met 2-0 te winnen, maar geraakte in de thuismatch tegen Helsingborgs dan weer niet verder dan een 0-0. Op de laatste speeldag kon Bayern dan weer de leidersplaats in de groep vastleggen dankzij een late gelijkmaker van Jens Jeremies.

In de tweede groepsfase belandde Bayern in groep C met Olympique Lyonnais, Arsenal FC en CSKA Moskou. Van Lyon werd op de eerste speeldag gewonnen dankzij een doelpunt van Jeremies 10 minuten na rust. De daaropvolgende wedstrijd kwam de ploeg uit Beieren dan weer op een 2-0 achterstand na een vroege treffer van Thierry Henry en een goal in de 55e minuut van Nwankwo Kanu.1 minuut na de 2-0 scoorde Bayern echter meteen de aansluitingstreffer via Michael Tarnat. 10 minuten later schilderde Mehmet Scholl dan weer een vrije trap heerlijk in de winkelhaak, waarmee hij de 2-2 eindstand vastlegde. Daarop volgden een 1-0 thuiszege en een 3-0 uitwinst tegen CSKA. Op speeldag 5 moest Bayern zich echter gewonnen geven tegen een ijzersterk Lyon, waarbij Sidney Govou 2 doelpunten scoorde in de 3-0 zege voor OL. Daardoor moest Bayern nog vol aan de bak tegen Arsenal op de laatste speeldag, maar het wist de 1-0 zege dankzij een doelpunt na 10 minuten van Giovane Élber over de streep te trekken. Omdat Lyon op 1-1 bleef tegen CSKA, stootte Arsenal, samen met Bayern, nog door naar de knockout fase.

De kwartfinale werd voor Bayern al meteen een kans om wraak te nemen op Manchester United FC, na de dramatisch verloren finale twee jaar eerder. Bayern greep deze kans met beide handen, won 1-0 in Manchester na een late treffer van Paulo Sérgio en in het Olympiastadion in München wisten Élber en Scholl te scoren om de score nog wat uit de diepen. Een tegentreffer in de 49e minuut van Ryan Giggs kon Manchester United niet meer helpen, waardoor de Engelse landskampioen was uitgeschakeld. In de halve finale trof Bayern mogelijks hun zwaarste tegenstander, Real Madrid. Real Madrid was de titelhouder van de Champions League op dat moment, had Bayern dat seizoen uitgeschakeld in de halve finale en had 2 van de vorige 3 toernooien gewonnen (in 2000 &1998). Real Madrid mocht als eerste thuis spelen, in Bernabéu, waar ze al hun 7 thuismatchen in de Champions League dat seizoen gewonnen hadden, voornamelijk dankzij doelpunten van Iván Helguera en Raúl. De thuisploeg zette vanaf het begin van de wedstrijd druk op de Duitsers, dankzij enkele scherpe acties van Luís Figo, maar in de eerste helft lieten de bezoekers al enkele glimpen zien van hun snelle counters. In de tweede helft bleven de Spanjaarden aan kansen komen, maar Steve McManaman stuitte enkele keren op een sterke Kahn, terwijl Helguera een open goal mistte. Na 55 minuten kregen Los Blancos het deksel op de neus; Een weggewerkte bal van Thomas Linke botste voor de voeten van Élber, die niet twijfelde en uithaalde met zijn linker van buiten de zestien. Een jonge Iker Casillas verkeek zich op de dubbele bots van het schot waardoor Bayern op voorsprong kwam. Real creëerde nog een aantal kansen maar kwam niet tot scoren. Bayern zou in de terugmatch kapitein Stefan Effenberg moeten missen, die geschorst was door te vaak geel te pakken. Na amper 8 minuten werd de moeilijke opdracht voor Real nog groter, Élber wist een derde keer op rij te scoren na geharrewar bij een corner. Dit keer wist Madrid echter wel tegen te scoren, 10 minuten na de openingstreffer legde Raúl de bal terug op een inlopende Figo, die de bal met rechts overhoeks binnenlegde. Bayern slaagde er echter in de eerste helft al in om de voorsprong terug te pakken. Na een variant op een vrije trap scoorde Jeremies met een lage schuiver in de linkerhoek. Dit keer wist Madrid echter geen vuist meer te maken, en kwam Bayern met een kopbal van Patrik Andersson nog het dichtste bij een doelpunt. 2 jaar na de verloren finale kreeg Bayern een herkansing om de beker met de grote oren binnen te halen.

Voorgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1968 speelden Bayern München en Valencia voor het eerst tegen elkaar. De Duitsers schakelden de Spanjaarden toen uit in de kwartfinale van de Europacup II. In 1996 stonden beide teams in de eerste ronde van de UEFA Cup tegenover elkaar. Toen won Valencia overtuigend, waardoor Bayern al na de eerste ronde was uitgeschakeld.

In 1999/00 speelden beide teams tijdens de Champions League in dezelfde groep. Zowel Bayern als Valencia stootten toen door. Valencia haalde uiteindelijk de finale, waarin het met 3-0 verloor van Real Madrid.

Strafschoppen

[bewerken | brontekst bewerken]

Al na 2 minuten kreeg Valencia een strafschop na wat geharrewar in het strafschopgebied. Aanvoerder Gaizka Mendieta nam zijn verantwoordelijkheid en klopte doelman Oliver Kahn. Wat later begingen de Spanjaarden een overtreding op Stefan Effenberg. De Nederlandse arbiter Dick Jol gaf opnieuw een strafschop. Mehmet Scholl zette aan, maar doelman Santiago Cañizares duwde de bal over het doel. Net na de rust floot Jol opnieuw voor een strafschop. Ditmaal nam de Duitse aanvoerder Stefan Effenberg zijn verantwoordelijkheid. Hij trapte de bal rustig in het midden van het doel.

Het bleef 1-1, ook na verlengingen, waardoor het strafschoppen werden. Op dat ogenblik was het al zeker dat het een finale zou worden met enkel strafschopdoelpunten, hetgeen nog nooit was voorgevallen in de geschiedenis van de Europacup. Kahn had tijdens de wedstrijd een paar belangrijke reddingen in huis en stopte uiteindelijk in de strafschoppenreeks ook de beslissende penalty. De doelman werd daarom uitgeroepen tot "Man van de Match". Het was de eerste keer dat Bayern München de Champions League won.

Trainer Ottmar Hitzfeld won de Champions League voor de tweede keer. Eerder had hij de UEFA Champions Leugue al eens gewonnen met Borussia Dortmund. Hitzfeld won met twee verschillende clubs en trad zo in de voetsporen van de Oostenrijkse coach Ernst Happel.

Wedstrijddetails

[bewerken | brontekst bewerken]

23 mei 2001
20:45 (UTC+2)
Bayern München Vlag van Duitsland 1 – 1 Vlag van Spanje Valencia Stadio Giuseppe Meazza, Milaan
Toeschouwers: 71.500
Scheidsrechter: Dick Jol (Nederland)
Effenberg Goal 50' (pen.) Goal 2' (pen.) Mendieta
  Strafschoppen  
Paulo Sérgio Gemiste strafschop (Overgetrapt)
Salihamidžić Gescoord met penalty
Zickler Gescoord met penalty
Andersson Gemiste strafschop (Gestopt door doelman)
Effenberg Gescoord met penalty
Lizarazu Gescoord met penalty
Linke Gescoord met penalty
5 – 4 Gescoord met penalty Mendieta
Gescoord met penalty Carew
Gemiste strafschop (Gestopt door doelman) Zahovič
Gemiste strafschop (Tegen de deklat) Carboni
Gescoord met penalty Baraja
Gescoord met penalty Kily González
Gemiste strafschop (Gestopt door doelman) Pellegrino
Bayern
Valencia
Bayern München:
GK 1 Vlag van Duitsland Oliver Kahn
RB 2 Vlag van Frankrijk Willy Sagnol Kreeg geel 36' 46'
CB 4 Vlag van Ghana Samuel Kuffour
CB 5 Vlag van Zweden Patrik Andersson Kreeg geel 38'
CB 25 Vlag van Duitsland Thomas Linke
LB 3 Vlag van Frankrijk Bixente Lizarazu
CM 23 Vlag van Engeland Owen Hargreaves
CM 11 Vlag van Duitsland Stefan Effenberg Aanvoerder
AM 20 Vlag van Bosnië en Herzegovina Hasan Salihamidžić
AM 7 Vlag van Duitsland Mehmet Scholl Kreeg geel 39' 108'
CF 9 Vlag van Brazilië Giovane Élber 100'
Wisselspelers:
GK 22 Vlag van Duitsland Bernd Dreher
MF 10 Vlag van Zwitserland Ciriaco Sforza
MF 18 Vlag van Duitsland Michael Tarnat
FW 13 Vlag van Brazilië Paulo Sérgio 108'
FW 19 Vlag van Duitsland Carsten Jancker 46'
FW 21 Vlag van Duitsland Alexander Zickler 100'
FW 24 Vlag van Paraguay Roque Santa Cruz
Coach:
Vlag van Duitsland Ottmar Hitzfeld
Valencia:
GK 1 Vlag van Spanje Santiago Cañizares Kreeg geel
RB 20 Vlag van Frankrijk Jocelyn Angloma
CB 12 Vlag van Argentinië Roberto Ayala 90'
CB 2 Vlag van Argentinië Mauricio Pellegrino
LB 15 Vlag van Italië Amedeo Carboni Kreeg geel 25'
RM 6 Vlag van Spanje Gaizka Mendieta Aanvoerder
DM 19 Vlag van Spanje Rubén Baraja
AM 35 Vlag van Argentinië Pablo Aimar 46'
LM 18 Vlag van Argentinië Kily González Kreeg geel 116'
CF 7 Vlag van Noorwegen John Carew
CF 17 Vlag van Spanje Juan Sánchez 66'
Wisselspelers:
GK 25 Vlag van Spanje Andrés Palop
DF 5 Vlag van Joegoslavië Miroslav Đukić 90'
DF 16 Vlag van Brazilië Fábio Aurélio
MF 4 Vlag van Frankrijk Didier Deschamps
MF 8 Vlag van Slovenië Zlatko Zahovič 66'
MF 14 Vlag van Spanje Vicente
MF 23 Vlag van Spanje David Albelda 46'
Coach:
Vlag van Argentinië Héctor Cúper