Emmanuelle Béart
| Emmanuelle Béart | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Emmanuelle Béart in 2022
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 14 augustus 1963 | |||
| Land |  Frankrijk
| |||
| Werk | ||||
| Pseudoniem | Emmanuelle Est | |||
| Jaren actief | 1972- | |||
| Beroep | actrice | |||
| Officiële website | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel (en) Allmusic-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
Emmanuelle Béart (Saint-Tropez, 14 augustus 1963) is een Franse actrice. Ze won in 1987 een César voor beste vrouwelijke bijrol voor het drama Manon des sources. Daarnaast ontving ze nog zeven andere nominaties voor een César.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Emmanuelle Béart is de dochter van de actrice Geneviève Galéa en de chansonnier Guy Béart. Ze woonde samen met haar broers en zussen op een boerderij in Gassin. Op haar 13e zag ze de film Mado. Vanaf dat moment wilde ze actrice worden.
Jaren erna werd ze door haar ouders naar Montreal in Canada gestuurd om Engels te leren.[1][2][3] Terug in Frankrijk speelde ze haar eerste rol in de televisieserie Raison perdue (1984).
Haar internationale doorbraak in 1986 had ze te danken aan de vertolking van de titelrol in Manon des sources, een drama naar het tweede deel van de roman L'eau des collines (1964) van Marcel Pagnol. Ook in de jaren daarna bleef ze meespelen in diverse films, waar vaak veel bloot in te zien was. Ze had een rol in Mission Impossible uit 1996 met tegenspelers als Tom Cruise en Jon Voight. In François Ozons musical 8 femmes (2002) speelde ze een sensueel kamermeisje, met onder anderen Isabelle Huppert, Catherine Deneuve en Fanny Ardant als haar tegenspeelsters. In Nathalie (2003) speelde ze een prostituee, met Fanny Ardant en Gérard Depardieu als haar tegenspelers.
Tijdens de opnamen in 1984 van L'Amour en douce van Edouard Molinaro ontmoette ze Daniel Auteuil met wie ze 10 jaar samenleefde. In 1992 kregen ze een dochter.
In 2023 onthulde ze in de documentaire Un silence si bruyant (Een zo luidruchtige stilte) dat ze tussen haar tiende en veertiende het slachtoffer was van incest.[4]
Filmografie (ruime selectie)
[bewerken | brontekst bewerken]Televisie
[bewerken | brontekst bewerken]- Raison perdue (1984)
- Zacharius (1984)
- La femme de sa vie (1986)
- Marie-Antoinette, reine d'un seul amour (1989)
- D'Artagnan et les trois mousquetaires (2005)
Nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]- César voor beste jong vrouwelijk talent:
- 1985: Un amour interdit
- 1986: L'Amour en douce
- César voor beste actrice:
- 1990: Les Enfants du désordre
- 1992: La Belle Noiseuse
- 1993: Un cœur en hiver
- 1996: Nelly et Monsieur Arnaud
- 2001: Les Destinées sentimentales
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
Emmanuelle Béart in de Internet Movie Database - Emmanuelle Béart: 'Ik wil elke dag beginnen als maagd', Vrij Nederland, dinsdag 13 juli 2002
- ↑ (en) Emmanuelle Béart. Geraadpleegd op 18 februari 2024.
- ↑ French actress Emanuelle Beart at Montreal City Hall | Agence Québec Presse. agencequebecpresse.photoshelter.com. Geraadpleegd op 18 februari 2024.
- ↑ (en) Emmanuelle Béart - Biography. IMDb. Geraadpleegd op 18 februari 2024.
- ↑ Emmanuelle Béart révèle avoir été victime d’inceste durant son adolescence, dans un documentaire à venir, Le Monde, 5 september 2023
