Beowulf (gedicht)
Beowulf | ||||
---|---|---|---|---|
Eerste bladzijde van Beowulf. De tekst begint met de regels
HWÆT WE GARDE na in geardagum. þeodcyninga þrym gefrunon hu ða æþelingas elle(n) fremedon... (vertaling: Luister! Wij van de Speer-Denen in de dagen van weleer van die koningen hoorden van hun roem, hoe die edelen moedige daden verrichtten...) | ||||
Alternatieve naam | Bēowulf | |||
Plaats van ontstaan | Angelsaksische Koninkrijken | |||
Datum van ontstaan | 10e eeuw | |||
Type | episch gedicht | |||
Inhoud | Angelsaksische geschiedenis en tradities, strijd van Beowulf tegen het monster Grendel | |||
Betrokken personen | ||||
Auteur(s) | ? | |||
Kopiist(en) | Grímur Jónsson Thorkelin | |||
Kenmerken | ||||
Omvang | ca. 3.182 regels | |||
Taal | Oudengels / Angelsaksisch | |||
Schrift | alliteratie | |||
Conditie | manuscript liep schade op door brand in 1731 | |||
Externe links | ||||
Volledige tekst | https://en.wikisource.org/wiki/Beowulf | |||
|
Beowulf is een Oudengels heroïsch, episch gedicht in allitererende versvorm en bovendien het vroegste voorbeeld van een in volkstaal geschreven Europees epos. Het gedicht bestaat uit 3182 regels en maakt 10% uit van de huidige bronnen met Angelsaksische literatuur. Het gedicht zoals het in het manuscript werd aangetroffen had geen titel, maar sinds het begin van de 19e eeuw staat het onder de naam Beowulf bekend. Het verscheen pas in 1815 in druk.
Oorsprong
[bewerken | brontekst bewerken]Het is het oudste epische gedicht dat in een taal geschreven is die duidelijk een oude vorm van het huidige Engels is. Men is het niet eens over de precieze datum, maar men schat dat het manuscript uit de 10e eeuw stamt. Er is echter meer onzekerheid over de oorsprong van het gedicht zelf. Er komen enkele archaïsche woorden in het werk voor die suggereren dat het gedicht uit de 8e eeuw stamt, misschien zelfs de eerste helft ervan. Maar gezien het feit dat in poëzie - ook Oudengelse - vaak bewust archaïsche termen worden gebruikt, is dit geen doorslaggevend bewijs. Het gedicht staat, samen met o.a. het kortere gedicht Judith, in wat tegenwoordig het Beowulf-manuscript wordt genoemd. De tekst is door twee scribenten opgeschreven, de tweede neemt het halverwege het gedicht over. Wie de oorspronkelijke samensteller of auteur van het gedicht is valt niet te achterhalen, noch of de vorm waarin het manuscript ons heeft bereikt de oorspronkelijke is of een - door de monniken die het hoogstwaarschijnlijk hebben opgetekend - met christelijke elementen aangevulde versie. De oudste overgebleven 'Engelse' tekst is Caedmons Hymn of Creation, dat in Beowulf trouwens ook wordt aangehaald.
Aard
[bewerken | brontekst bewerken]Het gedicht is over het algemeen een fictief werk, maar er komen personen in voor die mogelijk echt bestaan hebben, en gebeurtenissen die waarschijnlijk plaatsvonden tussen de jaren 450 en 600 in Denemarken en Zuid-Zweden. Het is een bron van informatie over Angelsaksische tradities zoals de Slag bij Finnsburg, Hygelac en Offa, koning van de continentale Angelen. Waarschijnlijk is het verhaal door Deense migranten mondeling overgebracht naar Engeland, en daar later pas vertaald en opgeschreven.
De taal waarin het werk geschreven is, laat-West-Saksisch, is een dialect van het Oudengels, vermoedelijk het Mercisch of Northumbrisch. Het Oudengels is de voorloper van het huidige Engels, maar is sindsdien zo veranderd dat moderne Engelsen het niet zonder meer als Engels herkennen.
Er bestaat slechts één enkele versie van het gedicht, die bewaard wordt in de British Library te Londen. Het manuscript staat bekend onder de naam Cotton Vitellius A.XV; het was opgenomen in de achttiende-eeuwse catalogus van Robert Bruce Cotton. Het manuscript liep in 1731 brandschade op in Ashburnham House.
De IJslandse wetenschapper Grímur Jónsson Thorkelin maakte in 1818 de eerste transcriptie van het manuscript: dat wil zeggen, hij schreef letter voor letter het manuscript over. Dit deed hij in opdracht van een historische onderzoekscommissie van de Deense regering. Sinds die tijd heeft het oorspronkelijke manuscript nog meer schade opgelopen, en daardoor is de transcriptie van Thorkelin een waardevolle tweede bron geworden, waarin stukken tekst te vinden zijn die in het manuscript niet meer leesbaar zijn.
In 1993 startte de British Library, onder leiding van dr. Kiernan, een project om van alle pagina's van Beowulf foto's te maken, gebruikmakend van verschillende opnametechnieken, om zo de tekst optimaal zichtbaar te maken. Deze Electronic Beowulf maakt de tekst in zijn oorspronkelijke vorm toegankelijk voor wetenschappers die het willen bestuderen.
Inhoud
[bewerken | brontekst bewerken]Het gedicht verhaalt over de strijd van Beowulf tegen het monster Grendel. Dit monster tiranniseert al twaalf jaar lang Heorot, de grote zaal gebouwd door Hrothgar, koning der Denen. Als Beowulf, neef van koning Hygelac der Gauten (Geats[1]), hoort van de moorden gepleegd door Grendel, schiet hij te hulp met veertien van zijn mannen. Beowulf en zijn gevolg overnachten in Heorot, en in het holst van de nacht valt Grendel aan. Ook nu weer verrast hij een van de slapende mannen, rijt hem open en verslindt hem geheel. Als hij ook Beowulf wil grijpen, weet deze hem in een gevecht te doden. Later rekent hij ook nog af met Grendels moeder. Aan het eind van het verhaal, wanneer hij zelf reeds vijftig jaar lang koning der Geats is, moet hij het tegen een vuurspuwende worm (een draak) opnemen, die hem echter doodt. Zijn neef Wiglaf doodt de draak alsnog en wordt de nieuwe koning.
Het gedicht geeft een voorstelling van een voorchristelijke samenleving gebaseerd op oorlog, waarin de relatie tussen de koning en zijn onderdanen een zeer belangrijke rol speelt. Deze relatie bestaat hierin dat de koning zijn onderdanen beschermt in ruil voor wapens, voedsel, goud enzovoorts.
De in het gedicht geschetste samenleving heeft familiebanden tevens hoog in het vaandel staan: als een familielid gedood wordt, is het de taak van de nabestaanden om zijn dood te wreken op zijn moordenaar door hem ofwel te doden, of door hem te dwingen een som geld te betalen (weergeld). Als een van de misdrijven van Grendel wordt dan ook genoemd het feit dat hij niet wil onderhandelen over weergeld. Bovendien wordt de wereld van Beowulf geregeerd door de lotsbestemming. Zijn overtuiging dat het lot hem in zijn macht heeft is een belangrijk aspect van de handelingen van Beowulf in het gedicht, terwijl de verteller duidelijk vanuit een christelijk perspectief spreekt. Opvallend is daarbij dat de verteller de heidense rituelen die hij beschrijft niet veroordeelt, maar eerder blijk geeft van medeleven met deze mensen, die de christelijke god niet (er)kennen.
Wetenschappers zijn het er niet over eens of Beowulf een heidense of christelijke inslag heeft. De personages uit het gedicht zijn duidelijk heidens, maar de verteller plaatst de gebeurtenissen steevast in een christelijke context, door Grendel als nazaat van Kaïn te betitelen. Sommige theorieën poneren dat Beowulf een vertaling is van een ouder Germaans verhaal, opnieuw verteld voor een christelijk publiek.
Vertalingen en bewerkingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Er zijn verscheidene vertalingen gemaakt van het gedicht, de een geslaagder dan de ander. De Ierse dichter Seamus Heaney heeft een bekende vertaling in modern Engels geleverd.
- Het verhaal van Beowulf is vanuit het gezichtspunt van het monster verteld door John Gardner in zijn roman Grendel.
- Het oorspronkelijke gedicht werd tevens als uitgangspunt gebruikt voor Michael Crichtons roman Eaters of the Dead, die werd verfilmd met Antonio Banderas als The 13th Warrior.
- Ook was Beowulf een belangrijke inspiratiebron voor J.R.R. Tolkien, die het essay Beowulf: The Monsters and the Critics schreef; het volk van de Rohirrim in zijn "In de Ban van de Ring" is deels geïnspireerd door het verhaal van Beowulf.
- In 1999 kwam er een film uit met de titel Beowulf (met Christopher Lambert).
- In 2006 kwam de speelfilm Beowulf & Grendel uit.
- In 2007 verscheen ook een film met de titel Beowulf, waar ook een 3D versie van gemaakt is. Zie Beowulf (2007).
- In 2014 werd J.R.R. Tolkiens lang verwachte vertaling (uitgegeven door zijn zoon Christopher) gepubliceerd in Beowulf: A Translation and Commentary.[2][3]
Nederlandse vertalingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Beowulf, Angelsaksisch volksepos vertaald in stafrijm door L. Simons, 1896
- Beowulf, een prozavertaling. Vertaald door Jan Jonk. Uitgeverij Bert Bakker 1977. Jonk heeft later ook een vertaling in versvorm gemaakt:
- Beowulf. Vertaald door Jan Jonk. Uitgeverij Papieren Tijger 2002. Vertaling in allitererende verzen.
- Beowulf, Tolkiens vertaling van het legendarische gedicht. De Engelse vertaling van J.R.R. Tolkien vertaald in het Nederlands door Renee Vink. De Boekerij 2014.
Een extract
[bewerken | brontekst bewerken]Hier volgt een klein gedeelte van het gedicht. Het deel vóór de rij puntjes omvat de regels 709 tot en met 753 van het origineel, het deel erna de regels 808 tot en met 819. De vertaling - door medewerkers van Wikipedia - is echter nog niet volmaakt.
Ðá cóm of móre under misthleoþum |
Toen kwam vanuit het moeras onder de mistige heuvels |
Oger
[bewerken | brontekst bewerken]In regel 112-113 staat het woord orcnēas, dit wordt vertaald met Oger.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Beowulf on Steorarume De Oudengelse Tekst en de vertaling in het Nieuwengels van Beowulf
- (en) De Oudengelse Tekst en de vertaling in het Nieuwengels van Beowulf
- Beowulf in Cyberspace. A New Critical Electronic Edition of the Text, based on an examination of the original MS (hiervan is bovenstaand extract afkomstig).
- Jonk, Jan, Beowulf, een prozavertelling. Amsterdam: Bert Bakker, 1977.
- ↑ De Gauten (Engels: Geats, Zweeds: Götar) waren een Scandinavisch volk uit Götaland, wat in het huidige Zweden ligt. Hun naam komt nog voor in de Zweedse streken Västra Götaland en Östergötland, en de stad Göteborg. De relatie tussen de Gauten en de Goten is onduidelijk.
- ↑ (en) Flood, Alison, "JRR Tolkien translation of Beowulf to be published after 90-year wait", The Guardian, 17 maart 2014. Geraadpleegd op 21 maart 2014.
- ↑ (en) Acocella, Joan (2 juni 2014). Slaying Monsters: Tolkien's 'Beowulf'. The New Yorker. Geraadpleegd op 2 juni 2014.
- ↑ Dit is Beowulf