Arturo Riccardi
| Arturo Riccardi | ||
|---|---|---|
| ||
Admiraal Arturo Riccardi, december 1940.
| ||
| Geboren | 30 oktober 1878 Pavia, Pavia (provincie), Koninkrijk Italië | |
| Overleden | 20 december 1966 Rome, Italië | |
| Land/zijde |  Koninkrijk Italië
| |
| Onderdeel |  Regia Marina
| |
| Dienstjaren | 1892 - 1946 | |
| Rang |  Admiraal(Ammiraglio d'Armata) | |
| Eenheid | Fanteria Real Marina[1] Brigata Marina[1] | |
| Bevel | Torpedoboot 29 AS, 27 AS[2] Torpedobootjager Achille Papa[2] 4ª Divisione navale[2] (1934 - 1935[3][2]) 1ª Squadra navale[2] Stafchef van de Regia Marina (11 december 1940 - 25 juli 1943[4]) | |
| Slagen/oorlogen | Bokseropstand
Verre-Oosten campagne | |
| Onderscheidingen | zie onderscheidingen | |
| Ander werk | Senator (26 maart 1939 - 25 juli 1943[2]) | |
Arturo Riccardi (Pavia, 30 oktober 1878 - Rome, 20 december 1966) was een Italiaanse admiraal (Ammiraglio d'Armata) in de Regia Marina tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij stond bekend als specialist op het gebied van de luchtoorlog[5].
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Arturo Riccardi was zoon van Adolph Riccardi en Ifigenia Rasini Di Mortigliengo en werd geboren in Pavia (volgens sommige bronnen Saluzzo[5]). Riccardi studeerde aan de marine-academie in Livorno en begon een carrière in de marine. In 1904 onderscheidde hij zich tijdens een reddingsoperatie na een brand aan boord van de kruiser Marco Polo, waarvoor hij onderscheiden werd[3][2]. Hij vocht in de Fanteria Real Marina[1] (marinekorps) tijdens de Bokseropstand in 1900-1901. Riccardi nam ook deel aan de Verre Oosten-veldtocht van 1905 en de Eerste Wereldoorlog. Hiervoor ontving hij met diverse onderscheidingen, waaronder de Bronzen medaille voor Dapperheid, de Chinamedaille, de Overwinningsmedaille en het Oorlogskruis. Hij diende van 1910 tot 1914 als adjudant van de Hertog van Genua[3][2].
Interbellum
[bewerken | brontekst bewerken]Riccardi was kabinetschef van 6 februari tot 13 mei 1925 en leidde het kabinet voor de minister van marine. Riccardi werd op 8 september 1932 bevorderd tot Ammiraglio di Divisione (Schout-bij-nacht). Hij was commandant van het Corpo Reali Equipaggi Marittimi (CREM) van 1932 tot 1934[2]. In 1934 trad hij toe tot de Partito Nazionale Fascista (PNF) en werd bevorderd tot Ammiraglio di Squadra (viceadmiraal) op 27 december 1935.
Hij bekleedde verschillende functies, waaronder de functie van directeur-generaal van personeelszaken en militaire diensten, in het Ministerie van de Marine[3].
Tweede Wereldoorlog
[bewerken | brontekst bewerken]
Op 11 december 1940 volgde hij Domenico Cavagnari op als Capo di Stato Maggiore (stafchef) van de Regia Marina. Riccardi werd de facto commandant van de bestaande ministeries waaronder de marine strijdkrachten en luchtvaart. Hiernaast was hij ook Sottosegretario di Stato per la Marina (onderstaatssecretaris) van marine.
Van 13 tot 14 februari 1941 was Riccardi hoofd van de delegatie met Raffaele de Courten, Emilio Brenta, en Carlo Giartosio tijdens de conferentie van Meran. Hier werd met de Kriegsmarine onder leiding van Großadmiral Erich Raeder over samenwerking in het Middellandse Zeegebied gesproken. Riccardi maakte zijn eerste grote gevecht in de Tweede Wereldoorlog mee tijdens de slag van Tarente, van 11 tot 12 november 1941.
Riccardi werd gedwongen beide posities op te geven na de val van het regime van Benito Mussolini op 25 juli 1943. Onder de nieuwe regering van Pietro Badoglio volgde Raffaele Courten Riccardi op als minister van marine. Na 1945 werd deze positie samengevoegd in het nieuw gevormde Ministero della Difesa (MDD) (ministerie van Defensie).
Familie
[bewerken | brontekst bewerken]Riccardi was getrouwd. Het echtpaar had drie kinderen[4].
Militaire carrière
[bewerken | brontekst bewerken]- Academie van de Marine in Livorno: 31 oktober 1892[4][3]
- Luitenant ter zee 3e klasse (Guardiamarina): 1897[3]
- Luitenant ter zee 2e klasse (Sottotenente di Vascello):
- Luitenant ter zee 2e klasse oudste categorie (Tenente di Vascello):[3]
- Korvetkapitein (Capitano di Corvetta):
- Fregatkapitein (Capitano di Fregata): 1918[2]
- Kapitein-ter-zee (Capitano di Vascello):
- Commandeur (Contrammiraglio): maart 1931[2][3]
- Schout-bij-nacht (Ammiraglio di Divisione): 8 september 1932[4][5][3]
- Viceadmiraal (Ammiraglio di Squadra): 27 december 1935[4][5][3][1]
- Luitenant-admiraal (Ammiraglio di squadra designato d'Armata): november 1939
- Admiraal (Ammiraglio d'Armata): 28 oktober 1942[4]
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]Selectie:
- Orde van Sint-Mauritius en Sint-Lazarus
- Orde van de Italiaanse Kroon
- Ridder in de Militaire Orde van Italië op 1 juni 1939[7]
- Bronzen medaille voor Dapperheid[5] op 8 september 1904[6]
- Koloniale Orde van de Ster van Italië
- Duits Kruis in goud 18 januari 1943 als Ammiraglio d'Armata en Capo di Stato Maggiore della Marina (Stafchef Italiaanse Marine)[6]
- Chinamedaille[5][4]
- Overwinningsmedaille (Italië)[6][4]
- Oorlogskruis (Italië)[5][6][4]
- Medaille Mauritius voor 50 jaar Militaire Dienst (Medaglia mauriziana al merito militare di dieci lustri)[4]
- IJzeren Kruis 1939, 1e en 2e Klasse in oktober 1942[2]
- Orde van Verdienste van de Duitse Adelaar in oktober 1942[2]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Arturo Riccardi op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b c d (en) Google Boeken: Taranto 1940: The Fleet Air Arm’s precursor to Pearl Harbor. p.23. Geraadpleegd op 11 september 2018. Gearchiveerd op 9 januari 2022.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m (it) STATO MAGGIORE DIFESA UFFICIO STORICO: Uomini Della Marina 1861 - 1946. p.447-448-449. Geraadpleegd op 9 september 2018. Gearchiveerd op 10 september 2019.
- ↑ a b c d e f g h i j (en) Google Boeken: World War II: The Definitive Encyclopedia and Document Collection, Riccardi, Arturo (1878-1966). p.1410. Geraadpleegd op 9 september 2018. Gearchiveerd op 9 januari 2022.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u (it) Senato della Repubblica: RICCARDI Arturo. Geraadpleegd op 9 september 2018. Gearchiveerd op 4 maart 2016.
- ↑ a b c d e f g (en) Google Boeken: Admirals of the World: A Biographical Dictionary, 1500 to the Present. p.246. Geraadpleegd op 9 september 2018. Gearchiveerd op 9 januari 2022.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n TRACESOFWAR: Riccardi, Arturo. Geraadpleegd op 9 september 2018. Gearchiveerd op 16 september 2018.
- ↑ (it) Presidenza Della Repubblica: onorificenze dettaglio decorato, Cavaliere Ordine Militare d'Italia, Riccardi Arturo. Geraadpleegd op 28 augustus 2018. Gearchiveerd op 16 september 2018.