Naar inhoud springen

38e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Van Nellefabriek in Rotterdam
Citadel van Arbil
Afbeeldingen van paarden in de Grotte Chauvet
Stadspoort van Shahr-e Sukhteh
Namhansanseong
Okavangodelta vanuit de lucht

De 38e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed vond plaats van 15 juni tot en met 25 juni 2014 in Doha, de hoofdstad van Qatar. De commissie oordeelde over nieuwe projecten, en enkele aanpassingen of uitbreidingen die door landen werden ingediend en voorafgaand aan de sessie door werkgroepen van de commissie waren geëvalueerd op de volledigheid van het dossier.[1] Vóór de start van de sessie bestond de werelderfgoedlijst uit 981 erfgoederen: 193 natuurerfgoedsites, 759 culturele erfgoedsites en 29 gemengde sites.

Bij de nominaties hoorden onder meer het Grote Kanaal in de Volksrepubliek China, de Grotte Chauvet in Frankrijk, de Van Nellefabriek in Nederland, de citadel van Arbil in Irak, Stevns Klint in Denemarken, de Okavangodelta in Botswana en een aantal sites gerelateerd aan de Zijderoute.

Nieuw in 2014

[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal zijn er na deze sessie 26 nieuwe erfgoedsites aan de Werelderfgoedlijst toegevoegd: eenentwintig cultuurerfgoederen, vier natuurerfgoederen en één gemengd erfgoed. Van Myanmar werd dit jaar de eerste erfgoedsite op de lijst ingeschreven. Botswana kreeg met de Okavangodelta zijn eerste natuurerfgoed op de lijst. Dit was tevens de duizendste erfgoedinschrijving op de Werelderfgoedlijst. Ook Denemarken (zonder Groenland) kreeg voor het eerst natuurerfgoederen op de Lijst (Stevns Klint en de Waddenzee via uitbreiding). Costa Rica kreeg zijn eerste cultuurerfgoed en voor Vietnam werd de eerste gemengde site ingeschreven.[2]

Met de nieuwe toevoegingen en uitbreidingen bestaat de werelderfgoedlijst uit 1007 erfgoederen, waarvan 779 culturele, 197 natuurlijke en 31 gemengde.

Cultuurerfgoed

[bewerken | brontekst bewerken]

Natuurerfgoed

[bewerken | brontekst bewerken]

Gemengd erfgoed

[bewerken | brontekst bewerken]

Wijzigingen in 2014

[bewerken | brontekst bewerken]

Naamsveranderingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitbreidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • China - Het Zuid-Chinese karstlandschap, op de Werelderfgoedlijst ingeschreven in 2007, wordt uitgebreid met een gebied van bijna 50.000 hectare. Deze site omvat nu 12 onderdelen verspreid over de provincies Guizhou, Guangxi, Yunnan en Chongqing, en beslaat 176.228 hectare. Het erfgoed wordt nu ook een gemengd erfgoed.[5]
  • Denemarken, Duitsland en Nederland - De Duitse en Nederlandse Waddenzee, ingeschreven in 2009, wordt uitgebreid met de Deense Waddenzee. Ook de Duitse en Nederlandse onderdelen worden uitgebreid.[5]
  • Mexico - De Oude Mayastad Calakmul, Campeche wordt opnieuw genomineerd en uitgebreid. Het wordt een gemengd erfgoed door de toevoeging van de tropische regenwouden aan het erfgoed.[3]
  • Polen en Wit-Rusland - Het Woud van Białowieża, op de Werelderfgoedlijst ingeschreven in 1979, neemt aan Wit-Russische zijde af met meer dan 5000 hectare, maar wordt aan Poolse zijde flink uitgebreid. Daar gaat de oppervlakte van 5069 naar 59.576 hectare. De totale oppervlakte van het erfgoed komt zo op 141.885 hectare.[5]

Verwijderd van de Lijst van bedreigd werelderfgoed

[bewerken | brontekst bewerken]

Toegevoegd aan de Lijst van bedreigd werelderfgoed

[bewerken | brontekst bewerken]

Niet ingeschreven nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de nominaties die het niet haalden, hoorden onder meer het "tectono-vulkanisch geheel van de Chaîne des Puys en de breuklijn van de Limagne" (Frankrijk), het cultuurlandschap van Mount Mulanje (Malawi) en Khor Dubai (Verenigde Arabische Emiraten).