Heleen Mees
Heleen Mees (geboren als Heleen Nijkamp, Hengelo (Overijssel), 1968[1]) is een Nederlands econoom, jurist en publicist. Ze verwierf bekendheid als feminist, die het gebrek aan ambitie bij Nederlandse vrouwen hekelt en pleit voor meer vrouwen in topfuncties.
| Heleen Mees | ||
|---|---|---|
| ||
Mees in 2014
| ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Heleen Mees | |
| Geboren | 1968 Hengelo | |
| Nationaliteit(en) | Nederlands | |
| Website | Heleenmees.com | |
Levensloop
bewerkenMees studeerde economie en rechten aan de Rijksuniversiteit Groningen. Van 1992 tot 1998 werkte ze voor het ministerie van Financiën, onder andere als woordvoerder van staatssecretaris Willem Vermeend. Vervolgens werkte ze twee jaar voor de Europese Commissie in Brussel. In 2000 verhuisde Mees naar New York. Ze werkte enige tijd als adviseur voor Ernst & Young. In 2003 liet Mees haar meisjesnaam Nijkamp naar New Yorks recht wijzigen, omdat deze volgens haar voor Engelstaligen moeilijk uitspreekbaar is.[2]
In januari 2006 publiceerde Mees het krantenartikel Vrouwen moeten nu eindelijk eens écht aan het werk gaan.[3] Mees was in november 2006 medeoprichter van Women on Top,[4] een organisatie die zich tussen 2006 en 2011 heeft ingezet voor meer vrouwen aan de top. Vanwege haar felle pleidooi voor meer vrouwelijke ambitie en meer vrouwen in hoge posities wordt Mees ook wel powerfeministe genoemd.[2] Mees werkte voor de campagne van Hillary Clinton voor de Amerikaanse Senaatsverkiezingen in november 2006.
Mees was van 2006 tot 2010 columnist voor NRC Handelsblad en van 2012 tot 2013 voor Het Financieele Dagblad. Ze droeg bij aan het Project Syndicate en het Duitse maandblad Capital. Ze heeft bijdragen geschreven voor de Volkskrant, de Financial Times en Foreign Policy. Mees heeft drie boeken geschreven en is co-auteur van een vierde.
Mees was van 2009 tot 2010 werkzaam als onderzoeker aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Van 2010 tot 2012 was ze als assistant professor verbonden aan de Universiteit van Tilburg. In 2012 promoveerde ze aan de Erasmus Universiteit bij Philip Hans Franses[5] op het proefschrift Changing Fortunes – How China's Boom Caused the Financial Crisis.[6] Mees was in 2012 en 2013 adjunct associate professor aan de Robert F. Wagner Graduate School of Public Service, onderdeel van de Universiteit van New York.[7]
Op 1 juli 2013 werd Mees in New York gearresteerd op verdenking van stalking van Willem Buiter, hoofdeconoom bij Citigroup.[8] Drie dagen later kwam ze op borgtocht vrij.[9] De zaak werd tweemaal verdaagd,[10] en werd op 10 maart 2014 onder twee aan Mees gestelde voorwaarden geseponeerd.[11] In november 2016 verloor Mees gelijktijdig twee rechtszaken in Amsterdam en New York. Zij verweet Buiter en diens werkgever Citigroup dat zij reputatieschade had opgelopen, na Buiters beschuldigingen dat Mees hem na de beëindiging van hun verhouding stalkte en intimideerde. Mees eiste officiële erkenning, rectificatie en een schadevergoeding.[12]
Mees woont in het New Yorkse stadsdeel Brooklyn. Sinds 2016 heeft zij een tweewekelijkse column in de Volkskrant.
Publicaties
bewerken- 2002: Compendium van het Europees belastingrecht, Amsterdam, Kluwer, 2002 (met Willem Vermeend en Han Kogels). ISBN 90-200-2435-3[13]
- 2007: Weg met het deeltijdfeminisme!, Amsterdam, Uitg. Nieuw Amsterdam, 2007. ISBN 978-90-468-0214-4
- 2009: Tussen hebzucht en verlangen : de wereld en het grote geld (columns), redactie C.H.J. Lansink, Amsterdam : Nieuw Amsterdam, 009.ISBN 978-90-468-0572-5
- 2012: Changing Fortunes - How China's Boom Caused the Financial Crisis, 2012 (dissertatie). ISBN 978-90-5892-311-0[14]
- 2016: The Chinese Birdcage. How China's Rise Almost Toppled the West. London, Palgrave Macmillan, 2016. ISBN 978-1-137-58885-2
- ↑ Interview met Heleen Mees, Vrij Nederland, 25 april 2009.
- ↑ a b Ambitieuze powerfeministe met extreme meningen. www.nrc.nl. NRC Handelsblad (3 maart 2008).
- ↑ Vrouwen moeten nu eindelijk eens echt aan het werk gaan. www.women-on-top.nl. NRC Handelsblad. Gearchiveerd op 27 februari 2021. Geraadpleegd op 16 maart 2021. Geraadpleegd op 16 maart 2021.
- ↑ Women on Top. women-on-top.nl. De organisatie is op 31 mei 2011 opgeheven.
- ↑ Zie Philip Hans Franses op de Engelstalige Wikipedia.
- ↑ Heleen Mees: Changing Fortunes – How China's Boom Caused the Financial Crisis. repub.eur.nl, 28 augustus 2012
- ↑ (en) Heleen Mees Adjunct Associate Professor of Public Administration. wagner.nyu.edu. Robert F. Wagner Graduate School of Public Service. Gearchiveerd op 16 september 2012. Geraadpleegd op 20 juli 2017.
- ↑ Heleen Mees gearresteerd vanwege stalken topeconoom Buiter. www.nrc.nl. NRC Handelsblad (3 juli 2013).
- ↑ Heleen Mees op borgtocht vrij. Nu.nl (5 juli 2013). Gearchiveerd op 1 september 2021.
- ↑ Rechtszaak Mees begint maart. web.archive.org www.telegraaf.nl. Telegraaf (9 januari 2014). Gearchiveerd op 4 maart 2016. Geraadpleegd op 16 maart 2021.
- ↑ Zaak Heleen Mees komt niet tot proces, www.nrc.nl, NRC Handelsblad (10 maart 2014). Gearchiveerd op 27 september 2020.
- ↑ Sonny Motké: Pijnlijk: Heleen Mees verliest rechtszaak van Willem Buiter, www.quotenet.nl (9 november 2016)
- ↑ H.A. Kogels, Heleen Mees, W.A. Vermeend, Compendium van het Europees belastingrecht. www.bibliotheek.nl. Kluwer (2002). Gearchiveerd op 23 juli 2023. Geraadpleegd op 16 maart 2021.
- ↑ Heleen Mees, Changing Fortunes - How China's Boom Caused the Financial Crisis. repub.eur.nl. Erasmus University Rotterdam (2012). Gearchiveerd op 18 januari 2021. Geraadpleegd op 16 maart 2021.