Barney Kessel

Portrait Barney Kessel bi en Bühnenupträe mit Archtop-E-Gitarr

Barney Kessel (* 17. Oktober 1923 in Muskogee, Oklahoma; † 6. Mai 2004 in San Diego, Kalifornien) weer en US-amerikaansch Jazz-Gitarrist.

Biographie

Barney Kessel sien Karriere fung mit 14 Johr in sien Gebortsoort Muskogee an. Dor speel he as eenzig Witt in en Swing-Band. Sien eersten Job in Los Angeles, wohen he ansluutend truck, harr he 1942 in dat Chico Marx Orchestra, dat de Komiker Chico Marx grünnd harr. 1944/45 hett he in de Band vun Charlie Barnet arbeit, 1945 bi Artie Shaw. Mit Musikers ut Shaw sien Band as Dodo Marmarosa un Herbie Steward entstunnen eerst Upnahmen ünner eegen Naam. Later speel he gemeensam mit Charlie Parker, Benny Goodman, Lester Young, Billie Holiday un in‘ Trio mit Oscar Peterson 1952/53. Barney Kessel wurrd as prägender Gitarrist vun den Modern Jazz vun de 1940er- un 1950er-Johren ansehn. Sien Hööftbeschäftigung funn he aber in den Studios vun Hollywood as völfraagt Sessionmusiker, vör allen för Film un Feernsehn.

Dorneben wark Kessel an nich to tellen Plattenupnahmen mit, as bi Red Norvo, Roy Eldridge, Harry Sweets Edison, Ben Webster, Stuff Smith, Woody Herman un Buddy DeFranco. Van 1953 an hett he en Reeg vun Alben herutgeven, dorbi ragen besünners de Trio-LPs mit de Poll-Winner-Formatschoon mit den Bassisten Ray Brown un den Slagtüüchspeler Shelly Manne herut, de van 1957 bit 1959 entstunnen. Enn‘ vun de 1960er Johren geev Kessel sien Studio-Tätigkeit up speel mit Bobby Hutcherson un Elvin Jones dat programmatisch Album Feelin’ Free (1969) in. As freeschaffen Musiker speel he in en Duo mit Herb Ellis as ok in‘ Trio mit Charlie Byrd. Buterdem geev he dat Ünnerrichtswark The Guitar herut, schreev wiedere musikdidaktisch Warken un geev in aller Welt Meesterkurse. Sien bekanntst Seminar weer The Effective Guitarist.

Kessel kunn siet en Slaganfall in dat Johr 1992 nich mehr uptreden. He is an en Gehirntumor storven.

Anlehnt an Charlie Parker sien Stil hett Barney Kessel de Oort vun dat Jazzgitarrespeel nee makt. He hörr to de eerst Gitarristen, de up dat Instrument den Jazz-Stil Bebop spelen dee. Kessel hörr ok to en Reeg vun Jazzgitarristen as Tiny Grimes, Oscar Moore, Irving Ashby un Chuck Wayne, de in de Traditschoon vun Charlie Christian spelen. As ok Jimmy Raney entwickel he de sien Neeerungen to en eegen Stil, in dem he vör allen dat akkordisch Speel vun Christian in sien Stil infüügen dee (Attila Zoller).

De Musikinstrumenten-Hersteller Gibson widmete Kessel in dat Johr 1961 en eegen Signature-Gitarrenmodell. De Gibson Barney Kessel Custom, en Archtop-E-Gitarr mit Düppel-Cutaway, wurr bit 1970 hergestellt. Dree wiedere Signature-Modelle weern Barney Kessel all tovör in dat Johr 1957 vun den Gitarrenhersteller Kay widmet wurrn; dat Endorsement harr aber blots bit 1960 Bestand hat.

Ehrungen

1999 wurr he in de Big Band and Jazz Hall of Fame upnommen.

Diskografie (Utwahl)

• Vol. 1: Easy Like (Contemporary Records, 1953/1955)
• Vol. 2: Kessel Plays Standards (Contemporary Records, 1954/1955)
• Vol. 3: To Swing or Not to Swing (Contemporary Records, 1955) mit Sweets Edison, Georgie Auld, Jimmy Rowles
• The Tatum Group Masterpieces Vol. 5 (Pablo, 1955)
• Music to Listen to Barney Kessel by (Contemporary Records, 1956)
• The Poll Winners (Contemporary Records, 1957) mit Shelly Manne, Ray Brown
• Let’s Cook! (Contemporary Records, 1957)
• The Poll Winners Ride Again (Contemporary Records, 1958) mit Shelly Manne, Ray Brown
• Kessel plays Carmen (Contemporary Records, 1958)
• The Poll Winners Three! (Contemporary Records, 1959) mit Shelly Manne, Ray Brown
• Some Like It Hot (Contemporary Records, 1959) mit Art Pepper
• The Poll Winners - Exploring the Scene! (Contemporary Records, 1960) mit Shelly Manne, Ray Brown
• Barney Kessel’s Swingin’ Party at Contemporary (Contemporary Records, 1960)
• Workin’ Out with the Barney Kessel Quartet (Contemporary Records, 1961)
• Barney Kessel Trio Live in Los Angeles at P.J.’s Club (Live-Upnahmen van 1965 bit 1973, Gambit Records)
• Feeling Free (Contemporary Records, 1969) mit Bobby Hutcherson, Elvin Jones
• The Poll Winners – Straight Ahead (Contemporary Records, 1957) mit Shelly Manne, Ray Brown
• Solo (Concord Records, 1981)
• Spontaneous Combustion (Contemporary Records, 1987) mit dat Monty Alexander Trio
• Red Hot and Blues (Contemporary Records, 1988) mit Bobby Hutcherson, Kenny Barron, Rufus Reid, Ben Riley

Literatur

• Joachim-Ernst Berendt und Günther Huesmann: Das Jazzbuch. Frankfurt/M., Fischer Taschenbuch, 1994
• Ian Carr, Digby Fairweather & Brian Priestley: Rough Guide Jazz, Stuttgart, Metzler 2004 (2. Auflage), ISBN 978-3-476-01892-2
• Richard Cook & Brian Morton. The Penguin Guide to Jazz on CD 6th edition. ISBN 0-14-051521-6
• Martin Kunzler: Jazzlexikon. Reinbek, Rowohlt, 1988
• Maurice Summerfield: The Jazz Guitar – Its evolution and its players (engelsch). Ashley Mark Publishing 1978. ISBN 0-9506224-1-9