Randjes en zo...

 Mijn randjeslap van 2014 is nog lang niet af... Maar het is en blijft een leuk project om aan te werken.

Randjes die afkomstig zijn van oude schoollapjes uit de verzameling van Annelies en op patroon zijn gezet door Simone van Atelier Soed Idee.

Intussen hebben Annelies en Simone al weer hun vijfde (en laatste) jaarproject voltooid met de verschijning van het boekje Randje per week 2018. Weer zo'n mooie uitgave met prachtige foto's van de resultaten van vele enthousiaste deelnemers.

 Ik heb ze allemaal, de boekjes van 2014 tot en met 2018. Stuk voor stuk een lust voor het oog. Én met alle patronen erin, zodat ook mensen zoals ik gewoon nog in hun eigen tempo verder kunnen borduren aan de randjes (of de vakjes van 2017).

 Niet dat ik om borduurwerkjes verlegen zit overigens...

Ik ben nog met meerdere dingen tegelijk bezig, zoals je hieronder ziet (en dan laat ik nog niet eens alles zien...): de grachtenpandjes van Thea Gouverneur...

... en "Jane's Quilt Garden" van Linda Myers. 

Het lijkt me een goed plan om hier in 2019 weer eens lekker mindful mee verder te gaan.

En dat is dan tegelijkertijd een mooie aanleiding om alle lezers van dit blog

EEN GOED, GEZOND EN CREATIEF 2019

toe te wensen. 

Goede jaarwisseling en tot volgend jaar!

Hopscotch sjaal

 In de herfst en in de winter moet er bij mij altijd wel iets op de breipennen staan... 

Een tijdje terug stuitte ik op het patroon van de Hopscotch sjaal en ik was meteen verkocht... wat een mooi patroon! Je vindt het hier. Het is niet moeilijk, wel goed tellen.

Ik heb bij dit patroon (dat zowel op schema staat als volledig uitgeschreven is) meteen geleerd hoe je een breischema leest en gebruikt: dat leek me altijd zo ingewikkeld, maar nu geloof ik dat ik het helemaal snap. Smaakt naar meer, eigenlijk...

Die voorraad wolletjes van mij mocht ook wel weer eens aangesproken worden (ik moet oppassen dat de hoeveelheid binnenkomende bollen niet groter is dan de hoeveelheid opgebruikte bollen...) en de keus viel op een paar bollen Fenna verloopgaren. In prachtige kleuren blauw, paars en groen, die in dit patroon heel mooi in elkaar overlopen.

Op de foto hieronder speelt het kunstlicht me parten: de kleuren zijn op de bovenste foto levensechter, donker en vol. 

 Eerst heb ik nog het gehaakte kussenovertrekje uit mijn vorige blogpost afgemaakt. Een randje eromheen gehaakt en toen nog een achterkant, gewoon in effenzwarte toeren stokjes. Kussentje erin en klaar.

Het ligt nu alweer een paar weken te pronken in onze huiskamer.

Wel met die andere kant naar voren, overigens...

Double A Design Shadow Square

Bij toeval zag ik hem langskomen: de Double A Design Shadow Square-deken. Een gratis patroon van Annelies en Atty, dat je hier kunt vinden: op het blog van Annelies Baes en op het blog van Atty.

Zo'n geweldig fascinerend patroon! De dames waren geïnspireerd door de - niet minder fascinerende - zogeheten shadow block quilts. En daarvan dachten ze eenvoudigweg: die kun je toch ook haken?!

Ik herkende wat... Foto's van die shadow block quilts verzamel ik ook al een poosje, maar of het er ooit van komt zoiets te gaan naaien...?

 Hetzelfde gold wat mij betreft voor het haken van een hele deken met dit schaduweffect... maar het haakpatroon wilde ik absoluut uitproberen.

Het werd dus een kussenovertrekje!

Ik had nog wat bolletjes ByClaire Sparkle-garen in verschillende kleuren, waaronder - niet onbelangrijk - zwart. Dus zo gezegd, zo gedaan. 

 Het is nog niet af: er moet nog een randje omheen en ik moet nog een achterkant verzinnen, maar het kussentje zelf ligt al klaar. Dus binnen afzienbare tijd ligt het kussentje, mét overtrek, in een van onze grijze stoelen.

En het belangrijkste: ik heb nu al enorm plezier beleefd aan het zien ontstaan van het ruimtelijke effect in deze gehaakte blokjes.

(Dus, wie weet komt er toch ook nog wel eens een hele deken van...)

Grinda Shawl is klaar

 Hij is af!

De Grinda Shawl.

Gehaakt met een blauwwitte bol Whirl (Blueberry Bambam) van Scheepjes, prachtig langzaam verlopend garen. Het was een MAL (make-a-long) waarvan je het patroon hier, op het blog van ontwerpster Tatsiana vindt.

Het was een fijn projectje om aan te werken: niet heel moeilijk (wel goed opletten en tellen) en heel verslavend met dat mooie kleurverloop in het garen. De kans bestaat dat ik er gewoon nog eentje ga maken...

Inmiddels heeft de shawl (of omslagdoek) zijn weg gevonden naar mijn "pleegschoonmoeder" die onlangs weduwe is geworden: voor een beetje warmte in deze killere tijden...

 En toen was er vorige maand ook ineens weer een schoollapje op mijn pad! Een koopje, verstopt ergens achter in een rommelwinkeltje... Prachtig ingelijst, gemaakt door HP in 1895. Merkwaardig hoe er twee kleuren borduurgaren zijn gebruikt... het lijkt of er hier en daar wat ontbrak en dat dat later is aangevuld. Jammer, dat je nooit achter de geschiedenis van zo'n lapje komt...

 En als we het nou toch over borduren hebben... Vandaag viel dit juweeltje op mijn deurmat, al een paar maanden geleden gereserveerd bij Atelier Soed Idee en direct na verschijning ontvangen.

Alleen al een genoegen om in te bladeren!

('t Is dat het vandaag best een warme dag is... anders zou je warempel een beetje in kerststemming raken...)

Grinda Shawl

 Soms...
...als er minder leuke dingen gebeuren in je directe omgeving
- en ook in je minder directe omgeving -, als het leven beheerst wordt door emoties, als het gewoon allemaal niet zo leuk is...

...dan kan je dikwijls zo opknappen van schoonheid...

...van een mooi schilderij, van fraaie muziek, van een prachtige bloem...

...of (en dat vind ik best bijzonder) van een mooi werkstuk dat je eigen handen aan het maken zijn...

Zoals deze shawl. De Grinda Shawl. Een MAL (make-a-long: het patroon vind je hier, op het blog van ontwerpster Tatsiana) die ik haak met een blauwwitte Whirl van Scheepjes.

Deel 3 heb ik zojuist voltooid.

 Hierboven de stand na deel 2, en hieronder het eerste stuk, toen ik deel 1 net af had. Prachtig, hoe de kleuren langzaam verlopen in dit garen, van wit naar uiteindelijk donkerblauw.

De positieve kracht van creatief naaldwerk. 

Ik ben er blij mee.

Onverwachte hulp bij de hexagonnetjes en: de Grinda Shawl-MAL

  Mijn paarse versie van de hexagonnetjesquilt, het geweldig leuke project van Anneliefs, groeit gestaag. Helemaal bij ben ik zeker niet (gisteren is weekopdracht 28 verstuurd, ik zit nu geloof ik in week 16), maar het blijft fijn om aan te werken.

Bij deze eerdere fase heb ik eens wat foto's van de achterkant gemaakt.

Ziet er grappig uit hè!

 Zoals je ziet, werk ik niet met kartonnetjes. Ik gebruik een stempel en patch de zeshoekjes op de lijntjes aan elkaar. Het is dan wel handig om de naadtoeslagen de juiste kant op te vouwen. Maar om daar nou elke keer een strijkbout bij te gebruiken...

Mijn onverwacht fantastische hulpmiddeltje daarbij is "mijn walsje" zoals ik het gedoopt heb. Het zat als kadootje bij het tijdschrift Love Patchwork & Quilting, dat Bert vorige maand als verrassing voor me meebracht. Het tijdschrift vond ik hartstikke leuk (altijd heerlijk om ideetjes en inspiratie uit op te doen), maar met dit instrumentje ben ik echt héél blij!

 Inmiddels is de volgende rand al weer in de maak.

 Een forse stapel geknipte zeshoekjes ligt klaar.

 En tussendoor ben ik gewoon ook weer aan het haken geslagen...

Er lag zo'n mooie bol Whirl van Scheepjes in mijn voorraadkast: prachtig langzaam verlopend garen, in een fraai blauw, met de kleurrijke naam Blueberry Bambam, dat heel geschikt is voor een omslagdoek.

En ja, toen er afgelopen woensdag in de Scheepjesgroep op Facebook zo'n prachtig patroon van een omslagdoek in een fraai kanthaakwerk, speciaal voor de Whirl, werd gepubliceerd, hoefde ik niet lang na te denken.

Het eerste deel van mijn blauwe versie van de Grinda Shawl-MAL (make-a-long, het patroon vind je hier, op het blog van ontwerpster Tatsiana) is klaar. De komende weken volgen weer nieuwe patroondelen. 

Haute couture: Jan Taminiau en Viktor&Rolf

 Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n "modetype"...

Maar als je eenmaal de creaties van Jan Taminiau van dichtbij hebt gezien, ben je om. Dat ambachtelijke, dat pure handwerk... Zó mooi, zo inspirerend...

 Op dit moment is in het Centraal Museum in Utrecht de tentoonstelling Jan Taminiau - Reflections (nog t/m 26 augustus): een overzicht van het werk van de pas 42-jarige couturier. Maar ook een inkijkje in zijn inspiratiebronnen, zijn experimenten en zijn ideeën.

 Fantastisch mooie stoffen in prachtige kleuren...

 En overal dat schitterende borduurwerk...

Hier bijvoorbeeld in de japon die koningin Máxima droeg op de 50ste verjaardag van haar echtgenoot in 2017.

 En inderdaad: ook de koningsblauwe kroningsmantel uit 2013 is aanwezig op deze tentoonstelling, evenals de bordeauxrode avondjapon.

Je kunt er met je neus bovenop en het borduurwerk gedetailleerd bewonderen (nou vooruit: er zit een glaswandje tussen...)

 Diep onder de indruk was ik in de kleine ruimte aan het einde van de tentoonstelling, waar een selectie van Taminiau's borduurstalen te zien is.

Probeersels, ideetjes, experimenten met kleuren en materialen... je kunt het allemaal van heel dichtbij zien en je laten meevoeren op zijn gedachtenstromen.

 Stuk voor stuk waanzinnig mooie lapjes..

==================================================

 Van een totaal andere orde, maar minstens zo inspirerend vond ik de tentoonstelling Viktor&Rolf: Fashion Artists 25 Years in de Kunsthal in Rotterdam (nog t/m 30 september). De 25-jarige samenwerking van Viktor Horsting en Rolf Soeren heeft inmiddels de prachtigste creaties opgeleverd. Soms rebels, eigenzinnig en ronduit "gek", maar zonder uitzondering van een grote schoonheid en met vaak extreem materiaalgebruik.

 De bruidsjapon van prinses Mabel uit 2004, ja, die met die strikken!

 En strikken komen vaker voor. 

 Japon uit de Cutting Edge Couture Collection: hiermee symboliseerden Viktor&Rolf de problematiek van de financiële crisis.

 En dan zie je ineens dat ook deze grote modeontwerpers op zeker moment gewoon teruggrijpen naar zoiets "eenvoudigs" als bloemen van hexagonnen...

Ook deze tentoonstelling - met rondom behang dat gemaakt is van talloze schetsjes van de beide ontwerpers - is een absolute aanrader!

Alweer hexagonnetjes...

 Het blijft leuk, het hexagonnenproject "Winterse hexjes" van Anneliefs waarvan elke week een nieuw stukje patroon naar alle (honderden!) deelnemers wordt gestuurd. Fascinerend hoe één zo'n vormpje de fraaiste patronen kan opleveren. En het "mystery-effect" houdt het natuurlijk extra spannend.

We zitten inmiddels in week 19 en ik loop uiteraard al weer een paar weken achter. Maar dat mag de pret niet drukken. Het geeft veel voldoening om te zien hoe al die zeshoekjes in verschillende kleuren paarse stofjes (in mijn versie) met elkaar een mooi effect geven.

 Soms is er ineens een stofje bijna op... en passen er uit het restje nog net vier halve hexjes... die naaien we dan gewoon aan elkaar tot twee hele hexagonnetjes. Zie je bij dit printje niks van...

 En zo gaan we rustig door met stempelen, knippen en weer verder aan elkaar zetten.

Ben benieuwd naar het verdere verloop van het patroon!

Over schoollapjes en andere oude huisvlijt...

 In een Tilburgs antiquariaat vond ik vorige week deze twee schoollapjes, afkomstig uit het Belgische plaatsje Berlaar. Beide lapjes zijn geborduurd door M. of Mar. Verstringe, het rode in 1911 en het blauwe in 1910.

Vooral het open zoompje van het rode lapje vind ik helemaal het einde. Het blauwe lapje is afgewerkt met een blauw biesje, dat uiteraard ook met de hand is vastgezet.

 Dit soort lapjes spreekt altijd enorm tot de verbeelding... Je zou willen weten wie de maakster was en onder welke omstandigheden ze de lapjes geborduurd heeft. En waarom maakte ze er twee? Waarom eerst eentje in het blauw? Rood was veel gebruikelijker.

Vragen waarop geen antwoorden te vinden zijn.

Wel reden genoeg om m'n boeken over oude handwerken weer eens in te kijken... zoals het boek van Berthi Smith-Sanders uit 2013: Merk- en Stoplappen uit het Burgerweeshuis in Amsterdam. (Begin 2013 schreef ze er dit blogje over; het is nog steeds bij haar te bestellen.)

De weesmeisjes uit het Amsterdamse Burgerweeshuis staan ons levendig voor ogen door de schilderijen van de Duitse impressionist Max Liebermann (1847-1935). Hij schilderde rond 1880 verschillende doeken waarop deze meisjes te zien zijn, meestal juist ijverig bezig met nuttige en fraaie handwerken.

En laat nou net in het Haagse Gemeentemuseum de tentoonstelling Max Liebermann, Een zomers impressionist te zien zijn (nog t/m 24 juni)...

 Rustpauze in het Amsterdamse weeshuis, 1881-1882

 Naailes in het Amsterdamse weeshuis, 1877

 Binnenhof van het Amsterdamse weeshuis, 1876

Duidelijk zichtbaar zijn de roodwitte uniformen die de meisjes droegen. Naar verluidt had Liebermann op zijn verzoek een uniform in zijn bezit gekregen, om daarmee zijn ter plaatse gemaakte schetsen naar de werkelijkheid te kunnen uitwerken.

Ook overigens is de tentoonstelling van Liebermanns werk zeer de moeite waard. Hij schilderde niet alleen handwerkende weesmeisjes, ook andere vormen van huisvlijt maakte hij tot zijn onderwerp.

 De wever, 1882

 De spinster in Dongen, 1880

Stille arbeid, ca 1885

Het is een breiwerkje waar ze mee bezig is... maar het zou evengoed een geborduurd schoollapje kunnen zijn...