راهنمای تشخیصی و آماری بیماریهای روانی

نیاز به طبقه بندی اختلالهای روانی در تمامی طول تاریخ پزشکی بدیهی به نظر برسی بیه ولی در مورد اینکه کدوم اختلالهاره ونه مد نظر قرار هدا و نیز اینکه مناسبترین شیوه سازماندهی اونا کدوم هسه توافق چندونی وجود ناشته.در ایالات متحده آمریکا نیاز به جمع آوری اطلاعات آماری انگیزه اولیه برای طبقه بندی اختلالهای روانی به شمار شیه.اولین اقدام رسمی برای گردآوری اطلاعات در باره بیماریهای روانی در آمریکا ثبت فراوانی اتا طبقه از بیماریها ی روانی تحت عونوان "کانائی-دیوانگی" در سرشماری 1840 بیه.در سرشماری سال 1880 بین هفت طبقه از بیماریها ی روانی یعنی مانی(شیدایی)،مالیخولیا،مونومانی یا مشغول بین فکر بیمارگون به اتا موضوع خاص،فلج ناقص،زوال عقل،می بارگی یا الکلیسم و صرع تمایز قایل بینه.در سال 1917 کمیته آماری انجمن روان پزشکی آمریکا همراه با کمیسیون ملی بهداشت روانی طرحی تدوین هکردنه که از سوی اداره سرشماری برای آمارگیری هماهنگ از بیمارستانهای روانی مورد استفاده قرار بیته.پس از اون انجمن روان پزشکی آمریکا با همکاری آکادمی پزشکی نیویورک تدوین مجموعه اصطلاعات روان پزشکی قابل قبول همگانی ره شروع هکرده که قرار بیه انجمن پزشکی آمریکا آن ره در اولین چاپ مجموعه اصطلاعات طبقه بندی استاندارد بیماریها بگونجونه.

بعد ا از سوی ارتش آمریکا مجموعه اصطلاعات گسترده تری تدوین بیه تا نشونه های بیمارون سرپایی مثل اختلالهای روانی فیزیولوژیایی شخصیتی و حاد افراد نظامی و سربازون سابق جنگ جهانی دوم به نحو بیتتری در اون گنجانده بوه.مقارن با آن سازمان جهانی بهداشت ششمین چاپ طبقه بندی بین المللی بیماریها (ICD) را منتشر هکرده که برای اولین بار در آن مبحث اختلالهای روانی گنجانده بیه.ICD-6 تحت تاثیر شدید مجموعه اصطلاحات اداره سربازون سابق قرار داشته و شامل ده طبقه برای روان پریشا،نه طبقه برای روان رنجورا،و هفت طبقه برای اختلالهای منش رفتار و هوش بیه.کمیته مجموعه اصطلاحات و آمار انجمن روان پزشکی آمریکا نسخه موتفاوتی از ICD-6 ره به عونوان اولین چاپ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالای روانی(DSM-1 ) در سال 1952 منتشر هکرده.

DSM-1 واژه نومه ای داشته که طبقات تشخیصی در اون توصیف بیه و اولین راهنمای رسمی اختلالای روانی بیه که بر کاربرد بالینی تاکید داشته.متن تجدید نظر شده

به دلیل عدم استقبال گسترده از طبقه بندی اختلالای روانی مطرح بئی در ICD-6 و ICD-7 سازمان جهانی بهداشت در جهت بازنگری جامع موضوعات تشخیصی به راهنمایی استنگل روان پزشک انگلیسی اقدام هکرده.مرحله بعدی تجدید نظر تشخیصی که به پیدایش DSM-II و ICD-8 منجر بیه توصیه های استنگل ره اون گونه که ونه مورد توجه قرار ندا.DSM-II مشابه DSM-I بود با این تفاوت که اصطلاح واکنش از آن حذف شذه بود.

مثل موارد DSM-I و DSM-II ظهور DSM-III با چاپ بعدی ICD (یعنی نهمین چاپ اون) هماهنگ بیه که در سال 1975 منتشر و از سال 1978 به مورد اجرا بشته بیه.