Papers by vali Golmohammadi ولی گل محمدی
All Azimuth: A Journal of Foreign Policy and Peace
Mediterranean Journal of Social Sciences, 2016
Digest of Middle East Studies
Full text available here: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/dome.12219
Strategic Studies Quarterly, 2020
This article seeks to systematically survey the logic of unstable alliances in the Middle East af... more This article seeks to systematically survey the logic of unstable alliances in the Middle East after the Arab revolutions. On what basis do the governments of the Middle East enter into alliances with each other and what variables influence their fluid-forming coalition behavior? Contrary to mainstream approaches to explaining the nature of alliances, variables such as balance of power, anarchy, identity, and external threats alone are unable to understand the empirical mechanisms and complexities of Middle Eastern governments' unifying behavior. Using theories of alliance in international relations, the present paper proposes an integrated framework of "regime security" as an alternative approach to survey the roots of alliance in the Middle East. Despite the changes in the international and regional environment, the main interests of each of the Middle Eastern governments are still to ensure the survival and security of their political regime. Indeed, the foreign relations and alliance options of Middle Eastern governments are based on their dynamic action to secure the ruling regime in the face of potential internal and external threats. Under such circumstances, alliances are formulated as transnational coalitions between potential allies to ensure the survival of political regimes. For test of the main idea of the article, case studies of regional alliances in the Middle East is discussed.
Digest of Middle East Studies, 2020
Two years after withdrawing from the Iran nuclear deal, U.S. President Donald Trump's “maximum pr... more Two years after withdrawing from the Iran nuclear deal, U.S. President Donald Trump's “maximum pressure” campaign has failed to change Iran's regional behavior, bring Tehran back to the negotiation table, curb its nuclear and missile programs, and counter Iran's proxy influence in the region. Instead, Iran has adopted a “maximum resistance” strategy to deal with Washington's pressure. According to the Neorealist school of thought in International Relations (IR), rising systemic or structural pressure on a given state is expected to alter its policies or even its regime. The case of Iran appears to challenge this expectation. This article suggests that Iran has adopted an “anti-containment” strategy to deal with the U.S. pressure. The strategy is based on asymmetric deterrence, the main pillars of which are employing local allied forces and enhancing air and naval deterrence capabilities. Meanwhile, Iran's military–security establishment has gained the upper hand in dealing with the United States, sidelining the diplomatic apparatus. This situation bears the risk of a confrontation between Iran and the United States while leaving no space for meaningful diplomatic engagement.
Strategic Studies Quarterly, 2019
This article seeks to provide a systematic understanding of tension in US-Turkish relations by cr... more This article seeks to provide a systematic understanding of tension in US-Turkish relations by creating a link between structural changes in the international system and changes in a declining hegemon relationship with an emerging regional power in the Middle East. The hypothesis of the paper is that the instability in US-Turkish relations is the output of the transition from the post-Cold American order to the post-American disorder in the geopolitics of the Middle East. Indeed, the shift in the balance of international power has changed US leaders' perceptions of America's Middle East role and reduced its strategic commitment to shaping the region's geopolitical order. This has changed Ankara's perception of Turkey's Middle East role and pursuing independent strategies to redefine its status as an order-maker regional power. Therefore, the collision of Middle Eastern roles of the two traditional allies in the context of transition in international system can explain the logic of tension and instability in US-Turkish relations. Role theory is the theoretical framework of this paper upon which changing the role of exterior actor in a region results in a different social structure in the geopolitical order of that region and consequently change in the role of regional powers.
All Azimuth: A Journal of Foreign Policy and Peace, 2019
Over the past four decades, there have been a variety of trends and developments in the
foreign p... more Over the past four decades, there have been a variety of trends and developments in the
foreign policy of the Islamic Republic of Iran. Within a framework of basic principles
and fundamentals, the various administrations have shown different tactical behaviors in
their approach to foreign policy. Conversely, despite critical shifts and developments in
the domestic, regional, and international stages, some behaviors have basically remained
unchanged. Since the 1979 revolution, despite major changes in the dynamics of domestic
politics, structural developments in neighboring regions (especially the Middle East),
and a shift in the global balance of power, Iranian foreign policy priorities have proven
considerably consistent. Several Iranian administrations, from former presidents Hashemi
Rafsanjani and Mohammad Khatami to current President Hassan Rouhani, have sought
different approaches, but they have failed to adapt a new vision;
با پیروزی هرچند شکننده طرفداران تغییر نظام سیاسی(51.3 درصد) در رفراندوم 16 آوریل، ترکیه ای نوین ب... more با پیروزی هرچند شکننده طرفداران تغییر نظام سیاسی(51.3 درصد) در رفراندوم 16 آوریل، ترکیه ای نوین با برداشتی جدید از حکومت و سیاست درحال تولد است. مشخصه ی اصلی قانون اساسی جدید، تغییر نظام سیاسی به ریاستی و افزایش اقتدار و اختیارات رئیس جمهور است. تغییری که می تواند به اندازه تاسیس جمهوری ترکیه(1923) به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ سیاسی این کشور ثبت شود. براین اساس، گزارش حاضر به بررسی روندهای سیاست داخلی و راهبردهای سیاست خارجی ترکیه بعد از رفراندوم می پردازد.
مقاله پیش رو با هدف بررسی جایگاه ترکیه در دیپلماسی انرژی اتحادیه اروپا و راهکارهای ورود جمهوری اس... more مقاله پیش رو با هدف بررسی جایگاه ترکیه در دیپلماسی انرژی اتحادیه اروپا و راهکارهای ورود جمهوری اسلامی ایران به کریدور جنوبی ورودی انرژی این اتحادیه به نگارش درآمده است. اتحادیه اروپا برای رهایی از وابستگی شدید به انرژی روسیه به عنوان یک رقیب استراتژیک، روی به تنوع¬بخشی مبادی ورودی انرژی آورده است. در این میان، نقش ژئوپلتیک ترکیه به عنوان کریدور جنوبی انرژی اتحادیه اروپا در راستای سیاست تنوع¬بخشی مذکور، دارای اهمیت روزافزون شده است. این نقش به طور طبیعی جمهوری اسلامی ایران را در همسایگی کریدور جنوبی اتحادیه اروپا قرار داده است. با درنظر گرفتن بحران اکراین، بی ثباتی های ژئوپلتیکی خاورمیانه و نیاز مبرم اروپا به مبادی انرژی متعدد، چگونه می توان از منافع و فرصت های کریدور جنوبی برای کشور در دوره پسابرجام بهره برد؟ یافته¬های این پژوهش نشان می¬دهد که ایران با توجه به منابع غنی و فاصله کمی که تا مرکز اروپا دارد، می¬تواند با توسعه زیرساخت¬ها و حل برخی چالش¬های فرارو از این فرصت حداکثر استفاده را برده و به عنوان یک شریک راهبردی انرژی اتحادیه اروپا معرفی شود. ورود ایران به کریدور جنوبی ورودی انرژی اتحادیه اروپا و عملیاتی شدن آن نیازمند برطرف ساختن برخی موانع و چالش های اصلی از جمله عادی سازی روابط با ترکیه، اعتمادسازی در جهت جذب سرمایه گذاران اروپایی در زیرساخت های انرژی ایران و همچنین قاعده مند ساختن روابط و ترجیحات دوجانبه امنیتی بین ایران و روسیه می باشد.
با تلاشهای دیپلماتیک روسیه برای برون رفت سیاسی از بحران سوریه، رفتار سیاست خارجی ترکیه نسبت به ... more با تلاشهای دیپلماتیک روسیه برای برون رفت سیاسی از بحران سوریه، رفتار سیاست خارجی ترکیه نسبت به معادلات میدانی سوریه و کنشگران درگیر در آن تحولاتی را در حال تجربه است. همزمان با آزادسازی حلب، ترکیه با حضور در نشست سه جانبه مسکو(٢٠ دسامبر) همراه با روسیه و ایران ضمن پذیرش هشت بند اعلامیه مسکو متعهد شده است که برای برون رفت سیاسی از بحران سوریه با دو کشور دیگر همکاری فراگیر داشته باشد. حضور ترکیه در نشست سه جانبه مسکو، تصویب قطعنامه برقراری آتش بس در سوریه از سوی شورای امنیت، تلاش برای تضمین آتش بس از طرف نیروهای معارضه، و اعلام حضور در نشست آتی قزاقستان، تحولی نوین در رفتار سیاست خارجی این کشور در سوریه را به معرض نمایش می گذارد؛ ترکیه از یک سو نسبت به ترجیحات سیاسی و میدانی خود در حمایت از نیروهای معارضه انعطاف قابل توجهی نشان داده و بصورت نسبی رفتار خود را براساس اولویت های روسیه متوازن ساخته است، و از طرف دیگر برای اولین بار بعد از شش سال جنگ داخلی در سوریه، رویکردی ایجابی برای برون رفت از بحران اتخاذ کرده است. روندی که فضای سیاسی همکاری بین ایران و ترکیه در سوریه را فراهم ساخته است.
فناوری اطلاعات و ارتباطات، تحولات گستردهای را در عرصه روابط بینالملل بهوجود آورده است که مفاهی... more فناوری اطلاعات و ارتباطات، تحولات گستردهای را در عرصه روابط بینالملل بهوجود آورده است که مفاهیم و موضوعات اصلی آن اعم از قدرت، امنیت، حاکمیت، فرهنگ، توسعه و دیپلماسی تغییرات منحصربهفردی را تجربه کردهاند. بهموازات رشد و پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، ماهیت دیپلماسی متحول شده است بهگونهای که اشکال جدیدی از دیپلماسی با عنوان؛ دیپلماسی رسانهای، دیپلماسی عمومی نوین، دیپلماسی مجازی و دیپلماسی علم و فناوری مجال ظهور و بروز یافتهاند. نوشتار حاضر با بهرهگیری از چارچوب مفهومی روابط علّی بین دو متغیر فناوری اطلاعات و ارتباطات و دیپلماسی به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که در عصر جدید، فناوری اطلاعات و ارتباطات چه تأثیری بر مفهوم و اشکال دیپلماسی داشته و چگونه موجب تحول کارکرد آن شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد فناوری اطلاعات و ارتباطات با استفاده از شبکههای اینترنتی، ارتباطی و رسانهای؛ دستور کار و کارکرد دیپلماسی سنتی را به چالش کشیده و دیپلماسی صرفاً به ایجاد صلح و جلوگیری از جنگ محدود نمیشود؛ بلکه موضوعاتی چون؛ فعالیتهای تروریستی سازمانیافته، افراطیگریهای مذهبی، چالشهای زیستمحیطی، مدیریت اطلاعات و اینترنت، اقناع افکار عمومی داخلی و جهانی برای همسو کردن با سیاستهای اعمالی، خلع سلاح هستهای، جلوگیری از خشونتهای ساختاری دستور کار دیپلماسی عصر اطلاعات را تعیین میکنند.
این مقاله به بررسی چگونگی برداشت رهبران ترکیه، به ویژه شخص اردوغان، از تحولات جدید خاورمیانه و ن... more این مقاله به بررسی چگونگی برداشت رهبران ترکیه، به ویژه شخص اردوغان، از تحولات جدید خاورمیانه و نحوه تأثیرگذاری آن بر رفتار سیاست خارجی این کشور میپردازد. استدلال اصلی مقاله این است که آنچه به رفتار و رویکرد سیاست خارجی ترکیه در تحولات اخیر خاورمیانه شکل میدهد، نه صرفاً واقعیتهای محیطی و راهبردی، بلکه برداشتی است که رهبران ترکیه، به خصوص رجب طیب اردوغان، از این تحولات دارند.
عملیات سپر فرات به نقطه ای رسیده است که تداوم آن با مقاومت تمامی بازیگران درگیر در سوریه مواجه شد... more عملیات سپر فرات به نقطه ای رسیده است که تداوم آن با مقاومت تمامی بازیگران درگیر در سوریه مواجه شده است؛ نقطه ای که پیشروی ارتش آزاد را با محدودیت های میدانی و سیاسی جدی روبرو ساخته است. اما ترک¬ها در شرایط فعلی بخوبی می دانند که همکاری با روسیه، ایران، و دولت بشار برای استحکام تمامیت ارضی سوریه بهترین گزینه برای بلوکه کردن پیشروی میدانی و موجودیت سیاسی کردها است. اما سوال اساسی دیگر برای ترکیه، چگونگی مسامحه با دولت بشار اسد بعد از باز-تحکیم قدرت در این کشور است. پرواضح است که سیاست ترکیه در جلوگیری از پیشروی سرزمینی کردها در امتدا مرزهای سوریه و ترکیه کاملاً در راستای تقویت موقعیت سیاسی و میدانی دولت بشار اسد گام بر می دارد؛ تحولات نشان می دهد که ترکیه در این نقطه حتی به عنوان نیروی محرکه دولت اسد برای بازپس گیری کنترل سرزمین های شرقی سوریه عمل می کند.
کودتای نظامی نافرجام در ترکیه به محل بحث و تحلیلهای مختلف و بعضاً ضد و نقیض تبدیل شده است؛ مهمتر... more کودتای نظامی نافرجام در ترکیه به محل بحث و تحلیلهای مختلف و بعضاً ضد و نقیض تبدیل شده است؛ مهمترین تفاوت آن نسبت به کودتاهای پیشین، از تحولات اساسی دهه 60-80 و اعدام عدنان مندرس گرفته تا ساقط شدن احزاب راستگرا و حذف اربکان، عدم تحقق خواست کودتاچیان، نافرجام ماندن آن و حضور مردم برای دفاع از دولت مستقر است، نکته ای که در کنار ماجراجوییهای اردوغان، پدیده مذکور را بیش از هر سناریویی مستعد تحلیل در قالب تئوری توطئه مینمایاند. اینکه کودتا چگونه شروع شد و ژاندارمها با چه برنامهای دست به این اقدام زدند و چگونه نیروهای نظامی وابسته به دولت مستقر در کوتاهترین فاصله کنترل اوضاع را در دست گرفتند و اقدام به بازداشت لیست بلندپایهای از افراد در نهاد ارتش و دادگستری در مدت زمان کوتاهی نمودند، ادله و دادههای مکفی برای سناریوسازیهای ضد و نقیض و چندپاره را فراهم ساخته است. گزارش حاضر به تحلیل دیدگاههای موجود و بررسی پیامدها و نتایج آن در داخل ترکیه و محیط همسایگی این کشور میپردازد.
پدیده کودتای نظامی برای پاسداری از نهادهای دمکراتیک و حفاظت از بنیان های کمالیسم از سوی ارتش به ی... more پدیده کودتای نظامی برای پاسداری از نهادهای دمکراتیک و حفاظت از بنیان های کمالیسم از سوی ارتش به یک تراژدی سریالی در سیاست و حکومت ترکیه تبدیل شده است؛ بگونه ای که باوجود تلاش¬هایی به منظور نزدیک ساختن شاخص های حکومتداری به موازین کپنهاک در سپهر سیاسی و مدنی این کشور، تکرار کودتا نوعی تناقض درونی در ساختارهای مدنی و نهادهای سیاسی-نظامی ترکیه مدرن را به معرض نمایش می گذارد، امری که متاسی از یک سنت بانفوذ و گسترده کمالیستی در حیات جمهوری نوین ترکیه است. فهم چرایی، زمینه ها و علل وقوع کودتای نافرجام 15 جولای در ترکیه منوط به درک ماهیت روابط بین دولت و نهاد ارتش از یک سو و روابط دولت عدالت و توسعه با جماعت گولن و همچنین نحوه تعامل نیروهای سیاسی-مدنی گروه¬های اسلام¬گرا و کمالیست و ارتباط آنها با نیروهای خارجی از سوی دیگر است. نوشتار حاضر در قالب سه سطح تحلیل، به بررسی زمینه های داخلی، تاثیر متغیرهای خارجی بر روابط نیروهای داخلی و پیامدهای استراتژیک منطقه¬ای و بین¬المللی کودتای ترکیه می پردازد.
عادیسازی روابط ترکیه و اسرائیل بعد از 6 سال تنش در قالب جهتگیری عمل¬گرایانه دولت جدید عدالت و ت... more عادیسازی روابط ترکیه و اسرائیل بعد از 6 سال تنش در قالب جهتگیری عمل¬گرایانه دولت جدید عدالت و توسعه و بازبینی اردوغان در راهبردهای سیاست خارجی تهاجمی و امنیتی این کشور قابلفهم است. ترکیه بعد از ناکامی در معادلات و تحولات اخیر منطقهای بهویژه در سوریه به این نتیجه رسیده است که باید رفتار سیاست خارجی خود را در قالب مقدورات ملی و محذورات محیطی طراحی و پیگیری نماید و ازاینرو برای فرار از انزوای سیاسی به رویکرد عادیسازی و برقراری روابط با دولتهای مورد منازعه روی آورده است. توافق با اسرائیل منعقد شد؛ با عذرخواهی از رفتار تهاجمی خود در مسئله جنگنده روسی، عادیسازی با روسیه را پیگیری مینماید؛ اسماعیل حقی پکین، رئیس سابق میت، از گفتگو و مذاکره ترکیه با سوریه در الجزایر سخن میگوید و بهاحتمالزیاد در روزهای آتی فرایند عادیسازی روابط با مصر در تیتر خبرگزاریهای ترکیه خواهد بود. اما چگونگی روابط با جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر در اولویت سیاست خارجی این کشور قرار ندارد؛ روند اخیر در رفتار ترکیه نوعی عقلانیت را به نمایش میگذارد که با ترکیه نیم دهه گذشته تفاوتهای اساسی دارد؛ ازاینرو، تصمیم گیران دستگاه دیپلماسی کشور باید در نوع رفتار و نگاه خود به ترکیه تجدیدنظر نمایند. اکنون ترکیه به دلیل تشدید بحران تروریزم در داخل این کشور و تغییر معادلات میدانی در سوریه در کم و کیف حمایت خود از معارضههای سوری با عربستان سعودی دچار اختلافنظر شده است. این مسئله در کنار عادیسازی روابط این کشور با روسیه فرصتی به وجود آورده است که ترکیه را میتوان وارد یک ائتلاف سهگانه روسیه، ترکیه و ایران نمود. البته چگونگی روابط با اسرائیل و بحران سوریه هنوز متغیر تعیینکننده در آینده ائتلافسازی ترکیه با قدرتهای دیگر است اما ائتلافسازیهای گذشته این کشور با اعراب خلیجفارس نتیجهای جز هزینههای امنیتی و سیاسی برای این کشور نداشته است.
سیر تصمیم¬گیری¬ها، رویکردها و رفتار سیاست خارجی ترکیه روندی را به نمایش می گذارد که در آن سیاست خ... more سیر تصمیم¬گیری¬ها، رویکردها و رفتار سیاست خارجی ترکیه روندی را به نمایش می گذارد که در آن سیاست خارجی ترکیه دیگر نه در مورد ترکیه به مثابه یک ساختار کل بلکه درمورد اردوغان به مثابه یک کارگزار خود-محور است. حضور و جایگاه مطلق و بلامنازع وی بدین معنی است که سیاست خارجی ترکیه محصول جهان¬بینی، آمال و ترجیحات شخصی وی است. رویکرد چندجانبه و سیستماتیک سالهای اولیه و دوران شکوفایی AKP جای خود را به صحنه تک جانبه گرایی افراطی اردوغان داده است و همین مسئله بهتر از هرچیزی فراز و نشیب های سیاست خارجی ترکیه را تبیین می کند. عزل داوداوغلو به عنوان یک کارگزار تاثیرگذار در معادلات سیاست داخلی و خارجی و نصب بنالی یلدریم به عنوان یک فرد مطیع، نشان داد که نظام سیاسی پارلمانی ترکیه همزمان دو رئیس جمهور و نخست وزیر قدرتمند را بر نمی تابد؛ براین اساس، عدم اجماع بر سر توزیع قدرت و چگونگی کارکرد منطق قدرت بین اردوغان و داوداوغلو منجر به حذف وی از دایره قدرت AKP گردید. بنالی یلدریم بیش از اینکه خود را در مقام و جایگاه رئیس دولت ببیند، نفوذ و قدرت خود را به عنوان کارگزاری برای دوران انتقالی و تضمین ریاست جمهوری اردوغان در قالب نظام ریاستی تعریف کرده است. ازاینرو، راهبردها، دستورکارها و رفتارهای مستقل در سیاست خارجی از وی متصور نیست و عملکرد و اظهارت وی باید در راستای مطالبات و برداشت های اردوغان قرائت و ترجمه شود
Azerbaijan has a very central and decisive role in the Iranian politics in the Caucasus. Since th... more Azerbaijan has a very central and decisive role in the Iranian politics in the Caucasus. Since the collapse of the Soviet Union and independence of Azerbaijan, relations between Tehran-Baku has usually been good with leaps and bounds during the past two decades. Factors such as having a shared history and culture and potentials for economic cooperation function as a stimulus for the development of bilateral relations. However, the relations are faced with obstacles and deterrents such as continuing disputes about the legal regime of the Caspian Sea, relations with Israel and the US and NATO accession by Azerbaijan are in place. Azerbaijani authorities also see the Islamic Republic of Iran's foreign policy towards the issue of Nagorno-Karabakh and extensive relations with Armenia as the most important obstacles to improved relations between the two countries. Therefore, despite some opportunities to improve bilateral relations between Tehran and Baku, challenging factors and restrictions have actually increased. This research provides a brief survey of the relations between Iran and Azerbaijan based on statistics of economic and trade relations, and the causes of development of economic relations and economic cooperation between Iran and Azerbaijan on the other hand, and uses descriptive and experimental method (statistical) to study capacity and balance of economic relations between the two countries given political considerations on the one hand.
Islamists coming to power in Turkey in 2002, has changed turkey's foreign policy discourse and be... more Islamists coming to power in Turkey in 2002, has changed turkey's foreign policy discourse and behavior fundamentally. Decision makers of Turkish foreign policy in the shadow of a pragmatic and multilateral foreign policy for achieving national, regional and international goals, have benefited different alternatives and positional orientations. This paper, focused on the theoretical analysis of Turkish foreign policy during the administration of justice and development party, and has attempted to analyze the literature of Turkish foreign policy after the Cold War and offers the AKP government leaders foreign policy decision-making model. Accordingly, this article with the use of qualitative research methods is seeking to answer this question that, how can analyze Turkish foreign policy in the framework of Poliheriustic decision-making model? Because the academic studies in this area have used less theoretical modeling and much more descriptive studies; present research, in order to answer the question, provided the modeling of AKP decision making based on Poliheriustic theory. Finally, Different alternatives of ruling party's foreign policy in various aspects of economic, domestic politics, cultural and ideological, military and strategic, will be examined.
مقاله حاضر با توجه به محدودیت های نظری و عملی نظریه وابستگی متقابل در تبیین روابط روسیه و ترکیه ب... more مقاله حاضر با توجه به محدودیت های نظری و عملی نظریه وابستگی متقابل در تبیین روابط روسیه و ترکیه با بهره¬گیری از مفروضه های نظریه واقع¬گرایی همکاری و تعارض به دنبال تحلیل و تبیین پویش¬های حاکم بر روابط دو کشور در سال های 2001 تا 2015 است. با عنایت به روند همگرایی گسترده سیاسی و اقتصادی دو کشور بین سال¬های 2001 -2010 و همچنین روند واگرایی سیاسی و امنیتی آنها بعد از تحول در محیط استراتژیک مشترک منطقه ای(2011)، سوال اصلی مقاله بدین گونه قابل طرح است که؛ با توجه به محدودیت¬های نظریه وابستگی متقابل، الگوهای همکاری و تعارض در روابط روسیه و ترکیه براساس چه متغیرهایی قابل تبیین است؟ یافته های مقاله نشان می دهد که؛ نقش تجارت و بویژه انرژی در تقویت فضای مثبت همکاری بین روسیه و ترکیه به شدت مشروط به یک محیط مثبت امنیتی گسترده بوده و اولویت¬های امنیتی، الگوهای همکاری و تعارض روابط بین دو کشور را تعیین می کند. با وجود اینکه، وابستگی متقابل اقتصادی همکاری سیاسی را تسهیل می نماید، همگرایی منافع امنیتی حاصل از تغییرات خارجی، متغیر و محرک اصلی در گسترش همکاری روسیه و ترکیه در سال های 2001-2010 بوده است. ازاینرو، مشروط بودن همکاری روسیه و ترکیه به همگرایی منافع امنیتی در منطقه خاورمیانه، قفقاز و دریای سیاه، و عدم توازی منافع امنیتی دو کشور در محیط استراتژیک ایجاد شده بعد از تحولات انقلابی در خاورمیانه، موجب واگرایی سیاسی و تعارض در روابط دو کشور بعد از سال 2011 شده است.
Uploads
Papers by vali Golmohammadi ولی گل محمدی
foreign policy of the Islamic Republic of Iran. Within a framework of basic principles
and fundamentals, the various administrations have shown different tactical behaviors in
their approach to foreign policy. Conversely, despite critical shifts and developments in
the domestic, regional, and international stages, some behaviors have basically remained
unchanged. Since the 1979 revolution, despite major changes in the dynamics of domestic
politics, structural developments in neighboring regions (especially the Middle East),
and a shift in the global balance of power, Iranian foreign policy priorities have proven
considerably consistent. Several Iranian administrations, from former presidents Hashemi
Rafsanjani and Mohammad Khatami to current President Hassan Rouhani, have sought
different approaches, but they have failed to adapt a new vision;
foreign policy of the Islamic Republic of Iran. Within a framework of basic principles
and fundamentals, the various administrations have shown different tactical behaviors in
their approach to foreign policy. Conversely, despite critical shifts and developments in
the domestic, regional, and international stages, some behaviors have basically remained
unchanged. Since the 1979 revolution, despite major changes in the dynamics of domestic
politics, structural developments in neighboring regions (especially the Middle East),
and a shift in the global balance of power, Iranian foreign policy priorities have proven
considerably consistent. Several Iranian administrations, from former presidents Hashemi
Rafsanjani and Mohammad Khatami to current President Hassan Rouhani, have sought
different approaches, but they have failed to adapt a new vision;
1. Mahmood Sariolghalam, The Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran: A Theoretical Revision and the Coalition Paradigm (Tehran: Center for Strategic Research, CSR Press, 2005, 236 pp.).
2. Shahram Akbarzadeh and Dara Conduit, eds. Iran in the World: President Rouhani’s Foreign Policy (repr., Houndmills, Basingstoke, Hampshire; New York, NY: Palgrave Macmillan, 2016, 206 pp., USD 79.20, eBook).