Светска турнеја на UCI 2018
Десетто издание на Светска турнеја на UCI | |
Лого на Светската турнеја | |
Поединости | |
---|---|
Датуми | 16 јануари – 21 октомври |
Места | Австралија, Европа, Азија и Северна Америка |
Трки | 37 |
Прваци | |
Поединечен пласман | Сајмон Јејтс (ВБР) (Мичелтон-Скот) |
Екипен пласман | Квик-Степ Флорс |
← 2017 2019 → |
Светска турнеја на UCI 2018 — десетто издание на системот за рангирање започнат од Меѓународниот велосипедистички сојуз (UCI) во 2009 година, кој вклучувал триесет и седум друмски велосипедски настани во текот на сезоната 2018.[1]
Натпреварувањето е предвидено да започне со воведната етапа на Тур Даун Андер на 16 јануари и ќе заврши со Трката околу Гуангси на 21 октомври.[2] Белгиецот Грег ван Авермат бил бранител на титулата.[3]
Ван Авермат не можел да ја одбрани својата титутла, откако не успеал да постигне ниту една поединечна победа - меѓутоа бил дел од три победи во екипен хронометар за Ванти-Груп Гобер – завршувајќи на петтото место во бодовниот пласман. Пласманот по првпат бил освоен од британски возач, Сајмон Јејтс, кој вози за екипата Мичелтон-Скот, освојувајќи 3.072 бода во сезоната.[4] Јејтс бил последен од четворицата возачи кои го преземале водството во пласманот во текот на сезоната; порано во 2018 година бил високопласиран, забележувајќи етапни победи на Париз-Ница[5] и на Волта а Каталуња,[6] пред пробивот на Џиро д’Италија со три етапни победи и тринаесет дена во водство на трката; на крајот, Јејтс опаднал на планините во текот на третата недела и го предал водството и победата на сонародникот Крис Фрум.[7] По уште една етапна победа и второ место на Трката околу Полска,[8] Јејтс ја освоил својата прва голема трка со победата на Вуелта а Еспања,[9] преземајќи го водството на трката по етапна победа на етапата 14,[10] и водството на пласманот кога трката завршила.[4]
На второто место се нашол Словакот, Петер Саган, 80 бода зад него, кој возел за Бора-Хансгрое.[4] Саган го предводел пласманот поголемиот дел од сезоната, забележувајќи шест последователни високи пласмани на пролетните класици, со победи на Гент-Вевелгем,[11] и по првпат, на Париз-Рубе.[12] Саган освоил три етапи на Тур де Франс, откако го освоил по рекорден шести пат бодовниот пласман,[13] но не успеал да освои ниту една етапа на Вуелта а Еспања, каде Јејтс го презел водството. На третото место, со 2.609 бода,[4] бил Алехандро Валверде од Шпанија, кој возел за Мовистар Тим. Валверде бил во водство во пласманот пролетта, победувајќи на Трката Абу Даби,[14] и на Волта а Каталуња,[6] во февруари и март – освојувајќи три етапи на овие трки исто така – пред две етапни победи и победата во бодовниот пласман на Вуелта а Еспања.
Во екипниот пласман, Квик-Степ Флорс преовладал со 13.425,97 бода, држејќи го водството во пласманот скоро три четвртини од сезоната. Екипата освоила 37 победи – од вкупно 73 победи на сите трки во UCI[15] – во рамки на Светската турнеја, вклучувајќи седум победи во генерален пласман освоени од Ники Терпстра (Е3 Харелбеке и Трка околу Фландрија),[16][17] Ив Ламперт (Дварс дор Вландерен),[18] Жилијан Алафилип (Флеш Валон и Класика де Сан Себастијан),[19][20] Боб Јунгелс (Лиеж-Бастоњ-Лиеж),[21] и Елија Вивијани (Јуроајс Класик).[22] Екипата, исто така, освоила 13 етапни победи на големите трки, со две маички освоени од Вивијани (бодовен пласман на Џиро д’Италија),[23] и од Алафилип, кој го освоил планинскиот пласмна на Тур де Франс.[24] Минатогодишните победници, Тим Скај, завршиле втори со 10.213 бодови, откако екипата освоила две од трите големи трки; Фрум станал седми возач, кој ги освоил трите големи трки со успехот на Џиро д’Италија,[25] додека Герант Томас го освоил Тур де Франс,[26] по успехот на Критериум ди Дофине.[27] Тим Скај освоил уште четири други победи во генерален пласман: Михал Квјатковски ја освоил Тирено-Адријатико,[28] и Трката околу Полска,[8] Еган Бернал ја освоил Трката околу Калифорнија во неговата прва сезона со екипата,[29] додека Џани Москон ја освоил завршната Трка околу Гуангси.[30] Со 9.201 бодови, Бора-Хансгрое завршиле на третото место, главно поради резултатите на Саган и победи на Џеј Мекарти (Голема океанска друмска трка „Кедел Еванс“),[31] и Паскал Акерман на Класик Лондон-Сари.[32] Акерман и Сем Бенет исто така освоил единаесет етапни победи во текот на сезоната, а Бенет освоил три етапи на Џиро д’Италија.[33]
Екипи
[уреди | уреди извор]Екипи кои имаат право на настап на секоја од трките за 2018 година се следниве:
Код | Официјално име | Земја | Делови | Велосипед |
---|---|---|---|---|
ALM | АГ2Р-Ла Мондијал | Франција | Шимано | Фактор Бајкс 02 |
AST | Астана | Казахстан | Шимано | Аргон 18 |
TBM | Бахреин-Мерида | Бахреин | Шимано | Мерида |
BMC | Ванти-Груп Гобер | САД | Шимано | БМЦ |
BOH | Бора-Хансгрое | Германија | TBC | Спешалајзд |
DDD | Тим Дименжн Дата | ЈАР | Шимано/Ротор | Сервело |
EFD | ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак | САД | Шимано / ФСА | Канондејл |
FDJ | ФДЖ | Франција | Шимано | Лапјер |
TKA | Катјуша-Алпесин | Швајцарија | СРАМ | Кањон |
TLJ | Лото НЛ-Џамбо | Холандија | Шимано | Бјанки |
LTS | Лото-Судал | Белгија | Кампањоло | Ридли |
MTS | Мичелтон-Скот | Австралија | Шимано | Скот |
MOV | Мовистар Тим | Шпанија | Кампањоло | Кањон |
QST | Квик-Степ Флорс | Белгија | Шимано ФСА |
Спешалајзд |
SKY | Тим Скај | Обединето Кралство | Шимано | Пинарело |
SUN | Тим Санвеб | Германија | Шимано | Џајант |
TFS | Трек-Сегафредо | САД | Шимано | Трек |
UAD | ОАЕ Тим Емирати | Обединети Арапски Емирати | Кампањоло | Колнаго |
Настани
[уреди | уреди извор]Трка | Датум | Победник | Втор | Трет | Етапни бодови | Бодови за предводникот | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Тур Даун Андер | 16–21 јануари | Дарил Импи (ЈАР) | 500 бода | Ричи Порт (АВС) | 400 бода | Том-Јелте Слагтер (ХОЛ) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Голема океанска друмска трка | 28 јануари | Џеј Мекарти (АВС) | 300 бода | Елија Вивијани (ИТА) | 250 бода | Дарил Импи (ЈАР) | 215 бода | Н/П | |
Трка Абу Даби | 21–25 февруари | Алехандро Валверде (ШПА) | 300 бода | Вилко Келдерман (ХОЛ) | 250 бода | Мигел Анхел Лопес (КОЛ) | 215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
Омлоп Хет Ниусблад | 24 февруари | Михаел Валгрен (ДАН) | 300 бода | Лукаш Вишњовски (ПОЛ) | 250 бода | Сеп Ванмарке (БЕЛ) | 215 бода | Н/П | |
Страде Бјанке | 3 март | Тиш Бенот (БЕЛ) | 300 бода | Ромен Барде (ФРА) | 250 бода | Ваут ван Ерт (БЕЛ) | 0 бода[б 1] | Н/П | |
Париз-Ница | 4–11 март | Марк Солер (ШПА) | 500 бода | Сајмон Јејтс (ВБР) | 400 бода | Горка Изагире (ШПА) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Тирено-Адријатико | 7–13 март | Михал Квјатковски (ПОЛ) | 500 бода | Дамијано Карузо (ИТА) | 400 бода | Герајнт Томас (ВБР) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Милано-Санремо | 17 март | Винченцо Нибали (ИТА) | 500 бода | Кејлеб Јуан (АВС) | 400 бода | Арно Демар (ФРА) | 325 бода | Н/П | |
Волта а Каталуња | 19–25 март | Алехандро Валверде (ШПА) | 400 бода | Наиро Кинтана (КОЛ) | 320 бода | Пјер Латур (ФРА) | 260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
Е3 Харелбеке | 23 март | Ники Терпстра (ХОЛ) | 400 бода | Филип Жилбер (БЕЛ) | 320 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ) | 260 бода | Н/П | |
Гент-Вевелгем | 25 март | Петер Саган (СВК) | 500 бода | Елија Вивијани (ИТА) | 400 бода | Арно Демар (ФРА) | 325 бода | Н/П | |
Дварс дор Вландерен | 28 март | Ив Ламперт (БЕЛ) | 300 бода | Мике Тенисен (ХОЛ) | 250 бода | Сеп Ванмарке (БЕЛ) | 215 бода | Н/П | |
Трка околу Фландрија | 1 април | Ники Терпстра (ХОЛ) | 500 бода | Мадс Педерсен (ДАН) | 400 бода | Филип Жилбер (БЕЛ) | 325 бода | Н/П | |
Трка околу Баскија | 2–7 април | Примож Роглич (СЛО) | 400 бода | Микел Ланда (ШПА) | 320 бода | Јон Изагире (ШПА) | 260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
Париз-Рубе | 8 април | Петер Саган (СВК) | 500 бода | Силван Дилје (ШВА) | 400 бода | Ники Терпстра (ХОЛ) | 325 бода | Н/П | |
Амстел Голд Рејс | 15 април | Михаел Валгрен (ДАН) | 500 бода | Роман Кројцигер (ЧЕШ) | 400 бода | Енрико Гаспарото (ИТА) | 325 бода | Н/П | |
Флеш Валон | 18 април | Жилијан Алафилип (ФРА) | 400 бода | Алехандро Валверде (ШПА) | 320 бода | Јеле Ванендерт (БЕЛ) | 260 бода | Н/П | |
Лиеж-Бастоњ-Лиеж | 22 април | Боб Јунгелс (ЛУК) | 500 бода | Мајкл Вудс (КАН) | 400 бода | Ромен Барде (ФРА) | 325 бода | Н/П | |
Тур де Романди | 24–29 април | Примож Роглич (СЛО) | 500 бода | Еган Бернал (КОЛ) | 400 бода | Ричи Порт (АВС) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Трка околу Франкфурт | 1 мај | Александер Кристоф (НОР) | 300 бода | Мајкл Метјус (АВС) | 250 бода | Оливер Насен (БЕЛ) | 215 бода | Н/П | |
Џиро д’Италија | 5–27 мај | Крис Фрум (ВБР) | 850 бода | Том Димулен (ХОЛ) | 680 бода | Мигел Анхел Лопес (КОЛ) | 575 бода | 100, 40, 20, 12, 4 | 20 бода |
Трка околу Калифорнија | 13–19 мај | Еган Бернал (КОЛ) | 300 бода | Тиџеј ван Гардерен (САД) | 250 бода | Даниел Мартинес (КОЛ) | 215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
Критериум ди Дофине | 3–10 јуни | Герајнт Томас (ВБР) | 500 бода | Адам Јејтс (ВБР) | 400 бода | Ромен Барде (ФРА) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Тур де Свис | 9–17 јуни | Ричи Порт (АВС) | 500 бода | Јакоб Фуглсанг (ДАН) | 400 бода | Наиро Кинтана (КОЛ) | 325 бода | 60, 25, 10 | 10 бода |
Тур де Франс | 7–29 јули | Герајнт Томас (ВБР) | 1000 бода | Том Димулен (ХОЛ) | 800 бода | Крис Фрум (ВБР) | 675 бода | 120, 50, 25, 15, 5 | 25 бода |
Класик Лондон-Сари | 29 јули | Паскал Акерман (ГЕР) | 300 бода | Елија Вивијани (ИТА) | 250 бода | Џакомо Ницоло (ИТА) | 215 бода | Н/П | |
Класика де Сан Себастијан | 4 август | Жилијан Алафилип (ФРА) | 400 бода | Бауке Молема (ХОЛ) | 320 бода | Антони Ру (ФРА) | 260 бода | Н/П | |
Трка околу Полска | 4–10 август | Михал Квјатковски (ПОЛ) | 400 бода | Сајмон Јејтс (ВБР) | 320 бода | Тибо Пино (ФРА) | 260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
/ БинкБенк Тур | 13–19 август | Матеј Мохорич (СЛО) | 400 бода | Мајкл Метјус (АВС) | 320 бода | Тим Веленс (БЕЛ) | 260 бода | 50, 20, 8 | 8 бода |
Јуроајс Класик | 19 август | Елија Вивијани (ИТА) | 400 бода | Арно Демар (ФРА) | 320 бода | Александер Кристоф (НОР) | 260 бода | Н/П | |
Вуелта а Еспања | 25 август – 16 септември | Сајмон Јејтс (ВБР) | 850 бода | Енрик Мас (ШПА) | 680 бода | Мигел Анхел Лопес (КОЛ) | 575 бода | 100, 40, 20, 12, 4 | 20 бода |
Класик Бретања | 26 август | Оливер Насен (БЕЛ) | 400 бода | Михаел Валгрен (ДАН) | 320 бода | Тим Веленс (БЕЛ) | 260 бода | Н/П | |
ГП Квебек | 7 септември | Мајкл Метјус (АВС) | 500 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ) | 400 бода | Јаспер Стејвен (БЕЛ) | 325 бода | Н/П | |
ГП Монтреал | 9 септември | Мајкл Метјус (АВС) | 500 бода | Сони Колбрели (ИТА) | 400 бода | Грег ван Авермат (БЕЛ) | 325 бода | Н/П | |
Трка околу Турција | 9–14 октомври | Едуард Прадес (ШПА) | 0 бода[б 2] | Алексеј Луценко (КАЗ) | 250 бода | Нејтан Хас (АВС) | 215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
Џиро ди Ломбардија | 13 октомври | Тибо Пино (ФРА) | 500 бода | Винченцо Нибали (ИТА) | 400 бода | Дилан Тенс (БЕЛ) | 325 бода | Н/П | |
Трка околу Гуангси | 16–21 октомври | Џани Москон (ИТА) | 300 бода | Феликс Гросшартнер (АВТ) | 250 бода | Сергеј Чернецки (РУС) | 215 бода | 40, 15, 6 | 6 бода |
- Забелешки
- ↑ Бидејќи Ван Ерт возел за Верандас Вилемс-Крелан, која не е екипа од Светската турнеја, не можел да освои бодови за пласмани од Светската турнеја.
- ↑ Бидејќи Прадес возел за Еускади Баск Кантри-Муријас, која не е екипа од Светската турнеја, не можел да освои бодови за пласмани од Светската турнеја.
Поредок
[уреди | уреди извор]Поединечен
[уреди | уреди извор]Возачите изедначени со ист број на бодови се подредуваат по бројот на победи, потоа бројот на втори места, трети места и така натаму, во рамките на трките и етапите од Светската турнеја.
- 418 возачи забележале бодови. 198 други возачи завршиле на места кои носат бодови, но биле од екипи надвор од Светската турнеја.
Екипен
[уреди | уреди извор]Екипниот пласман се пресметувал со додавање на бодовите на сите возачи од екипата.[36]
Место | Екипа | Бодови |
---|---|---|
1 | Квик-Степ Флорс | 13.425,97 |
2 | Тим Скај | 10.213 |
3 | Бора-Хансгрое | 9.201 |
4 | Ванти-Груп Гобер | 8.779,97 |
5 | Мичелтон-Скот | 8.660,03 |
6 | Астана | 7.869[б 1] |
7 | Бахреин-Мерида | 7.409 |
8 | Мовистар Тим | 7.351 |
9 | Тим Санвеб | 7.266,95 |
10 | Лото НЛ-Џамбо | 7.059 |
11 | АГ2Р-Ла Мондијал | 6.397 |
12 | ОАЕ Тим Емирати | 5.495 |
13 | Трек-Сегафредо | 5.428 |
14 | Групама-ФДЖ | 5.102 |
15 | Лото-Судал | 4.700,01 |
16 | ЕФ Едукејшн Фирст-Драпак | 4.373 |
17 | Катјуша-Алпесин | 2.757 |
18 | Тим Дименжн Дата | 2.017[б 2] |
- Забелешки
- ↑ Според UCI 7.859 бода, пропуштајќи ги бодовите на Трулс Корсет од Париз-Рубе.
- ↑ Според UCI 1.953 бода, пропуштајќи ги бодовите на Игор Антон од Трката околу Баскија, Класика де Сан Себастијан и Вуелта а Еспања.
Напредок во водството
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 „UCI announces 2018 road calendar“. Cycling News. Посетено на 20 октомври 2017.
- ↑ „2018 UCI WorldTour calendar unveiled“. Velon. Архивирано од изворникот на 2017-09-25. Посетено на 20 октомври 2016.
- ↑ „Roche and Hermans lead BMC at inaugural Tour of Guangxi“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 16 октомври 2017. Посетено на 18 октомври 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Simon Yates to be crowned WorldTour champion ahead of Peter Sagan“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 15 октомври 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Вин, Најџел (10 март 2018). „Simon Yates wins Paris-Nice's big climbing stage to take overall lead“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ 6,0 6,1 „Volta a Catalunya: Simon Yates wins final stage, Valverde takes overall“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Giro d'Italia: I'll come back stronger, says Simon Yates“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 28 мај 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ 8,0 8,1 Фотерингем, Аласдер (10 август 2018). „Tour de Pologne: Yates tests Kwiatkowski with stunning late breakaway and stage win“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Кери, Том (16 септември 2018). „Simon Yates 'in shock' after Briton claims historic Vuelta a Espana victory“. The Daily Telegraph. Telegraph Media Group. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Simon Yates: British cyclist wins first Grand Tour at Vuelta a Espana“. BBC Sport. BBC. 16 септември 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Gent-Wevelgem: Peter Sagan claims record-equalling third title in Belgian race“. BBC Sport. BBC. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Paris-Roubaix: World champion Peter Sagan wins first title“. BBC Sport. BBC. 25 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Peter Sagan toughs it out to win his sixth green jersey in Paris“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 30 јули 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Abu Dhabi, stage 5: Valverde climbs to stage win and overall title“. VeloNews. Competitor Group. 25 февруари 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Quick-Step Floors end the season in style“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 21 октомври 2018. Архивирано од изворникот на 2018-10-21. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ О’Ши, Садб (23 март 2018). „Terpstra wins E3 Harelbeke“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Terpstra eerste Nederlandse winnaar sinds 1986“ [Terpstra first Dutch winner since 1986]. De Telegraaf (холандски). Telegraaf Media Groep. 1 април 2018. Архивирано од изворникот на 2018-04-02. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Хикмот, Лери (28 март 2018). „Dwars door Vlaanderen: Yves Lampaert Makes History“. VeloUK. WordPress. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Виндзор, Ричард (18 април 2018). „Julian Alaphilippe ends Valverde dominance with powerful victory at La Flèche Wallonne 2018“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Бенсон, Даниел (4 август 2018). „Julian Alaphilippe wins Clasica San Sebastian“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Liege-Bastogne-Liege: Bob Jungels claims solo win in one-day classic“. BBC Sport. BBC. 22 април 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Виндзор, Ричард (19 август 2018). „Elia Viviani takes second consecutive victory at EuroEyes Cyclassics Hamburg“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Elia Viviani wins the Giro d'Italia cyclamen jersey“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 27 мај 2018. Архивирано од изворникот на 2018-08-29. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Julian Alaphilippe wins Tour de France polka dot jersey“. Квик-Степ Флорс. Decolef. 29 јули 2018. Архивирано од изворникот на 2018-10-21. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Chris Froome wins Giro d'Italia to claim historic Grand Tour treble“. BBC Sport. BBC. 27 мај 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Скривенер, Питер (29 јули 2018). „Tour de France: Geraint Thomas wins as Chris Froome finishes third“. BBC Sport. BBC. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Geraint Thomas wins Critérium du Dauphiné ahead of Adam Yates“. The Guardian. Guardian Media Group. Associated Press. 10 јуни 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „Kwiatkowski wins Tirreno-Adriatico (2)“. ANSA.it. Agenzia Nazionale Stampa Associata. 13 март 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Фратини, Кирстен; Вајсло, Лора (19 мај 2018). „Bernal seals Tour of California victory“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Браун, Грегор (21 октомври 2018). „Moscon ends season on Guangxi high, aims for 2019 Giro“. VeloNews. Competitor Group. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Маршал-Бел, Крис (28 јануари 2018). „Jay McCarthy becomes first Australian to win Cadel Evans Great Ocean Road Race“. Cycling Weekly. TI Media. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „RideLondon-Surrey Classic: Pascal Ackermann beats Elia Viviani in sprint finish“. BBC Sport. BBC. 29 јули 2018. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ Рајан, Бери (27 мај 2018). „Sam Bennett: I had such bad legs, I thought I wouldn't be able to sprint“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 21 октомври 2018.
- ↑ „WorldTour team bike guide“. Посетено на 1 декември 2016.
- ↑ „WorldTour Ranking – 2018: Individual Ranking (21/10/2018)“. Светска турнеја на UCI. Infostrada Sports; Меѓународен велосипедистички сојуз. 21 октомври 2018. Посетено на 18 ноември 2018.
- ↑ „WorldTour Ranking – 2018: Team Ranking (21/10/2018)“. Светска турнеја на UCI. Infostrada Sports; Меѓународен велосипедистички сојуз. 21 октомври 2018. Посетено на 18 ноември 2018.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Матична страница (англиски)
|