Протуберанција

Solar Prominence with images of Jupiter and Earth for size comparison.

Протуберанција — голема, светла, гасовита целина која се издолжува кон надворешниот дел од површината на Сонцето, често во формата на короналниот циклус. Протуберанцијата е зацврстена за површината на Сонцето во фотосферата, и се истегнува нандвор кон Сончевата корона.Додека короната се состои од екстремно жешки јонизирани гасови, познати како плазма, кои не емитуваат многу од видливата светлина, протуберанцијата содржи многу поладна плазма, слична во составот со таа во хромосферата.Плазмата во протуберанцијата е најчесто стотици пати поладна и погуста од короналната плазма. Протуберанцијата се образува во текот на еден ден,а може да издржи во короната неколку недели или месеци.Некои протуберанции се распаѓаат и тогаш можат да создадат исфрлање на масата од короната.Научниците проучуваат како и зошто протуберанциите се формираат.

Протуберанцијата се формира во текот на еден ден,а може да издржи во короната неколку недели или месеци,разделувајќи и одврзувајќи се илјадници милји во вселената.

Материјалот кој свети во црвена боја е плазма,топол гас кој се состои од електрично наполнети водород и хелиум. Протуберанцијата се разлева низ заплеткани и искривени структури во магнетните полиња генерирани од сончевата внатрешна сила.Ерупција на протуберанцијата се случува кога таквата структура станува нестабилна и експлодира однадвор,ослободувајќи ја плазмата.

просечната протуберанциија се протега неколку илјадници километри, најголемата досега измерена и предвидена протуберанциија имала должина од 800.000 км – грубо колку полупречникот на Сонцето.

Историски

Првиот детализиран опис на сончевата протуберанција бил во 14-ти векКодексот на Лаурентиан,кој ја опишувал затемнувањето на Сонцето на 1 мај 1185 г. Тие биле опишани како "пламени јазици на живата искра".

Протуберанција и филаменти

Кога протуберанцијата е набљудувана од различни перспективи така што е насочена спроти Сонцето,а не наспроти вселената,изгледа потемна отколку околината која ја опкружува.Ваквото формирање е наречено сончев филамент. Веројатно е проектирањето да биде и филамент и протуберанција.Некои протуберанции се толку моќни што исфрлаат маса од Сонцето во вселената со брзини кои достигнуваат од 600 км/s до повеќе од 1000 км/s. Други протуберанции од огромни разврзувања или колони на наклон од светлечки гасови над сончевите точки што можат да достигнат висини од стотици илјади километри.Протуберанциите можат да опстанат од неколку дена до неколку месеци.

Videos

Solar prominence video clip.

An eclipse followed by an unusually large, dark prominence.

On September 23, 2012 the sun emitted a large blast of plasma in the form of a prominence.

On September 16, 2012 the sun had a beautiful prominence that slowly twisted and dissipated over several hours.

On the final day of 2012, the sun presented a beautiful twisting prominence that rose high into the corona for about 3 hours.

Images

• 
  Solar prominences.
• 
  Detached Solar prominence.
• 
  A limb's flare and after-flare prominence.
• 
  Major eruptive prominence (Skylab 1973).
• 
  Solar prominence STEREO behind.
• 
  Solar prominence STEREO ahead.
• 
  Solar prominences (in red) visible around the edge of the sun during a solar eclipse

Види

• Исфрлање на короналната маса
• Сончев блесок
• Сончева корона

Further reading

• Galsgaard, K.; Longbottom, A.W. (1999). „Formation of solar prominences by flux convergence“. Astrophysical Journal. 510: 444. Bibcode:1999ApJ...510..444G. doi:10.1086/306559.
• Low, B.C.; Fong, B.; Fan, Y. (2003). „The mass of a solar quiescent prominence“. Astrophysical Journal. 594 (2): 1060. Bibcode:2003ApJ...594.1060L. doi:10.1086/377042.
• Golub, L.; Pasachoff J.M. (1997). The Solar Corona. Cambridge University Press. ISBN 0-521-48535-5.
• Tandberg-Hanssen, Einar (1995). The Nature of Solar Prominences. Dordrecht: Kluwer Acad. ISBN 978-0792333746.

Предлошка:Sun-stub