Мајордом

Мајордом на палатата било рана средновековна титула и служба, според латинскиот назив maior domus ("главен во куќата"), најмногу користена во кралствата на Франките во 7 и 8 век.

Во текот на 7 век, службата Мајордом на Палатата се развила во вистинска ’’моќ зад престолот’’ во Австразија, североисточниот дел на Кралството на Франките во тек на меровиншката династија. Мајордомот ја имал вистинската и делотворна моќ на донесување одлуки кои се однесувале на Кралството, додека во средината на доцниот период на Меровинзите, кралевите почнале да имаат само церемонијална улога станувајќи обични марионети во рацете на мајордомот. Нивната улога била слична на онаа на пешвата, шогунот, и премиерот во рамки на уставната монархија, кои на сличен начин ја имале моќта додека владеел церемонијален крал.

Службата станала наследна во семејството на Пипинидите со моќни мајордоми како Карло Мартел, кој себеси се прогласил за Војвода на Франките, а во тек на последните четири години во тек на неговото владеење дури не ни назначил крал оставајќи го престолот празен. Откако Австразија и Неустрија биле обединети во едно кралство, Пипин III Малиот — мајордом од 747 — им ја одзел круната на Меровинзите во 751 и воспоставил нова лоза на кралски владетели – Каролинзи. Неговиот син Карло Велики имал дури и поголема моќ откако бил крунисан за император во 800, станувајќи една од најзначајните фигури во европската историја.

Мајордоми на Палатата на Австразија

Партемиус (до 548)
Гого (c. 567–581), во тек на малолетството на Хилдеберт II
Вандаленус (од 581), во тек на малолетството на Хилдеберт II
Гундулф (од 600), под Теодеберт II
Ландрик (од 612), веројатно исто така и во Неустрија
Варнакар (612–617), исто така и во Бургундија
Хуго (Chucus) (617–623), наследник на претходниот
Пипин Стариот (623–629), под Дагоберт I
Адалгизел (633–639)
Пипин Стариот (639–640), повторно
Ото (640–642 или 643)
Гримоалд I 642 или 643–656), починал во 662
Вулфоалд (656–680), исто така во Неустрија (673–675)
Пипин Средниот (680–714), ја зел титулата Војвода на Франките (dux et princeps Francorum) после неговото освојување на Неустрија во 687
Теодоалд (714–715), исто така и во Неустрија. Незаконски син на Гримоалд II, посочен како наследник на неговиот дедо Пипин, оспоруван од благородниците кои пак го прогласиле Карло Мартел за мајордом
Карло Мартел (715–741), незаконски син на Пипин Средниот, исто така и во Неустрија (718–741)
Карломан (741–747), починал во 754 или 755
Дрого (747–751), син на Карломан

Мајордоми на Палатата на Неустрија

Ландрик, под Хлотар II, веројатно исто и во Австразија
Гундоланд (613 или 616–639)
Ега (639–641), исто така и во Бургундија
Ерхиноалд (641–658)
Еброин (658–673), тргнат од службата
Вулфоалд (673–675), исто така и во Австразија (662–680)
Леудезиус (675), одбран па тргнат од службата
Еброин (675–680), повторно
Варатон (680 or 681–682), тргнат од неговиот син Гистемар
Гистемар (682), син на претходниот, узурпатор, умрел во 683 или 684
Варатон (682–684 or 686), повторно
Бертар (686–688 or 689), зет на претходниот, убиен во 688 или 689
Пипин Средниот (688–695), негов претставник во дворецот бил Нордеберт
Гримоалд II (695–714), син на Пипин Средниот
Теодоалд (714–715), исто и во Австразија. Незаконски син на Гримоалд II, избркан од Неустрија од страна на благородниците.
Рагенфрид (715–718), ја зел власта во Неустрија во 714 или 715, но бил поразен од страна на Карло Мартел во 717 и дефинитивно во 718 кога побегнал. Умрел во 731
Карло Мартел (718–741), незаконски син на Пипин Средниот, исто така и во Австразија (715–741)
Пипин Малиот (741 или 742–751), станал крал на Франките во 751 (починал во 768)

Мајордоми на Палатата на Бургундија

Варнакар I (596–599)
Бертоалд (before 603–604)
Протадиус (604–606)
Клаудиус
Радо (613–617)
Варнакар II (617–626), исто и во Австразија
Годинус (626–627)
Бродулф (627–628)
Ега (639–641), исто и во Неустрија
Флаохад (642)
Радобертус (642–662)

Оттука-натаму службата била обединета со онаа на Неустрија иако Бургундија останало посебно кралство под власта на Кралот на Неустрија и Бургундија. Администрацијата на Бургундија кусо време била одвоена под власта на мајордомот:

Дрого (695–708), син на Пипин Херисталски, воедно војвода на Шампања (од 690) и војвода на Бургундија по смртта на Нордеберт во 697

Наводи

Извори

Фредегар. The Chronicle of Fredegar, trans. J. M. Wallace-Hadrill, The Early Middle Ages, 500–1000, ed. Robert Bentrano. New York, 1964.
Григориј Турски. Historia Francorum, trans. Earnest Brehaut, 1916. Available at Medieval Sourcebook Архивирано на 14 август 2014 г..
Чарлс Оман Oman, Charles, The Dark Ages, 476–918. London: Rivingtons, 1914.