Στόχος μου ήταν να μάθω στα παιδιά να αποταμιεύουν κάποια νομίσματα, κέρματα ,χαρτονομίσματα που τους δίνει η μαμά ,ο μπαμπάς και οι συγγενείς.
Οι εποχές ,ξέρω θα μου πείτε, είναι δύσκολες και λεφτά για περίσσευμα δεν υπάρχουν.
Αλλά όλοι βάζουμε στόχους και η αποταμίευση ,με το αγαπημένο μας" εξάρτημα" για τα παιδιά που λέγεται κουμπαράς μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα.
Γιατί και ακόμα στις δύσκολες εποχές ,μπορεί να μην υπάρχουν χρήματα αλλά υπάρχει ανθρωπιά ,υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Ξεκινήσαμε με το ποιος έχει κουμπαρά.Οι περισσότεροι είχαν και ανέφεραν τι θα ήθελαν να πάρουν με τα χρήματα που είχε στην κοιλίτσα του ο κουμπαράς.Και μια εργασιούλα από μια καλή μου συνάδελφο,της Λίντας Μαμανού.
Παίξαμε και με τα φασόλια μας ,μετρήσαμε και μάθαμε πως φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.
Μετά καταπιαστήκαμε με τα ευρώ.
Ταξινομήσαμε σύμφωνα με την αξία του νομίσματος και είπαμε τί μπορούμε να αγοράσουμε με αυτά.
Αφού διαβάσαμε το παραμυθάκι για την αποταμίευση "Η τσεπούλα και ο κουμπαράκος",αποφασίσαμε να φτιάξουμε και εμείς τον δικό μας κουμπαρά ,από ανακυκλώσιμα υλικά, όπου μέσα θα βάζουμε μικρά χρηματικά ποσά που θα μας δίνει ο μπαμπάς και η μαμά ,η γιαγιά και ο παππούς ...
Τα παιδιά τον ονόμασαν ο κ.Χαμογελάκης για τα αγόρια
και η κ.Χαμογελαστού για τα κορίτσια.Τους κέντρισε το ενδιαφέρον το στόμα του.
Εργασία και χαρά....
Και οι περίφημοι κουμπαράδες της αγαπημένης μου φίλης Νικολέττας Φρουζάκη είναι έτοιμοι!!!!Ευχαριστούμε κ.Νικολέττα για την καταπληκτική σας ιδέα.
Το κειμενάκι που βάλαμε μέσα στον κ.Χαμογελάκη και στην κ.Χαμογελαστού.
ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΕΔΩ
Τα παιδιά έβαψαν και ένα κουτί που αναρρωτηθήκαμε τι θα το κάνουμε...
Την αφορμή την πήρα από το Βασίλη που καθόταν θυμωμένος στο παγκάκι και είχε βάλει τα χέρια του γύρω από το στέρνο του.
Αποφασίσαμε να βάζουμε τα καλά συναισθήματά μας, μέσα στον ..συναισθηματοκουμπαρούλη.Έτσι θα βοηθάμε τον φίλο μας ή την φίλη μας που ερχόμενος -η στο νηπιαγωγείο νιώθει μόνος-η ,νιώθει απογοήτευση ,νιώθει λύπη.
Θα παίρνει ένα συναίσθημα που έχει στην κοιλίτσα του ο συναισθηματοκουμπαρούλης και όλα μια χαρά.
Μα πρέπει να φτιάξουμε συναισθήματααααααα.
-Καλά, κυρία, συναισθήματα όπως η χαρά ,η αγάπη ...
Τα συναισθήματα από μια άλλη καλή μου φίλη που με βοηθάει πολύ με τις αναρτήσεις της,την Ανθή Ζήση ,τα φτιάξαμε και τα ζωγραφίσαμε ...
και έπειτα κάθε παιδάκι έβαζε στον συναισθηματοκουμπαρούλη τα συναισθήματά του .
Στον Βασίλη, ο Γιάννης του έδωσε μια αγκαλιά και το προσωπάκι του φωτίστηκε από ένα λαμπερό ,μεγάλο χαμόγελο.
Και η κοιλίτσα του ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΚΟΥΜΠΑΡΟΥΛΗ γέμισε ...Πόση χαρά ,πόση αγάπη ,πόση περηφάνεια ,πόση ειρήνη ,πόσες αγκαλιές περισσεύουν στο νηπιαγωγείο μας!!!!
Ο συναισθηματοκουμπαρούλης μας ,φτιαγμένος από τα παιδιά με αγάπη έχει αποταμιεύσει και για εσάς πολλές αγκαλιές ,πολλή αγάπη,χαρά,περηφάνεια ειρήνη .
Κοπιάστε...
Να δώσω και γω με τη σειρά μου μια μεγάαααααλη αγκαλιάαααααα, έστω και διαδικτυακά στην Αριούλα μου ,στην Αριάδνη μας ,που με βοήθησε με την πείρα της και με καθοδήγησε σε ...καλά μονοπάτια!!!!Ευχαριστώ φιλενάδα!!!!!
