Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Ασθένεια Paget

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ MAIL ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΠΑΛΙ. ΞΑΝΑΛΕΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΠΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΗ! ΓΡΑΦΩ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΩ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ! ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ! ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑ


>>>>>>>>>>>>>>

Το Νοέμβριο, ένα σπάνιο είδος καρκίνου του μαστού βρέθηκε. Μια κυρία ανέπτυξε μια αναφυλαξία στο στήθος της, παρόμοιος με αυτήν των νέων μητέρων που θηλάζουν.
Επειδή η μαστογραφία της ήταν καθαρή, ο γιατρός την θεράπευσε με τα αντιβιοτικά για τις μολύνσεις.
Μετά από 2 κύκλους, συνέχισε να γίνεται χειρότερα, έτσι ο γιατρός της την έστειλε για μια άλλη μαστογραφία. Αυτή τη φορά παρουσίασε μια μάζα.

Η βιοψία Α βρήκε μια γρήγορα αυξανόμενη κακοήθεια. ?ρχισε χημειοθεραπείες προκειμένου να μειωθεί η αύξηση, κατόπιν μια μαστεκτομή, εκτελέσθηκε κατόπιν ένας πλήρης κύκλος χημειοθεραπείες, κατόπιν ακτινοβολία.
Μετά από περίπου 9 μήνες έντονης επεξεργασίας, της δόθηκε ένας 'καθαρός λογαριασμός' υγείας.
Για το επόμενο έτος της ζωής της ζούσε την κάθε ημέρα στο maximum.
Κατόπιν ο καρκίνος επέστρεψε στην περιοχή του συκωτιού. Έκανε 4 θεραπείες και αποφάσισε ότι ήθελε την ποιότητα στη ζωή της, όχι τα μετέπειτα αποτελέσματα των χημειοθεραπειών.
Είχε 5 μήνες ζωής και προγραμμάτισε κάθε λεπτομέρεια των τελευταίων αυτών ημερών. Μετά από μερικές ημέρες, που χρειάστηκε να παίρνει μορφίνη για τον πόνο, πέθανε.

Γυναίκες, ΠΑΡΑΚΑΛΩ να είστε άγρυπνες σε οτιδήποτε δεν είναι κανονικό, να είστε επίμονες και να πάρετε βοήθεια το συντομότερο δυνατόν.
Ασθένεια Paget: Είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου του μαστού, και είναι έξω από το στήθος, στη θηλή.
Εμφανίζεται ως αναφυλαξία, που αργότερα γίνεται τραύμα με μια φλοιώδη εξωτερική άκρη.
Δεν θα το είχα υποψιαστεί οτι μπορεί να είναι καρκίνος του μαστού αλλά ήταν.
Η θηλή μου δεν μου φάνηκε καθόλου διαφορετική, αλλά η αναφυλαξία με ενόχλησε κι έτσι πήγα στο γιατρό.
Μερικές φορές ήταν επώδυνο, αλλά εκτός από αυτό δεν με ενόχλησε.
Ήταν άσχημο και ενοχλητικό και δεν μπορούσε να γιατρευτεί με όλες τις κρέμες που ορίστηκαν από το γιατρό και το δερματολόγο μου που μου τις είχε χορηγήσει και για τη δερματίτιδα στα μάτια μου ακριβώς πριν από αυτό το ξέσπασμα.
Φάνηκαν ότι ενδιαφέρθηκαν λίγο αλλά δεν με προειδοποίησαν ότι θα μπορούσε να είναι καρκίνος.
Τώρα, υποψιάζομαι ότι πολλές γυναίκες δεν ξέρουν ότι ένα τραύμα ή μια αναφυλαξία στη θηλή μπορεί να είναι καρκίνος του μαστού.
(Το δικό μου άρχισε ως κόκκινο σπυράκι. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα με την ασθένεια Paget της θηλής είναι ότι τα συμπτώματα που εμφανίζονται φαίνονται να είναι αβλαβή.
Συχνά νομίζουμε ότι είναι μια δερματική μόλυνση, όμως αυτό μας οδηγεί σε καθυστερήσεις στην ανίχνευση του προβλήματος και την προσοχή που πρέπει να δείξουμε.)

Ποια είναι τα συμπτώματα;
1. Μια επίμονη ερυθρότητα, στάξιμο της θηλής σας που προκαλεί και το έγκαυμα
(όπως δήλωσα, το δικό μου δεν με έκαιγε πολύ, και δεν είχε κανένα στάξιμο, αλλά είχε μια κρούστα κατά μήκος της εξωτερικής άκρης σε μια πλευρά)

2. Μια πληγή στη θηλή σας που δεν θα θεραπευτεί. (Η δική μου ήταν μια υπόλευκη παχιά περιοχή του κέντρου της θηλής).

3. Συνήθως μόνο μια θηλή επηρεάζεται. Πώς εντοπίζεται;
Ο γιατρός σας θα κάνει εξέταση και πρέπει να προτείνει μια μαστογραφία και των δύο στηθών, που πρέπει να γίνει αμέσως.
Ακόμα κι αν η ερυθρότητα και το στάξιμο μοιάζουν πολύ με δερματίτιδα (ανάφλεξη του δέρματος), ο γιατρός σας πρέπει να υποψιαστεί τον καρκίνο εάν η πληγή είναι μόνο σε ένα στήθος.
Ο γιατρός σας πρέπει να διατάξει μια βιοψία της πληγής σας για να επιβεβαιώσει τι συμβαίνει..

Αυτό το μήνυμα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να μεταφερθεί προς όσο το δυνατόν περισσότερους από τους συγγενείς και τους φίλους σας.
Θα μπορούσε να σώσει τη ζωή κάποιου.
Ο καρκίνος του μαστού μου αναπαράχθηκε με μεταστάσεις στα κόκαλα μου αφού πήρα μεγάλες δόσεις χημειοθεραπείας, 28 ακτινοβολίες και έκανα λήψη Tamaxofin.
Εάν αυτό ήταν εντοπισμένο ως καρκίνος του μαστού στην αρχή, ίσως δεν θα είχε κάνει μεταστάσεις...

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ:

Είναι άσχημο το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν γνωρίζουν την ασθένεια Paget.

Παρακαλώ, εάν μπορείτε, πάρτε μια στιγμή για να διαβιβάσετε αυτό το μήνυμα σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ειδικά στην οικογένεια και τους φίλους σας.
Διαρκεί μόνο μια στιγμή, όμως τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να σώσουν μια ζωή.

ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

D.C.A. DiChloroAcetate

MIA ΦΙΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΕ MAIL ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ forward ΣΤΙΣ ΕΠΑΦΕΣ ΜΟΥ. ΝΟΜΙΖΩ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΩ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΠΟ ;-)

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ, ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΤΟ MAIL ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΛΑΒΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΝ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΣΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΛΙΝΚΣ. ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΕΓΩ,ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ, ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

>>>>>>>>>>

Υπάρχουν θεραπείες για τον καρκίνο που το υπουργείο υγείας δεν θέλει να γνωρίζετε.
Παρακολουθήστε το βίντεο και σκεφτείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε για να σωθούν ζωές!
Διαδώστε αυτό το βίντεο όπου μπορείτε.

Βγήκε το νέο επαναστατικό φάρμακο για τον καρκίνο από ερευνητική ομάδα του Καναδά με προϊστάμενο έλληνα ερευνητή του εξωτερικού. Δραστική αντιμετώπιση των καρκίνων Πνεύμονα, Εγκεφάλου και Στήθους και δευτερευόντως άλλων μορφών, δίχως τις παρενέργειες της τυπικής χημειοθεραπείας. Εργαστηριακή επίτευξη συρρίκνωσης καρκινικών όγκων πάνω από 70%.

Εμποδίζεται να βγει στην αγορά και να χρηματοδοτηθούν οι έρευνες επειδή το φάρμακο δεν είναι συμβατό με τους αμείλικτους νόμους του Καπιταλισμού του πλέγματος των φαρμακοβιομηχανιών και της Νέας Τάξης.

Για μια ακόμα φορά οι έλληνες του εξωτερικού μεγαλουργούν και πρωτοστατούν στην μάχη εναντίον του καρκίνου.

Ιστοσελίδα του Δρ.Μιχαλάκη πάνω στο DCA Πανεπιστήμιο Αλμπερτα:
http://www.depmed.ualberta.ca/dca/

Τελευταία επιστολή του Δρ.Μιχαλάκη - Οκτώβριος 2008:
http://andromedios.blogspot.com/2009/...

Ο γιατρός Ευάγγελος Μιχελάκης καρδιολόγος στην Αλμπέρτα του Καναδά ανακάλυψε ότι η χορήγηση της ουσίας DCA σε ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο βοηθά δραστικά στην υποχώρηση της ασθένειας!! Μάλιστα σε ορισμένες μορφές καρκίνου όπως του πνέυμονα, του στήθους και του εγκεφάλου επιτεύχθηκε συρρίκνωση των καρκινικών όγκων πάνω από 70%!!!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ!

http://www.youtube.com/watch?v=0qiY93khAYI

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ;;;

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΟΥΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΖΩΕΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ!!!

ΚΑΝΤΕ INVITE στο facebook ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!!
ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ!!!
http://www.facebook.com/group.php?gi...3740183&ref=nf

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

ίσως φταίνε

"τα φεγγάρια" που λέει και το τραγούδι!

Δε ξέρω πως και τι αλλά δεν κοιμάμαι καλά τώρα τελευταία...!Νομίζω είναι η ένταση των ημερών, συν το γεγονός ότι πρέπει να προγραμματίσω την αποκατάσταση. Ξανά χειρουργεία, ξανά γιατροί κτλπ. ΒΑΡΙΕΜΑΙ!Θα πρέπει να κανονίσω την άδεια. Ξέρετε πως νοιώθω; Νοιώθω σαν να έχω άλλες 2 βδομάδες ζωής και τρέχω να προλάβω. Οκ, ξέρω ακούστηκε υπερβολικό αλλά όπως και να χει, μετά απο αυτές τις 2 βδομάδες δεν θα είμαι τόσο ανέμελη. Θα έχω τα της αποκατάστασης. Αλλά αφου είπα να το κάνω, θα το κάνω!

Φιλιά!

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Χθες το βράδυ...

Χθες το βράδυ αργά με έπιασε το "παράπονο"

όχι, όχι, δεν έκλαψα αλλά σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν πως περσι τέτοιο καιρό, μπορεί να είχα τις χμθς αλλά είχα και τις φίλες μου, αφοσιωμένες να με στηρίζουν. Τώρα σκορπίσαμε.

Με τη μια, ούτε μιλάμε απο τον Αύγουστο. Αυτή αποφάσισε και έκοψε κάθε επαφή, παρόλο που έκανα αρκετές προσπάθειες να την προσεγγίσω...μου τηλεφώνησε στη γιορτή και στα γενέθλιά μου αλλά το "χρόνια πολλά" δεν μου λέει κάτι. Το "έλα,τι κάνεις, πως πέρασες σήμερα;" μου λέει πολλά! Δεν ήταν το timing για μένα. Μου φέρθηκε πολύ άσχημα! Και τελικά κάτι τέτοιο δεν ξεπερνιέται ποτέ! Και να ξαναβρεθούμε κάπου, για μένα είναι πια μια ξένη. Πικράθηκα, ίσως αυτή είναι η λέξη!!!! Ευτυχώς η χλμ απόσταση που μας χωρίζει μου κάνει καλό, και έτσι το ξεπέρασα και αυτό. Έκλεισα το κεφάλαιο με το όνομά της, δύσκολα, αλλά τα κατάφερα! Όσο για την άλλη φίλη της παρέας, βλέπω πως και αυτή σιγά σιγά αποστασιοποιείται και με ένα σχετικά επιδεικτικό τρόπο. Μα γιατί έτσι; Γιατί για μια ακόμη φορά πρέπει να διαμορφώνω τα συναισθήματά μου, τα λόγια μου και τη συμπεριφορά μου επειδή έτσι μου το υπαγορεύουν; Γιατί πρέπει να αλλάξω στάση και να μαζευτώ στη θέση μου; "και ποιος σου είπε ότι μπορώ, να κάνω ότι αποφασίζεις..." έτσι λέει ένα λαϊκό άσμα.

Τελικά, καμιά απο τις παραπάνω φίλες μου δεν θα μάθει ποτέ, πως είναι να είσαι η μια απο τις τρεις της παρέας που αρρωσταίνει (και όταν αρρωσταίνεις, αρρωσταίνεις για πάντα...). Πως είναι να θες παρέα αλλά συχνά πυκνά να έρχεσαι εντυμέτωπη πρώτα με τον εγωισμό τους. Πως είναι να είσαι ευάλωτη ακόμα αλλά τα ΘΕΛΩ σου να έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Πως είναι να δείχνεις στη φίλη σου ότι θες να της μιλήσεις αλλά οι αναπάντητές σου κλήσεις στο κινητό της να συσσωρεύονται! Πόσο μπορείς να κάνεις ότι δεν συμβαίνει τίποτα, να κάνεις κοινώς τον μ***** ; Πως είναι να της λες ότι θες να τη δεις στις διακοπές και αυτή πια να το θεωρεί καταπίεση και να φωνάζει στο ακουστικό;Πως είναι τελικά να έρχεσαι γενικά σε δεύτερη μοίρα, εσύ που ήσουν η πρώτη προτεραιότητα για δυο χρόνια συν; Θα είμαι ειλικρινής...είναι πολύ δύσκολο αλλά μαθαίνεις και προσαρμόζεσαι μια χαρά...οι πρώτοι μήνες είναι δύσκολοι...

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Γύρισα!

Φίλοι μου γύρισα απο την όμορφη βόλτα του προηγούμενου Σ/Κ! Πέρασα ωραία, ήταν ένα καλό break και το χρειαζόμουν πολύ!

Είμαι στην τελική ευθεία για την αρχή της αποκατάστασης...γι αυτό και έχω χαθεί. Βλέπεται...χαίρομαι τις "τελευταίες" μέρες εκτός κλινικής...κάπου αρχές Μαρτίου υπολογίζω να ξεκινήσω...!

Φιλιά πολλά σε όλους!

Υ.Γ αν ενδιαφέρεστε να "γνωρίσετε" τον Παναγιώτη Μιχαήλ (βλ. www.bestrong. org.gr) ρίξτε μια ματιά αύριο στη ΝΕΤ, στις 17:00, θα είναι καλεσμένος της Έλενας Κατρίτση ;-) με αφορμή την επιστολή διαμαρτυρίας του με τίτλο: "ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ... ΚΑΡΚΙΝΟΣ!"

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Πάει και το 17οοοοοο!!!!!!!!

Αυτό ήταν!
το "βουνό" που άκουγε στο όνομα 18 Herceptin το ανέβηκα και το κατέβηκα! Τελειώνω πλέον και με αυτή τη θεραπεία στις 4/3! Την Τετάρτη που μας πέρασε έκανα το 17ο και τώρα μένει μόνο ένα τελευταίο! Όλα πάνε καλά! Θυμάστε τότε που δεν μου βρίσκανε φλέβα; Ε, βρήκα κόλπο...Φοράω ένα χειμωνιάτικο γάντι απο πριν, μέχρι να με τρυπήσουν! Το γάντι ζεσταίνει το χέρι και προκαλεί υπεραιμία, φουσκώνοντας τις φλέβες μου
;-)
Το Σ/Κ θα πάω ένα ταξιδάκι! Αν και ο καιρός μας τα μπερεύει (απότομο κρύο και βροχή...) έχω μια πολύ καλή διάθεση και είμαι έτοιμη για την απόδρασή μου!
ΦΙΛΙΑ

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

"Διευκρινίσεις"

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δύστασα για το αν πρέπει να μιλήσω για τη sugar ή όχι, και αυτό για εσάς που διαβάζετε, όχι για μένα! Γιατί δεν ήξερα πως θα το πάρετε μερικοί απο εσάς. Ωστόσο όπως είπε η φίλη sundy, δεν μπορούμε να υπερτονίζουμε τη θετική πλευρά της ζωής και να αγνοούμε και την άλλη εφόσον είμαστε παθούσες. Εγώ όσο μπορώ κρατώ μια ισορροπία και δεν το κάνω επιτηδευμένα, όποτε έχω της μαύρες μου αυτό φαίνεται εξίσου όπως και όταν είμαι καλά. Στη ζωή γέλιο και κλάμα, κωμωδία και δράμα πηγαίνουν χέρι-χέρι!
Όμως, σκέφτηκα πως η sugar ήταν ανάμεσά μας απο την αρχή αυτού του μπλόγκ και εμένα με βοήθησε ιδιαίτερα η παρουσία της εδώ. Αν και τέτοιες ώρες πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια, μερικές καταστάσεις είναι δίχως επιστροφή (για συγκεκριμένα άτομα μιλάω πάντα και όχι γενικά)!Να θυμάστε ότι η κάθε μια μας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ας μιλάμε για την ίδια νόσσο!Μη γεμίζετε το κεφάλι σας με σκοτεινές σκέψεις, ακόμα και οι παρενέργειες των φαρμάκων διαφέρουν απο άτομο σε άτομο!
Να σκέφτεστε αισιόδοξα!Δεν αξίζει μια ζωή μέσα στη μοιζέρια!
Όσο για τη sugar,ότι κάναμε ή ότι μπορούσαμε να κάνουμε, καλό θα ήταν να γίνει όσο η κοπέλα ζούσε. Είχα πολλές δεύτερες σκέψεις για το αν θα την ανέφερα γιατί φοβόμουν κάποιες αντιδράσεις!Απο την άλλη, η sugar ήταν τόσο πιστή στο blog και στο να εμψυχώνει γυναίκες, που το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να της αφιερώσω ένα ποστ. Η sugar να ξέρετε θα ήθελε να μην τη λυπάστε και να συνεχίσετε τον αγώνα σας με χαμόγελο! Εμένα με δίδαξε να είμαι αισιόδοξη και να αρπάξω τη ζωή απο τα μαλλιά! Ωστόσο λυπάμαι πολύ αν κάποιες απο εσάς στεναχωρηθήκατε και προβληματιστήκατε για την περίπτωσή σας...ίσως δεν έπρεπε να το αναφέρω καθόλου...

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Αντίο Sugar!

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να χαιρετήσω από αυτό το βήμα την αναγνώστρια Sugar.

Έφυγε βιαστικά, ή μάλλον δεν είχα ιδέα ότι επρόκειτο να φύγει! Είχαμε χάσει επαφή για κανένα μήνα, ούτε σχόλιο δεν άφηνε.

Δεν ξέρω υπο ποιές συνθήκες έφυγε...Ξέρω όμως ότι τον Νοέμβρη 2008 θα βρισκόμασταν αλλά τελικά το αναβάλαμε για αργότερα, ενώ είμασταν και οι δυο στην Αθήνα. Sugar μου λυπάμαι, αλλά ξέρω πως τώρα που έφυγες, ότι και να γράψω εδώ είναι μάταιο! Δεν μπορώ να σου κλείσω ραντεβού για Κρήτη πια και πραγματικά είχα σκοπό να έρθω.

Τέτοιες στιγμές δεν μπορείς να πεις ή να γράψεις πολλά. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς...είναι δύσκολες αυτές οι ώρες. Αυτό όμως που φωνάζει μέσα μου, λέει δυνατά, όσο μπορούμε να μην αναβάλουμε πράγματα στη ζωή μας! Η Sugar που ήταν ένας υπέροχος άθρωπος(τη γνώρισα τον προηγούμενο Σεπτέμβρη) ήταν αισιόδοξη, γεμάτη δύναμη και όρεξη για ζωή! Πίστευε στην δύναμη της αγάπης, στο να αγαπάμε και να βοηθάμε τους άλλους. Ήταν απο τα πρώτα άτομα που με "πλησίασαν" ανοίγοντας αυτό το μπλογκ, και περσι τέτοιο καιρό με στήριζε με σχόλια, στο msn και με τα μεγάλα της e-mail καθώς έκανα τις χμθ μου. Πόνεσα πολύ που έφυγε! Χθες δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. Αλλά τελικά σημασία έχει τι κάνεις όταν ζει ο άλλος, τι μπορείς να δώσεις. Ένα τηλέφωνο, μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά...

Το ότι θα σε σκέφτομαι Sugar μου είναι σίγουρο. Μου έδωσες δύναμη για να αρχίσω και να συνεχίσω τον αγώνα μου! Μαζί με εσένα, θα σκέφτομαι επίσης και την καλή σου φίλη "Κ" που άφησες πίσω. Τη βοήθησες να γίνει και αυτή δυνατή! Αντίο...

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Καθε μέρα..πιο πολλοί

Σχεδόν κάθε μέρα βλέπω πως οι αναγνώστες αυτού του μπλογκ πληθαίνουν!



Το έχω ξαναγράψει! Σε αντίθεση με τις έρευνες, στο ιντερνετ υπάρχει τελικά αρκετή ανθρωπια (ευτυχώς...). Δυστυχώς όμως υπάρχουν και αρκετοί άνθρωποι που υποφέρουν...δεν έχει σημασία αν αυτό το προκαλεί κάποια αρρώστια ή κάτι άλλο. Σημασία έχει το αποτέλεσμα, η στεναχώρια, οι άσχημες σκέψεις, η άσχημη καθημερινότητα. Μπορούμε κάπως να τις φωτίσουμε, με ένα χαμόγελο! Μέρα δίχως γαμόγελο είναι μια χαμένη μέρα! Και η ζωή είναι απίστευτη! Εκεί που σου σερβίρει τα άσχημα, εκεί και σε αφήνει να γευτείς και τα αστεία, και τα ευχάριστα!
Χαιρετώ ιδιαιτέρως τις δυο νοσηλεύτριες που προστέθηκαν πρόσφατα στην παρέα μας και εύχομαι, στη μια απο αυτές που είναι παθούσα καλή αρχή στις χμθ και ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!Τίποτα μα τίποτα δεν πρέπει να μας στερεί την καλή ψυχολο9γία. Εγώ κράτησα γερά και πέρασα τις χμθ στο πόδι! Μπορείς και εσύ!!!! ;-)