Παίζοντας με συνταγές άλλων: Γλυκιά μηλόπιτα με κρέμα τυριού και πικάντικο κέηκ με γραβιέρα και σύκα

Τι κάνεις όταν περιμένεις να δεις το γιατρό μαζι με καμιά δεκαριά ακόμη σερνάμενους- μπουκωμένους- Έλληνες κατά βάση, δεν εχεις ραντεβού, βαριέσαι αλλά πρέπει να κάτσεις, χρειάζεσαι αντιβίωση, έκλεισε η φωνή σου, δεν πήγες σήμερα στο σχολείο, για να δούμε αν θα τραγουδήσεις αύριο με τις Γυναίκες, λοιπόν τι κάνεις; Ανοίγεις το κινητό κι αρχίζεις να προετοιμάζεις ανάρτηση. Έτσι η αναμονή κυλάει ευχάριστα. Ευτυχώς τα ψησίματα τα'χεις κάνει, τράβηξες και μερικές φωτογραφίες, καποιες θαχουν βγει καλές, λες, και συνεχίζεις να γράφεις. Γράφεις για τις συνταγές άλλων που δοκίμασες και συστήνεις. Όχι για να κάνεις διαφήμιση αλλά γιατί σου άρεσαν.
Μία γλυκιά και μία αλμυρή.
                                                                            Μια με μήλα και κρέμα τυριού,

                                                                               και μια με γραβιέρα και σύκα.

Η μηλόπιτα πάρθηκε από την Νανά Λεοντίδου και το αλμυρό κέηκ από την http://foodjunkie.eu

Σε φόρμα φτιαγμένες και οι δύο, νόστιμες κι αφράτες και οι δύο, για άλλες ώρες κάθε μια.
Μ' ενα αρωματικό τσαγάκι η μηλόπιτα  (τσαγάκια ονειρεύεται ο κρυωμένος μου λαιμός ), μ' ένα δροσερό ροζέ κρασάκι  το πικάντικο κέηκ (πώς μου'ρθε τώρα αυτό μη με ρωτάτε, το κρύωμα συστήνει κρασί). Ώρα για το δια ταύτα.

                                                             ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΤΥΡΙΟΥ

                                                                 Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
Γ* Οι μόνες αλλαγές που έκανα είναι ότι έβαλα βούτυρο αντί μαργαρίνης και δεν έριξα όλη την κανελοζάχαρη στα τοιχώματας της φόρμας μου. Μου φάνηκε αρκετή η μισή.

Στην αρχή φοβόμουνα πώς θα γεύομαι την κρέμα του τυριού μέσα στη μηλόπιτα κι ότι θα με ξενίσει η κρεμώδης υφή του. Μόλις τη δοκίμασα, κατάλαβα πως δεν υπάρχει ίχνος λιπαρότητος στη γεύση, ίσα ίσα, η μηλόπιτα είναι τριφτή κι αφράτη. Κέηκ κανονικό, με μήλα κανονικά και πλουσιοπάροχα. Απλή και με όλα τα υλικά ισορροπημένα πολύ ευγενικά.

Όσο για το πικάντικο κέηκ με τη γραβιέρα και τα σύκα, δεν είναι τόσο πικάντικο. Το άφησα μια μέρα και μετά το δοκίμασα. Μάλιστα, άντεξα να περιμένω! Το βρήκα πολύ νόστιμο, πολύ διακριτικό, με τραγανή την αίσθηση του σύκου και με το τυρί να μπερδεύεται στη ζύμη του κέηκ και να την δένει πολύ ευχάριστα .

                                                   ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΕΗΚ ΜΕ ΓΡΑΒΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙ

                                                               Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
380γρ. βούτυρο αγελαδινό, σε θερμοκρασία δωματίου
50γρ. καστανή ζάχαρη
5 αυγά (ήταν πολύ μεγάλα τα δικά μου, ισοδυναμούσαν με 6 κανονικά του Παρλιάρου)
100γρ. γάλα
390γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1κ.γ μπέκιν πάουντερ
1κ.γ πιπέρι
250γρ. τριμμένη γραβιέρα Κρήτης ή άλλο πικάντικο τυρί
226 γρ. ξερά σύκα ψιλοκομμένα (τα μείωσα από 300γρ που έλεγε ο Παρλιάρος να μη γλυκίσει πολύ)

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170C/340F.
Βουτυρώνουμε- αλευρώνουμε μια φόρμα για κέηκ
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε αλεύρι-μπέκιν- πιπέρι
Σε άλλο μπωλ χτυπάμε βούτυρο και ζάχαρη να αφρατέψουν
Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά.
Στη συνέχεια ρίχνουμε εναλάξ το γάλα με το μείγμα του αλυριού
Στο τέλος προσθέτουμε τη γραβιέρα και τα σύκα.
Ψήνουμε για καμιά ωρίτσα περίπου (μπορεί και λιγότερο, δοκιμάστε με ένα μαχαίρι για ναστε σίγουροι)

Όπως διάβασα, η συνταγή βασίστηκε στο Στέλιο Παρλιάρο, με μερικές προσαρμογές. Εγώ δεν ακολούθησα τις προσαρμογές, που είμαι σίγουρη θα είναι εξίσου πετυχημένες, επέστρεψα στις δόσεις του Παρλιάρου και έχω τώρα φυλαγμένο το κέηκ σε μεταλλικό κουτί. Ανοίγω και τσιμπολογάω, ανοίγω και τσιμπολογάω.

Και νομίζω έτσι θα περάσει η μέρα σήμερα. Ξαπλωτή κι ορθή, θ' ανοίγω και θα τσιμπολογάω μηλόπιτες και κέηκ γραβιέρας. Μια το γλυκό και μία το πικάντικο. Μέχρι ν' ανοίξει η φωνή!
Με τις υγείες μας και στην κυριολεξία του πια!

Μηλόπιτα η αγαπημένη

Μπήκε ο Οκτώβρης, βγήκανε οι κολοκύθες και τα μήλα κοντεύουν να παλιώσουνε.
Και δηλαδή δεν έκανα ούτε μια μηλόπιτα;
Και να φανταστείς πως τα μήλα ειναι πολυαγαπημένα μου.
Και οι μηλόπιτες επίσης.

Όμως δεν έχω βρει ακόμα ΕΚΕΙΝΗ τη μηλόπιτα που θα την ανακηρύξω εθνική κι αγαπημένη και θα την προτείνω, θα την κερνάω και θα την καλοτρώω.
Πριν τρεις μέρες μού φέρανε μήλα απ' τα βουνά, upstate NΥ, εκεί που μαζεύουνε τα μήλα με σακκούλες, apple picking κάνουν όλοι αυτόν τον καιρό. Δεν πήγα αλλά μου φέρανε για το καλό κι εγώ τα'βαλα σ' ένα μπωλ και τα χάζευα. Μετά χάζεψα συνταγές με μήλα, μετά βρήκα αυτήν και κόλλησα. Την έψησα one-two-three και ξανακόλλησα στη μυρωδιά και στη νοστιμιά και της ζύμης και του μήλου και της αφράτης γεύσης, και ...τι να λέμε τώρα; Πάρτε ιδέα και μυρωδιά και τα ξαναλέμε!

Μηλόπιτα η αγαπημένη

Βασισμένη στη συνταγή εδώ

5-6 μέτρια μήλα
5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας κανέλλα
2 και 3/4 κούπες αλεύρι

1 κουταλιά της σούπας baking powder

1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι

1 φλυτζάνι καλαμποκέλαιο

2 φλυτζάνια ζάχαρη

1/4 του φλυτζανιού χυμό πορτοκάλι

2 και 1/2 κουταλάκια του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας

4 αυγά

1 κούπα χοντροκομμένα καρύδια (προαιρετικά)

Ε(χ)τέλεση

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F. Βουτυρώνουμε ελαφρά μια μεγάλη και φαρδειά φόρμα για κέηκ. Καθαρίζουμε τα μήλα , τα κόβουμε μικρά τετράγωνα κομμάτια και τα πασπαλίζουμε με τη 1 κουταλιά κανέλλα και τις 5 κουταλιές ζάχαρη. Ανακατεύουμε και αφήνουμε στο πλάϊ.

Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι και το baking powder. Σε άλλο μπωλ ρίχνουμε το καλαμποκέλαιο το χυμό πορτοκάλι, τη ζάχαρη και τη βανίλια. Χτυπάμε καλά να ενωθούν και στην συνέχεια ρίχνουμε το μείγμα με το αλεύρι-αλάτι- baking powder.Στη συνέχεια προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και ανακατεύουμε καλά να ενσωματωθούν όλα τα υλικά.

Ρίχνουμε το μισό μείγμα στη φόρμα του κέηκ, από πάνω σκορπίζουμε τα μισά μήλα και τα μισά καρύδια αν βάλουμε, από πάνω το υπόλοιπο μείγμα του κέηκ, τα υπόλοιπα μήλα και καρύδια.

Ψήνουμε για περίπου 1 1/2 ώρα, έως ότου τρυπώντας το κέηκ με την οδοντογλυφίδα, να βγει καθαρή. Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.Ξεφορμάρουμε με προσοχή, βοηθώντας με ένα μαχαίρι γύρω γύρω και αχνίζουμε.

* Επειδή η δόση είναι μεγάλη, προσοχή: θέλει όντως μεγάλη φόρμα για κέηκ με φαρδύ το κάτω μέρος, μη σας χυθεί την ώρα που ψήνεται και έχουμε άλλα. Καλοφάγωτη!

Τάρτα Brazil

Για την Ολυμπία που πάει στη Βραζιλία

Γιατί όλα ως γνωστόν στη ζωή γίνονται με κάποια αφορμή,
(σημαντική ή ασήμαντη, δεν έχει καμμία σημασία).
Κάποιος φεύγει, κάποιος έρχεται, κάποιος γιορτάζει, κάποιος ρεμβάζει,
κάτι διάβασες, κάτι άκουσες, ή βαριέσαι, αφού κι η βαρεμάρα μπορεί να αποτελέσει αφορμή δημιουργίας, για κάποιο λόγο  τέλος πάντων ξεσηκώνεσαι, και σηκώνεσαι να φτιάξεις το κατιτίς σου.

Το δικό μου σημερινό σήκωμα-ξεσήκωμα έγινε στις 5 το πρωί με την αυγούλα (γιατί εκεί που η φύσις ησυχάζει η Μαρθούλα γίνεται "ανήσυχη"), και με αφορμή την Ολυμπία που θα πάει στη Βραζιλία, αποφάσισα το κατιτίς μου να είναι η ομώνυμη συνταγή (όχι τάρτα Ολυμπία, αλλά τάρτα Βραζιλία), την έπιασα λοιπόν και της άλλαξα τον αδόξαστο, στην κυριολεξία όμως. Γιατί έτσι κι ανακαλύψεις στις 5 το πρωί πως δεν έχεις άσπρο αλεύρι που απαιτεί η συνταγή που σού κόλλησε στην κεφαλή, τι κάνεις;

Εκδοχή πρώτη: Την ξαναρίχνεις στον ύπνο (Δεν το έκανα)
Εκδοχή δεύτερη: Βγαίνεις με τις παντόφλες πηδώντας τα χιονοβουναλάκια να αγοράσεις αλεύρι απ' το 24ωρης βάσης supermarket (Ούτε αυτό έκανα)
Εκδοχή τρίτη: Παραμένεις ξυπνή, αλλά αφήνεις το γλυκό για αργότερα.
(Αν νομίζετε ότι αυτό έκανα, πλανάστε πλάνην οικτρά)
Εκδοχή τέταρτη: Κάνεις άλλο γλυκό χωρίς αλεύρι (Πριτς;)
Εκδοχή πέμπτη: Ανακαλύπτεις ένα σακκούλι με αλεύρι ολικής αλέσεως που έχεις και το βάζεις στην τάρτα σου ( Ε, λοιπόν αυτό έκανα)
Αυτό έκανα και μετά το πέταξα το "αυτό" ολόκληρο , και καλά να πάθω για να μάθω να μην πειραματίζομαι το αξημέρωτο με τα αλεύρια.

Και τώρα , απογευματιάτικο, η "ανήσυχη" (σχεδόν πάντα) Μαρθούλα, που άμα της κολλήσει κάτι έχει τον αξεκόλλητο άμα δεν εκπληρωθεί, έχει βγει, έχει αγοράσει άσπρο αλεύρι, έχει ξαναβάλει στο φούρνο την τάρτα Βραζιλία για την Ολυμπία, που ανάθεμα κι αν ξέρει γιατί τη λένε βραζιλιάνικη, αλλά έλα που έτσι την έχει καταγράψει στα κιτάπια της το πάλαι ποτέ, κι άντε να θυμηθεί τώρα απ' τις πάλαι ποτέ αναμνήσεις της, τι αναφορά έκανε στη Βραζιλία το περιοδικό όπου βρήκε καταγραμμένη τη συνταγούλα και την αντέγραψε κι αυτή.

Αλλά ήρθε και βρήκε τη στιγμή η συνταγή,
τώρα που η φίλη Ολυμπία πάει στη Βραζιλία,
κι έτσι η Μαρθούλα
θυμήθηκε τη συνταγούλα,
ζύμωσε την ταρτούλα,
κι αφού τής έβαλε μαρμελάδα βερύκοκο, και μήλο, και καφέ,
τις ανακήρυξε σε εθνικές γεύσεις της Βραζιλίας.

Τάρτα Βραζιλία
Για την Ολυμπία ...και άλλους 7
(Κοινώς, μερίδες 8)

Για τη ζύμη
250 γραμ. (άσπρο) αλεύρι (και μην κάνετε πειράματα εκτός κι αν έχετε όρεξη για πετάγματα)
120 γρ. μαλακωμένο βούτυρο
100 γρ. ζάχαρη
2 κρόκους αυγών
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
Λίγο αλάτι

Για τη γέμιση
40 γρ. ζάχαρη
2 κουταλάκια στιγμιαίο καφέ (μην το παρακάνετε)
100 γρ.αλεύρι
70 γρ. βούτυρο

100 γραμ. μαρμελάδα βερύκοκο
1 μήλο γκόλντεν κομμένο σε λεπτές φέτες.

Ε(χ)τέλεση
Ε(χ)τελούμε πρώτα τη ζύμη για να'ναι έτοιμη για να τη βάλουμε στο ψυγείο να κρυώνει.
Σ' ένα μπωλ φτιάχνουμε ένα βουναλάκι απ' το αλεύρι και στο κέντρο του ρίχνουμε τη ζάχαρη, τους κρόκους, το αλάτι, τη βανίλια και το μαλακωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε να φτιάξουμε μια ωραία ζύμη, να την τυλίξουμε σε πλαστική μεμβράνη και να την ξαπλάρουμε στο ψυγείο να πάρει μια δροσιά για κανένα μισάωρο. Μην μας πουντιάσει κι όλας.
Εντωμεταξύ εμείς ε(χ)τελούμε τη γέμιση, απλώς ανακατεύοντας σε ένα μπωλάκι το αλεύρι με το λιωμένο βούτυρο, σε άλλο μπωλάκι τη ζάχαρη με τον καφέ, και ύστερα όλα αυτά αναμεταξύ τους και φτιάχνουμε άλλη μια ωραία ζύμη, ελαφρώς πουά από τους κόκους του καφέ.
Καθαρίζουμε και το ωραίο μας χρυσό (γκόλντεν) μηλαράκι σε λεπτές φετούλες, ζυγίζουμε και τη μαρμελάδα μας σε γραμμάρια 100, και είμαστε έτοιμοι να ξεπουντιάσουμε τη ζύμη απ' το ψυγείο, να την απλώσουμε στον πάτο μιας ταρτιέρας με διάμετρο 24 εκ, φυλάγοντας ένα μικρό κομμάτι να το πλάσουμε κορδόνι και να το βάλουμε γύρω γύρω από τη ζύμη που κάλυψε τον πάτο (της ταρτιέρας εννοώ και κανενός άλλου).

Κατόπιν απλώνουμε τη λιγοστή μας μαρμελάδα ίσα για μυρωδιά,

ύστερα τις φετούλες του μήλου ίσα για δεύτερη μυρωδιά,

και από πάνω σκορπίζουμε (σαν scrubble) κομματάκια κομματάκια το μείγμα με τον καφέ για την τρίτη μυρωδιά.
Ο φούρνος μας εντωμεταξύ έχει προθερμανθεί στους 200 C/περίπου 400 F, και βάζουμε το γλυκάκι μας να ψηθεί για 35 λεπτά (όχι παραπάνω μη μας γκαργκανιάσει)

Όταν κρυώσει, ρίχτε του και λίγη άχνη για μυρωδιά και χρώμα.

Τώρα είμαστε όλοι έτοιμοι για τη Βραζιλία, ώ Ολυμπία!!!