Quelltext vun der Säit Refuge vun der Abtei Orval weisen

De '''Refuge vun der Abtei Orval''' war e [[Refuge (Klouschter)|Refuge]], deen d'[[Abtei Orval]] bannent der [[Festung Lëtzebuerg]] hat.

Et gouf sou e Refuge zanter dem [[14. Joerhonnert]].<!--Wou?--> Mä dat Gebai, wat haut als sollecht bekannt ass, gouf 1732 vum Abt Mommertz kaf. Et war dëst en Haus an der haiteger [[Rue du Saint-Esprit|Hellege-Geescht-Strooss]], deem seng Kellerverwëllef bis an d'[[Mëttelalter]] zeréckginn, an dat am Kär aus dem [[16. Joerhonnert]] ass<ref name=Wagener>Danièle Wagener: "[http://onsstad.lu/uploads/media/ons_stad_47-1994_8-12.pdf Ein Geschichtsmuseum in historischen Kulissen.]" ''Ons Stad'' Nr.47, 1994, S.8-12.</ref>. Zwee Fligele goufen un d'ursprénglecht Gebai ubaue gelooss (ee vun hinnen huet haut nach d'Verankerungseise mat der Joreszuel 1735). Den nërdleche vun hinnen ass vum Rescht vum Gebai ofgetrennt a méi einfach dekoréiert gewiescht. Um Rez-de-chaussée dovu war eng Kichen. Kuerz nom Kaf gouf och d'Haaptgebai bannenan ëmgebaut, fir et méi luxuriéis an harmonesch ze maachen; eng Rëtsch Schminnie goufen agebaut. D'Mauere ware mat [[Stuck]] dekoréiert, an och Plaffonge mat Stuck aus dem [[17. Joerhonnert]] goufen duerch där aus dem [[18. Joerhonnert|18.]] komplettéiert, wa vergréissert gouf<ref name=Wagener />.

Wéi aner Refugen och war den Haaptzweck am 18. Joerhonnert manner dat, wat ee vun engem Refuge erwaarde géif - Schutz bannent enger Festung ze bidden, wann d'Klouschter um Land a Gefor war -, mä villméi, fir ze representéieren, a fir wirtschaftlech an administrativ Zwecker z'erfëllen<ref name=Wagener />.

De 16. Januar 1797, ënner dem [[Directoire]], gouf d'Gebai zum ''Bien national'' deklaréiert a versteet. Neie Proprietär gouf de Geschäftsmann Jean Henri Dondelinger, deen et sengersäits méi spéit un de [[Bonaventure Dutreux-Boch|Jean Pierre Bonaventure Dutreux]] verkaf huet. Dësen huet laang Jore mat senger Famill, zulescht mat senger Duechter [[Eugénie Dutreux-Pescatore|Thérèse Eugénie]] an där hirem Mann, dem [[Joseph-Antoine Pescatore]], dra gewunnt<ref name=Evy>[[Evy Friedrich]]: Kalennerblieder 2, Lëtzebuerg: Kremer-Muller, 1980, S.23.</ref>. 
1902 huet der Madame Pescatore-Dutreux hiren [[Neveu]], den [[Tony Dutreux]], d'Haus geierft. Hien huet et zu engem niddrege Präis der [[Lëtzebuerg (Stad)|Stad Lëtzebuerg]] verkaf, déi doran de [[Conservatoire vun der Stad Lëtzebuerg]] ageriicht huet<ref name=Evy />.

No gréisseren archeologeschen Analysen an Ëmbauaarbechten ass zanter 1994 de [[Geschichtsmusée vun der Stad Lëtzebuerg]] dran amenagéiert.

{{Méi Info 2|Conservatoire vun der Stad Lëtzebuerg|Geschichtsmusée vun der Stad Lëtzebuerg}}

{{Referenzen}}

[[Kategorie:Festung Lëtzebuerg]]