Jump to content

Oeconomia administrativa

E Vicipaedia
Oeconomia administrativa pellionibus(en), 1964.

Oeconomia administrativa[1] (Anglice business administration), velut finitima macrooeconomiae disciplina,[2] fundatur in quaestione de mercimoniis generatim artis brevibusque quorum moderatio quam sapientissime et diligentissime dirigatur. Cum prima disciplina theoriam describat, altera praxim uniuscuiusque officinae perscrutatur.

Finis historiaque

[recensere | fontem recensere]

Finis est ut homines singuli actiones quam optime ponant instruanturque de processibus emendandis. Tam cum hominibus quam cum bonis omnibus et circumiectis oeconomicis officinae fabricaeque unitatem quaestuariam forment atque sollerter patefaciant.

Notio scientiarum commercii, quae oeconomiae administrativae recentiori antecesserant, iam saeculo septimo decimo cernitur. In terris linguae Theodiscae ex anno 1898, scholae oeonomicae maximi momenti Lipsiae, Aquisgrani, Coloniae Agrippinae, et Vindobonae erant. Sunt libri in quibus legatur scientiam hanc saeculo vicensimo exeunte ortam esse. Id autem falsum esse videtur, cum iam in Aegypto vetere scriptura praecipua, computatio, pecuniae solutio, rationum apologistica, necnon perfectio itinerum commercialium optima accurate docebantur.

Oeconomia administrativa divisa est in partes duas, quarum unam generalem, alteram autem praecipuam nominemus. Haec autem pars adhuc separanda in functionalem et in institutionalem partem.

Oeconomia administrativa generalis

[recensere | fontem recensere]

Ramus generalis homines instituit, qui incepta, moderationes, computationes officinis aptent. Eius disciplinae est ut genera officinarum omnia observentur et vicissim bene moveantur. Itaque decisiones et cogitationes communes feliciter promoveantur.

Oeconomia administrativa specialis

[recensere | fontem recensere]

Ramus hic in quaestiones pusilliores nititur quarum momentum in minoribus minimisve solummodo iacet:

  1. Disciplinis functionalibus: indagationes, emomulumenta, provisio, productio, depositio, transportatio, venditio, recyclatio/abiectio;
  2. disciplinis gestionis: informationes, praedispositio, inspectio, moderatio, mercennariorum ductio, motionum coordinatio;
  3. disciplinis in sectione transversali: strategia venditoria, calculationum revisio, logistica, commeatus, naturae ambientis protectio, dispositiones internationales;
  4. disciplinis rerum disponibilium: materiae, fabricae, homines institutendi, aes privatum;
  5. disciplinis oeconomicis: industriae fabriles, mercatura, mensae argentariae.
  1. Christian Helfer, Lexicon auxiliare (Saraviponti:1991), 122.
  2. Nomina alia a Christiano Helfer in opere citato sunt oeconomia publica, oeconomia nationalis et oeconomia nationalis si macrooeconomica in una terra exploratur.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Thomas Straub: Einführung in die Allgemeine Betriebswirtschaftslehre, Pearson Studium, Monaci 2012, ISBN 978-3-86894-046-6.
  • Marcell Schweitzer, Alexander Baumeister (edd.): Allgemeine Betriebswirtschaftslehre – Theorie und Politik des Wirtschaftens in Unternehmen, Erich Schmidt Verlag, Berolini 2015, ISBN 978-3-503-15801-0.
  • Klaus Brockhoff: Geschichte der Betriebswirtschaftslehre: Kommentierte Meilensteine und Originaltexte, Gabler-Verlag, Wiesbaden 2002, ISBN 3-409-21572-7.
  • Klaus Olfert, Horst-Joachim Rahn: Einführung in die Betriebswirtschaftslehre, Herne Verlag, 2017, ISBN 978-3-470-64942-9.
  • Günter Wöhe, Ulrich Döring, Gerrit Brösel: Einführung in die Allgemeine Betriebswirtschaftslehre, Franz Vahlen, Monaci 2016, ISBN 978-3-8006-5000-2.
  • Henner Schierenbeck: Grundzüge der Betriebswirtschaftslehre, Oldenbourg Wissenschaftsverlag, Monaci 2008, ISBN 978-3-486-27322-9.
  • Ingo Balderjahn, Günter Specht: Einführung in die Betriebswirtschaftslehre, Schäffer-Poeschel, Stuttgardiae 2016, ISBN 978-3-7910-3532-1.

Nexus interni

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]