Leopoldus II

Haec pagina Imperatore Romano Sacro tractat. Si aliud quaeris quod etiam “Leopoldus II” appellatur, vide Leopoldus II (discretiva).

Leopoldus II Habsburgi-Lotharingiae (natus Vindobonae die 5 Maii 1747 - ibi obiit die 1 Martii 1792) fuit Romanorum Imperator a die 20 Februarii 1790 usque ad mortem. Ab anno 1765 usque ad annum 1790 magnus dux Tusciae (Italiane Granduca di Toscana) fuerat. Inter regnum eius in Tuscia damnatio capitis anno 1786 abrogata est.

Vita

Petrus Leopoldus anno 1765 magnus dux Magni Ducatus Tusciae factus est quam terram agricultura et manufacturis et commercio promovendis diligenter curabat. Insuper Inquisitionem et poenam capitalem anno 1787 abolivit reformans et carceres et leges criminales. Iam ante fratrem et innovatorem Iosephum imperatorem, modo cautiore, ecclesiasticas res quoque reformabat. Die 20.2.1790 fratri in thronum imperialem in terris hereditariis successit rectionem sat pravam accipiens; die 30.9. et imperator aliarum terrarum creatus est.

Pacto Dzierżoniów in Silesia Inferiore die 27.7.1790 signato se Borussiae reapproprinquavit, Turcis autem Pax Novarum Novis (Svištov) apud Ternobum die 4.8.1791 signata. Batavienses litigantes Bruxellis die 3.12.1791 captis opprimebantur, quibus tamen libertates nonnullae vetustae redditae sunt. Et Hungarorum indignationes, qui privilegia regia prisca vulnerata esse putabant, moderate et firme extinctae sunt. In Polonia autem tentamen constitutionis novae die 3.5.1791 faciendae fovebat, quo res publica contra Russiam periculosam corroboraretur.

Sors reginae Franciae

Frater Mariae Antoniae reginae Franciae incessanter cavebat, ut illa salute integra esset. Exsulibus Francicis imploratus res veteres in Franciam restituendas cautissime agebat. Cum autem fuga regis Ludovici XVI mense Iunio 1791 ad irritum ducta esset et periculum potestatis maxime diminuendae (Franciae et Europaeis monarchiis cunctis) immineret, Paduae encyclicam die 6.7.1791 signavit. Die 27.8.1791 cum rege Borussico Frederico Gulielmo II Declarationem Pillnitiae promulgavit. Qua clare sublineatum est Austriam Borussiamque una cum aliis potestatibus praesto esse et ad ordinem in Francia restituendum et ad proficiscendum. Die 7.2.1792 unio militaris inter Austriam et Borussiam facta est; iam Kalendis Martiis autem imperator doctus, agilis, indulgens naturae concessit.

Anno 1765 Mariam Ludovicam Hispaniae in matrimonium duxerat, quae infantes sedecim peperit. Successor fuit Franciscus. Inter filios maioris momenti publici fuerunt et archiduces Carolus, Ioannes, Palatinus Iosephus, Rainerius (Langobardiae rex vicarius, Rudolphus (princeps archiepiscopus Olomucii).

Familia

Pater eius Franciscus I Stephanus, mater Maria Theresia imperatrix fuit. Frater maximus Iosephus II imperator erat. Mariam Ludovicam de Burbonia Hispania in matrimonium duxit. Filius eorum maximus Franciscus II (natus 1768) imperator Germaniae et postea Austriae fuit, filius secundus Ferdinandus III Tusciae dux (natus 1769). Filius tertius autem Carolus Ludovicus Ioannes Iosephus Laurentius de Austria, Dux de Tessino dux militum Austriae et scriptor rerum militarum erat; natus est anno 1771.

Bibliographia

Adam Wandruszka: Leopold II. Erzherzog von Österreich, Großherzog von Toskana, König von Ungarn und Böhmen, Römischer Kaiser. Volumina duo (tomus I: 1747–1780, tomus II: 1780–1792). Vindobonae/Monaci 1963 et 1965.
Adam Wandruszka: Leopold II.. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, S. 260–266 (Digitalisat).
Helga Peham: Leopold II. Herrscher mit weiser Hand. Styria, Graecii 1987, ISBN 3-222-11738-1.
Friedrich Weissensteiner: Die Söhne Maria Theresias. Kremayer & Scheriau, Vindobonae 2004, ISBN 3-218-00726-7.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Leopoldum II imperatorem spectant.

De vita Leopoldi imperatoris in paginis historiam Austriae Inferioris spectantibus
Res apud Vicifontem
Res apud DDB

Romanorum Imperatores et reges


Carolus Magnus • Ludovicus Pius • Lotharius I • Ludovicus II • Carolus Calvus • Karlomannus Bavariae • Carolus Crassus • Guido Spoletensis • Lambertus Spoletensis • Arnulphus Carintiae • Ludovicus Caecus • Berengarius Foroiuliensis • Otto I Magnus • Otto II • Otto III • Henricus II • Conradus II • Henricus III • Henricus IV • Henricus V • Lotharius III • Conradus III • Fridericus I Aënobarbus • Henricus VI • Otto IV • Fridericus II • Henricus (VII) • Conradus IV • Guilielmus ab Hollandia • (Alphonsus Castellae) • Ricardus a Cornwalli • Rudolphus I • Adolphus Nassovius • Albertus I • Henricus VII • Ludovicus IV Bavaricus • Carolus IV • Venceslaus a Luxemburgio • Rupertus Comes Palatinus • Iodocus a Moravia • Sigismundus Luxemburgicus • Albertus II • Fridericus III • Maximilianus I • Carolus V • Ferdinandus I • Maximilianus II • Rudolphus II • Matthias • Ferdinandus II • Ferdinandus III • Ferdinandus IV • Leopoldus I • Iosephus I • Carolus VI • Carolus VII Albertus • Franciscus I Stephanus • Iosephus II • Leopoldus II • Franciscus II

Reges Hungariae


Stephanus I (1000–1038) Petrus Orseolus (1038–1041) — Samuel Aba (1041–1044) — Petrus Orseolus (iterum) (1044–1046) — Andreas I (1046–1060) — Bela I (1060–1063) — Salomon (1063–1074) — Geza I (1074–1077) — Sanctus Ladislaus I (1077–1095) — Colomanus (1095–1116) — Stephanus II (1116–1131) — Bela II (1131–1141) — Geza II (1141–1162) — Stephanus III (1162–1172) — Ladislaus II (1162–1163) — Stephanus IV (1163–1165) — Bela III (1172–1196) — Emericus (1196–1204) — Ladislaus III (1204–1205) — Andreas II (1205–1235) — Bela IV (1235–1270) — Stephanus V (1270–1272) — Ladislaus IV (1272–1290) — Andreas III (1290–1301) — Venceslaus (1301–1305) — Otto (1305–1307) — Carolus I (1307–1342) — Ludovicus I (1342–1382) — Maria (1382–1395) — Carolus II (1385–1386) — Sigismundus (1395–1437) — Albertus (1437–1439) — Vladislaus I (1439–1444) — Ladislaus V (1444–1457) — Matthias Corvinus (1458–1490) — Vladislaus II (1490–1516) — Ludovicus II (1516–1526) — Ferdinandus I (1526–1564) — Maximilianus (1564–1576) — Rudolphus (1576–1608) — Matthias II (1608–1619) — Ferdinandus II (1619–1637) — Ferdinandus III (1637–1657) — Ferdinandus IV (1647–1654) — Leopoldus I (1657–1705) — Iosephus I (1705–1711) — Carolus III (1711–1740) — Maria Theresia (1740–1780) — Iosephus II (1780–1790) — Leopoldus II (1790–1792) — Franciscus I (1792–1835) — Ferdinandus V (1835–1848) — Franciscus Iosephus I (1848–1916) Carolus IV (1916–1918)

Reges et duces Bohemiae

Duces: Bořivoj I • Spitigneus I • Vratislaus I • Venceslaus I • Boleslaus I • Boleslaus II • Boleslaus III • Vladivoj • Boleslaus Fortis • Jaromír • Ulricus • Bretislaus I • Spitigneus II • Vratislaus II (rex Vratislaus I) • Conradus I • Bretislaus II • Bořivoj II • Svatopluk • Vladislaus I • Sobieslaus I • Vladislaus II (rex Vladislaus I) • Fredericus • Sobieslaus II • Conradus II • Venceslaus II • Henricus Bretislaus • Ottocarus • Vladislaus III

Reges: Ottocarus I • Venceslaus I • Ottocarus II • Venceslaus II • Venceslaus III • Rudolphus I • Henricus • Ioannes • Carolus I • Venceslaus IV • Sigismundus • Albertus • Ladislaus • Georgius Podiebradensis • Matthias Corvinus • Vladislaus II • Ludovicus • Ferdinandus I • Maximilianus • Rudolphus II • Matthias II • Fredericus • Ferdinandus II • Ferdinandus III • Ferdinandus IV • Leopoldus I • Iosephus I • Carolus II • Carolus Albertus • Maria Theresia • Iosephus II • Leopoldus II • Franciscus I • Ferdinandus V • Franciscus Iosephus I • Carolus III