Irtis
Irtis[1] (Casachice Ертіс, Ertis; Russice Иртыш, Irtyš; Sinice 额尔齐斯河, É'ěrqísī hé, in lingua Chantyensi Тангат) est flumen in Asia, Obii accola. Longitudinem 4248 chm Irtis habet et confluentium orbis terrarum longissimus est.
 | |
| Longitudo | 4248 chm |
|---|---|
| Decursus aquae | 3000 (in ostio) m³/s |
| Area systematis | 22 300 chm² |
| Fons | Confluentia Džalgyzagat-Khe et Ul-Turgen-Khe fluminum |
| Ostium | Obius |
| Regio | Res Publica Popularis Sinarum, Casachia, Russia |
Fluxus
recensereE montibus Altaicis in Turcestania Sinensi regione Sinarum oritur, mox in Casachiam infuit, cuius flumen est longissimum (1700 chm). Post in regionibus Omiensi et Tumenensi Russiae per planitiem Sibiricam Occidentalem fluit et in districtu autonomo Chanty-Mansiensi in Obium effunditur.
Systema hydrographicum
recensereReceptacula aquae Buchtarmense et Petropylense (Ustkamenogorense[2]) in Casachia in Irti constructa sunt; in receptaculum Buchtarmense lacus Zaissan[3] priscus inclusus est. Pars Irtis ante Zaissanem saepe Irtis Niger nominatur.
Buchtarma, Ulba[4], Schulba, Uba, Zarburgan, Tschernaia, Schelezenka, Taugutscheius, Omus, Camyschlovka, Tara, Schischus, Tuius, Ischimus, Tobol, Demianca, Conda flumina (a fonte ad ostium enumerata) in Irtim effunduntur.
Urbes ad ripas sitae
recenserePetropylae et Septem Palatia et Paulodorum et Omium et Iyrcopolis (haud longe ab ostio) urbes, omnes regionum suarum capitales, in ripa Irtis stant. Astana Casachiae caput ad Ischimum Irtis accolam sita est.
Notae
recensere- ↑ Henrici Scherer Tabellae geographicae, p.; Petri Simonis Pallas Zoographia rosso-asiatica; seu Irtisch (Atlas Russicus, p.7), Irtyschius (Ieremiae Iacobi Oberlini Iungendorum marium fluviorumque omnis aevi molimina..., Argentorati 1775, p. 104).
- ↑ Cf. de arce Ustkamenogorensi: Gerhardi Friderici Mülleri De scriptis Tanguticis in Sibiria repertis, in: Commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae, vol. 10, Petropoli 1747, p. 440; Ioannes Georgius Gmelin, Flora Sibirica, vol. I, Petropoli 1747, p. IV-V.
- ↑ Norae Zabinkovae et Moysis Kirpicznikov Nomina physico-geographica principalia URSS s.v. Зайсан.
- ↑ Ioannis Georgii Gmelin, Flora Sibirica, vol. I, Petropoli 1747, p. VI. Ibidem et nomina cetera (praeter Demiancam).
Nexus externi
recensere
|
Situs geographici et historici: Locus: 47°24′52″N 90°12′56″E, 61°4′50″N 68°49′50″E • OpenStreetMap • GeoNames • Store norske Lexikon |
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Irtim fluvium spectant. |