Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Χειρότερα δεν μπορεί να γίνει

Τέσσερις πρόεδροι από την Ορεινή Νάξο, ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Νάξου και ο πρόεδρος της Δημοτικής κοινότητας Αγίου Αρσενίου μιλούν για τις …ιδιαιτερότητες του Καλλικράτη. Εντυπωσιάζει το όραμα του προέδρου της Μονής για την Παναγιά τη Δροσιανή – Τι λέει ο Μάκης Συμεώνογλου για την έλλειψη αρμοδιοτήτων που αντιμετωπίζει ως πρόεδρος της Κοινότητας Νάξου 
Ο Καλλικράτης έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας αλλά είναι αντάξιος του ονόματός του; Μπορεί να ταυτιστεί με τον αρχαίο αρχιτέκτονα που μαζί με τον Ικτίνο μεγαλούργησαν στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα στην Αθήνα. Από τα Μακρά Τείχη έως τον Ναό της Απτέρου Νίκης και τον Παρθενώνα. Κι όμως ο σημερινός Καλλικράτης μοιάζει περισσότερο να έχει ρόλο καταστροφέα καθώς ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του και κυρίως την επαρχία. Κάτι που ενοχλεί όχι μόνο τους κατοίκους αλλά και τους δημοτικούς άρχοντες που αισθάνονται να κάθονται σε μία καρέκλα χωρίς κανένα αντίκρισμα. Κι αυτό τους πονάει περισσότερο…
Τρίτος σταθμός του οδοιπορικού (σύντομου είναι η αλήθεια) στις κοινότητες της Νάξου καθώς αρχίσαμε από τις Μικρές Κυκλάδες και η στάση γίνεται στο ισόγειο του Δημαρχιακού Μεγάρου εκεί όπου βρίσκουμε τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Νάξου, τον κ. Βαρσαμά Συμεώνογλου. Έναν άνθρωπο που μπορεί να μην έχει τεράστια εμπειρία από την αυτοδιοίκηση αλλά έχει πάθος και διάθεση να προσφέρει. Μπορεί όμως; «Ποια είναι τα καλά ή τα κακά του Καλλικράτη; Τα καλά του είναι ότι αποκεντρώνει κάποιες υπηρεσίες ώστε να βρίσκεται ο δήμος πιο κοντά στο πολίτη και δίνει το δικαίωμα σύνταξης και ιεράρχησης των αναγκών που έχει μία κοινότητα… Όσο για τα αρνητικά; Εδώ στην Κοινότητα έχουμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Το 90% των προτάσεων είναι ουσιαστικά συμβουλευτικού χαρακτήρα και δεν της λαμβάνει υπόψη του ο κεντρικός Δήμος. Κοινώς ο μεγάλος Δήμος δεν αποδέχεται και δεν μας προωθεί αρμοδιότητες ώστε να του κάνουμε τη ζωή πιο εύκολη. Είναι βέβαια στο χέρι του καθώς δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει αλλά θα μπορούσε να είναι πιο ευέλικτος εάν μας έδινε το δικαίωμα παρέμβασης σε θέματα που είναι καθαρά δικής μας αρμοδιότητας. Θέλεις παράδειγμα; Το κυκλοφοριακό. Σε άλλους μεγάλους δήμους όπου υπάρχει ισχυρή κοινότητα, έχουν δοθεί οι αρμοδιότητες και υπάρχει συμφωνία. Σε εμάς κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Θα ήθελα λοιπόν ο Νόμος να είναι περισσότερο κατατοπιστικός και να δίνει ουσιαστικές αρμοδιότητες στην Δημοτική κοινότητα και όχι απλά να του παραχωρεί καρέκλες… Είναι τραγικό η κοινότητα Νάξου που έχει το μισό πληθυσμό ολόκληρου του Δήμου να μην έχει ούτε μισό αστυνομικό ή εργάτη καθαριότητας για να μπορεί να βοηθήσει το Δήμο. Δεν ζητάμε τίποτα παράλογα πράγματα. Αρμοδιότητες ώστε να βοηθήσουμε. Όσο για την ΣΑΤΑ; Ναι τα χρήματα που έχουμε είναι περίπου 450.000 ευρώ και δώσαμε μία λίστα με 19 έργα. ΤΑ περισσότερα απ’ αυτά όμως ξαναγράφτηκαν μία και δύο φορές ώστε να δώσουμε χείρα βοηθείας στο μεγάλο Δήμο. Υπάρχει αδυναμία από τις τεχνικές υπηρεσίες να ανταποκριθούν στις μελέτες και τα αιτήματα που ζητάει η δημοτική κοινότητα. Θα μπορούσε ο Δήμος να μας δώσει ακόμη και έναν μελετητή για να μην χρειαζόμαστε να τρέχουμε συνεχώς στις τεχνικές υπηρεσίες. Αλλά είπαμε, δεν είναι υποχρέωσή τους αλλά δεν το κάνουν. Τι θα ήθελα; Πολλά πράγματα. Αλλά δεν μπορέσαμε να περάσουμε τον ηλεκτροφωτισμό και την ανάδειξη της παλιάς πόλης ενώ και στο θέμα της τοποθέτησης δημόσιων τουαλετών στην περιοχή της Έλλης δεν βρήκαμε ανταπόκριση. Τι να πω; Το ξαναλέω. Δώστε μας αρμοδιότητες για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε….»
Καθυστέρηση
Επιστρέφουμε στα ορεινά και δη στο Φιλώτι όπου μας περιμένει ο Βασίλης Κρασσάς, πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος και με το καλημέρα μας αναφέρει «είναι πολύ δύσκολα όλα. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει προσωπικό., τίποτα. Και όλα έχουν σχέση με το κακό σύστημα, Με τον Καποδίστρια τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα καθώς υπήρχε περισσότερος έλεγχος σε μία μικρότερη περιοχή στην οποία υπήρχε Δήμαρχος αλλά και τρεις αντιδήμαρχοι και βέβαια προσωπικό που έδινε λύσεις. Τώρα το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συντονισμός. Είναι μία μάζα που απλά προσπαθεί να βρει το ρυθμό της… Για τη ΣΑΤΑ τι να πούμε; Τεράστια καθυστέρηση που οφείλονται στο γεγονός ότι όλα έγιναν με καθυστέρηση. Οπότε πώς να δώσουμε λύσεις. Η ΣΑΤΑ έχει μειωθεί στο 50% καθώς από τις 300.000 έπεσε στα 150.000 και νομίζω ότι θα είναι και λιγότερα με βάση την απόδοση του ΦΠΑ. Από εκεί και πέρα, τα προβλήματα είναι αρκετά και προσπαθούμε όπως μπορούμε. Με τους διμηνίτες βρήκαμε λύση στο πρόβλημα της καθαριότητας ενώ στο υπόλοιπο διάστημα υπήρξε εθελοντική εργασία αλλά και πάλι από την τσέπη μας βάλαμε χρήματα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που οφείλουμε να λύσουμε στο Φιλώτι; Οπωσδήποτε πρέπει να κατασκευάσουμε δύο αίθουσες στο δημοτικό σχολείο γιατί τα παιδιά είναι πολλά και δεν πρέπει να τα στιβάξουμε σε αίθουσες και να μην μπορούν να κάνουν οι δάσκαλοι τη δουλειά τους. Και βέβαια οφείλουμε να βελτιώσουμε τους αγροτικούς δρόμους αλλά και να φέρουμε ρεύμα και νερό στους κτηνοτρόφους ώστε να την κρατήσουμε ζωντανή. Πολλοί είναι οι κάτοικοι του χωριού που είναι κτηνοτρόφοι και έχουν ανάγκη από νερό και ρεύμα. Ελπίζω ότι δεν θα τους απογοητεύσουμε»
Υπέρ πατρίδας
Αφήνοντας το Φιλώτι περνάμε στον Δαμαριώνα και εκεί βρίσκουμε τον Μιχάλη Καλαϊτζή έναν από τους πλέον έμπειρους στον θεσμό της Αυτοδιοίκησης καθώς από το 1995 είναι πρόεδρος στον Δαμαριώνα με μία μικρή διακοπή… «Κοίτα για τον Καλλικράτη το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι χειρότερα δεν γίνεται… Και μάλιστα όσο πιο μακριά από τον πολίτη φέρνουν τα κέντρα λήψεως αποφάσεως τόσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα και πιο απρόσωπα απέναντι στους πολίτες. Δυστυχώς αυτοί που σκέφτηκαν τόσο τον Καποδίστρια όσο και τον Καλλικράτη δεν είχαν στο μυαλό τους το καλό των πολιτών. Δημιούργησαν ένα κακέκτυπο του κράτους που δυστυχώς θα έχει το ίδιο τέλος. Δεν πάει άλλο από τη στιγμή που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα προβλήματα και τις ανάγκες των πολιτών. Θέλεις ένα παράδειγμα; Έως το 1998 είχαμε το θεσμό των κοινοτήτων. Ε από το 1995 έως το 1998 κάναμε τόσα έργα όσα δεν κάναμε τα επόμενα δώδεκα χρόνια με τον Καποδίστρια. Και εάν λέμε ότι επί Καποδίστρια φτιάξαμε το δρόμο για την Αγιασό ή το Σχολείο του χωριού, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό οφείλετε στην Νομαρχία. Εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να κάνουμε μελέτες ενώ τα τέλη των δημοτών ή των κατοίκων του χωριού ανέβηκαν τέσσερις φορές τη στιγμή που οι υπηρεσίες που τους παρέχουμε είναι πλέον υποδεέστερες… Και βέβαια ως κοινοτάρχης μπορούσα να λύσω προβλήματα καθημερινότητας αυθημερόν τη στιγμή που σήμερα ακόμη και για τον πιο απλό λόγο πρέπει να καταθέσουμε αιτήματα στον αρμόδιο αντιδήμαρχο στη συνέχεια να συγκληθεί επιτροπή να μελετήσει το αίτημα και στη συνέχεια να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο. Για έναν κάδο φτάνουμε στο σημείο να περιμένουμε 15 ημέρες. Πώς να πάμε μπροστά; Και συν τοις άλλοις αυτή τη στιγμή από την τσέπη μου έχω δώσει περίπου 2,500 ευρώ για θέματα καθαριότητας κυρίως…. Για την ΣΑΤΑ τι να πω; Το απόλυτο τίποτα. Μία περίφραξη θέλαμε να κάνουμε για πάρκινγκ και χρειάστηκε να περιμένουμε τα 1200 ευρώ ως μάνα εξ ουρανού. Την τριετία 2003 – 2006 η ΣΑΤΑ για τον Δαμαριώνα ήταν στις 140.000 ευρώ μαζί με κάτι υπόλοιπα… Φέτος είναι στα 37.000 ευρώ αλλά τα περσινά που ήταν 50.000 πήγαν υπέρ …πατρίδας. Γιατί; Γιατί δηλαδή εγώ που είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου να χάσω τη ΣΑΤΑ με το σκεπτικό ότι όλες οι κοινότητες ελέω αλλαγής συστήματος αποδείχτηκαν χρεωμένες; Αυτό το γενικό σύστημα και οι πρακτικές που θυμίζουν δικτατορία μόνο κακό κάνουν στην περιφέρεια. Από εκεί και πέρα, ο Δαμαριώνας έχει λύσει τα προβλήματα υποδομής του αλλά έχει ανάγκη να αναδείξει το παραδοσιακό χαρακτήρα του. Είναι άλλωστε από τα πρώτα χωριά που έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακά και είναι κρίμα να έχουμε ακόμη τις πλάκες Καρύστου… Ο οικισμός πρέπει να αναδειχτεί και το οφείλουμε στις επόμενες γενιές»
Νεκροταφείο
Στην Απείρανθο συναντάμε την Κατερίνα Γιακουμή, την …πρωτάρα στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον εκλεγέντα πρόεδρο Νίκο Κατινά, ο οποίος απεβίωσε τον περασμένο Μάρτιο. Και με το καλημέρα έπεσε στα βαθιά του Καλλικράτη λέγοντας ότι «η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο γίνεται με ιδιαίτερη δυσκολία κι αυτό είναι το βασικό στοιχεία. Η δυσκολία στη λήψη αποφάσεων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα. Θα είμαστε ικανοποιημένοι εδώ στην Απείρανθο εάν έως το τέλος του χρόνου καταφέρουμε έστω και στο και …πέντε πραγματοποιήσουμε το πιο απλό έργο που έχουμε στο πρόγραμμά μας. Εντάξει είναι φυσιολογικό να υπάρχουν καθυστερήσεις ή προβλήματα και ελπίζω ότι από του χρόνου όλα θα κυλίσουν πιο γρήγορα ή καλύτερα. Η ΣΑΤΑ για την τρέχουσα χρονιά είναι στις 74.000 ευρώ αλλά με εννέα έργα που είχαμε προγραμματίσει δύσκολα θα τα φέρουμε εις πέρας. Ουσιαστικά προσπαθούμε με λίγα από εδώ και λίγα από εκεί να βρούμε μία ισορροπία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη τάφων στο νεκροταφείο. Πρέπει να κατασκευάσουμε νέους καθώς υπάρχει μεγάλη θνησιμότητα στο χωριό και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στη διαχείριση του όλου επιχειρήματος καθώς έχουμε δεχτεί ήδη πολλές αιτήσεις ενώ οφείλουμε να δούμε ποιοι τάφοι είναι οικογενειακοί και ποιοι όχι ώστε να προχωρήσουμε στην ενοικίασή τους. Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε χώρους παρκινγκ αλλά και του περιβάλλοντος χώρου στο Ιατρείο,  ενώ το ευχάριστο είναι ότι η επισκευή του Δημοτικού Σχολείου έχει περάσει μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο και έτσι έχουμε γλυτώσει μέρος των χρημάτων από τη ΣΑΤΑ. Και βέβαια έχουμε αγροτικούς δρόμους και τον καλλωπισμό της Κρήνης που είναι παραδοσιακή και οφείλουμε να αναδεικνύουμε ότι μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του χωριού».
Το όραμα
Από την Απείρανθο περνάμε στη Μονή και στον Μιχάλη Χερουβίμ, τον εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας που αναφέρει ότι «τίποτα δεν γίνεται με τον Καλλικράτη. Πραγματικά τίποτα. Ακόμη και να ρίξουμε μπετόν στους δρόμους δεν επιτρέπεται. Είναι απίστευτο. Έχουμε αφήσει δρόμους ημιτελείς γιατί πολύ απλά δεν μας το επιτρέπει ο νέος Νόμος. Με τον Καποδίστρια ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα γιατί μπορούσαμε να έχουμε μερικά χρήματα και να τα αξιοποιήσουμε όπως εμείς θεωρούμε καλύτερα. Τώρα περιμένουμε τους εργολάβους, την έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο της Χώρας και πάει λέγοντας. Από τα 26.000 ευρώ που ήταν η περσινή ΣΑΤΑ πέσαμε στα 19 χιλιάδες και ήδη έχουμε χάσει και τα 4.000 γιατί πολύ απλά τα δώσαμε σε έργα συντήρησης για τις πλημμύρες του Μαΐου. Από εκεί και πέρα θέλουμε να φτιάξουμε τρεις ή τέσσερις βρύσες στο χωριό για να έχουν νερό να πιουν οι τουρίστες όταν έρχονται στο χωριό μας. Να πιούν ένα ποτήρι νερό βρε παιδί μου… Και βέβαια πλακοστρώσεις στην έξοδο του χωριού για να ομορφύνει λίγο το χωριό και να αναδειχτεί κάπως. Όμως αυτό που θα ήθελα είναι να  βρούμε έναν τρόπο να αξιοποιήσουμε την Παναγιά την Δροσιανή. Να γίνει το σημείο αναφοράς για το χωριό μας. Έχουμε ένα όραμα και ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Έχουμε βρει ένα διώροφο κτήριο πέτρινο εδώ στο χωριό και θέλουμε να το αναπαλαιώσουμε και ζητήσαμε από το Δήμο τη συνδρομή του. Αλλά τίποτα… Θέλουμε να φτιάξουμε ένα μουσείο όπως έχουν στην  Απείρανθο ή την Τραγαία και να αναδείξουμε την πολιτιστική κληρονομιά. Η Δροσιανή είναι η παλαιότερη εκκλησία των Βαλκανίων. Γιατί το τέμπλο της να βρίσκεται στην Απείρανθο και όχι στη Μονή; Γιατί οι αγιογραφίες να βρίσκονται σε κάποιο υπόγειο στο Μουσείο της Αθήνας και όχι εδώ; Ελπίζω ότι θα μας βοηθήσουν και θα γίνει αυτό το Μουσείο που μόνο καλό μπορεί να αποφέρει στο χωριό μας»
Είχαμε έσοδα
Και κλείνουμε με μία βόλτα στην πεδινή Νάξο και δη στον Άγιο Αρσένιο όπου μας υποδέχεται ο πρόεδρος του χωριού Νίκος Μαργαρίτης… «Τι να πούμε; Απλά είναι χάλια ο Καλλικράτης. Πώς να χαρακτηρίσεις ένα σύστημα που δεν σου επιτρέπει να έχεις αρμοδιότητες, να διαχειριστείς έστω και ένα διχίλιαρο; Δεν έχουμε έναν υπάλληλο για την καθαριότητα και περιμένουμε πότε θα μας τον δώσει ο εκάστοτε αντιδήμαρχος. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μόνοι μας. Ούτε συντήρηση ούτε καλλωπισμό σε κάποια σημεία του χωριού. Και βέβαια για κοινότητες όπως η δική μας και ο Καποδίστριας αλλά και ο Καλλικράτης λειτούργησε ανασταλτικά. Είχαμε έσοδα ως κοινότητα αλλά τώρα περιμένουμε από τον κεντρικό Δήμο να αποφασίσει για εμάς. Και βέβαια πώς να λειτουργήσουμε περιμένοντας τι θα μας δώσουν. Τι θα αποφασίσουν αυτοί για εμάς. Είχαμε έσοδα περισσότερα από την Χώρα αλλά η ΣΑΤΑ είναι μόλις 83.000 για μία κοινότητα που έχει οικισμούς στην παραλία που έχουν ανάγκη το καλοκαίρι. Και μόνο η συντήρηση στους αγροτικούς δρόμους κοστίζει περισσότερο και σε χρόνο καθώς πάμε σε εργολαβίες και δεν μπορούμε να το κάνουμε σήμερα… Από τα βασικά προβλήματα είναι η καθαριότητα. Έχουμε το ιατρείο όπου έρχεται ο αγροτικός γιατρός κάθε εβδομάδα και έως πέρυσι μας κάλυπτε η καθαρίστρια του γυμνασίου των Τριπόδων. Τώρα τίποτα…. Το ίδιο και στο σχολείο. Δεν έχουμε καθαρίστριες ενώ θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τις παραλίες και το αποχετευτικό κυρίως στις αναπτυσσόμενες περιοχές που θα αποτελέσουν έργα πνοής για την περιοχή μας. Είδατε τι έγινε με τα πλοία που έδεσαν και εκατοντάδες τουρίστες εγκλωβίστηκαν γιατί δεν μπορούσαν να μετακινηθούν ενώ ακυρώθηκαν και κρατήσεις. Δεν λέω ότι φταίει ο Καλλικράτης αλλά θα μπορούσε κάτι να κάνει ο Δήμος ώστε να δώσει ανάσες στους επιχειρηματίες. Και βέβαια θέλουμε το ΚΤΕΛ να μας προσέξει λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω εάν ο Δήμος έχει την ικανότητα να πιέσει την εταιρία αλλά θυμίζουμε ξεχασμένες πολιτείες κυρίως το χειμώνα, καθώς τα λεωφορεία δεν κατεβαίνουν στο χωριό….»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ 29ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΦΥΓΕ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΕΜΜ. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

Εφυγε χθες από κοντά μας ο Χωραϊτης συγγραφέας και ιστοριοδίφης Ιάκωβος Εμμ. Καμπανέλλης. Επί χρόνια συνεργάτης της "Κυκλαδικής" έχει δώσει κείμενα, πραγματικά διαμάντια σχετικά με τις μικρές ιστορίες που βρίσκονται υπό την σκιάν της Ιστορίας του νησιού.
Επίσης έχει γράψει και πολλά βιβλία για τους Ιερούς Ναούς και τις Μονές της Παροναξίας, για ιστορικες μορφές της τοπικής μας εκκλησιαστικής ιστορίας και γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορία του νησιού.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης του Εμμανουήλ γεννήθηκε το 1917 και απεβίωσε χθες 26 Σεπτεμβρίου, στις 21:10 στο Νοσοκομείο Νάξου.


Από τους πλέον γνωστούς Χωραΐτες ο υπερήλικας «κύριος Ιάκωβος», όπως όλοι στη Νάξο και την εφημερίδα μας τον προσφωνούσαμε, που με τα εμπεριστατωμένα δημοσιεύματά του, επί σειρά ετών, στην εφημερίδα μας έδωσε άλλη διάσταση σε γεγονότα θρησκευτικού χαρακτήρα και περιεχομένου που έλαβαν κατά καιρούς χώρα στο νησί μας.
Πλούσιο το αρχείο του εκλιπόντος σε ό,τι αφορά σε θέματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και συγκεκριμένα του Ιερού ναού Ζωοδόχου Πηγής Πόλεως Νάξου. Και το γεγονός αυτό υποδηλώνει την μεγάλη του αφοσίωση και πραγματική λατρεία στην Ορθόδοξη Πίστη, στον τόπο του και τον εν λόγω ιερό ναό της πόλεως Νάξου. Για τα θρησκευτικά ήθη και έθιμα και τις λατρευτικές συνήθειες της Νάξου πλούσιο το συγγραφικό του έργο.
Γόνος της γνωστής και προσφιλούς σε όλους τους Ναξίους οικογένειας των «Καμπανέληδων» - και εξάδελφος του εκ των κορυφαίων θεατρικών συγγραφέων Ιάκωβου Στεφάνου Καμπανέλλη, του γνωστού ηθοποιού Γεώργιου Στεφάνου Καμπανέλλη - ο «κύριος Ιάκωβος» αγαπήθηκε από την συντριπτική πλειονότητα των συντοπιτών μας. Αγαπήθηκε για τον αψεγάδιαστο χαρακτήρα και την συμπεριφορά του.
Τις τελευταίες ημέρες, ο 94χρονος Ιάκωβος Καμπανέλλης είχε εισαχθεί στο Κ.Υ.-Νοσοκομείο Νάξου με την συνολική εικόνα της υγείας του όχι καλή. Οι δυνάμεις του, κατά γενική ομολογία, τον είχαν εγκαταλείψει. Ο λαός της Νάξου και όλοι όσοι τον γνώρισαν, τον αγάπησαν και τούτο διότι εkτίμησαν τον εν γένει υποδειγματικό τρόπο ζωής του. Πρόκειται για μία μεγάλη απώλεια ακόμη ενός ανθρώπου του πνεύματος που υπηρέτησε τη Νάξο με όλη την δύναμη της ψυχής του και της πένας του.
Καλό ταξίδι "Κύριε Ιάκωβε", θα σε αποχαιρετίσουμε με ένα δικό σου κείμενο, μέσα από τα "Χρονικά" όπου αναφέρεσαι στη Χώρα της Νάξου που πια αδυνατούμε να ονειρευτούμε ή να "αγγίξουμε" ακόμη και σαν ανάμνηση:
"Στο σημερινό μου σημείωμα θα αναφερθώ εις το εσωτερικό της Χώρας στα χρόνια που η ζωή ήτο προβληματική και η βιοπάλη των κατοίκων της σκληρή και αθεράπευτος.
Είναι πραγματικότης ότι στα χρόνια που αναφέρομαι η Χώρα είχε εργατικά χέρια φαμελιτάδων με αρκετά παιδιά και ο ημερήσιος μόχθος ήτο βαρύς και δυσβάστακτος δια την εξοικονόμιση του επιουσίου.
Αντιθέτως οι αριστοκράτες των συνοικιών του Κάστρου και του Μπούργου μπορούσαν να ζουν ανέτως και άνευ ουδενός προβλήματος διότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός αδιαφορούσε δια κάθε επιπρόσθετο και παράλογο πολλάκις δαπάνη.
 Το ενεργητικό του οικογενειακού των προϋπολογισμού κατέγραφε ικανοποιητικά έσοδα εκ της αγροτικής ή επαγγελματικής των απασχολήσεως, ενώ αντιθέτως οι βιοπαλαισταί ψευτοζούσαν από ανεπάρκεια αγαθών….
Τουναντίον οι αφεντάδες γαιοκτήμονες της νήσου ζούσαν επί πολυτελών κατοικιών της πόλης απολαμβάνοντες ακοπίαστα και ανέμελα, γεμίζοντας τα κελάρια των σπιτιών τους με πλούσια αγαθά, που συνήθως περίσσευαν και επαρκούσαν να χορτάσουν αρκετά στόματα της φτωχικής συνοικίας, που ασφυκτικά περίζωνε τα σπίτια που έκλειναν μια πλουσιοπάροχη και απολαυστική ζωή….
Στα χρόνια μάλιστα του Τιμαριοτισμού και της επιβληθείσης Φεουδαλικής πολιτείας, απελάμβαναν τα προϊόντα των ανύπαρκτων ιδιοκτησιών των, θερίζοντας εκεί που ποτέ δεν έσπειραν και αποκομίζοντας τους καρπούς των δένδρων που ποτέ δεν εφύτευσαν….
Οι εργαζόμενοι χειρονακτες στους αφεντάδες, δεν είχον ουδεμία προστασία ή περίθαλψη, όταν τα χρόνια του μόχθου και της σκληρής βιοπάλης τους καθίστον ανίκανους προς εργασία. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την τότε τάξη των ναυτεργατών και των ψαράδων του λιμανιού, τα πληρώματα των ιστιοφόρων, τους φορτοεκφορτωτές, να ζουν και γηράσκουν στη φτώχεια, αυτοί και οι οικογένειές τους, και όταν πέθαιναν, οι ζώντες οι περιλειπόμενοι να τους βγάζουν δίσκο επαιτείας δια να καλύψουν τα απαραίτητα έξοδα μιας φτωχής και άσημης εκφοράς….
Τότε υπήρχε το δημοτικό φέρετρο δια τους οικονομικά αναξιοπαθούντας κατοίκους, που φυλάσσονταν στο κοιμητήριο της πόλεως, δια να χρησιμοποιηθεί μεταφέροντας το νεκρό από το σπίτι του στην τελευταία του κατοικία…
Οι χαρές και οι διασκεδάσεις του σύγχρονου σημερινού πολιτισμού ήσαν τότε κατ’ουσίαν ανύπαρκται.
Οι διασκεδάσεις τότε γυρόφερναν μόνον στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα με την συμμετοχή του γνωστού τότε γραμοφώνου το οποίον έδιδε τον μουσικό τόνο και αναψυχή, στους μουσόφιλους διασκεδαστές….
Την παρατεταμένη μονοτονία τάραζε κάπου- κάπου η παρουσία του θεάτρου σκιών (καραγκιόζη) ή του Φασουλή που και αυτοί ξέπεφταν στο νησί, αφού εξαντλούσαν το ρεπερτόριο τους αλλού και που τότε ενθυμούντο τα απόκεντρα επαρχιακά μικρόνησα για να οικονομίσουν τις δύσκολες ημέρες της θεατρικής ανεργίας….
Εκτός της πόλεως περιόδευαν και στις αγροτικές της νήσου περιοχές και που εκεί το αντίτιμο του εισιτηρίου αντικαθίστατο με αγροτικά προϊόντα που υπήρχον στο αγροτόσπιτο, για να μπορέσει ο αγρότης θεατής να απολαύσει το περιοδεύον θεατρικό συγκρότημα….που ίσως για πρώτη φορά επισκέπτονταν το χωριό του….
Είναι γεγονός ότι οι καιροί στα χρόνια εκείνα ήσαν δύσκολοι, λες και ο Θεός είχε ξεχάσει τους ανθρώπους, ή άνθρωποι είχαν ξεχάσει το Θεό….
Οι γεροντότεροι ισχυρίζονταν ότι μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν πλούσιοι και πτωχοί αλλά ταυτόχρονα ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι καθώς έλεγαν….
Και ενώ οι μέρες πέρναγαν πεζά, οι μήνες, οι μέρες, τα χρόνια, έφευγαν σαν διαβατάρικα πουλιά που στην προσμονή τους οι άνθρωποι προσδοκούσαν χαρά και ευτυχία, ενώ δυστυχώς όταν αυτά επανέρχονταν επρόκειτο να θερίσουν δάκρυα….
Όταν το σούρουπο έπεφτε σιωπηλό και οι ίσκιοι της νύκτας περπατούσαν στις καμαροσκεπείς απόμακρες γωνιές των στενών δρομίσκων της παλιάς πόλης κάπου τότε στο σύνορο της ημέρας με τη νύκτα άρχιζε να καταπαύει η ένταση και οδοιπορία του κοπιαστή μεροκαματιάρη, που γύριζε στο χώρο της οικογενειακής του ησυχίας και ανάπαυσης.
Ακριβώς τότε άρχιζε να κυριαρχεί η αρμονία της σιωπής και της ειρήνης στον ψυχικό του κόσμο….
Το βραδυνό σκοτάδι έπεφτε απαλό πάνω στην μικρή νησιώτικια πολιτεία και τα πρώτα πετρελαιοφώτιστα δημοτικά φανάρια των συνοικιακών δρόμων φώτιζαν από νωρίς τα πλακόστρωτα καλτερίμια των στενόδρομων….
Τα καμαροσκεπή σκεπαστά των δρόμων σκοτείνιαζαν περισσότερο από τις καμάρες που και αυτές είχαν κατασκευασθεί σκόπιμα για την αμυντική προστασία των συχνών πειρατικών επιδρομών.
Η πειρατία μάστιζε τα νησιά και οι πολύστροφοι αυτοί δρομίσκοι ήταν άγνωστο εις τους επιδρομείς εάν είχον διέξοδο στην επόμενη άκρη….
Στους χρόνους που ιστορούνται πίστευαν πως μόνον στην καθαρότητα της συνείδησης είναι δυνατόν ο άνθρωπος να γίνει….πραγματικός άνθρωπος….
Οι σχέσεις των ανθρώπων συνηθίζονταν τότε και οι κλειστές θύρες ξαμπάρωναν για να δεχθούν τους ανθρώπους της γειτονιάς να περάσουν τις λίγες βραδυνές ώρες κουβεντιάζοντας τα γεγονότα της ημέρας ή λέγοντας, οι γεροντότεροι, μακρόσυρτα παραμύθια ή άλλες παλιές ιστορίες, που οι ακροαταί άκουγαν θαυμάζοντας τους ήρωες που μπλέκονταν στις φανταστικές διηγήσεις των παραμυθάδων αφηγητών….
Μοναδικός τόπος επαφής των κατοίκων το καφενείο. Τότε βλέπεις, δεν υπήρχε το φακελάκι του «Λουμίδι» με τον γνήσιο φρεσκοκομμένο καφέ και έτσι ο φαμελίτης βιοπαλαιστής, λάτρης της γνήσιας καφεϊνης, κατηφόριζε στο παραλιακό καφενέ δια να απολαύσει καπνίζοντας το τσιγάρο του, ή τον αργιλέ του καφενείου, το γνήσιο φρεσκοκομμένο στο καρβουντιστήρι καφέ και να κουβεντιάσει με το συνάφι του τα επαγγελματικά του ή και να πληροφορηθεί τα διατρέχοντα στην μικρή επαρχιακή του πόλη….
Όσοι μάλιστα γνώριζαν γράμματα διάβαζαν την εφημερίδα του καφενείου δια να πληροφορηθούν τα συμβαίνοντα και πέραν της επαρχιακής των πόλεως…..
Στα παραλιακά αυτά καφενεία οι απόμαχοι ναυτικοί ρουφούσαν νωχελικά τον καφέ τους, ενώ ταυτόχρονα έβλεπαν την αγαπημένη τους θάλασσα και να πραγματοποιήσουν φανταστικά ταξίδια της νεανικής των ζωής και που ξυπνώντας ύστερα στην πραγματικότητα βρίσκονταν ανέμελα καθισμένοι στο κάθισμα που είχαν αναπαυτικά θρονιαστεί προ ολίγου….
Τότε υπήρχε διακριτική η παρουσία των κοινωνικών τάξεων. Η πόλη τότε αριθμούσε δύο έως διόμισυ χιλιάδες κατοίκους. Στην πρώτη κοινωνική τάξη ανήκουν οι Αφεντάδες και οι Τσιφλικάδες που έκτιζαν ή κληρονομούσαν αρχοντικά γεμάτα με αγαθά της σύγχρονης εποχής. Και ενώ έζον πλουσία ζωή, φοβόνταν τη φτώχεια και έκλειναν τις πόρτες τους, αφήνοντας απ’εξω την δυστυχία να τουρτουρίζει από το χειμωνιάτικο ξεροβόρι, αν και φοβόνταν τον θάνατο, σκέπτονταν και ενήργουν σαν να μην επρόκειτο να πεθάνουν…ποτέ.
Στην δεύτερη κατηγορία αριθμούνται οι άνθρωποι που εξοικονομούσαν το καθημερινό τους και ζούσαν σχετικά όχι με απόλυτη οικονομική ελευθερία και που κάθε νύκτα στον ύπνο τους σκέπτονταν το αύριο….  
       Στην τρίτη ανήκον άνθρωποι που πάντοτε ανυπόδητοι και στερούμενοι, προσπαθούσαν από τα «θελήματα» που προσέφερον ή το ψάρεμα και την ναυτολόγηση στα ιστιοφόρα του λιμανιού να χορτάσουν τα πάντοτε στερημένα στόματα της πολυμελούς οικογενείας των….
Τα χρόνια εκείνα στο βραδινό στερέωμα κυριαρχούσε η λάμπα του πετρελαίου στα σπίτια και τα «Φανάρια» του κοινοτικού φωτισμού στα στενοσόκακα της μικρής πόλης….
Όλη η επαγγελματική δραστηριότης περιστρέφεται γύρω από το λιμάνι, που αποτελούσε τον προθάλαμο του εμπορίου και της διακίνησης των επιβατών.
Εκεί εδραστηριοποιούντο τα περισσότερα επαγγέλματα και από εκεί συνετηρούντο, κατά πλειονότητα, οι κάτοικοι της περιοχής.
Εάν ο ερευνητής αναφερθεί στο οικοδομικό σύστημα δομής της πόλεως που επί ικανά έτη ίσταται απέναντι στο τρικυμισμένο πέλαγος του Αιγαίου, θα παρατηρήσει ότι οι δρόμοι ακολουθούν τις υψομετρικές καμπύλες του λόφου επάνω στον οποίο έχει η πόλις οικοδομηθεί και ότι υπάρχουν κάθετοι προς αυτές που οδηγούν προς το κάστρο. Ο χώρος του Κάστρου ανεπαρκής σε έκταση, δια να χωρέσει τις κατοικίες των Ενετών των χρόνων εκείνων, που ξενόφερτοι έφθασαν από τη Δύση και κατέφυγαν εκεί δια προσωπικήν των ασφάλεια.
Στο αναχείρας σημείωμα ευλπιστώ ότι προσέφερα ικανά από την κοινωνική ζωή της παρελθούσης αυτής εποχής και τις οποίας τα οικοδομικά απομεινάρια στέκονται μέχρι σήμερον, επαληθεύοντας τα όσα εγράφησαν ανωτέρω.
Τα χρόνια αυτά έφυγαν και η σκιά της παλαιάς πόλεως τώρα σκορπίζει μία βιβλική γαλήνη και από υψηλά κατέρχεται απ’ τους γαλάζιους καταρράκτες του ουρανού ένα λεπτό αραχνοϋφαντο φως που επαναφέρει στην μνήμη τας παλαιάς εκείνας ημέρας και παραδίδει άφθαρτη την παρουσία στους επερχόμενους χρόνους, την γραφική πρωτεύουσα της παντοφόρου και μεγαλόπρεπης νήσου του Κυκλαδικού πολύνησου….
Όποιος έζησε τότε στην όμορφη αυτή μικρή πολιτεία θα ενθυμείτο επ’αρκετόν χρόνον το ασημένιο φως της καθάριας φύσης και την χρυσοπόρφυρο δύση, όταν ο αρμητηλάτης ήλιος, έγερνε κατά τις μαρμάρινες βουνοπλαγιές της γειτονικής Πάρου που τότε το λευκό βάφεται ρόδινο, κι ύστερα πορφυρό, δυνατό πορτοκαλί, μοβ….και εδώ στην μνήμη του γράφοντος έρχονται οι στίχοι Ναξίας ποιητρίας που προς ετών διάβασε σε τοπική εφημερίδα:
«Μελαγχολώ το δειλινό παρά την ομορφιά του
δεν με γελούν τα χρώματα της δύσης τα λαμπρά
είναι αυτή η ομορφιά αναλαμπή θανάτου
που σίγουρα ανελέητα στην νύκτα οδηγά».
ΙΑΚΩΒΟΣ ΕΜΜ. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ



Έως πότε θα πληρώνουμε από τη τσέπη μας;

Επτά πρόεδροι από την Ορεινή Νάξο μιλούν για τις αλλαγές που έφερε ο Καλλικράτης στα χωριά τους, για τα χρήματα που υπάρχουν αλλά δεν αξιοποιούνται για την προσωπική εργασία που κάνουν και αναφέρουν ότι ελάχιστες φορές είδαν έστω κι έναν εργάτη καθαριότητας να έρχεται να δώσει χείρα βοηθείας…
Έχουν περάσει εννιά μήνες από την εμφάνιση του «θεόσταλτου» Καλλικράτη στην Ελληνική επικράτεια και τα αποτελέσματά του αν μη τι άλλο είναι εντυπωσιακά. Ειδικά στη Νάξο οι περισσότεροι πρόεδροι ή εκπρόσωποι τοπικών διαμερισμάτων πλέουν σε πελάγη ευτυχίας γιατί πολύ απλά λύθηκαν όλα τους τα προβλήματα…. 
Ως διά μαγείας τα πάντα εξαφανίστηκαν… Και οι Έλληνες πανευτυχείς ζουν ένα καλύτερο σήμερα… Εντάξει. Μην τα παραλέμε. Μπορεί η έμπνευση του κ. Ραγκούση να ήταν καλή, όμως στην πράξη ουσιαστικά τίποτα δεν δουλεύει. Και εννέα μήνες μετά την εμφάνισή του οι πρόεδροι ή εκπρόσωποι των τοπικών συμβουλίων έχουν μόνο παράπονα. Τα περισσότερα όμως δεν είναι προς τον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων αλλά προς το σύστημα που μάλλον έχει γίνει χειρότερο σε σχέση με τον «Καποδίστρια» κι αυτό γιατί η γραφειοκρατία όχι απλά παραμένει αλλά γιγαντώθηκε σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει με ένα τέρας που καταβροχθίζει τα πάντα και κυρίως την όποια καλή διάθεση μπορεί να δείχνουν οι δημοτικοί άρχοντες ώστε να λύσουν τα προβλήματα. Ακόμη και της καθημερινότητας…
Η ζωή του χωριού
Ο λόγος λοιπόν σε προέδρους και εκπροσώπους αρχικά των ορεινών χωριών της Νάξου που αφού πέρασε το καλοκαίρι ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον χειμώνα που αναμένεται ιδιαίτερα βαρύς με βάση πάντα τα οικονομικά δεδομένα. Κι αυτό είναι ένα σημείο που το αναγνωρίζουν ως ελαφρυντικό απέναντι στη Δημοτική Αρχή… Εν αρχή ο εκπρόσωπος του Κοινοτικού διαμερίσματος Σκαδού, Μιχάλης Πάσουλας με το χωριό του τον Σεπτέμβριο να έχει βιώσει δύο φωτιές, η μία εκ των οποίων «έγλυψε» τα πρώτα σπίτια όπως μπαίνουν στο χωριό από την Κόρωνο και σταμάτησε στα όρια του νεκροταφείο στην εκκλησία της Παναγίας… «Το μόνο που μπορώ να πω για τον Καλλικράτη είναι …χάλια. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε καμία αρμοδιότητα ως τοπικοί εκπρόσωποι και καμία λειτουργία. Όλα είναι νεκρά, ένα απέραντο τίποτα. Αυτός ο Νόμος ήρθε για να ισοπεδώσει την ύπαιθρο και έως τώρα τα έχει καταφέρει μία χαρά. Δεν υπάρχουν χρήματα, η ΣΑΤΑ έχει περικοπεί και δεν μπορούμε ούτε τα βασικά να φτιάξουμε στο χωριό. Εάν θέλουμε χρήματα θα πρέπει να ξεζουμίσουμε τους κατοίκους. Γίνεται κάτι τέτοιο; Με τον Καποδίστρια υπήρχε καλύτερη λειτουργία. Με τον Δήμο Δρυμαλίας έγιναν έργα. Έστω και μικρά αλλά έγιναν. Και το τοπικό συμβούλιο είχε μεγαλύτερη δύναμη και μπορούσε να πιέσει περισσότερο. Το τεχνικό πρόγραμμα είχε έργα αξίας 21.800 ευρώ… Με τις περικοπές και το ΦΠΑ μου αναλογούν για το Σκαδό πλέον 9.000 ευρώ. Αλήθεια τι μπορώ να κάνω μ’ αυτά τα χρήματα; Ναι το χωριό έχει ανάγκες. Χρειάζεται καθαριότητα αλλά δεν υπάρχουν εργάτες και όσες φορές ζήτησα δεν πήρα ανταπόκριση. Ναι ο αγροτικός δρόμος έχει ανάγκη συντήρησης. Και βέβαια αρκετά δημόσια κτήρια του χωριού έχουν ανάγκη αναστήλωσης και συντήρησης με πρώτο και καλύτερο το Γυμνάσιο. Είναι στα όρια του. Εάν δεν επισκευαστεί θα πέσει. Και αυτό το γυμνάσιο είναι η ζωή του χωριού. Και είναι κρίμα να χαθεί»
Μην μας πιέζεις
Στη συνέχεια περνάμε στην Κωμιακή και στον Ιάκωβο Μπαρδή ο οποίος επισκιάζει τα προβλήματα που υπάρχουν στην θέληση και τη διάθεση των δημοτικών αρχόντων ώστε να λύσουν τις όποιες εκκρεμότητες υπάρχουν… «Για μένα είτε υπάρχει Καποδίστριας, είτε υπάρχει Καλλικράτης το ίδιο είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει ενδιαφέρον και θέληση, όρεξη και διάθεση να τρέξουν. Ναι διεκδικήσουν και να υπερπηδήσουν τα όποια εμπόδια βρίσκουν στο δρόμο τους. Και βέβαια να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στους κοινοτικούς και δημοτικούς παράγοντες γιατί ένα είναι το κοινό καλό, αυτό του νησιού. Και βέβαια πρέπει να υπάρχει γνώση από τους διοικούντες και τους υπαλλήλους όταν φτάνουν στο σημείο να λύνουν προβλήματα. Ναι επί Καποδίστρια κάποια πράγματα λειτουργούσαν πιο γρήγορα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ήταν και εντάξει. Πάλι η γραφειοκρατία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Εμείς εδώ στη Κωμιακή έχουμε ένα σημαντικό πρόβλημα. Υπάρχει μία βουλίστρα που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του χωριού (σ..σ. ένας τείχος που χτίστηκε πριν από χρόνια και έχει πέσει) που εάν δεν φτιαχτεί άμεσα θα λειτουργήσει ως ντόμινο παρασύροντας ακόμη και σπίτια. Η ΣΑΤΑ για την Κωμιακή είναι στις 38.000 ευρώ ενώ το έργο αν και είχε κριθεί ότι χρειάζονται για την επισκευή του 11.000 μας δίνουν ουσιαστικά μόνο τα 6.000. Άρα πρέπει να βρούμε μέσα από άλλες πηγές αυτά τα χρήματα γιατί πολύ απλά ο κίνδυνος είναι ορατός. Και βέβαια χρήματα υπάρχουν. Αρκεί να ξέρεις που να τα βρεις. Από το 2001 στις πλημμύρες του Νοεμβρίου χάρη στις προσπάθειες του κ. Μανωλά είχαν ανοίξει κωδικοί και τα χρήματα ήταν αρκετά και για τα τέσσερα χωριά (Κωμιακή, Κόρωνος, Σκαδό και Μέση) και με ποσοστό ανάλογα τον πληθυσμό τους. Κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ ήταν αυτά τα χρήματα είτε στη Νομαρχία, είτε στο Δήμο. Ε, τρεις Δήμαρχοι πέρασαν κανείς δεν έκανε τίποτα. Και παραλίγο να χαθούν αυτά τα χρήματα. Με προσωπικές μας ενέργειες στα μέσα Μαρτίου μας είπαν υπάλληλοι της Περιφέρειας ότι πρέπει να καταθέσουμε και πάλι προγράμματα και προμελέτες ή μελέτες για να μπορέσουμε να πάρουμε αυτά τα χρήματα. Και τώρα το τελευταίο όριο είναι η 31η Δεκεμβρίου. Εάν δεν τα καταφέρουμε και τώρα πάει πέταξαν τα λεφτά. Πηγαίνω στην τεχνική υπηρεσία και μου λένε μη μας πιέζετε. «Πώς να κάνουμε κάτι όταν οι άλλοι δέκα χρόνια δεν έκαναν τίποτα»…. Τους κυνηγάμε καθημερινά,. Χρήματα υπάρχουν αλλά δεν ξέρουν πώς να τα πάρουν… Και είναι κρίμα να χαθούν γιατί πολύ απλά κάποιοι δεν γνωρίζουν τον τρόπο να ανοίξουν τους κωδικούς και να αντλήσουν τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς είναι δικά μας. Αυτή τη στιγμή για την Κωμιακή αναλογούν περίπου 200.000 ευρώ. Γιατί να χαθούν; Και έχει προβλήματα εκτός από την βουλίστρα το χωριό. Ρέματα που δεν έχουν καθαριστεί, χαντάκια βουλωμένα. Έχω 200 μέτρα αμιαντοσωλήνα μέσα στο χωριό γιατί να μην τον αλλάξω; Επειδή κάποιοι δεν θέλουν να πιέζονται;»
Ούτε ένας εργάτης
Στη συνέχεια περνάμε στη Κόρωνο και τον Νίκο Χουζούρη, το πρόεδρο της τοπικής κοινότητας που έχει φτάσει στο σημείο να... ντρέπεται που είναι πρόεδρος. Κι αυτό γιατί «μα ξέρεις τι είναι να πηγαίνω να αγοράζω σακούλες σκουπιδιών από το Σούπερ Μάρκετ και να αλλάζω μόνος του τους κάδους. Γιατί πολύ απλά στους εννέα μήνες που ισχύει ο Καλλικράτης, ένας εργάτης καθαριότητας δεν έχει έρθει στο χωριό. Ένας. Καθαρίζω το χωριό με τα δικά μου λεφτά. Αλλά δεν φτάνει. Και δεν υπάρχουν και οι αντοχές. Ο Δήμος δεν βοηθάει. Και δεν μπορεί να λύσει ούτε τα πιο απλά προβλήματα, αυτά της καθαριότητας. Και για να μην είμαι άδικος ή υπερβολικός υπάρχει διάθεση αλλά έως εκεί. Έχουμε καταθέσει το τεχνικό μας πρόγραμμα αλλά ούτε μελέτες μπορούν να γίνουν ούτε να δουλέψει κανείς πάνω σε προγράμματα ούτε να μας υποδείξει που μπορούμε να βρούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις που τυχόν έχουμε… Και με τον Καποδίστρια αρκετά πράγματα γίνονταν καλύτερα. Και ειδικά ο Δήμος Δρυμαλίας σε θέματα τέτοια ήταν 150 χρόνια μπροστά και τα ξεπερνούσαμε για πλάκα. Τώρα τίποτα. Εννέα μήνες το απόλυτο μηδέν και κινδυνεύουμε εάν δεν αξιοποιηθούν τα χρήματα μέσα από μελέτες και έργα να τα χάσουμε. Να μας τα πάρουμε πίσω. Θεωρώ ότι αρκετά προβλήματα θα είχαν λυθεί εάν υπάρχει καλύτερη πολιτική και πιο σωστή οργάνωση. Δεν μπορώ να πηγαίνω στην τεχνική υπηρεσία και να μου λένε ότι δεν υπάρχουν άτομα, όταν ξέρουμε όλοι ότι υπάρχουν, αλλά είναι ανενεργοί γιατί κανείς δεν τους ενεργοποιεί ή τους χρησιμοποιούν σε λάθος θέσεις; Ναι το χωριό έχει ανάγκη από έργα όπως πλακοστρώσεις, αποχετευτικά προγράμματα ή την αξιοποίηση του Μουσείου της Σμύριδας. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε ορεινό χωριό και θα πρέπει να ζήσουμε απ’ αυτά κι όχι από τις παραλίες όπως κάποια άλλα. Αλλά τι να ζητάω από τη στιγμή που δεν έχει εμφανιστεί ούτε ένας εργάτης καθαριότητας;»
Έναν καθρέπτη ζητάω
Στη συνέχεια περνάμε στον Δανακό και τον Κωνσταντίνο Βάσιλα, τον εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας που μας λέει ότι «έναν καθρέπτη έχω ζητήσει για να βάλω σε μία διασταύρωση και θα αναγκαστώ να τον πληρώσω κι αυτόν από την τσέπη μου»…. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Βάσιλας αναφέρει ότι «όχι ο Καλλικράτης δεν έχει βοηθήσει. Είναι αρχή ακόμη βέβαια αλλά πολλά εμπόδια, τεράστια γραφειοκρατία. Έχουν αργήσει να εκταμιευτούν και τα χρήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει ένας σωστός προγραμματισμός. Νομίζω με τον Καποδίστρια τα πράγματα ήταν καλύτερα κυρίως σε επίπεδο προγραμματισμού. Να σκεφτείτε ότι ακόμη δεν έχουμε πάρει τα χρήματα από τη ΣΑΤΑ που είναι περίπου 14,000 ευρώ για λόγους γραφειοκρατίας. Και μ’ αυτά τα χρήματα θα τα δώσουμε κυρίως για την καθαριότητα. Ο εργολάβος το καλοκαίρι μου έστειλε δύο υπαλλήλους να καθαρίσουν. Δεν ήταν Έλληνες. Τους έδιωξα γιατί δεν έκαναν δουλειά. Τα έβαλα από τη τσέπη μου αλλά τουλάχιστον καθάρισα κι έκανα εκείνη τη περίοδο τη δουλειά μου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι η αναβάθμιση του δασικού δρόμου Δανακός – Λιαρίδια (Μουτσούνα) που εάν γίνει τύπου Α θα μπορέσει να λύσει δεκάδες προβλήματα στο οδικό δύκτιο της Νάξου. Πρέπει να γίνει αλλαγή κατηγορίας (από Γ σε Α) ώστε να στρωθεί ο δρόμος αυτός και να αποτελέσει δίοδο προς την Μουτσούνα και κυρίως από τη περιοχή Κονάκι και κάτω προς το Νότο. Ένα έργο που θα ξελαφρώσει και την διαδρομή Απείρανθο – Μουτσούνα που είναι στενός δρόμος και προκαλεί φόβο στους επισκέπτες. Το καλοκαίρι μέσα από το χωριό για τα Λιαρίδια περνούν τουλάχιστον 200 αυτοκίνητα ημερησίως. Σκεφτήκαμε να τα καταγράψουμε όπως μας πρότεινε ένας ελληνοαμερικανός και να δώσουμε τα στοιχεία στο Δήμο αλλά στο τέλος δεν το κάναμε. Ίσως γιατί δεν είμαστε ακόμη Αμερική… Αλλά η ουσία είναι ότι πρέπει να βρεθεί λύση και να γίνει αυτός ο δρόμος. Και να σκεφτείς ότι υπάρχει μία διασταύρωση λίγο έξω από τον Δανακό και ζητάω από το Δήμο έναν καθρέπτη. Αλλά κανείς δεν μου απαντάει. Θα τον αγοράσω με δικά μου έξοδα αλλά έως πότε θα πληρώνουμε;»
Κάτι παραπάνω πήραμε     
Κατεβαίνουμε στη Κεραμωτή όπου βρίσκεται ο Μανώλης Φακίνος, εκπρόσωπος της τοπικής κοινότητας που μας αναφέρει ότι «δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Ένα σκουπιδιάρικο έρχονταν επί Καποδίστρια, ένα έρχεται και τώρα….» Επί της ουσίας; « Να σκεφτείς ότι δεν έχει έρθει άνθρωπος να καθαρίσει στο χωριό κι έτσι κι αυτό εμείς το κάναμε από μόνοι μας. Δεν ξέρω εάν ήταν καλύτερα ή χειρότερα με τον Καποδίστρια. Αυτό που ξέρω είναι ότι πέρυσι τους δύο καλοκαιρινούς μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο είχαμε έναν άνθρωπο να μας βοηθήσει στα θέματα καθαριότητας. Εάν αυτό είναι κριτήριο, τότε ναι ήταν καλύτερα με τον Καποδίστρια. Σε ότι αφορά το τεχνικό πρόγραμμα τα χρήματα που έχουμε να διαχειριστούμε από τη ΣΑΤΑ είναι περίπου 10.000 ευρώ, σαφώς λιγότερα από τα προηγούμενα χρόνια (επί Βασιλάκη είχαμε πάρει και 18.000 ευρώ) αλλά λόγω της οικονομικής κατάστασης είναι κατανοητό ότι έχει πέσει ψαλίδι. Και να πω ότι παίρνουμε και περισσότερο γιατί με βάση την απογραφή του 2001 η Κεραμωτή θα έπρεπε να παίρνει περίπου 9.000 (όσα αναλογούν στα μικρά χωριά του νησιού) αλλά όλοι οι Δήμαρχοι έδιναν κάτι περισσότερο. Από εκεί και πέρα με τα χρήματα αυτά τι να πρωτοαντιμετωπίσεις; Αλλά δεν έχουμε παράπονο. Έχουμε ένα πρόβλημα με την αποχέτευση αλλά αμέσως οι άνθρωποι από το Δήμο ανταποκρίνονται και δίνουν λύση. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι πρέπει να βελτιωθεί ο δρόμος Καδή – Κυνίδαρου γιατί δίνει λύση σε όλα τα ορεινά χωριά της Νάξου. Είναι ένας αγροτικός δρόμος που δεν πιάνει πούσι, ούτε χιόνι και μειώνει σημαντικά τις αποστάσεις. Και οφείλουμε να τον αναβαθμίσουμε σε επαρχιακό, να γίνουν οι σωστές μελέτες για να δώσει ζωή αυτός ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος της ορεινής Νάξου».
Επέκταση δικτύου
Στη συνέχεια περνάμε στη Μέση και τον Νικήτα Κουτσοκέρη, εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας Μέσης που μας αναφέρει ότι «Όχι δεν είμαι ικανοποιημένος. Πώς να είμαι καθώς πολλά πράγματα κυρίως καθημερινότητας δεν λύνονται. Είχα βαρεθεί να πηγαίνω συνέχεια στο Δήμο και να ζητάω ανθρώπους για την καθαριότητα. Στην αρχή μου έλεγαν ότι δεν έχουν και στη συνέχεια όταν ήρθαν οι διμηνίτες ότι δεν φτάνουν. Δύο ανθρώπους πήρα για ένα διήμερο λόγω πανηγυριού στο χωριό κι αυτό ήταν. Εντάξει προβλήματα υπάρχουν στο Δήμο γιατί είναι αρχή και κάθε αρχή και δύσκολη αλλά νομίζω ότι με τον κατάλληλο συντονισμό και την όρεξη που υπάρχει όλα θα πάνε καλύτερα. Και οι αντιδήμαρχοι δουλεύουν, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους και πιστεύω ότι θα βρουν το δρόμο τους. Σε σχέση με τον Καποδίστρια άκουγα ότι επί Δήμου Δρυμαλίας κάποια πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν ήταν ρόδινα αλλά ήταν καλύτερα. Από εκεί και πέρα με βάση το τεχνικό πρόγραμμα έχουμε ζητήσει κυρίως λύση σε προβλήματα μηχανολογικά (ύδρευση, αποχέτευση) αλλά μου έχουν πει ότι πρέπει να περιμένουμε. Υπάρχουν ακόμη σχέδια για πλακοστρώσεις στο χωριό και είναι στα συρτάρια της Δρυμαλίας, μου τα έχουν δείξει και μου είπαν ότι εάν βρεθούν χρήματα μπορεί να γίνουν. Και δεν θέλω να γίνει ότι και πέρυσι που τα 16.000 ευρώ που ήταν για την ΣΑΤΑ του χωριού μας τα πήρε ο Δήμος γιατί δεν υπήρξε αξιοποίηση. Αυτό μας καίει αυτή τη στιγμή είναι να πραγματοποιηθεί επέκταση του αποχετευτικού δικτύου αλλά και της ύδρευσης. Έχουν κατασκευαστεί μερικά σπίτια από ανθρώπους που βγαίνουν στη σύνταξη και θέλουν να έρθουν να μείνουν στη Μέση. Έρχονται τα καλοκαίρια και από φέτος θα έρχονται και το χειμώνα. Πιέζουμε το Δήμο να κάνει ότι μπορεί ώστε να βρεθεί λύση. Θέληση υπάρχει αλλά το κόστος είναι μεγάλο. Αγγίζει τις 50.000 ευρώ και πρέπει να σπάσουμε και το δρόμο. Το καλοκαίρι με πλαστικές σωλήνες κάναμε πατέντες ώστε να δώσουμε λύση. Όμως, κάτι τέτοιο πρέπει να τελειώσει ώστε να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι στο χωριό».
Βοήθεια από εκκλησία 
Το τέλος της πρώτης βόλτας μας βρίσκει στο Χαλκί εκεί όπου βρίσκεται ο Γιάννης Ανδριέλος πρόεδρος της τοπικής κοινότητας με το Χαλκί να έχει υπό την σκέπη του όχι ένα, ούτε δύο αλλά επτά χωριά: Καλόξυλο, Χείμαρο, Κεραμί, Χαλκί, Τσικαλαριό, Ακαδήμοι και Ράχη (Μονίτσια) αλλα και το Μετόχι που είναι μικρότερος οικισμός… «Ο Καλλικράτης έχει πολλές δυσκολίες κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων αλλά και της έλλειψης συντονισμού. Με τον καποδίστρια και τους δύο Δήμους ήταν καλύτερα τα πράγματα, υπήρχε έλεγχος. Τώρα όλα είναι κάτω, όλα στο Δήμο Νάξου και έχω την αίσθηση ότι είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Αντίθετα, όταν υπήρχε ο Δήμος Δρυμαλίας υπήρχε καλύτερη λειτουργία ακόμη και στο πιο βασικό: τα θέματα καθαριότητας. Από εκεί και πέρα με τα λιγοστά χρήματα που έχουμε πάρει μέσω της ΣΑΤΑ (ή θα πάρουμε) αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μοιράσουμε τα χρήματα γιατί υπάρχει γκρίνια. Δεν μπορώ να το κρύψω αυτό. Και θα δοθούν κυρίως για την αναμόρφωση των χωριών, να υπάρξει ασφαλτόστρωση και να πλακοστρώσουμε σημεία που είναι προσβάσιμα. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα της περιοχής: η διάνοιξη του δρόμου στο ύψος του Χωριανόπουλου ώστε τα λεωφορεία να μπορούν να κινούνται πιο άνετα και να υπάρχει καλύτερη σύνδεση τόσο με τη Χώρα όσο και με τα ορεινά χωριά και το Βυζαντινό Πάρκο της Τραγαίας, το όραμα του Ανωμερίτη που κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Δυστυχώς φέτος τα προβλήματα ήταν πολλά καθώς αρκετές εκκλησίες αν και προσβάσιμες ήταν κλειστές γιατί δεν υπήρχαν φύλακες. Όπως ο Άγιος Γιώργης ο Διασωρητής ή η Ευαγγελίστρια στο Χαλκί. Κάθε μέρα έρχονται κοντά στους 200 τουρίστες που ήθελαν να δουν αυτές τις εκκλησίες. Βλέπεις τις αναφέρουν και οι τουριστικοί οδηγοί αλλά φύλακας δεν υπάρχει. Πήρε σύνταξη και δεν αντικαταστάθηκε. Άρα ζητάμε έναν φύλακα. Από τον τουρισμό δεν ζούμε; Γιατί να μην εκμεταλλευτούμε αυτές τις ομορφιές; Είπα στο Δήμαρχο να συνεργαστεί με την Εκκλησία, να επισκεφτεί τον Σεβασμιώτατο Παροναξίας και να μιλήσουν για το θέμα. Η Εκκλησία έχει τη δύναμη να βοηθήσει αυτή τη στιγμή και νομίζω ότι έχει και τη θέληση να το κάνει. Κάποιες εκκλησίες χρειάζονται επισκευές αλλά όλες θα πρέπει να είναι ανοιχτές για το καλό του νησιού. Όσο για την καθαριότητα; Τι να πω; Κανείς δεν ήρθε… Από την τσέπη μας πληρώσαμε και με εθελοντική εργασία»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ 27ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Κερδίσαμε έναν …Απρίλιο


Την ώρα που στην Πάρο έχασαν έναν… Ιούνιο (-15%)  σε σχέση με το 2010, εμείς πανηγυρί-
ζουμε για την … Ωραία Ελένη και το γεγονός ότι είχαμε αύξηση περίπου 18.000 επισκέπτες σε σχέση με την περσινή χρονιά – Πτώση ύψους 13% σε σχέση με το 2007 που είχε τα σπάσει θετικά τα ρεκόρ

Για τους κυβερνώντες και δη τους υπεύθυνους για την τουριστική προβολή της Ελλάδας (βλ Υπουργός Τουρισμός κ. Γερουλάνος και υφυπουργός κ. Νικητιάδης) η χρονιά που διανύουμε είναι καταπληκτική και αρέσκονται να απολαμβάνουν τους αριθμούς μιλώντας για αύξηση της τάξης του 10 ή του 12% σε σχέση με την περσινή περίοδο. Περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι ή άλλο Μέσο Επικοινωνίας και διαλαλούν την πραμάτεια τους… Μιλάνε βέβαια και για την απόφασή τους για άρση του καμποτάζ που τόνωσε την αγορά της κρουαζιέρας δίνοντας παραδείγματα όπως η Σαντορίνη ή η Ρόδος που ακόμη και τον Οκτώβριο έχουν προγραμματισμένες τουλάχιστον 100 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων…. Και βέβαια ρόλο έπαιξαν και οι αεροπορικές εταιρίες χαμηλού κόστους που ειδικά σε νησιά όπως η Ρόδος και η Κω γέμισαν από επισκέπτες αλλά και αυτή η οδός έκλεισε καθώς για την χειμερινή περίοδο τα δρομολόγια ακυρώθηκαν. Για το ποιος φταίει είναι αλλού παπά ευαγγέλιο.

Ναδίρ
Το ζητούμενο όμως στην Ιστορία είναι τι κάνουμε εδώ στην Νάξο… Οι … απέναντι και δη οι Παριανοί κλαίνε. Κι αυτό γιατί με βάση τα στοιχεία που δόθηκαν για τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο – Ιούλιο – Αύγουστο) η πτώση των επισκεπτών σε σχέση με το 2010 ήταν της τάξης περίπου του 15%. Και πως μεταφράζεται αυτό σε απόλυτους αριθμούς; Το περσινό καλοκαίρι είχαν 328.002 επισκέπτες ενώ φέτος έκλεισαν με 279.906, ήτοι μείωση 48.096 (!!!!) και αυτό για τους Παριανούς (και τους κατοίκους της Αντιπάρου) αυτό σημαίνει ότι έχουν χάσει έναν … Ιούνιο, κάτι που σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο για την εικόνα ενός νησιού που θεωρείται ως ένας από τους Top προορισμούς στην Ελλάδα. Που αποδίδουν την πτώση για τον χαμένο … Ιούνιο; Μα στην έλλειψη τουριστικής προβολής από τον Δήμο και την έλλειψη υποδομών όπως μαρίνες και διεθνές αεροδρόμιο που φέρνει σε μειονεκτική θέση την Πάρο απέναντι σε Μύκονο, Σαντορίνη αλλά και τα Δωδεκάνησα που ήταν οι κερδισμένοι της φετινής χρονιάς. Και βέβαια όταν ένα νησί χάνει την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι κερδίζουν, η χασούρα είναι διπλή. Πρέπει εδώ να συνυπολογίσουμε ότι οι Παριανοί επιχειρηματίες επιμένουν ότι οικονομικά η σεζόν ήταν κάκιστη με δεδομένο ότι μειώθηκε και η διάθεση των επισκεπτών να αφήσουν χρήματα στο νησί είτε πηγαίνοντας σε εστιατόρια είτε σε κλαμπ ή και αγοράζοντας σουβενίρ από τα εποχικά καταστήματα.

Διαφορές
Τι γίνεται όμως στην Νάξο; Εάν κοιτάξουμε μόνο τους αριθμούς και δη την αντίδραση των Παριανών μάλλον θα πρέπει να θεωρηθούμε Βασιλιάδες. Κι αυτό γιατί πρέπει να είμαστε από τα νησιά που είχαν θετικό πρόσημο στην κίνηση του τουρισμού την φετινή σεζόν. Σε σχέση με την Πάρο είχαμε λιγότερα δρομολόγια πλοίων (ας είναι καλά η μη έγκαιρη έλευση του «Δήλος») και σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι υπάρχει απευθείας σύνθεση με Αθήνα (σε λιγότερο από 3 ώρες) κάτι που επιτρέπει την αύξηση του τουρισμού για το Σαββατοκύριακο. Δηλαδή πολύ εύκολα ένα ζευγάρι παίρνει το πλοίο για να πάει στην Πάρο σε σχέση με την Νάξο, κάτι που ανεβάζει τους αριθμούς…

Αύξηση
Μένουμε όμως στα της Νάξου. Για πρώτη φορά μετά από το 2007 (η κορύφωση της δεκαετίας όσον αφορά την τουριστική κίνηση) είχαμε αύξηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2007 κάθε χρόνο χάνουμε τουλάχιστον 4 έως 6% ενώ χειρότερη όλων ήταν η περσινή χρονιά όταν η μείωση ήταν της τάξης του 10% (-25.000 επισκέπτες) σε σχέση πάντα μ’ αυτούς του 2009. Και μάλιστα τελικά δεν ήταν άσχημη, καθώς περάσαμε το ψυχολογικό όριο των 250.000 επισκεπτών τους τέσσερις μήνες του καλοκαιριού, ήτοι από τον Μάιο έως τον Αύγουστο, ενώ δεν αποκλείεται και ο Σεπτέμβριος να κυμανθεί ακόμη καλύτερα καθώς οι ενδείξεις έως τώρα είναι πολύ θετικές…. Ποια είναι η αύξηση σε σχέση με πέρυσι; Είναι της τάξης του 8% ήταν περισσότεροι από 17.000 επισκέπτες καθώς στις σχετικές λίστες δεν αναφέρονται οι επιβάτες που μετακινήθηκαν μέσω του Super Jet και οι οποίοι υπολογίζονται περίπου στους 3.000 για τον μήνα Αύγουστο.

Ραφήνα
Μπορεί η Πάρος λοιπόν να έχασε έναν Ιούνιο σε σχέση με την περσινή χρονιά αλλά η Νάξος κέρδισε έναν ακόμη… Απρίλιο. Καθώς με βάση τις αφίξεις που έχει ανακοινώσει το Λιμεναρχείο Νάξου περίπου 18.000 είναι οι επισκέπτες που ήρθαν στη Νάξο το τετράμηνο Μάιος – Αύγουστος σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010. Και οι 18.000 αυτοί είναι κατά διαβολική σύμπτωση όσοι ήρθαν φέτος τον Μάρτιο και τον Φεβρουάριο ή κάτι λιγότερο σε σχέση με αυτούς που ήρθαν τον Απρίλιο… Οπότε έχουμε κερδίσει έναν μήνα. Γιατί κερδίσαμε αυτό το μήνα τη στιγμή που στη Πάρο έχασαν τα … αυγά και τα καλάθια; Σίγουρα όχι γιατί έχουμε καλύτερη σύνδεση με τον Πειραιά ή την Ραφήνα ή γιατί έχουμε διεθνές αεροδρόμιο. Σχεδόν δεν έχουμε λιμάνι και σχεδόν δεν έχουμε αεροδρόμιο με δεδομένο ότι αυτό το τετράμηνο (Μάιο – Αύγουστο) δεν υπάρχουν αεροπορικά εισιτήρια. Πλοία επίσης σε σχέση με την περσινή σεζόν είχαμε λιγότερα αλλά μεγάλη βοήθεια έδωσε το SuperFerry που έστω κι εάν ήρθε με καθυστέρηση στην γραμμή (από Ραφήνα έως Μύκονο και στη συνέχεια έφτασε έως τη Νάξο) άνοιξε μία δίοδο που ήταν κλειστή τα προηγούμενα χρόνια.

Για κάθε τσέπη
Από εκεί και πέρα κατά γενική ομολογία έπαιξε ρόλο η … Ωραία Ελένη. Η παρουσία της Μενεγάκη έπαιξε καταλυτικό ρόλο όπως αναφέρουν ουκ ολίγοι τουριστικοί πράκτορες (έστω κι εάν θέλουν με τον τρόπο αυτό να καυτηριάσουν τις ατέλειες του νησιού) αλλά και οι δημοτικοί άρχοντες. Ναι είναι αλήθεια ότι για περίπου 15 ημέρες τον Ιούνιο όλοι μιλούσαν την Νάξο στους τηλεοπτικούς δέκτες και το οποίο μεταφράστηκε σε απίστευτο άνοδο τον Ιούλιο, ο οποίος φαίνεται και από το γεγονός ότι έσπασε το φράγμα των 90.000 για πρώτη φορά από το 2007 (!!!)  Από εκεί και πέρα, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι η Νάξος διατήρησε για μία ακόμη χρονιά χαμηλές τις τιμές σε επίπεδο δωματίων αλλά και τιμών σε επίπεδο εστίασης, κάτι που έδωσε έναυσμα για τους επισκέπτες ώστε να έρθουν στο νησί. Και βέβαια η Νάξος έχει διαφημιστεί ως ένα νησί για κάθε βαλάντιο και κυρίως είναι προσιτό στους οικογενειάρχες και στην μέση ελληνική οικογένεια που μπορεί να περάσει μία εβδομάδα με τα λιγότερα δυνατά έξοδα.

Γκρίζα σελίδα
Από εκεί και πέρα, οι επιχειρηματίες επιμένουν ότι δεν κέρδισαν τίποτα και είχαν χασούρα (στον τζίρο), καθώς μπορεί να υπήρχε αύξηση στην επισκεψιμότητα του νησιού που δεν μεταφράστηκε σε αγοραστική κίνηση στην τοπική οικονομία. Και βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι αρκετοί ήταν φέτος οι Ναξιώτες που μένουν εκτός νησιού να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια (αρκετά ήταν τα οικήματα που άνοιξαν σε χωριά μετά από χρόνια) ώστε να μειώσουν τα έξοδά τους αντί να μεταβούν σε άλλο τουριστικό προορισμό. Από τις …γκρίζες σελίδες πάντως του τουρισμού στη Νάξο είναι και τα σπίτια που ενοικιάζονται σε ξένους μέσα από ξένα πρακτορεία και κυρίως στην Νότια Νάξο. Πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για οικονομική αιμορραγία καθώς οικήματα ενοικιάζονται σε αλλοδαπούς μέσω βρετανικών κυρίως πρακτορείων με αποτέλεσμα η Νάξος και η Ελλάδα (κατ επέκταση) να μην κερδίζει τίποτα ουσιαστικά…. 

Ομοφωνία
Ποιο είναι το συμπέρασμα όσον αφορά την Νάξο; Φέτος, η Νάξος κέρδισε το στοίχημα του τουρισμού (έστω κι εάν έβαλε το χεράκι της η Ωραία Ελένη) και οφείλει να διατηρήσει τα κεκτημένα του φετινού καλοκαιριού. Οφείλει όλο το χειμώνα να προχωρήσει σε εντατική διαφήμιση κυρίως μέσω διαδικτύου να αποκτήσει ταυτότητα ώστε να βγάλει προς τα έξω μία σταθερή εικόνα και βέβαια να λύσει προβλήματα εντός, όπως αυτά του κυκλοφοριακού και της καθαριότητας που αμαυρώνουν την εικόνα στους επισκέπτες. Όσο για λιμάνι και αεροδρόμιο; Καλύτερα να τα αφήσουμε για άλλη φορά. Αντίθετα, η πρόταση για συνεργασία με την Πάρο και η ναύλωση μεγάλου πλοίου για την Σαντορίνη και Μύκονο ίσως να είναι οι καλύτερες που έχουν πέσει στο τραπέζι τα τελευταία χρόνια. Αλλά για να γίνουν πραγματικότητα καλό θα είναι να υπάρξει ομοφωνία ως προς την λήψη των αποφάσεων και να κοιτάξουμε όχι ποιος κάνει την πρόταση αλλά το εάν είναι συμφέρουσα προς το νησί…. Αυτή θα πρέπει να είναι και η βασική προϋπόθεση και όχι το ατομικό συμφέρον…  
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ 19ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Οι "μαϊμουδιές", τα ενταλματα και τα βαρίδια...

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
"...Προεκλογικά κάναμε λόγο για διαφάνεια και πλήρη ενημέρωση των συνδημοτών μας• και αυτό το λόγο, αυτή τη δέσμευση θα την τηρήσουμε. Αυτό να το πάρετε ως δεδομένο. Είναι απαράδεκτο, αλλά και πονηρό μία Δημοτική Αρχή να κρατάει μυστικά από τον κόσμο και ό,τι κάνει να το κάνει στα κρυφά και χωρίς καμία ενημέρωση του κόσμου...
...Στόχος της νέας Δημοτικής Αρχής είναι ένας: Νοικοκυροσύνη, τάξη και οργάνωση. Μόνο έτσι θα βγούμε από τη στενωπό που είχε οδηγηθεί ο Δήμος μας τα τελευταία χρόνια, και μόνο έτσι θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για πραγματική ανάπτυξη. Όλα τ’ άλλα είναι λόγια....
...Εδώ, εμείς ήρθαμε όχι για να κάνουμε το κέφι μας ή για να σταδιοδρομήσουμε επαγγελματικά. Εδώ, εμείς ήρθαμε με το θέλημα του κόσμου, ο οποίος επιθυμεί συμμετοχή, στα κοινά, επικοινωνία ξεκάθαρη και ανοιχτή με όλους εμάς, ξεκάθαρες κουβέντες, διαφάνεια, και όχι μαϊμουδιές και άλλα τέτοια πίσω από κλειστές πόρτες. Δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει παιχνιδάκι στα χέρια κανενός ο Δήμος μας. Είμαστε όλοι εδώ -πιστεύω και οι σύμβουλοι των παρατάξεων της αντιπολίτευσης,. Μείζονος και ελάσσονος- για να υπηρετούμε τους συνδημότες μας και όχι για να κάνουμε τα δικά μας."...
Αυτά και άλλα ηχηρά παρόμοια έλεγε ο δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Μανώλης Μαργαρίτης, πριν περίπου τέσσερις μήνες, στην εφημερίδα μας και τον Γιάννη Βλαχάκη. Τότε, βέβαια, δεν είχε ακόμη ψηφιστεί ο προϋπολογισμός, δεν πλήρωνε ο δήμος σε κανέναν. Οπότε, εικάζω, σε υποχρεώσεις και λόγια, την έβγαζε τζάμπα...
Και φτάσαμε στο σήμερα, τέσσερις μήνες μετά, όχι τέσσερα χρόνια...
Και άρχισαν οι καταγγελίες. Η Μείζων μειοψηφία του δήμου καλά κάνει και ψάχνει. Και δημοσιοποιεί τα ευρήματά της. Τις τελευταίες ημέρες κατήγγειλε τους "ημετέρους" οι οποίοι εντελώς προκλητικά, υπονοείται ότι συμμετείχαν σε ενέργειες για να πληρωθούν πρώτοι απ όλους με ποσά που αγγίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, με τιμολόγια τα οποία κάποια "κόπηκαν" τις τελευταίες ημέρες του 2010 (μετά τις εκλογές της 14ης Νοεμβρίου) αλλά και το 2011. Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό για όποιον ζητά από όλους εκείνους που ασχολούνται με τα κοινά να προτάσσουν το συμφέρον του πολίτη, ή του δήμου πιο πάνω από τα δικά τους συμφέροντα, υποχρεώσεις, "ζόρια" (που όλοι έχουν) αλλά και της οικογένειάς τους, των γαμβρών, των κουμπάρων, των ξαδέλφων, των φίλων. Ο πολίτης όταν ακούει κάτι τέτοιο σκανδαλίζεται, αγανακτεί, απογοητεύεται. "Μία από τα ίδια", "πρέπει να είσαι στο δήμο για να κάνεις τη δουλειά σου", λένε πάρα πολλοί συνδημότες μας απογοητευμένοι από αυτές τις συμπεριφορές. Και η απογοήτευση είναι όχι διπλή, αλλά πολλαπλή για το 60% των πολιτών που ψήφισαν με πάθος και ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει με τον Μανώλη Μαργαρίτη και τον συνδυασμό του. Μπορεί ο δήμαρχος να είναι άπειρος αλλά το μεγάλο του ατού ήταν η τιμιότητα, η διαφάνεια, η διαφορετική νοοτροπία που απέπνεε η παρουσία του. "Μπορεί ο Μανώλης να μην σκαμπάζει πολλά αλλά, όχι, αυτός δεν μπήκε στο δήμο για να φάει και δεν θα αφήσει κανένα τους να κάνει τις δουλειές του εκμεταλλευόμενος την παρουσία του στο δήμο". Αλήθεια, πόσες φορές το ακούσατε αυτό από την 14η Νοεμβρίου μέχρι σήμερα; Φαντάζομαι ότι σήμερα ακούγεται όλο και λιγότερο, για να μην πω καθόλου...
Αντίθετα. βλέπουμε όλοι, δεκάδες χιλιάδες ευρώ να "εντέλλονται" προς τον αντιδήμαρχο αρμόδιο για τα έργα, μέλη της οικογένειάς του, συγγενείς του. Βλέπουμε να εντέλλεται ο δήμος να "βιάζεται" να συμβληθεί  άμεσα και να προχωρεί τάχιστα την αποπληρωμή του δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας για διαμονή παικτών του βόλεϊ στο ξενοδοχείο του κατά την πρόσφατη διοργάνωση. Και μάλιστα πριν την διοργάνωση (άρα και την διαμονή).  
Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να πληρωθούν οι άνθρωποι από την στιγμή που έκαναν δουλειές με το δήμο (τον πρώην, τον νυν, τον αεί). Όμως είναι απαράδεκτο, κόντρα στην πολιτική ηθική, τελείως κόντρα στις εξαγγελίες της δημοτικής παράταξης της οποίας είναι μέλη, την ώρα που δεκάδες επιχειρηματίες συμπολίτες μας (τους) καθημερινά επικοινωνούν με τον δήμο, καθημερινά παρακαλάνε αρμόδιους και αναρμόδιους, καθημερινά φωνάζουν και διαπληκτίζονται με αιρετούς και υπαλλήλους με μοναδικό σκοπό, για να δουν πότε θα πληρωθούν για τιμολόγια που εξέδωσαν πριν μήνες ή και χρόνια, να φιγουράρουν ψηλά, στις πρώτες θέσεις της "Δι@υγειας" στην στήλη με τα "Στοιχεία Δαπανών" όπου εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτερες δαπάνες του ΝΕΟΥ Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων οι "ημέτεροι". Όποιοι θέλουν κάτι τέτοιο, ας φύγουν από την διοίκηση του δήμου. Ειδάλλως η ευθύνη δεν θα είναι δική τους (την δουλειά τους κάνουν) αλλά του ίδιου του δημάρχου...
Επίσης, οι δύο αυτοί είναι ανάμεσα στους πρώτους, στα 150 εντάλματα που εκδόθηκαν από το δήμο (σύμφωνα με παραδοχή ανθρώπων μέσα από το δήμο). Εξαιρούμε τα εντάλματα που αφορούν μισθοδοσία υπαλλήλων και αιρετών, εκτός έδρας, άμεσα μικροέξοδα για επισκευή μηχανημάτων, λάμπες κλπ.
Την ίδια ώρα, διασταυρωμένες πληροφορίες μας, μιλούν για εκατοντάδες τιμολόγια που εκκρεμούν για το 2011. Τιμολόγια επιχειρήσεων από τον δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων  των οποίων οι επιχειρηματίες που τα εξέδωσαν αφού προηγουμένως είχαν κάνει την "αβαρία" για τον δήμο, έχουν πληρώσει εδώ και καιρό για τα προϊόντα αυτά τους χονδρέμπορους. Έχουν πληρώσει ήδη το ΦΠΑ για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Και δεν έχουν πάρει σεντ τσακιστό. Και ούτε κάν δρομολογήθηκε η όποια πληρωμή τους...
Και όχι μόνο αυτοί. Υπάρχουν στις οικονομικές υπηρεσίες εκατοντάδες τιμολόγια που δεν τα ξόφλησαν οι δήμοι Νάξου και Δρυμαλίας, από το 2006, το 2007, το 2008, το 2009, το 2010, ίσως και νωρίτερα.
Γιατί δεν πληρώθηκαν, όλα αυτά τα τιμολόγια, ας απαντήσουν οι πρώην δήμαρχοι. Ας λογοδοτήσουν στο κάτω-κάτω της γραφής...
Όμως από την στιγμή που διεκδίκησαν την εκλογή τους οι της νυν δημοτικής Αρχής, το γνώριζαν αυτό άριστα και γνώριζαν επίσης ότι θα κληθούν εκείνοι να τις αποπληρώσουν. Έτσι γινόταν πάντα άλλωστε...
Το μείζον θέμα ηθικής τάξεως είναι ένα. Αν και πέρασαν τόσες ημέρες από τις καταγγελίες της Μείζονος μειοψηφίας, υπάρχει μία εκκωφαντική σιωπή από τον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων. Δύο στελέχη της Πλειοψηφίας (ο αντιδήμαρχος καθαριότητας Μ. Πολυκρέτης και ο άμισθος εκπρόσωπος τύπου του δήμου κ. Λυκουρόπουλος) που δεν είχαν καμία σχέση, ούτε, προφανώς, καμία ενημέρωση για την υπόθεση και από σπόντα κλήθηκαν από ραδιοφώνου να σχολιάσουν την καταγγελία, έλεγαν "άρες μάρες κουκουνάρες", προφανώς επειδή δεν γνώριζαν ή δεν ήθελαν να τοποθετηθούν, επί της ουσίας...
Σε αυτή την υπόθεση η οποία συζητείται έντονα στη Νάξο και έχει προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στο συγκριτικό πλεονέκτημα της νέας πολιτικής που ευαγγελιζόταν η νέα δημοτική Αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα ο δήμαρχος. Να ζητήσει παραιτήσεις και ευθύνες, από την στιγμή που εδώ και μέρες σιωπά και δεν απαντά στις καταγγελίες της Μείζονος. Όποιος θέλει να κάνει δουλειές με τον δήμο, θα πρέπει να μην ασχολείται με τα κοινά της Νάξου. Αυτά τα "δεν ήταν, δεν ήξερε, δεν γνώριζε, τι δουλειά θα κάνει ο γιός του", "δεν θα πάρει τα λεφτά του" και άλλα φαιδρά που λένε σαν δικαιολογίες οι του δήμου δεξιά και αριστερά ο κόσμος τα ακούει βερεσέ...
Αν μπουν και οι νυν στην πρακτική του "ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό", που κάποιοι όχι απλώς καυτηρίαζαν αλλά και αντιμάχονταν (θυμηθείτε την περίφημη επιστολή των τριών τυπογράφων της Νάξου πριν τρία χρόνια, όταν νόμιμα, όπως έλεγε ο τότε δήμαρχος (που σήμερα καταγγέλλει και ορθώς το κάνει), εταιρεία που συμμετείχε ο γιός του, έπαιρνε δουλειές από Νομικά Πρόσωπα του δήμου), τότε ο κόσμος θα τους σιχαθεί... Δεν γνωρίζω αν βλέπουν ειδήσεις, αν αφουγκράζονται το τι λένε οι αγανακτισμένοι.
Κύριε Δήμαρχε. Αν ακόμα πιστεύετε όλα τα παραπάνω που είπατε πριν τέσσερις μήνες στην "Κ". Αν ακόμα έχετε ψηλά την σημαία της ηθικής, της διαφάνειας, της εξυπηρέτησης του πολίτη, της ανιδιοτελούς προσφοράς όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά πρέπει "να πάρετε κεφάλια". Αν είστε ψηλά στο μετερίζι της διαφάνειας και της δικαιοσύνης δεν πρέπει να κρύβεστε σαν φοβισμένη και βρεμένη γάτα αλλά να ζητήσετε ευθύνες και, γιατί όχι και παραιτήσεις. Αλλιώς πλέον αυτή η "καυτή πατάτα" θα καίει τα δικά σας χέρια και αυτά τα συγκεκριμένα "Εντάλματα Πληρωμής" θα τα κουβαλάτε σαν βαρίδια τόσο στο επόμενο διάστημα όσο και στην μελλοντική υστεροφημία σας...
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Π. ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ

ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ 12ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Χωραϊτες: ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) Κ. ΣΟΡΩΚΟΣ

Στα μέσα του 1880 με 1890 τρία αδέλφια, ο Κώστας, ο Γιακουμής και ο (μικρότερος) Θανάσης Σορώκος, ψαράδες στο επάγγελμα, ξεκίνησαν από την Ύδρα διασχίζοντας τη θάλασσα και περνώντας από τα νησιά του Αιγαίου έψαχναν  να αράξουν και να μείνουν μόνιμα σε ένα λιμάνι. Έφτασαν και στον Απόλλωνα της Νάξου. Τους άρεσε εκεί γιατί είχε πολλά ψάρια και οι άνθρωποι ήταν καλοί και φιλόξενοι. Κάθησαν αρκετούς μήνες εκεί, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν γιατί ο καιρός δεν επέτρεπε την ασφάλεια της βάρκας τους. Και πήγαν στο λιμάνι της Μουτσούνας. Στο διάστημα της παραμονής τους στον Απόλλωνα ο Κώστας Σορώκος ερωτεύτηκε μια ωραία κοπέλα, την Ευθαλία Βιλαντώνη, γύρισε στον Απόλλωνα και την παντρεύτηκε και επέστρεψε στη Μουτσούνα.
Απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Βαγγέλη, τον Παναγιώτη, τον Νάσο, τον Νίκο και τον Ανδρέα. Μετά από μερικές ημέρες όμως από τη γέννηση του τρίτου παιδιού τους, ο αδελφός του Κώστα Σορώκου, ο μικρότερος Θανάσης, σκοτώθηκε με εκρηκτικά στην περιοχή του Κλειδού και έτσι στη μνήμη του έδωσαν το όνομα του μωρού «Θανάσης» (Νάσος). Κάθησαν αρκετά χρόνια στη Μουτσούνα, αλλά ένα ατυχές περιστατικό τούς ανάγκασε να φύγουν και να έρθουν στον τελικό προορισμό τους, στη Χώρα της Νάξου. Ο μικρός γιος του Κώστα, έπαιζε με ένα μικρό σκυλάκι της γειτόνισσας, αλλά χωρίς να το καταλάβει το έσφιξε πολύ με αποτέλεσμα το σκυλάκι να σκάσει και να πεθάνει. Η γυναίκα όμως που το είχε, έφερε βαρέως αυτό το συμβάν και ειδοποίησε τον άνδρα της και τα παιδιά της που ήταν στη μάντρα και αυτοί κατέβαιναν με τα ραβδιά τους με άγριες διαθέσεις να τους σκοτώσουν. Το έμαθε η οικογένεια Σορώκου και για να αποφύγουν τα χειρότερα, μπήκαν στη βάρκα αφήνοντας πίσω τα πράγματά τους και έφτασαν στη Χώρα της Νάξου.
Συνέχισαν το επάγγελμα του ψαρά. Οι γονείς που ήρθαν από την Ύδρα πέθαναν. Τα παιδιά τους συνέχισαν με δικά τους καΐκια. Παντρεύτηκαν κι αυτά κι έκαναν τις δικές τους οικογένειες.
Ο Νάσος Σορώκος γεννήθηκε το 1921 στη Μουτσούνα Νάξου. Μετά ήρθε (με την οικογένειά του στη Χώρα). Παντρεύτηκε τη Γιακουμίνα Κουφοπούλου από την Κόρωνο και έκαναν πέντε παιδιά: τον Κώστα, τον Παναγιώτη (Πάνο), τη Μαρίνα, το Γιώργο και τον Νίκο. Τα παιδιά είναι σήμερα με δικά τους καΐκια, σωστοί επαγγελματίες και καλά παιδιά. Ο Νάσος Σορώκος ήταν (και είναι) κοινωνικός άνθρωπος. Μετά από το ψάρεμα πήγαινε στο καφενείο, συνήθως του Βιλαντώνη, και έπαιζε σκάκι και χαρτιά με σοβαρούς και καλούς παίκτες και πολλές φορές τους κέρδιζε. Παθιαζόταν στο παιχνίδι, αλλά ήταν αγαπητός και όλοι ήθελαν να παίζουν μαζί του.
Στον στρατό έλαβε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο ως μάχιμος. Του έδωσαν τρεις σταυρούς για το θάρρος και την ανδρεία του.
Σήμερα στα 91 του χρόνια καμαρώνει τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του . Πηγαίνει κάθε μέρα στη λέσχη του ΚΑΠΗ ή του ΚΗΦΗ, παίζει χαρτιά και πάντα με το ίδιο πάθος, όπως παλιά.
Πρόσφατα είχε την κακή τύχη να χάσει τον γιο του Πάνο και προηγουμένως και τη γυναίκα του. Όμως τα παιδιά του και τα εγγόνια του τον αγαπάνε και τον προσέχουν.
Κι εμείς όλοι που τον βλέπουμε, καμαρώνουμε άλλο ένα παλιό Ναξιώτη, Χωραΐτη, που μας θυμίζει τα δύσκολα αλλά νοσταλγικά χρόνια που πέρασαν.
Να’ σαι καλά Καπετάνιε μας, κ. Νάσο Σορώκο.
Μανώλης Κ. Βιλαντώνης