Psychology

ÖZET Bu derleme çalışmasının amacı, grup temelli bir duygu olan kolektif suçluluk duygusunu literatürdeki çalışmalar dahilinde kapsamlı olarak incelemektir. Bu bağlamda mevcut derleme çalışmasında ilk olarak, kolektif suçluluk duygusu bireysel suçluluk duygusundan ayrıştırılarak tanımlanmıştır. Ayrıca, kolektif suçluluk, kolektif utanç ve kolektif pişmanlık gibi diğer grup temelli duygularla içeriği ve çıktıları açısından karşılaştırılarak incelenmiştir. Daha sonra, bu duygunun gruplar arası ilişkilere olumlu katkıları çeşitli gruplar arası çatışma örnekleri çerçevesinde aktarılmıştır. Ayrıca, caydırıcı (aversive) bir duygu olarak tanımlanan kolektif suçluluk duygusunun oluşmasını kolaylaştırıcı ve engelleyici faktörlerden bahsedilmiştir. Kolektif suçluluk duygusunun öncüllerinden biri olarak gösterilen grup kimliği, grupla özdeşleme düzeyi çerçevesinde ayrıntılı bir şekilde ele alınmaya çalışılmıştır. Çalışma kapsamında, kolektif suçluluk duygusu ile grupla özdeşleşme arasındaki ilişki literatürdeki çalışmalar ışığında tartışılmış ve bu ilişkide etkili diğer değişkenler yine çalışma bulguları eşliğinde incelenmiştir. Sonuç olarak, kolektif suçluluk duygusu ile grupla özdeşleşme arasındaki ilişkide özdeşleşme düzeyinin yanı sıra etkili başka faktörler olabileceği ve gelecek çalışmaların bu faktörler üzerine yoğunlaşması gerektiği düşünülmektedir. ABSTRACT The aim of this review study is to deeply examine collective guilt which is a group-based emotion within the scope of the literature. For that purpose, in the present review, firstly, collective guilt was defined by separating it from personal guilt. Also, collective guilt has been compared in terms of content and outcomes with other group-based emotions such as collective shame and collective regret. Then, the positive contributions of this feeling to intergroup relations were explained within the framework of various intergroup conflict examples. In addition, factors that facilitates and prevent the formation of collective guilt, which is defined as aversive emotion, are mentioned. Group identity, as one of the antecedents of collective guilt, has been tried to be examined in detail within the framework of the level of group identification. The relationship between collective guilt and group identification was discussed in the light of the studies in the literature and other variables that affect this relationship were examined through the past study findings. In conclusion, it is thought that there may be other factors besides the level of identification in the relationship between collective guilt and group identification and future studies should focus on these factors.

The current study aimed to adapt the Self-Presentation Tactics Scale (SPTS; Lee et al., 1999) into Turkish and to evaluate its psychometric properties. Accordingly, two studies were conducted. In the first one, the factor structure of SPTS was tested in a sample of 346 adults with exploratory factor analysis (EFA), which revealed a distinct structure explaining 58.14% of the variance from the 12-factor original scale. The findings showed that a ninefactor model including 50 items presented the best fit with the following factors: ingratiation, apology, exemplification, disclaimer, intimidation, excuse/justification, enhancement, selfhandicapping, blasting/entitlement. In the second study, a sample of 653 college students completed SPTS and Revised Self-Monitoring Scale (RSMS). The second-order nine-factor solution was uncovered by confirmatory factor analysis (CFA). In addition, internal consistency and test-retest reliability analyses showed significant correlation coefficients. The criterion-related validity was also proved with significant correlations between SPTS and RSMS. These results verify that the SPTS is a valid and reliable measure to assess selfpresentation tactics for the adult population in Turkey.