პალავანის პროვინცია
|
პალავანი | |||||
 | |||||
| |||||
| ქვეყანა |
 ფილიპინები | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| შიდა დაყოფა | პუერტო-პრინსესა, აბორლანი, ბატარასა, ბრუქს-პოინტი, დუმარანი, ელ-ნიდო, ნარა, კესონი, რისალი, როხასი, სან-ვისენტე, სოფრონიო-ესპანიოლა, ტაიტაი (პალავანი), აგუტაია, არაკელი, ბალაბაკი (პალავანი), ბუსუანგა, კაგაიანსილიო, კორონი, კულიონი, კუიო, კალაიაანი (პალავანი), ლინაპაკანი და მაგსაისაი | ||||
| კოორდინატები | 10°00′00″ ჩ. გ. 118°50′00″ ა. გ. / 10.00000° ჩ. გ. 118.83333° ა. გ. | ||||
| მმართველი | Jose Alvarez | ||||
| დაარსდა | 1818 | ||||
| ფართობი | 14649.73 კმ² | ||||
| მოსახლეობა | 939 594 (1 მაისი, 2020)[1] | ||||
| სასაათო სარტყელი | UTC+8 | ||||
| სატელეფონო კოდი | 48 | ||||
| საფოსტო ინდექსი | 5300–5322 | ||||
| ოფიციალური საიტი | http://www.palawan.gov.ph/ | ||||
  | |||||
პალავანის პროვინცია ― არქიპელაგი პროვინცია ფილიპინებში. მდებარეობს მიმაროპის რეგიონში. ფართობის მიხედვით ( 14,649.73 კმ²), უდიდესი პროვინციაა ფილიპინების პროვინციებს შორის. პროვინციის დედაქალაქია პუერტო-პრინსესა. პალავანი ცნობილია, როგორც ფილიპინების საუკეთესო კუნძული და უკანასკნელი საზღვარი.
პალავანის კუნძულები განლაგებულია ჩრდილო-აღმოსავლეთით მინდოროსა და სამხრეთ-დასავლეთით ბორნეოს შორის. პროვინცია მდებარეობს სამხრეთ ჩინეთის ზღვასა და სულუს ზღვას შორის. პროვინციას სახელი ეწოდა მისი უდიდესი კუნძულის შესაბამისად, რომლის სიგრძე 450 კმ, ხოლო სიგანე 50 კმ-ია.
2019 წელს, 11295-ე რესპუბლიკური კანონი პალავანის სამ პროვინციად გაყოფასთან დაკავშირებით პლებისციტის ჩატარებას ითვალისწინებდა. COVID-19 პანდემიის გამო პლებისციტი 2020 წლის მაისის ნაცვლად 2021 წლის მარტში ჩატარდა, თუმცა ამომრჩევლებმა პროვინციის დაყოფას მხარი არ დაუჭირეს.
გეოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პროვინცია გრძელი და ვიწრო კუნძულის, პალავანისა და გარშემო მდებარე პატარა კუნძულებისგან შედგება, რომელთა საერთო რაოდენობა 1780-ს აღწევს. ჩრდილო-აღმოსავლეთით კალამიანის კუნძულთა ჯგუფი მდებარეობს: ბუსუანგა, კორონი, კულიონი და ლინაპაკანი. ბალაბაკის კუნძულები პროვინციის სამხრეთ ნაწილში მდებარეობს და ბორნეოდან ბალაბაკის სრუტითაა გამოყოფილი. სულუს ზღვაში პალავანი კუიოს არქიპელაგს მოიცავს. სადავო სპრატლის კუნძულები პროვინციდან რამდენიმე ასეული კილომეტრით დასავლეთით მდებარეობს და ფილიპინების მთავრობის მიერ პალავანის ნაწილადაა აღიარებული. ადგილობრივები მას კალაიაანის კუნძულთა ჯგუფს უწოდებენ.
პალავანის დანაწევრებული სანაპირო ხაზის სიგრძე 2000 კმ-ია. უმაღლესი მწვერვალია მანტალიგაჰანი (2 086 მ). პროვინციის საერთო ფართობი 14 649.73 კმ²-ია. გეოგრაფიული დანიშნულებით, პუერტო-პრინსესასთან ერთად პროვინციის ხმელეთის ფართობი 17 030 კმ²-ს უდრის. პროვინციის კონტინენტური მუნიციპალიტეტების ფართობი 12 239 კმ², ხოლო კუნძულოვანი მუნიციპალიტეტების ფართობი 2 657 კმ²-ია. პალავანს უდიდესი საზღვაო რესურსები აქვს და სულუს ზღვის ნახევარსა და სამხრეთ ჩინეთის ზღვის ნაწილს ფარავს.
კლიმატი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პროვინციაში ორი ტიპის კლიმატია. უკიდურეს ჩრდილოეთ და სამხრეთ ნაწილში, ასევე დასავლეთ სანაპიროზე ორი გამორჩეული კლიმატია: ექვსი თვე მშრალი სეზონია, ხოლო ექვსი თვე ― წვიმების სეზონი. პროვინციის აღმოსავლეთ ნაწილში მოკლე მშრალი სეზონი გამოიყოფა, რომელის ერთიდან სამ თვემდე გრძელდება. პალავანის სამხრეთი ნაწილი ტროპიკული დეპრესიისგან თავისუფალია, თუმცა ჩრდილოეთ ნაწილისთვის ივლისსა და აგვისტოში ძლიერი წვიმებია დამახასიათებელი. საუკეთესო სეზონი ზაფხულის თვეებს ემთხვევა. საზღვაო ნავიგაცია მარტიდან ივნისის დასაწყისამდეა მოსახერხებელი, როდესაც ზღვები მშვიდია. საშუალო წლიური ტემპერატურა 31 °C-ია (88 °F).
ადმინისტრაციული დაყოფა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პალავანი 23 მუნიციპალიტეტსა და დედაქალაქ პუერტო-პრინსესას მოიცავს. პროვინცია 433 ბარანგაისგან შედგება. როგორც არქიპელაგს, პალავანს 13 კონტინენტური მუნიციპალიტეტი და 10 კუნძულოვანი ქალაქი აქვს. პროვინცია სამ საკანონმდებლო რაიონად იყოფა: პირველ რაიონში ჩრდილოეთ ნაწილში მდებარე ხუთი კონტინენტური მუნიციპალიტეტი და 9 კუნძულოვანი ქალაქი შედის, მეორე რაიონში სამხრეთით მდებარე ექვს კონტინენტურ ქალაქსა და ბალაბაკის მუნიციპალიტეტს მოიცავს, ხოლო მესამე რაიონში დედაქალაქი პუერტო-პრინსესა და ქალაქი აბორლანი შედის. ცამეტი მუნიციპალიტეტიდან კონტინენტურია: აბორლანი, ნარა, კესონი, სოფრონიო-ესპანიოლა, ბრუკს-პოინტი, რისალი და ბატარასა (სამხრეთში); სან-ვისენტე, როხასი, დუმარანი, ელ-ნიდო და ტაიტაი (ჩრდილოეთში). კუნძულოვანი მუნიციპალიტეტებია: ბუსუანგა, კორონი, ლინაპაკანი და კულიონი (კალამიანესის კუნძულთა ჯგუფი), კუიო, აგუტაია და მაგსაისაი (კუიოს კუნძულთა ჯგუფი), არაკელი, კაგაიანკილიო, ბალაბაკი და კალაიაანი (სპრატლის კუნძულები). დედაქლაქი, პუერტო პრინსესა, მაღალურბანიზებული ქალაქია, რომელიც პროვინციისგან დამოუკიდებელია, თუმცა სტატისტიკური და გეოგრაფიული დანიშნულებით, ხშირად პროვინციის შემადგენლობაში შეჰყავთ.
რეგიონი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2001 წელს პალავანის მოსახლეობამ პლებისციტში მუსლიმური მინდანაოს ავტონომიურ რეგიონში გაერთიანების პლებისციტს მხარი არ დაუჭირეს. 2002 წლის 17 მაისს N103 აღმასრულებელი ბრძანების თანახმად, რეგიონი IV კალაბარსონად (რეგიონი IV-A) და მიმაროპად გაიყო. პალავანი მიმაროპის (რეგიონი IV-B) მიეკუთვნა.
ადგილობრივი მმართველობა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პროვინციის აღმასრულებელი ხელისუფლების მეთაური გუბერნატორია. საკანონმდებლო ორგანოს პროვინციული საბჭო (Sangguniang Panlalawigan) წარმოადგენს, რომელსაც ვიცე-გუბერნატორი ხელმძღვანელობს, რომელიც გუბერნატორის დროებითი ვაკანსიის დროს აღმასრულებელი ხელისუფლების მეთაურის უფლებამოსილებასაც ასრულებს. გუბერნატორი, ვიცე-გუბერნატორი და პროვინციული საბჭო სამი წლის ვადით აირჩევა და ზედიზედ სამჯერ შეიძლება იქნენ არჩეული. პროვინციის ამჟამინდელი გუბერნატორი ხოსე ალვარესია, ხოლო ვიცე-გუბერნატორი — ვიკტორინო დენის მ. სოკრატესი.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
Palawan, ტურისტული მეგზური ვიკივოიაჟზე- Philippine Standard Geographic Code დაარქივებული 2012-04-13 საიტზე Wayback Machine.
- Local Governance Performance Management System
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
| |||||||||||
